محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831181361
زندگی نامه علامه طباطبايي (ره) (2)
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
زندگی نامه علامه طباطبايي (ره) (2) نويسنده: احمد لقماني شاگردان «هماي همت» علامه، باعث تربيت «مه گونههايي» شده تا آن گاه كه خورشيد وجودش رخ در نقاب خاك ميكشد، اينان چون ماهتاب هدايت نور افشاني كنند. شاگردان علامه، دهها نفر از بزرگان و فرهيختگان كنوني در حوزههاي علميه ميباشند كه به تني چند از آنان اشاره ميشود. حضرات آيات و حجج اسلام: 1. شهيد مرتضي مطهري 2. شهيد سيد محمد حسيني بهشتي 3. امام موسي صدر 4. ناصر مكارم شيرازي 5. شهيد محمد مفتح 6. شيخ عباس ايزدي 7. سيد عبدالكريم موسوي اردبيلي 8. عز الدين زنجاني 9. محمد تقي مصباح يزدي 10. ابراهيم اميني 11. يحيي انصاري 12. سيد جلال الدين آشتياني 13. سيد محمد باقر ابطحي 14. سيد محمد علي ابطحي 15. سيد محمد حسين كاله زاري 16. حسين نوري همداني 17. حسن حسن زادة آملي 18. سيد مهدي روحاني 19. علي احمدي ميانجي 20. عبدالله جوادي آملي و... جلوههاي جاودانه - (داستانهايي از زندگاني علامه) علامه طباطبايي اين عالم سترگ و تابناك، چهرهاي الهي بود كه با دو بال قرآن و عترت پرواز كرد. به بلنداي جاودانگي و ابديت رسيد و براي هميشه اسطورهاي شكوهمند گرديد. در اين فرصت بر آنيم تا گوشههايي از زندگي سراسر روشن او را ياد آور شويم: الف. ارادت به اهلبيت ـ عليهم السلام ـ استاد هفتهاي يك بار ـ حداقل ـ به حرم حضرت معصومه ـ عليها السلام ـ مشرف ميشد. پياده ميرفت و در بين راه اگر پوسته پرتقال يا خيار و موز ميديد با ته عصا آن را از مسير مردم كنار ميزد. در ايام تابستان غالباً به مشهد مقدس مشرف ميشد. شبها به حرم امام رضا ـ عليه السلام ـ رفته، در بالاي سر مينشست و با حال خضوع و خشوع به دعا و زيارت ميپرداخت. به پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ و ائمه ـ عليهم السلام ـ علاقة بسياري داشت و با كمال ادب و احترام از آنها نام ميبرد، در مجالس روضه خواني شركت ميكرد و براي مصايب اهل بيت شديداً اشك ميريخت.»[1] «علامه در ماه رمضان روزة خود را با بوسه بر ضريح مقدس حضرت معصومه ـ عليها السلام ـ افطار ميكرد، ضريح مقدس را ميبوسيد سپس به خانه ميرفت اين ويژگي اوست كه مرا به شدت شيفتة ايشان نموده است.»[2] «فعاليتهاي شبانه روزي علمي، او را از توسل در عرض ادب به پيشگاه مقام رسالت و ولايت باز نميداشت. ايشان موفقيت خويش را مرهون همين توسلات ميدانست. و آن چنان به سخنان معصومين احترام ميگذاشت كه حتي در برابر روايات مرسل و ضعيف السند هم به احتمال اين كه از بيت عصمت صادر شده است، رفتار احتياط آميزي داشت. و بر عكس كوچكترين سوء ادب و كژ انديشي را نسبت به اين دودمان پاك و مكتب پر افتخار تشيع قابل چشم پوشي نميدانست...»[3] «آن گاه كه نام يكي از معصومين ـ عليهم السلام ـ برده ميشد اظهار تواضع و ادب در سيماي ايشان مشهود ميشد و نسبت به امام زمان ـ عليه السلام ـ تجليل خاصي داشته مقام و منزلت آنها و حضرت رسول اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ و حضرت صديقه كبري ـ عليها السلام ـ را فوق تصور ميدانستند. يك نحو خضوع و خشوع واقعي نسبت به آنها داشته و مقام و منزلت آنان را ملكوتي ميدانستند».[4] ب. شرح صدر علامه يكي از شاگردان ايشان كه مدت سي سال با استاد مأنوس بوده، پيرامون خصوصيات اخلاقي آن عالم فرزانه چنين نوشته است: «علامه انساني وارسته، مهذب، خوش اخلاق، مهربان، عفيف، متواضع، مخلص، بي هوا و هوس، صبور، بردبار، شيرين و خوش مجلس بود. من در حدود سي سال با استاد حشر و نشر داشتم... به ياد ندارم كه در طول اين مدت حتي يك بار عصباني شده باشد و بر سر شاگردان داد بزند يا كوچكترين سخن تندي يا توهين آميزي را بر زبان جاري سازد. خيلي آرام و متين درس ميگفت و هيچ گاه داد و فرياد نميكرد، خيلي زود با افراد انس ميگرفت و صميمي ميشد. با هر كس حتي كوچكترين فرد طلاب چنان انس ميگرفت كه گويا از دوستان صميمي اوست... گاهي كه به عنوان استاد مورد خطاب قرار ميگرفت ميفرمود: «اين تعبير را دوست ندارم، ما اين جا گرد آمدهايم تا با تعاون و هم فكري، حقايق و معارف اسلامي را دريابيم» استاد بزرگوار بسيار مؤدب بود به سخنان ديگران خوب گوش ميداد، سخن كسي را قطع نميكرد و اگر سخن حقي را ميشنيد تصديق ميكرد، از مباحثات جدلي گريزان بود ولي به سؤالها، بدون خودنمايي پاسخ ميداد.»[5] يكي از شخصيتهاي ماركسيست با علامه به بحث و گفتگو نشسته بود و سرانجام موحد و مسلمان گرديد هنگامي كه يكي از دوستان او پيرامون مناظره و گفتگوي دوست خود با علامه پرسش كرد، وي شخصيت علامه را اين گونه باز گو ميكند: «آقاي طباطبايي مرا موحد كرد. هشت ساعت ما با هم بحث كرديم. يك كمونيست را الهي و يك ماركسيست را موحد كرد او حرف توهين آميز هر كافري را ميشنيد و نميرنجيد و پرخاش نميكرد.»[6] ج. آينة اخلاص استاد جعفر سبحاني روحيات علامه را چنين توصيف ميكند: «ما با اين كه با ايشان انس بيشتري داشتيم يك بار هم به خاطر نداريم كه مطلبي را به عنوان تظاهر به علم ياد آور شود يا سخن را سؤال نشده از پيش خود مطرح كند.»[7] هنگامي كه يكي از علماي حوزة علميه قم از تفسير عظيم الميزان در حضور ايشان تعريف ميكند، علامه با نيم نگاهي به او ميفرمايد: «تعريف نكن كه خوشم ميآيد و ممكن است خلوص و قصد قربتم از بين برود».[8] و آن گاه كه يكي از اساتيد انديشمند حوزه رسالة امامت خود را براي نظريابي خدمت علامه ميدهد، ايشان پس از مطالعه ميفرمايد: «چرا دعاي شخصي كرديد؟ (بارالها توفيق فهم ايات الهي را به اين جانب مرحمت بفرما) چرا در كنار سفرة الهي ديگران را شركت ندادي... تا آن جايي كه خودم را شناختم، دعاي شخصي در حق خودم نكردم.»[9] د. تعبد و بندگي استاد فرزانه، مرحوم علامه از مرز مراعات واجبات و مستحبات پا فراتر گذارده و خود را مقيد به ترك اولي كرده بود و هميشه ذكر الهي بر لب داشت و هيچ گاه از توجه به پروردگار غافل نميشد. «اخلاق ايشان اخلاقي قرآني بود، گويا اخلاقش «قرآن» بود. هر آيهاي كه خداوند در قرآن نصب العين انسان كامل ميداند ما در حد انساني كه بتواند مبين و مفسر قرآن باشد در اين مرد بزرگ مييافتيم. مجلس ايشان، مجلس ادب اسلامي و خلق الهي بود و ترك اولي در ايشان كمتر اتفاق ميافتاد. نام كسي را به بدي نميبرد. بد كسي را نميخواست وسعي ميكرد خير و سعادت همگان را مسئلت كند.»[10] طهارت باطن استاد زبانزد خاص و عام بود. بسياري از شبها را تا صبح به عبادت و بيتوته ميپرداخت. در ماه مبارك رمضان فاصلة بين غروب آفتاب تا سحر را به تهجد ذكر مشغول بود. هـ . اخلاق علامه در منزل دختر استاد چگونگي برخورد پدر خود را با اطرافيان اين گونه بيان ميكند: «اخلاق و رفتار ايشان در منزل «محمدي» بود. هرگز عصباني نميشد و هيچ وقت صداي بلند ايشان را در حرف زدن نشنيديم. در عين ملايمت، بسيار قاطع و استوار بودند و مقيد به نماز اول وقت، بيداري شبهاي ماه رمضان، قرائت قران با صداي بلند و منظم در كارها بودند. دست رد به سينة كسي نميزدند و اين به سبب عاطفة شديد و رقت قلب بسيار ايشان بود. ... بسيار كم حرف بودند، پر حرفي را موجب كمي حافظه ميدانستند. بسيار ساده صحبت ميكردند به طوري كه گاهي آدم گمان ميكرد اين يك فردي عادي و عامي است... ميگفتند شخصيت را بايد خدا بدهد با چيزهاي دنيوي هرگز انسان شخصيت كسب نميكند... آرام و صبور با مسائل برخورد ميكردند. با اين كه وقت زيادي نداشتند ولي طوري برنامه ريزي ميكردند كه روزي يك ساعت بعد از ظهرها در كنار اعضاي خانواده باشند... رفتارشان با مادرم بسيار احترام آميز و دوستانه بود هميشه طوري رفتار ميكردند كه گويي مشتاق ديدار مادرم هستند. ما هرگز بگو مگو و اختلافي بين آن دو نديديم... آن دو واقعاً مانند دو دوست با هم بودند. در خانه اصلاً مايل نبودند كارهاي شخصيشان را كس ديگري انجام دهد... ايشان براي بچهها مخصوصاً دخترها ارزش بسياري قائل بودند. دخترها را نعمت خدا و تحفههاي ارزندهاي ميدانستند. هميشه بچهها را به راستگويي و آرامش دعوت ميكردند. دوست داشتند آواي صوت قرآن در گوش بچهها باشد. براي همين منظور قرآن را بلند ميخواندند و به مؤدب بودن بچه اهميت ميدادند و رفتار پدر و مادر را به بچهها مؤثر ميدانستند. دربارة مادرم ميفرمود: اين زن بود كه مرا به اين جا رساند. او شريك من بوده است و هر چه كتاب نوشتهام نصفش مال اين خانم است».[11] و. شناخت مقتضيات زمان و مكان «توجه به جهان اطراف» و بررسي «وضعيت حال و آينده» از نشانههاي بارز استاد والا مقام، مرحوم علامه طباطبايي است ايشان در سالهاي دهة 20 و 30 نقش حساس در هدايت جامعه داشت. با هجوم شبهات دشمنان، سلاح قلم به دست گرفته و كاري كارستان ميكرد. فلسفه مادي و افكار غربي را پوچ و بيمقدار جلوه داد و حساسيتهاي زمان را به كار گرفت. هدايت فوج فوج جوانان كار كم نظيري بود كه «علامه» ياراي آن را داشت و به خوبي از عهدة آن بر آمد. پس از رحلت آية الله العظمي بروجردي (ره) «حكومت اسلامي» موضوع درس وي گرديد و مقالاتي در اين زمينه نگاشت و در آنها توانايي حكومت اسلامي را در ادارة جامعه و قدرت ولايت فقيه را اثبات كرد.[12] ز. همراه با امام (ره)، همگام با انقلاب از دير زمان ارادت و علاقة وافري بين علامه و حضرت امام خميني ـ رضوان الله عليهما ـ به چشم ميخورده است. چون هر دو از هوا و هوس به دور بودند نسبت به يكديگر احترام ميگذاشتند[13] «رابطة دوستانة آن دو بزرگوار از قديم برقرار و علامه نسبت به حضرت امام احترام قائل بود. نسبت به انقلاب نظر مساعد داشت و از مسائل سياسي با اطلاع بود. وي نسبت به اوضاع جامعه بسيار ناراضي و از شاه و رژيم او منزجر بود. يك بار به ايشان گفته شد كه شاه تصميم گرفته است دكتراي فلسفه به شما بدهند. ايشان خيلي ناراحت شدند و اعلام كردند به هيچ وجه تن به قبول چنين چيزي نخواهند داد... و در پايان از اصرار زياد ـ رئيس دانشكده الهيات آن زمان ـ گفتند: «من از شاه هيچ ترسي ندارم و حاضر به قبول دكتري نيستم.»[14] ح. جلوههاي هنري و ادبي علامه خط نستعليق و شكستة علامه از بهترين و شيواترين انواع خط بود. گاهي استاد از روزهايي كه با برادرش در تبريز در دامنة كوههاي اطراف از صبح تا به غروب به نوشتن خط مشغول بودند، ياد ميكرد. خطهايي كه تعجب ايشان را بر ميانگيخت و يا سخن از زماني ميكردند كه علاقة بسياري به نقاشي داشتند و تمام پول و وقت خود را صرف خريد كاغذ و نقاشي بر آنها مينمودند. از جمله جلوههاي ديگر استاد؛ تجلي ايشان در آينة شعر است. اشعار بسيار ارزشمند و چشمگيري كه توسط علامه سروده شده و سر آمد گرديده است. «مرا تنها برد» و «پيام نسيم» و «هنر عشق» از جمله اشعار گران سنگي است كه از علامه باقي مانده است. وفات - ... سرانجام پس از 81 سال و 18 روز عمر با بركت و زندگي پرتلاش، روح پاك و الهي آن حكيم عارف و مفسر وارسته به ديار قدسي و ملكوت رهسپار شد. آري در 18 محرم 1402 قمري (24 آبان 1360 شمسي) غبار غم و بيرق ماتم در سراسر ميهن اسلامي بر پا شد و دلهاي پاك انديشمندان و بزرگان عرصة علم و دانش غرق اندوه گرديد. حضرت امام خميني ـ قدس سره ـ ضمن اظهار هم دردي، با برپايي مجلس ختم براي مرحوم علامه اين ضايعة اسفناك را تسليت گفتند. و در پي آن ديگر مراجع و شخصيتهاي علمي، مذهبي و اجتماعي چون آية الله العظمي گلپايگاني ـ قدس سره ـ ، آية الله خامنهاي و جامعة مدرسين حوزه علميه قم در اين ماتم جانكاه به سوگ نشسته و مراسم بسياري برپا كردند. شاگردان و ديگر ارادتمندان چشمة فياض الهي با سرودن اشعاري پر بها، غم و اندوه خود را بيان نمودند. و ديگر اقشار مردم ياد و خاطره آن اسوة جاودانه و مرد الهي را گرامي داشتند.[15] رحمت الهي و درجات خداوندي نصيب هميشة او باد. پی نوشت:[1] . همان، از آيت الله ابراهيم اميني، ص 131 و 132. [2] . مجله پيام انقلاب، 19/8/1363، از استاد شهيد آية الله مرتضي مطهري. [3] . يادنامه علامه طباطبايي، از استاد محمد تقي مصباح يزدي، ص 137. [4] . مهر تابان، ص 56. [5] . ياد نامه علامه طباطبايي، از آيت الله ابراهيم اميني، ص 122ـ124 و 128. [6] . يادها و يادگارها، آية الله جوادي آملي، ص 58 و 59. [7] . همان، ص 59. [8] . روزنامه جمهوري اسلامي، 23/7/1364. [9] . يادها و يادگارها، ص 83ـ84. [10] . همان، از آية الله جوادي آملي، ص 61.[11] . همان، از نجمة السادات طباطبايي، ص 40ـ51. [12] . روزنامه جمهوري اسلامي، 16/2/1369، از حجة الاسلام و المسلمين هاشمي رفسنجاني؛ يادها و يادگارها، از آية الله جوادي آملي، ص 73. [13] . يادها و يادگارها، از آية الله اميني، ص 89. [14] . همان، از نجمة السادات طباطبايي، ص 52 و 53. [15] . ياد نامه علامه طباطبايي، ص 1ـ7.منبع:www.andisheqom.com
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 815]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها