تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837123461
سنجش گرايش دانش آموزان به نماز(قسمت دوم و پایانی)
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
سنجش گرايش دانش آموزان به نماز(قسمت دوم و پایانی) 16. نتايج آزمون T مربوط به آزمون معناداري ارتباط تك تك متغيرها با گرايش نسبت به نماز بعد از حضور همزمان 17 شاخص عوامل درون مدرسه اي در كنار هم نشان داد كه تنها چهار شاخص از مجموع هفده شاخص عوامل درون مدرسه اي ارتباط معناداري با گرايش دانش آموزان نسبت به نماز داشته است. اين چهار متغيّر كه بيشترين مشاركت معنا دار را در گرايش نسبت به نماز داشته اند به ترتيب اهميت عبارتند بودند از: الف ) اهل نماز دانستن دبير يا دبيران مورد علاقه به عنوان الگوي مذهبي. ب ) پذيرفتن مربي تربيتي مدرسه به عنوان الگوي مذهبي. ج ) پذيرفتن دبير ديني مدرسه به عنوان الگوي مذهبي. د ) اعتقاد به تقيّد اعضاي انجمن اسلامي مدرسه به انجام فرايض ديني. دانش آموزاني كه به اين چهار مقوله اعتقاد و باور داشته اند بالاترين گرايش نسبت به نماز را دارا بوده به نحوي كه ميزان گرايش نسبت به نماز آنان (به مقدار 06/31) بسيار نزديك به حداكثر نمره ممكن اين مقياس (يعني عدد 32) بوده است. ب) نتيجه گيري و پيشنهاد 1. بررسي مطالعات اكتشافي و پيشينه ي پژوهش نشان داد كه چه در داخل و چه در خارج از كشور، نوجوانان و جوانان (منظور گروه سني بين 13 تا 24 سال است) نسبت به ديگر گروه هاي سني به ارزش ها، گرايش ها و رفتارهاي مذهبي تعلق خاطر كمتري نشان مي دهند و هر چقدر از سنين سالخوردگي به جوانان نزديك تر مي شويم بر ميزان كاهش تعلقات ديني افزوده مي شود. نتايج مطالعات اينگلهارت در خارج از كشور و پژوهش هاي وسيع و گسترده ي مرحوم دكتر اسدي و همكاران و همچون دكتر محسني در داخل كشور حاكي از قطعي بودن تفاوت هاي سني بوده است، به نحوي كه در همه ي كشورهايي كه از آنها داده هايي وجود داشته (از جمله ايران) جواناني به طور متوسط با همساني قابل توجهي اهميت كمتري به دين مي دهند. با اين حال شايان ذكر است كه دينداري و گرايش هاي مذهبي به موازات افزايش سن از دوره ي جواني به ميانسالي و سپس به سالخوردگي فزوني مي گيرد. بر اين اساس مي توان ادعا نمود كه كاهش ميزان تعلق ديني در سنين جواني و افزايش آن در سنين بالاتر در بازتاب طبيعي چرخه ي زندگي انسان است. تمامي يافته ها نشان مي دهد كه جوانان وقتي بزرگتر مي شوند به تدريج ديندارتر خواهند شد تا جايي كه برخي از جامعه شناسان افزايش باورها و اعتقادات مذهبي را در سنين بالاتر از كاركردهاي اين دوران سني تلقي نموده اند. چرخه ي زندگي آثار متعددي دارد، اين طبيعي است كه جوانان (به طور متوسط) به دليل شرايط خاص سنّي‌شان بالاخص بحران هويت يابي و نداشتن تجربه ي لازم در زندگي اهميت كمتري به دين و مذهب مي دهند، با تاكيد مجدد بر اين نكته كه واقعيات اكثر كشورها به ما اطمينان مي دهد كه كه دينداري «جوانان امروز» با افزايش سن آن ها فزوني خواهد گرفت. شخص هر چه سالهاي زيادتري از عمرش بگذرد به خداوند و مذهب و زندگي پس از مرگ اهميت بيشتري مي دهد . (لازم به ذكر است كه طبيعي دانستن يك موضوع يا پديده، مساوي با جواز اخلاقي يا درست تلقي كردن آن نيست.) نتيجه آن كه در جامعه ما (مثل هر جامعه ديگر) كاملاً قابل پيش بيني است كه دينداري جوانان كمتر از بزرگسالان باشد. نمي توان انتظارات و توقعاتي را كه از بزرگسالان داريم به جوانان تعميم دهيم و سپس بر اساس فاصله ي واقعيات با توقعات مذكور، دينداري نوجوانان و جوانان كشور را دور از انتظار و بحراني بدانيم. لازم است انتظارات و توقعات خود را از دينداري جوانان و نوجوانان در خور مرحله ي سني آنان تنظيم و تصحيح نماييم. 2. تحليل پاسخ هاي داده شده به سؤالات مربوط به «گرايش نسبت به نماز»، «بعد عقيدتي دين»، «بعد مناسكي دين» و «بعد تعهد ديني» ،دانش آموزان جمعيت نمونه ي تحقيق نشان داد كه علي رغم باور برخي از مسؤلان مملكتي و بسيار از مذهبيون سنتي دينداري و تعلق مذهبي نوجوانان و جوانان به هيچ وجه بحراني و اسفناك نيست. مشاهدات اين پژوهش مبني بر ميزان بالاي دينداري جوانان نمونه ي تحقيق كاملاً مغاير با ديدگاه كساني است كه همواره وضعيت ايمان مذهبي نوجوانان و جوانان تهراني را فاجعه آميز و بسيار ضعيف ارزيابي مي كنند. به هر حال يافته هاي اين پژوهش مبين اين واقعيت بوده كه جوانان دانش آموزان منطقه 5 تهران از جوانان كليه كشورهايي كه در پيمايش بين المللي ارزشهاي جهاني مورد مطالعه قرار گرفته اند، ديندارترند. البته حوزه ي اين پژوهش، منطقه ي 5 تهران بوده كه يك منطقه ي حاشيه اي و مهاجر پذير است. لذا كاملاً منطقي است كه با سطح اطمينان بالايي پيش بيني نمائيم كه ميزان اعتقاد، گرايش و رفتارهاي مذهبي اين گروه سني در مناطق مركزي و جنوبي تهران، شهرهاي ديگر و بالاخص مناطق سنتي و روستاهاي كشور از گروه مورد مطالعه در منطقه ي 5 تهران بيشتر باشد. شايان ذكر است كه در اين پژوهش نيز به علت نمونه گيري تصادفي، تعداد زيادي از جمعيت نمونه ي تحقيق (يعني 292 نفر) از مدارس شهرك اكباتان انتخاب شده كه ساكنان اين شهرك به تجدد مآبي و غربگرايي شهرت دارند. وقتي كل جمعيت نمونه تحقيق به دو گروه دانش آموزان شهرك اكباتان (292 نفر) و دانش آموزان غير شهرك اكباتان (441 نفر) تقسيم شدند. ميانگين گرايش نسبت به نماز اين در دو گروه به ترتيب معادل 5/24 و 77/26 محاسبه گرديد كه سه واحد تفاوت را به ضرر دانش آموزان مدارس شهرك اكباتان نشان مي داد. آمار مشاهده شده F براي آزمون معناداري اين دو ميانگين معادل 08/31 محاسبه شد كه در سطح بسيار بالاي آماري (000/0=P) معنادار بود. نتيجه ي آن كه يافته هاي اين پژوهش با وجود يك چنين بافت فرهنگي از دانش آموزان به دست آمده است. وقتي از اين جمعيت تحقيق، دينداري بالايي (بالاتر از كليه ي كشورهاي مورد مطالعه در پيمايش بين المللي ارزشهاي جهاني) مشاهده شده به طور منطقي مي توان دينداري اميدوار كننده اي را براي جوانان كشور استنباط نمود. 3. به نظر مي رسد كه احساس ناخشنودي و نگراني بسياري از مسؤولين فرهنگي و متدينين از وضعيت اعتقادي و مذهبي جوانان تهراني (جدا از توقعات غير واقع بينانه و متناسب با دنياي بزرگسالان) بيشتر متكي بر برخي شيوه هاي رفتاري مغاير با ارزشها و موازين اجتماعي و مذهبي ابراز شده از طرف جوانان باشد. در واقع بسياري از افراد با مشاهده ي برخي رفتارهاي اجتماعي نابهنجار از طرف جوانان چگونگي اعتقاد و تعلقات مذهبي اين گروه را استنباط نموده، بر آن اساس وضعيت دينداري آنها را بحراني و فاجعه آميز تلقي مي كنند. اگر نتيجه گيري و استنباط هاي خود را به جاي استفاده از اطلاعات جزئي تر و مشخص تر مبتني بر تحقيقات، فقط بر اساس رفتارهاي اجتماعي جوانان بنا سازيم، تصويري نسبتا گمراه كننده و خام از گرايشهاي نوجوانان و جوانان نسبت به دين به دست خواهيم آورد. به هر حال رفتارهاي جوانان هر چند كه نابهنجار و كجروانه باشد باز هم مسلماً جانشين سنجش هاي مستقيم اعتقادات و گرايش هاي ديني نيست. در اين خصوص اين سؤال جدي قابل طرح است كه اگر برخي جوانان و نوجوانان، شيوه ي رفتاري مغاير با شيوه ي رفتاري بزرگسالان يا الگوهاي رفتاري مذهبيون انقلابي در پيش گرفتند، آيا مجاز هستيم آنها را غير مذهبي، غير معتقد به دين و واجد گرايش منفي نسبت به ارزش ها و شعائر مذهبي بدانيم و بناميم؟ با تأمّل به اين نكته ي مهم كه نوجوان و جوان اين مرز و بوم كه به دلايل متعدد ساختاري و سني، از قبل در تعيين هويت واقعي خويش دچار آشفتگي است، احتمال دارد چنين نامهاي منفي را به خود بگيرد تا به هر حال هويتي يافته باشد. بسياري از نابهنجاري هاي نوجوانان و جوانان كه تا بزرگسالي ادامه مي يابد نتيجه ي چنين تعامل هايي بين نيازهاي نوجوانان و جوانان جهت تهيين هويت خويش و اشتياق غير مدّبرانه ي جهان بزرگسالان براي نامگذاري او بر مبناي برخي رفتارهاي اجتماعي اش مي باشد. به هر حال براي قضاوت در دينداري جوانان و نوجوانان بايد دقت نظر فراواني داشت و به دور از هر گونه تعجيل، از يك يا چند وجه رفتاري، كل دينداري وي را نتيجه نبايد گرفت. فروكاستن دينداري صرفاً به يك سلسله موازين رفتاري خاص و ظاهري، در واقع محدود كردن دين در قالب تنگ و ظاهري است. 4. يافته هاي مربوط به تحليل چند متغيري نشان داد كه علي رغم اينكه بسياري از شاخص هاي عوامل درون مدرسه اي در نگاه اول با گرايش دانش آموزان نسبت به نماز مرتبط به نظر مي رسيدند ليكن بعد از حضور همزمان آنان در كنار هم ملعوم شد كه در حقيقت چهار عامل اصلي به صورت مستقيم بر گرايش دانش آموزان نسبت به نماز تأثير مي گذارد. اين چهار متغيير به ترتيب اهميت عبارتند از: الف) اهل نماز دانستن دبير يا دبيران مورد علاقه ي دانش آموزان. ب) پذيرفتن مربي تربيتي مدرسه به عنوان الگوي مذهبي. ج) پذيرفتن دبير ديني مدرسه به عنوان الگوي مذهبي. د) اعتقاد به تقيد مذهبي اعضاي انجمن اسلامي مدرسه. به عبارت ديگر وقتي كليه ي هفده متغير مربوط به عوامل درون مدرسه اي (يعني وجود نماز خانه، برگزاري مرتب نماز جماعت در مدرسه، تبليغات كافي براي ترغيب دانش آموزان به اقامه ي نماز در مدرسه، اهل نماز دانستن كادر مديريت مدرسه و دبير يا دبيران مورد علاقه ي دانش آموز:، پنداشت دانش آموز مبني بر افزايش نسبت دانش آموزان نمازخوان مدرسه به دانش آموزاني كه كلاً نماز نمي خوانند، مساعد بودن جو مدرسه براي دانش آموزان نماز خوان، پذيرفتن دبير ديني به عنوان يك الگوي مذهبي، آگاه نمودن مستمرّ دانش آموزان به اهميت و فوايد نماز توسط دبير ديني، تطابق بين گفتار و عمل دبير ديني، محبوبيت مربّي تربيتي، پرهيزگاري مربّي تربيتي، پذيرفتن مربّي تربيتي به عنوان الگوي مذهبي، تأثير اخلاق و رفتار اعضاي انجمن اسلامي در افزايش گرايش دانش آموزان به دين، مقيّد بودن اعضاي انجمن اسلامي به انجام فرايض ديني و اعتماد دانش آموزان به نمادهاي مذهبي كادر مدرسه يعني دبير ديني و مربّي تربيتي) را به عنوان متغيّرهاي همبسته با گرايش دانش آموزان نسبت به نماز وارد تحليل رگريسون نموديم، نتايج نشان داد كه تنها چهار متغير فوق الذكر اثر معناداري بر گرايش دانش آموزان نسبت به نماز داشته و با حضور اين چهار متغير نيازي به 13 متغير ديگر عوامل درون مدرسه اي جهت توضيح و پيش بيني گرايش دانش آموزان نسبت به نماز نيست.بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه اگر چه احداث فضاي خوب و دوست داشتني نمازخانه و تبليغات متنوع براي نماز شايد بتواند تا حدودي ترغيب كننده ي كودكان به اقامه ي نماز و تجلّي بخش روحيه ي معنويت در بين آنان باشد، اما باور كنيم كه در سطوح سني نوجوانان و جوانان، پيش از ساختن نماز خانه و بيش از توليد تبليغات و پوسترهاي رنگيني كه براي ترغيب آنان به نماز زينت بخش در و ديوار مدرسه مي شود، اين اخلاق و رفتار مربيان تربيتي و دبيران ديني و اعضاي انجمن اسلامي به عنوان نمادهاي مذهبي مدرسه است كه گرايش دانش آموزان نسبت به نماز را تحت تأثير قرار مي دهد. اگر نمادهاي مذهبي مدارس متوسط (مربيان تربيتي، دبيران ديني، و اعضاي انجمن اسلامي) به جاي پرداختن هميشگي به امر و نهي دانش آموزان نوجوان و تلاش براي تغيير مصنوعي محيط مدرسه، بيشتر به خود بپردازند و خود سازي مذهبي ـ اخلاقي را در سرلوحه ي كارهايشان قرار دهند و رفتار و كردارشان در مدرسه به گونه اي باشد كه نوجوانان دانش آموز آنها را به عنوان يك الگوي مذهبي بپذيرند، در اين صورت مي توانند به طور قابل توجّه‌تري بر گرايش مذهبي دانش آموزان تأثير بگذارند. اگر هدف فعاليت نمادهاي مذهبي مدارس متوسطه (مربي تربيتي، معلم ديني، انجمن اسلامي) افزايش گرايشهاي مذهبي دانش آموزان است، نتايج اين پژوهش نشان داد كه اين مهم از طريق پرداختن به خود آنها حاصل مي شود.منبع: فصلنامه نيايش نامه
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 849]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها