محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830328429
علت به بن‌بست رسیدن تمدن غربی انقطاع کثرت‌ها از وحدت است - اخبار ایران و جهان |
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: اصغر طاهرزاده:
علت به بن‌بست رسیدن تمدن غربی انقطاع کثرت‌ها از وحدت است
شناسهٔ خبر: 2487539 جمعه ۱۷ بهمن ۱۳۹۳ - ۰۸:۵۱
دین و اندیشه > آیین ها و تشکل های مذهبی
علت به بن‌بست رسیدن تمدن غربی با آن همه فعالیت علمی را باید در انقطاع کثرت‌ها از وحدت جست‌وجو کرد؛ زیرا اگر هر عضوی از جامعه بدون نظر به جایگاه سایر اعضا رشد کند، ما را به بحران می‌کشاند. به گزارش خبرگزاری مهر، اصغر طاهرزاده، نویسنده و متفکر معاصر علوم اسلامی است. وی عمدتاً تحت تأثیر حکمت متعالیه‌ی ملاصدرا و عرفان محی‌الدین است. انتشار کتاب وی با عنوان «تمدن‌زایی شیعه» دست‌مایه‌ی گفت‌و‌گو با ایشان شد. طاهرزاده در قالب سلسله مباحث «تمدن‌زایی شیعه» و «مسئولیت شیعه در ایجاد تمدن اسلامی»، در صدد است در شرایطی که بشریت از فرهنگ مدرنیته سرخورده شده و به فکر راه و چاره‌ای اساسی است، او را متذکر فرهنگی نماید که عاقبت زمین و زمینیان باید به سوی آن فرهنگ باشد تا وعده‌ی اقامه‌ی حق، صورت بالفعل به خود بگیرد و هر چه زودتر جهت‌گیری بشر به سوی آن تمدن شروع شود. او معتقد است تمدن اسلامی عبارت از شرایط خاصی از مناسبات بین انسان‌ها با یکدیگر و بین انسان‌ها با طبیعت است که زندگی زمینی را به آسمان معنویت متصل گرداند تا ظاهر عالَم با باطن آن هماهنگ شود.*علت تأکید شما بر پدیده‌ای تحت عنوان تمدن اموی و تمدن عباسی چیست؟ در مقابل نظر جناب‌عالی، برخی پژوهشگران معتقدند بخش‌های قابل توجهی از این تمدن اسلامی نتیجه‌ی تلاش‌های امام صادق (ع) و امام رضا (ع) بوده و توقف و آسیبش در برخی مقاطع، به امویان و عباسیان برمی‌گشته است. لذا بحث بر سر یک کلیت واحد است. با این وصف، چرا شما مُصرید که این تمدن، فقط به ظاهر اسلامی بوده و تنها به این خاطر است که مستشرقین، آن زمان را به عنوان تمدن اسلامی به رسمیت می‌شناسند؟تمدن اسلامی عبارت است از شرایط خاصی از مناسبات بین انسان‌ها با یکدیگر و بین انسان‌ها با طبیعت که زندگی زمینی را به آسمان معنویت متصل گرداند تا ظاهر عالَم با باطن آن هماهنگ باشد. با توجه به این تعریف، می‌توان گفت اسلام به خودی خود، از آن جهت که حقیقتی آسمانی است تا زندگی زمینی انسان‌ها را به آسمان متصل کند، تمدن‌زاست؛ ولی مشروط بر اینکه از روح آسمانی اسلام غفلت نشود.آنچه موجب شد تمدن اسلامی، به معنای واقعی آن، در زمان امویان و عباسیان ظهور نکند مشکل حاکمان بود؛ از آن جهت که حامل روح آسمانی اسلام نبودند تا مطابق آن روح، در زمین مدیریت کنند و در این رابطه، حجاب ظهور تمدن اسلامی شدند؛ وگرنه در درون جامعه، مسلمانان سعی داشتند روابطی را در جامعه‌ی خود حاکم کنند که جدا از شریعت آسمانی نبود. متأسفانه آن روابط در چشم مستشرقین نمی‌آید و آن‌ها آثار حاکمان اموی و عباسی را به عنوان تمدن اسلامی مد نظر خود دارند. با این همه، بنده نگاه آن دسته از پژوهشگران را که بر نقش ائمه‌ی اطهار در تمدن اسلامی تأکید دارند نگاه ظریفی می‌دانم؛ از آن جهت که می‌خواهند ما را متوجه لایه‌ای از تمدن اسلامی بکنند که در اثر حضور معنوی اهل بیت (ع)، در روابط انسان‌ها حاکم بود و به خودی خود، در مقطعی از تاریخ نشان داد چگونه جوامع اسلامی در ذیل اسلام می‌توانند روابط تمدنی داشته باشند.*شما معتقدید علت این تصور نسبت به تمدن اسلامی آن است که هنوز در سطح فرهنگ جامعه، حکومت اسلامی و به تبع آن، تمدن اسلامی، به معنی واقعی‌اش تعریف نشده است. تعریف شما از این مقوله‌ها و مقومات آن‌ها چیست؟با توجه به تعریفی که از تمدن اسلامی داریم و معتقدیم همواره باید وحدت بر کثرت حاکم باشد تا نظمی حقیقی بین کثرات حاکم گردد و هر عضو از اعضای کثیر در جای خود قرار داده شود، معتقدم هنوز تمدن به معنای واقعی آن ظهور نکرده است؛ زیرا بعد از رحلت رسول خدا (ص) در صدر اسلام، آن تقدیری که خداوند با حاکمیت امام معصوم (ع) برای جامعه اراده کرده بود محقق نشد و تمام اعضای جامعه در ذیل مدیریت امامی قرار نگرفت که شخصیت او در تمام ابعاد با عالم وحدانی متحد است.شما متوجه‌اید که برای مدیریت اعضای بدن نیاز است که روحی حاکم بر اعضا باشد که آن روح در مقام خود وحدانی باشد و مثل بدن داری جزء و اعضا نباشد. در این صورت است که می‌بینید در عین آنکه در حال راه رفتن هستید، سایر اعضای بدن بیکار نیستند و همه در جای خود، به وظیفه‌ی خود مشغول‌اند. معنای مدیریت وحدانی در جامعه توسط امامی معصوم به همین شکل است که با یک روح آسمانی زندگی زمینی را مدیریت می‌کند. باید جامعه به این باور برسد که خداوند چنین چیزی را برای بشریت تقدیر کرده است و خود را راضی به این تقدیر کند و از این جهت، هنوز ما به چنین فرهنگی دست نیافته‌ایم.*در کتاب «تمدن‌زایی شیعه» به این موضوع اشاره شده که انقلاب اسلامی عامل گذار از مدرنیته به تمدن اسلامی است. به طور دقیق‌تر بفرمایید که ماهیت این گذار چیست و چگونه اتفاق می‌افتد؟انقلاب اسلامی و تمدن غربی، در نگاه هستی‌شناسانه‌ی خود، با هم تفاوت دارند. همان طور که عرض شد، نگاه هستی‌شناسانه‌ی انقلاب اسلامی ریشه در باوری دارد که در واقعه‌ی غدیر ظهور کرد و خداوند نشان داد در ذیل دین اسلام، باید امامی معصوم مدیریت کلی و کلان جامعه را در دست داشته باشد و همه‌ی نهادهای اقتصادی و سیاسی و تربیتی باید با راهکارهای اندیشه‌ی امام معصوم فعالیت کنند؛ ولی تمدن غربی به کلی رابطه‌ی مدیریت جامعه‌ی بشری را در همه‌ی امور از آسمان منقطع کرد و خواست با فکر افراد عادی امور جلو رود که حاصل آن را امروز ملاحظه می‌کنید که چگونه با آزمون و خطا چهارصد سال است هر روز گرفتار بحران هستند.*چرا وقتی که ابزارهای پدیدآمده توسط تمدن غرب به فعلیت رسیدند و توانستند صورت ظاهری زندگی آرمانی خود را محقق کنند، با چیزی روبه‌رو شدند که آن را نمی‌خواستند؟ در واقع ابزارها و تکنیک پیشرفته، اهداف آن زندگی را محقق کردند، ولی چون آن زندگی جواب‌گوی همه‌ی ابعاد بشر نبود، در اوج تکامل ابزارها، بشر غربی با بن‌بست روبه‌رو شد.علت به بن‌بست رسیدن تمدن غربی با آن همه فعالیت علمی را باید در انقطاع کثرت‌ها از وحدت جست‌وجو کرد؛ زیرا اگر هر عضوی از جامعه به خود واگذاشته شود و به خودی خود، بدون نظر به جایگاه سایر اعضا رشد کند، ما را به بحران می‌کشاند. همین طور که عقل باید میل هر عضوی را مدیریت کند تا بدن در تعادل باشد، باید صاحب وحی، با حیطه‌ای که بر کل هستی دارد، عالم را مدیریت کند و صورت عملی این تئوری با حاکمیت امام معصوم یا در زمان غیبت امام معصوم، با حاکمیت فقه آل محمد (ص) توسط ولی فقیه ممکن است. مگر ملاحظه نمی‌کنید وقتی عقل بر اعضای ما حکم نکند، چگونه شهوتِ بیشتر خوردن جلو می‌رود و قلب دیگر امکان ادامه‌ی کار را از دست می‌دهد و با عکس‌العمل منفی، موجب بروز سکته می‌شود؟ در مورد جامعه هم باید یک عقل قدسی در میان باشد، وگرنه جامعه با داشتن تکنیک‌های مهیب، تا مرز سکته کردن هر نهادی جلو می‌رود و عملاً نهادهای جامعه دیگر توانایی جواب‌گویی به انتظاراتی را که باید از آن‌ها داشت ندارند، چون همه در ذیل مدیریت الهی در کنار هم کار نمی‌کنند، بلكه هر کدام برای خود کار می‌کنند. نمونه‌اش حرصی است که به جان سرمایه‌داران می‌افتد و ۹۹ درصد ملت خود را از امکانات زندگی محروم می‌کنند.*شما معتقدید تمدن غرب، مادی‌ترین تمدن تاریخ است. در نتیجه به جای اتصال به حقایق عالم، به ابزارهای ساخته‌ی خود تکیه دارد. با این وصف، ارزیابی شما از علل نفوذ این تمدن در سایر ملل و بسط جهانی آن چیست؟ چرا تمدن اسلامی با این شتاب، همه‌گیر نمی‌شود؟در کتاب‌های مربوط به غرب‌شناسی عرض کرده‌ام كه تمدن‌های گذشته در روح خود تا این اندازه از عالم غیب و معنویت منقطع نبودند و شاخصه‌ی شدت مادی بودن این تمدن، وجود این همه سرعت و شتابی است که در این تمدن ظهور کرده است. چون در عالم قدس و معنویت قرار و ثبات هست، ولی ذات عالم ماده حرکت است. پس هر اندازه که یک تمدن مادی شود، به شتاب و عدم ثبات نزدیک می‌گردد. وقتی روشن شد تمدن غربی مادی‌ترین تمدن تاریخ است، سطح نفوذ این تمدن نیز روشن می‌شود که در پایین‌ترین ابعاد انسانی، یعنی نفوذ در ساحت نفس اماره‌ی انسان‌هاست که از یک جهت گسترده است و از جهت دیگر بی‌ریشه، بی‌عمق و متزلزل؛ در حالی که تأثیر حرکت‌های معنوی، عمیق و پایدار است و هر جا نفوذ کرد در آنجا ریشه می‌دواند و به ثمر می‌رسد. بدین لحاظ، با اینکه غرب این همه سرمایه‌گذاری فرهنگی در کشورهای شمال آفریقا و غرب آسیا انجام داد، ولی در اولین فرصت که ملت‌ها توانستند به خود آیند، به آن تمدن پشت کردند. در نتیجه اگر نظام اسلامی به مبنای اسلام در داخل و خارج سرمایه‌گذاری کند، با نتایجی پایدار روبه‌رو می‌شود، ولی غرب همواره با ناکامی روبه‌رو بوده است.*چرا شما در مقام تحلیل و تفسیر انتقادی تمدن غرب، بسیار بر عنصر تکنولوژی تکیه می‌کنید؟ آیا فکر نمی‌کنید فلسفه و اندیشه‌ی غربی جایگاه اساسی‌تری در تمدن غرب دارد و غرب را باید از این زاویه نیز نگریست؟همان طور که عرض شد، غرب را باید با نگاه هستی‌شناسانه‌اش تحلیل کرد و در دل آن نگاه، به جایگاه تکنولوژی پرداخت. همه‌ی تأکید بنده آن است که رفقا متوجه شوند این تکنولوژی بر مبنای نگاه خاصی که غرب به عالم و آدم دارد شکل گرفته است و هر جا وارد شود، آن نگاه را با خود می‌آورد، مگر آنکه اولاً متوجه مبنای فرهنگی تکنولوژی غربی باشیم و ثانیاً سعی کنیم بر مبنای نگاه اسلامی تکنولوژی خود را شکل دهیم. در آن صورت، به نوعی از تکنولوژی می‌رسیم که مبنای آن به جای تخریب طبیعت، تعامل با طبیعت است و جایگاه انسان را نیز تعالی به سوی عالم قدس می‌شناسد و نه جایگاهی که انسان برده‌ی ماشین باشد.*تمدن غرب چگونه مانع شکل‌گیری تمدن جدید اسلامی می‌شود؟ با در نظر داشتن میزان بسط‌یافتگی، عمق نفوذ و پیشرفتی که تمدن غرب طی ۴۰۰ سال گذشته داشته است، تمدن اسلامی چگونه باید از این مانع عبور کند؟روح تمدن غربی استیلاء و تمامیت‌خواهی است. از این جهت، هیچ تمدنی را در مقابل خود تحمل نمی‌کند؛ یا آن تمدن را نابود می‌کند و یا در خود استحاله می‌نماید. با توجه به این امر است که حضرت امام (ره) فرمودند باید اسلام در قامت یک ابرقدرت وارد تاریخ جدید شود تا امکان استیلای تمدن غربی بر تمدن اسلامی از غرب گرفته شود و از طرفی، ما امروز در شرایطی از تاریخ قرار داریم که دیگر تمدن غربی پایان‌دهنده‌ی جریان‌های فکری، فرهنگی و سیاسی جهان نیست و اگر چشم بشریت به چیزی ماورای تمدن غربی آشنا شود، آمادگی تجدید نظر جدی دارد، وگرنه غرب تا این حد از خود بی‌قراری نشان نمی‌داد که حتی امکان پخش ایستگاه‌های خبری ایران و حزب‌الله را در کشورهای غربی مسدود کند. همان طور که رهبری عزیز فرمودند، انقلاب اسلامی با شعار خود، که نه می‌خواهد ظلم کند و نه می‌خواهد ظلم بپذیرد، جاذبه‌ای خاص در جهان ایجاد کرده است و تاریخ آینده را در اختیار می‌گیرد.*شما معتقدید که تنها تفکر شیعه تمدن‌ساز است و تفکر سنی تمدن‌ساز نیست. با این وصف، این سؤال پیش می‌آید که نقش کشورهای مسلمانی که در جریان بیداری اسلامی (مرحله‌ی نهضت اسلامی) قرار گرفته‌اند در شکل‌گیری تمدن اسلامی چیست؟ آیا باید انتظار داشت که بیداری اسلامی لااقل در کشورهای سنی‌نشین با بن‌بست مواجه گردد و روند حرکت به سوی تمدن جدید اسلامی، حداقل در این کشورها، متوقف شود؟ به نظر می‌رسد که تأکید بر تمدن شیعی با این اشکال مواجه باشد که تعصبات فرقه‌ای را نیز برجسته می‌سازد و هم‌گرایی امت اسلامی را مخدوش می‌کند. آیا این مسئله به ضرر شکل‌گیری تمدن اسلامی نیست؟اگر به مقدمه‌ی کتاب «تمدن‌سازی شیعه» توجه فرمایید، در آنجا تأکید شده است كه شیعه بنا ندارد اهل سنت را شیعه کند، بلکه شیعه متذکر فرهنگی می‌شود که در اسلام نهفته است و آن فرهنگ اصرار بر حاکمیت وحدت بر کثرت است. مگر در نهضت‌های بیداری کشورهای مسلمان همین نگاه نبود که عامل نهضت شد و مگر آن نگاه و آن نهضت‌ها الهام‌گرفته از فرهنگ شیعی نبودند؟هنر ما آن است که متوجه باشیم ائمه‌ی شیعه چگونه جهان اسلام را رهبری کردند. ائمه (ع) هیچ وقت نخواستند شیعه، فرقه‌ای باشد جدای از جهان اسلام و در همین رابطه، امام صادق (ع) چهار هزار عالم پروراندند که اکثراً غیرشیعه بودند، ولی حضرت به کمک همین علما، جهان اسلام را مدیریت کردند؛ به طوری که هر چهار امام فقهی اهل سنت، مستقیم و غیرمستقیم، از اندیشه‌ی امام صادق (ع) متأثرند.در همین زمان معاصر، مگر حضرت امام خمینی (ره) نشان ندادند ماورای شیعه بودن به جهان اسلام نظر دارند؟ مگر جز این است که امروز جهان اسلام نگاه حضرت امام را پذیرفته است؟ این موضوع بسیار دقیقی است، برای اینکه شیعه در راستای ایجاد تمدن اسلامی متوجه مسئولیت خود باشد و تمدنی ایجاد کند که اگر به ظاهر ممکن است شیعه نباشد، ولی روح تشیع آن را مدیریت می‌کند. اگر خطبه‌ی مقام معظم رهبری را که در رابطه با نهضت مردم مصر، در تاریخ ۱۴ بهمن ۱۳۹۰، به زبان عربی ایراد کردند با دقت دنبال کنید، به عظمت مسئولیت شیعه در تمدن‌سازی پی می‌برید. بدون آنکه رهبری در آن خطبه، کوچک‌ترین دعوتی به شیعه بودن کرده باشند، مردم مصر را به روح و روحیه‌ای دعوت کردند که شیعه طلایه‌دار آن است و مگر همین روحیه نیست که امروز مردم سوریه را تا این حد جلو برده که خودشان باور نمی‌کردند این‌چنین می‌توانند در مقابل تهاجمی همه‌جانبه مقابله کنند؟ *یکی از فرازهای قابل توجه کتاب شما، که می‌توان آن را در ردیف موانع تحقق تمدن اسلامی برشمرد، این است که هرچند «شرایط اجتماعی و نظام اداری کشور را در حال حاضر خراب می‌دانیم، اما نشانه‌هایی از اصلاح این خرابی‌ها به چشم می‌خورد که از آینده‌ای خبر می‌دهد که آرایش دیگری غیر از آنچه هست در نظام اداری ما حاکم شود.» به طور مشخص بفرمایید این نشانه‌ها چه هستند؟ به هر ترتیب، به نظر می‌رسد میان این مبدأ (وضع کنونی) و آن مقصد (رسیدن به تمدن اسلامی)، تناسب چندانی برقرار نیست و با وجود غرب‌زدگی روزافزون جامعه، حتی تصور رسیدن به «دولت اسلامی» و «جامعه‌ی اسلامی» هم بسیار دشوار و دور از ذهن به نظر می‌رسد، چه رسد به آنکه بخواهیم به «تمدن اسلامی» فکر کنیم!همین طور که متوجه هستید، هنوز وضع کنونی نظام اجرایی، آموزشی و اقتصادی ما ادامه‌ی غرب است و با ادامه‌ی غرب، چیزی جز همان روح غربی، با همان نسبتی که با عالم و آدم دارد، ظهور ندارد؛ ولی چه بخواهیم و چه نخواهیم، با ظهور انقلاب اسلامی تاریخ دیگری در دل فرهنگ غربی در این کشور ظهور کرده که دست‌ودل‌ها را به چیز دیگری دعوت می‌کند. راز سخن مقام معظم رهبری نسبت به آینده‌ی درخشان این کشور در حضوری است که انقلاب اسلامی در آینده خواهد داشت. در آن صورت، نه تنها دیگر شما با ادامه‌ی غرب در امور کشور روبه‌رو نیستید، بلکه با شرایطی روبه‌رو می‌شوید که بار سنگین زندگی غربی را از پشت ملت برمی‌دارد.پیروزی انقلاب اسلامی نشان داد که موانع عبور از غرب به مرور فتح‌شدنی است. چه کسی باور می‌کرد ما بتوانیم در دفاع مقدس پیروز شویم، در حالی که غرب گمان می‌کرد ما مجبوریم در همان جاده‌ای که برای جنگ تعریف کرده است جلو برویم و در نتیجه، جنگ به آن سرنوشتی می‌رسد که غرب تعیین می‌کند. ولی ملاحظه کردید كه نظام اسلامی با فکر و فرهنگ خودش جنگ را مدیریت کرد و با پدیده‌ی مردمی‌اش سرنوشت جنگ را در مقابل حیرت غرب، به نفع خود تمام کرد. وظیفه‌ی ماست که در بستر نظام اسلامی، دو موضوع را از نظر فرهنگی نهادینه کنیم: یکی محرومیت‌هایی که زندگی غربی به بشر تحمیل کرده و دیگری برکاتی که زندگی قدسی به همراه دارد که این در طرح سبک زندگی اسلامی مد نظر رهبری است و حقیقتاً جای کار فراوانی دارد. *به باور شما، ظهور امام زمان (عج) در کدام یک از مراحل فرآیند تمدن‌سازی اسلامی محقق می‌شود؟ برخی معتقدند این مسئله بعد از طی شدن مراحل پنج‌گانه‌ی مورد نظر رهبری و تشکیل تمدن اسلامی محقق می‌شود و برخی دیگر بر این باورند که بر اساس روایات مربوط به آخرالزمان، ابتدا باید امور دنیا به حضیضی مرگ‌بار فروافتد و فساد و آشفتگی بیش از حد در زمین پدید آید، پس از آن امام زمان ظهور می‌نماید و به شرایط سامان می‌بخشد. نظر شما در این خصوص چیست؟ آیا امکان تأسیس تمدن اسلامی در دوره‌ی پیش از ظهور امام عصر (عج) وجود دارد؟ لطفاً دلایل اعتقاد به نگاه مورد نظر خود را نیز قید بفرمایید.بنده در کتاب «بصیرت و انتظار فرج» عرایضی در این مورد داشته‌ام و معنای نتیجه‌بخش انتظار را در تحقق تمدنی که بستر ظهور حضرت می‌شود روشن کرده‌ام. آنچه باید تأکید کنم جایگاه مقدس حضرت مهدی (عج) در آینده‌ی تاریخ است. وقتی معلوم شود آن حضرت با تمام شور و علاقه در طلب شرایطی هستند که حکم خدا و جلوه‌های عالم وحدانی را در زمین ظهور دهند، پس از هر شرایطی که امیدواری حضرت را در آن حد فراهم کند که حضرت بتوانند قدم نهایی را بردارند، استقبال می‌کنند. البته شرایطی که مردم، از یک طرف، متوجه عمق فاجعه‌ی مدیریت غیرالهی جهان شده باشند و از طرف دیگر، با تمام وجود بر این باور باشند که تنها به کمک یک انسان الهی و معصوم، آرمان‌شهر حقیقی قابل تحقق است. پس یقیناً در راستای تمدن‌سازی، به صورت حقیقی باید منتظر ظهور مقدس آن حضرت بود و در همین راستا، متوجه عمق فاجعه‌ای بود که هم‌اکنون بشر گرفتار آن است و متوجه آن نیست.منبع: فصلنامه علوم انسانی اسلامی صدرا، شماره ۱۱ و ۱۲، پاییز و زمستان ۹۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها