محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799610501
حیات مردم و حکمرانی غیرمسئولانه
واضح آرشیو وب فارسی:الف: حیات مردم و حکمرانی غیرمسئولانه
فرهاد دادجو، 1شهریور 93
تاریخ انتشار : شنبه ۱ شهريور ۱۳۹۳ ساعت ۰۸:۱۴
«امیدوارم مردم عزیزمان در کاهش مصرف آب بیشترین همکاری را با ما داشته باشند.» این جمله ای بود که وزیر نیرو همزمان با بیان پایان ذخیره سدهای آب تهران طی ۳۰ روز آینده بر زبان آورد. اگر این خبر صرفاً برای تحریک تغییر رفتار مردم پایتخت بوده است که باید بر عدم صداقت مسئولان خوش سابقه ای چون ایشان تاسف خورد. اما اگر این خبر دقیق و خطر این قدر نزدیک است، باید گفت آیا از این محافظه کارتر هم می توان به مساله حکمرانی و اداره امور عمومی نگاه کرد؟ چنانچه واقعا مردم پایتخت ایران تنها ۳۰ روز تا قطعی های وسیع آب فاصله دارند چرا باید مسئولان امر به توصیه های اخلاقی و خواهش و تمنا بسنده کنند؟! البته در جامعه ای که یا دولت از تمام ابزارهای در اختیار خود استفاده کرده یا امکان بهره گیری از ابزارهای کم هزینه تر را ندارد (با شرط وجود سطح بالایی از سرمایه اجتماعی) درخواست از مردم برای همیاری کاملا معقول و رایج است.مشکل تامین آب البته در سالهای گذشته گریبان برخی دیگر از هموطنان را نیز گرفته بود اما هیچگاه به اندازه امسال که خشکی، پایتخت نشینان را محاصره کرده به چشم نیامد و بر زبان ها نیفتاد. حال در شرایطی که مرزهای وضعیت قرمز را نیز پشت سر گذاشته ایم آیا دولت هیچ ابزاری برای مدیریت بهینه تر موجودی اندک آب پایتخت در اختیار ندارد؟ به فهرست خام زیر توجه کنید:۱. تعرفه استفاده از آب در این شرایط ویژه چه تفاوتی با فصل فراوانی عرضه آب کرده است؟ مگر نه اینکه در ماه های کمبود مرغ و تخم مرغ و میوه، مردم می پذیرند که قیمت های متفاوتی را باید بپردازند؟۲. چند درصد از مشترکان پرمصرف آب تهرانی تاکنون مشمول قطع آب شده اند؟۳. چه تعداد از استخرهای دولتی و خصوصی تهران از استفاده از منابع آبی در شهریورماه ممنوع شده اند؟ به نظر نمی رسد تا حال در کشورهای مختلف کسی به علت یک یا دو ماه نرفتن به استخر از دنیا رفته باشد!۴. چه تغییری در مقررات بهره برداری از آب در دستگاه ها و مراکز دولتی و عمومی پایتخت اعمال شده است؟۵. قطع کامل حجم وسیع آبرسانی برای زیباسازی شهر چه تاثیری می تواند بر کاهش مصرف بگذارد؟ واقعا یک یا دو ماه مواجهه با منظره خیابانهای شسته نشده (فقط جارو شده) در سطح شهر از عدم تامین مایه حیات مردم دشوارتر است؟۶. چرا از ماه ها پیش که این پیش بینی صورت گرفته بود طرح ضربتی برای ترمیم حداقل بخشی از شبکه انتقال آب شهری تهران (که یک سوم یا حداقل یک چهارم آب پایتخت را به هدر می رود) صورت نگرفت؟۷. ...این فهرست را می توان تا پنجاه اقدام عاجل ادامه داد، اما سوال این است که چرا مسئولان دولتی بدون اعمال تعدادی از این اقدامات، طی روزهای اخیر تنها و بارها از مردم درخواست نموده اند که در مصرف خود صرفه جویی کنند؟ این نوع مواجهه غیرمسئولانه وزیر مربوط و هیات دولت با این مساله ناشی از چه نوع نگاهی به اداره امور عمومی است؟ رویکرد تساهل گرا در امور کاملا خطیر و شانه خالی کردن از وضع مقررات سخت حتی برای ایامی معدود و بسنده کردن به استدعا و تقاضا از مولفه های یک مدیریت غیرمسئولانه و محافظه کارانه است. مدیریتی که برخلاف تمام قواعد حکمرانی در عصر اطلاعات (که امکان بیشترین نظارت و کنترل را بر رفتارها فراهم می کند) در هنگام تنگنای بودجه ای دولت نیز تنها از مردم خواهش می کند خودشان از دریافت یارانه انصراف دهند.البته بخش دیگری از مشکل بخش آب و موارد مشابه نیز فراتر از رویکرد و مشی روان شناسی مسئولان است و به فقدان ساختارهای معین و پاسخگو باز می گردد. آیا زمان مناسب برای تعیین حوزه دقیق وظایف و اختیارات مسئولان مختلف در بحث آب فرانرسیده است تا وزرای مختلف از یک سو و مدیران ملی و شهری - استانی از سوی دیگر مسئولیت را به گردن هم نیندازند؟ از سوی دیگر آیا وزاری مرتبط با تامین امنیت غذا و آب و درمان و شغل مردم نیز به سهولت وزیر علوم در زمان ارتکاب نخستین اشتباهات در معرض استیضاحی جدی قرار می گیرند؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها