محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826902166
اعترافی از امیر المومنین علیه السلام
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
اعترافی از امیر المومنین علیه السلام
حضرت على علیه السلام در مورد یکى از کارگزارانشان فرمودند: «من درباره تو اشتباه کردم»
به این مطلب امتیاز دهید
به گزارش سرویس دینی جام نیوز ،این مسئله در رابطه با منذر بن جارود عبدى است که در پاره اى از آنچه امام علیه السلام او را بر آن ولایت داده بودند خیانت کرد. آن گاه امام علیه السلام نامه اى به وى نوشتند که ترجمه آن چنین است:
«اما بعد، پارسایى پدرت مرا درباره تو فریفت و گمان کردم پیرو پدرت هستى و به راه او مى روى، لیکن آنچه درباره تو به من خبر داده اند، این است که از فرمان بردارى هوایت دست برنمى دارى و ذخیره اى براى آخرتت نمى گذارى. دنیاى خود را آبادان مى کنى با ویران کردن آخرتت و با خویشاوندانت مى پیوندى به قیمت بریدن از دینت. اگر آنچه از تو به من رسیده درست باشد شتر خویش و تبار، و بند پاى افسار تو از تو بهتر است و آن که چون تو باشد در خور آن نیست که پاسدارى مرزى را تواند یا کارى را به انجام رساند. یا رتبت او را برافرازند، یا در امانتى شریکش سازند. چون این نامه به تو رسد نزد من بیا، ان شاءاللّه ».1
در رابطه با این مسئله توجّه به چند نکته لازم است:
1. پیامبر صلى الله علیه و آله و امامان علیهم السلام موظّف بوده اند که در امور این جهانى به طور معمول براساس روش عقلایى و بر مبناى علم عادى عمل کنند، مگر در مواردى که خداوند حکم خاصى را معین نموده و یا از آنان خواسته باشد که بر اساس علم فراعادى عملى را انجام دهند. راز این مطلب نیز روشن است. تکیه دائمى به دانسته هاى غیبى و کنار نهادن موازین و روش هاى عقلایى در انجام امور، باعث از بین رفتن جنبه الگویى آنان مى شود. براى مثال پیامبر صلى الله علیه و آله با آنکه انسان کامل و داناى کامل است، مأمور به مشورت با مردم مى شود؛ و یکى از علل آن الگو شدن این روش براى دیگر حاکمان، والیان و مدیران است.
2. بر اساس آنچه گفته آمد حضرت على علیه السلام مى بایست با تکیه بر معیارها و شاخص هاى معقول و معمول در شناسایى و جذب نیروها اقدام نموده و کارگزارانى را در مسئولیت هاى مختلف به کار گیرند. یکى از این معیارها توجّه به محیط تربیتى و شرایط خانوادگى و فضایى است که شخص در آن نشو و نما کرده و از آن اثر پذیرفته است. این اگر چه تمام معیارها نیست و سخن حضرت على علیه السلام هم هیچ دلالتى بر تکیه انحصارى ایشان به معیار فوق ندارد، لیکن در عین حال مطلب حائز اهمیتى است و توجّه به آن در چنین مواردى راهگشا و قابل اعتماد است.
3. به طور کلّى پست ها و مسئولیت هاى اجرایى مجال امتحانى بزرگ و لغزشگاهى خطرناک است که بسیارى از انسان ها را در معرض انحطاط و سقوط قرار مى دهد. از این رو امیرمؤمنان علیه السلام افزون بر توجّه به صلاحیت ها و شایستگى ها، به اصل کنترل و خبرگیرى از عملکرد کارگزاران، پس از به کار گمارى آنها، توجّه جدّى داشته و در شرایط مقتضى عکس العمل مناسب نشان مى دادند.
4. در مورد منذر بن جارود اصول عقلایى یاد شده دقیقا رعایت شده و امیرمؤمنان علیه السلام کوچک ترین خطایى در به کارگیرى او مرتکب نشده و هرگز نفرموده اند که من در این باره خطایى مرتکب شدم.
اشتباه این است که آن حضرت بدون توجّه به معیارها و سنجه هاى معقول کسى را به کارى گمارند، و یا در مرحله انتخاب وى نیروى بهترى در دسترس امام علیه السلام بوده و به آن توجّه نکرده باشند. نیز اشتباه این است که آن حضرت به هنگام نصب نیروها تذکّرات لازم را ندهند و پس از به کار گمارى از احوال آنان غفلت ورزیده و کنترل و عکس العمل مناسب در برابر رفتارهاى آنها نداشته باشند. اما هیچ یک از گزینه هاى فوق در این باره رخ نداده و دلیلى هم وجود ندارد که در مرحله به کارگیرى منذر بن جارود نیروى بهترى در دسترس امام علیه السلام بوده و به آن بى اعتنایى کرده باشند.
5. این که امیرمومنان علیه السلام فرمودند: «پارسایى پدرت مرا درباره تو فریفت، و گمان کردم پیرو پدرت هستى و به راه او مى روى.» هرگز به معناى وقوع خطایى از آن حضرت نیست، بلکه بیانگر عدم توقّع کجروى از سوى منذر بن جارود است، و چنین توقّعى به جا و بخردانه مى باشد. به عبارت دیگر این سخن نوعى بیان توبیخى و اعلام زشت کردارى از کسى است که در فضاى تربیتى مناسبى رشد کرده و انتظار معقول از او این است که راه درست را بپوید و از ناراستى و نادرستى بپرهیزد.
6. حتى اگر امیرمؤمنان علیه السلام در مورد فوق فرموده باشند: «من درباره تو اشتباه کردم»، باز به معناى رخ دادن خطایى نافى عصمت از آن حضرت نیست. توضیح این که خطا گاه در استفاده از روش نادرست به کار مى رود و گاهى به دنبال اخذ نتیجه نامطلوب؛ بدون آنکه به لحاظ روش شناختى خطایى رخ داده باشد.
این مسئله بسیار رایج است که وقتى نتیجه نامطلویى از کارى عاید انسان مى شود مى گوید اشتباه کردم، در حالى که واقعا خطایى از شخص سر نزده، اما نتیجه مطلوب نیز حاصل نشده است. در مورد فوق نیز هیچ گونه خطاى روش شناختى را نمى توان به امیرمؤمنان علیه السلام نسبت داد. بنابراین حتّى اگر تعبیر خطا هم در کلام آن حضرت مى آمد حمل بر تعبیر رایج در گرفتن نتیجه نامطلوب مى شد.
پی نوشت:
1. ترجمه نهج البلاغه، سید جعفر شهیدى، نامه 71، ص 356 ؛ نیز بنگرید: اختیار مصباح السالکین، ص 571 ؛ ترجمه شرح نهج البلاغه، ابن میثم، ج 5، ص 380.
۰۲/۰۶/۱۳۹۳ - ۱۳:۵۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 56]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها