تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837797661
فرق بين گفتن ذكر با زبان و يا گذراندن در دل چيست؟
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی:
فرق بين گفتن ذكر با زبان و يا گذراندن در دل چيست؟ به هر حال كسي كه مشغول ورد گفتن ميباشد، خواهي نخواهي كمي توجه دارد. به اين صورت نميباشد كه انسان مطلقاً غافل باشد و بالمرّه بيتوجه ورد بگويد. بنابراين كسي كه با زبان مشغول ورد ميباشد اجمالاً مشغول ذكر هم ميباشد.
اصل ذكر در واقع همان ذكر قلبي است، اينكه انسان قلباً به ياد خداوند باشد آثارش هم در اعمال انسان ظاهر ميشود. وقتي كه گناهي پيش ميآيد انسان با ياد خدا از آن گناه منصرف ميشود. اين ذكر عملي و واقعي و دروني ميباشد. يا با ياد خدا، حالت شكر و سپاس و حالت عبادت دارد. پس اصل ذكر در واقع همان ذكر قلبي و دروني ميباشد و اينكه انسان به زبان ذكر ميگويد در واقع ميخواهد آنچه كه در قلب ميباشد با زبان بيان كند. وقتي ميگويد: اللّه اكبر، يعني من قلباً باور دارم كه خداوند بزرگتر از آن است كه توصيف شود. حالا آن باور قلبي را با زبان هم بيان ميكنم و لذا به اين اذكار معمولاً ورد ميگويند به جاي ذكر؛ ولي اين هم بخشي از ذكر ميباشد. اينكه سؤال كردند آيا آن هم ذكر ميباشد؟ جوابش مثبت است. به ذكر قلبي هم ذكر ميگويند و در واقع ذكر اصلي همان است، اين ورد هم در واقع بيانگر همان ذكر ميباشد و تجلي آن ذكر است.
و اين نكته را هم بايد توجه كرد كه به هر حال كسي كه مشغول ورد گفتن ميباشد، خواهي نخواهي كمي توجه دارد. به اين صورت نميباشد كه انسان مطلقاً غافل باشد و بالمرّه بيتوجه ورد بگويد. بنابراين كسي كه با زبان مشغول ورد ميباشد اجمالاً مشغول ذكر هم ميباشد. قرآن نيز ذكر ميباشد كه در خود قرآنهم اشاره شده ولي به اين صورت نميباشد كه با مطالعه و گذراندن در قلب آثارآن هويدا شود. بنابراين قرائت قرآن با مطالعه كردن حاصل نميشود. البته خود مطالعه كردن قرآن هم نوعي ذكر ميباشد و انسان هنگامي كه كلام خداوند را ميخواند به ياد خداوند ميافتد اما اسم آن تلاوت يا قرائت قرآن نميباشد كهخود قرائت آداب و رسومي دارد كه بايد رعايت شود.
راجع به ذيل پرسش بايد گفت: هرچند از آداب دعا، تسبيح و تقديس الهي را قبل از دعا گفتن و همچنين خواسته را بر زبان آوردن است، اما هيچ كدام ازاين امور شرط استجابت نيست كه بدون آنها امكان اجابت دعا نباشد.شمیم
دوشنبه 19 اسفند 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 144]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها