تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820384442
امروز پانزدهم ربيع الاول، روز مرگ يزيد
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
تقویم تاریخ؛
امروز پانزدهم ربيع الاول، روز مرگ يزيد
يزيد فرزند معاوية بن ابى سفيان در سال ۲۵، يا ۲۶ و يا ۲۷ قمرى از زنى به نام «ميسون بنت مخول» زاييده شد و پس از هلاكت پدرش معاويه در رجب سال ۶۰ هجرى قمرى، بنا به سفارش وى به حكومت رسيد.
به گزارش سرویس دینی جام نیوز، يزيد فرزند معاوية بن ابى سفيان در سال ۲۵، يا ۲۶ و يا ۲۷ قمرى از زنى به نام «ميسون بنت مخول» زاييده شد و پس از هلاكت پدرش معاويه در رجب سال ۶۰ هجرى قمرى، بنا به سفارش وى به حكومت رسيد.
وى، جوانى خام، بى مبالات، هوسران و ستمگر بود و چون در دربار معاويه و در كمال ناز و نعمت پروريده شده بود، هيچ گونه شايستگى خلافت و حكومت مسلمانان را نداشت و هميشه از دستياران پدرش كه بعضاً غير مسلمان بوده و در دستگاه وى نفوذ عميقى داشتند، پيروى مى كرد و از اين بابت خسارتهاى مادى و معنوى فراوانى بر خلافت اسلامى وارد آورد.
حكومت وى كه بيش از سه سال و اندى ادامه نيافت، بدعتها و جنايتهاى زيادى را مرتكب گرديد وى به طور آشكارا شراب مى نوشيد، با سگ و بوزينه همبازى بود و براى صحابه و ريش سفيدان امت، احترامى قائل نمى شد. به دستور ستمگرانه وى، در محرم سال ۶۱ هجرى قمرى «امام حسين (ع)» و ياران و همراهانش را در بيابان كربلا به شهادت رسانيده و بازماندگانش را اسير نمودند.
هم چنين در سال ۶۳ قمرى، قيام مردمى اهالى مدينه به رهبرى «عبدالله بن حنظله» را سركوب و كشتار عظيمى در مدينه به سركردگى «مسلم بن عقبه» به راه انداخت و لشكريان او در اين واقعه، كه معروف به «واقعه حره» مى باشد، جنايات بى شمارى مرتكب گرديدند.
پس از سركوب اهالى مدينه، به سوى مكه لشكركشى نموده و قصد تكرار جنايات خويش در حرم امن الهى را نمودند ولى «عبدالله بن زبير» كه در اين شهر مقدس پناه گرفته و بر ضد يزيد قيام كرده بود، در برابر هجوم سپاهيان وى مقاومت سختى نمود. سپاهيان يزيد كه توان گشايش درهاى مكه را در خود نديده بودند، در بلندى هاى اطراف مكه، موضع گرفته و خانه هاى مردم و حتى كعبه و مسجد الحرام را با منجنيق بلند، به سنگ و آتش بستند و تعداد زيادى را كشته و خانه هاى مردم و از جمله خانه خدا را به آتش كشيدند.
در همين هنگام، اجل يزيد فرا رسيد و مرگ زودرس، وى را در كام خويش گرفت و به زندگى جنايت كارانه اش پايان داد.
هلاكت وى مصادف بود با روز پنجشنبه، پانزدهم ربيع الاول سال ۶۴ قمرى. در آن هنگام «حصين بن نمير» سرگرم مبارزه با عبدالله بن زبير بود و پس از آگاهى از هلاكت يزيد، به ناچار دست از هجوم مكه برداشت و با سرافكندگى تمام به سوى شام برگشت.
مرگ زيد و عقب نشينى سپاهيان وى از مكه، موجب تقويت عبدالله بن زبير و تشكيل حكومت وى در حجاز، عراق و ساير مناطق عربستان گرديد.(۱)
پس از مرگ يزيد، فرزندش معاويه خلافت را به دست گرفت. اما خلافت وى، چندان دوام نيافت و او تنها بيست روز، يا چهل روز، يا يك ماه و نيم، يا سه ماه و بيست روز، و يا حداكثر چهار ماه در اين مقام بيشتر باقى نماند و معروف است كه خلافت وى، تنها چهل روز بود.
به هر روى، معاويه دوّم بدون اجبار و اكراهى، از مقام خلافت استعفا داد و خود را از اين مهلكه نجات داد.
درباره علت و انگيزه اصلى كناره گيرى وى، ديدگاه گوناگونى بيان شده است. برخى از تاريخ نگاران معروف اهل سنّت كه از كناره گيرى وى ناخرسند بوده و اين كار وى را ناپسند مى دانستند، در بيان اين رويداد بزرگ، صرفاً به ذكر تاريخ آن بسنده كرده و چيزى درباره انگيزه آن بيان نكردند و يا آنهايى كه مى خواستند در اين باره نظرى بدهند، انگيزه اصلى كار وى را ضعف جسمى و بيمارى وى برشمردند. به هر صورت، واقعيت هاى اين ماجرا را بيان نكردند. (۲)
ولى از برخى گفتارشان به دست مى آيد كه وى خود را شايسته خلافت نمى ديد و اساساً بنى اميه را لايق اين مقام نمى دانست و در ديدگاه او، تصّدى خلافت از سوى آنان، غصب خلافت بود و اين مقام بايد به صاحبان حقيقى اش مى رسيد.
پی نوشت ها:
۱- نك: تاريخ الطبرى، ج ۵، ص ۴۹۹؛ اسدالغابة، ج ۳، ص ۲۴۳؛ تاريخ خلفا، ص ۴۵۲ و ۴۹۹؛ تاريخ اُمراء المدينه المنوّره، ص ۶۲؛ البداية و النهاية، ج ۷-۸، ص ۲۴۸ و وقايع الأيام، ص ۲۱۵.
۲- تاريخ الطبرى، ج ۵، ص ۵۰۱؛ تاريخ الاسلام، ج ۵، ص ۲۵۰؛ البداية و النهاية، ج ۷-۸، ص ۲۶۰ حج
۱۷/۱۰/۱۳۹۳ - ۱۷:۲۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 59]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها