واضح آرشیو وب فارسی:فارس: مذاكرات هستهاي و لزوم جلوگيري از طرح موضوعات انحرافي
مذاكرهكنندگان هستهاي جمهوري اسلامي ايران در مذاكرات ژنو و مذاكرات احتمالي پس از آن نبايد اجازه دهند طرف غربي به طرح موضوعات غيرهستهاي با هدف امتيازگيري بپردازد.
در عرصه بينالمللي، مذاكرات همواره با موضوع و هدف مشخص است كه شانس پيروزي دارند. مذاكرات هستهاي ايران و 1+5 نيز از اين قاعده كلي مستثني نيست.
در شرايطي كه هفته آينده تيم جديد سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران براي اولين بار به طور جدي با طرفهاي غربي در ژنو رو به رو ميشود، يكي از مهمترين ملاحظاتي كه در پيش روي تيم سياست خارجي ظريف قرار گرفته، منع طرح موضوعاتي است كه طرف غربي عموماً از آنها براي اتهامزني و امتياز گرفتن از جمهوري اسلامي استفاده ميكند.
موضوعاتي نظير حقوق بشر در ايران، حمايت ايران از دولت سوريه، ائتلاف ايران با گروههاي لبناني و فلسطيني، نگرانيهاي كشورهاي عرب حاشيه خليجفارس و ... از جمله فهرستي است كه احتمال دارد 3 كشور ايالات متحده، بريتانيا و فرانسه قصد طرح آنها را در كنار مسئله هستهاي داشته باشند. به عبارت ديگر اين احتمال دور از ذهن نيست كه طرف غربي قصد داشته باشد به رسميتشناختن حق هستهاي جمهوري اسلامي ايران را منوط به مسائلي خارج از حوزه هستهاي كند.
چنين رويكردي از همان ابتدا نبايد اجازه بروز و ظهور يابد چرا كه بازي برد-برد هستهاي اقتضاء ميكند كه تمام حقوق ايران تنها در برابر شفافسازي هستهاي به رسميت شناخته شود. اگر ما به دنبال بازي برد-برد هستيم بايد خواسته اصلي خود را در برابر تامين خواسته اصلي طرف مقابل برآورده سازيم يعني حقوق هستهاي در برابر رفع نگراني. البته اين بدان معنا نيست كه برنامه هستهاي ايران تاكنون شفاف نبوده است. بهواقع جمهوري اسلامي با اقدامات بيشتر طرف غربي را در برابر آزموني جدي قرار داده و بهانهها را از او ميستاند. اين پروسه شايد بهجاي شفافسازي بتواند «بهانهزدايي» نام گيرد.
اجازه طرح ساير موضوعات در اين كشاكش عملاً ابتكار عمل را در مذاكرات از ايران ميگيرد چون هر طرح ايران با مطرح شدن موضوعات جديد ابتر باقي ميماند و طرف مقابل اين اجازه را مييابد كه هر ابتكاري را از روي ميز برداشته و مذاكرات را با هدف به نتيجه نشستن هر چه بيشتر تحريمها طولاني كند.
يكي از اهداف احتمالي طرف غربي آن است كه با طولاني كردن مذاكرات به تحريمها اجازه دهد تا فشار بيشتري بر طرف ايراني وارد آورند. وقتي ايران از حل 3 تا 6 ماهه موضوع هستهاي سخن ميگويد؛ به همين خاطر است كه خانم كاترين اشتون ميگويد كه حتي يك سال هم براي حصول توافق كافي نيست. طولاني كردن مذاكرات راههاي مختلفي دارد كه طرح مطالب بيربط و جديد يكي از روشهاي آن است.
نكته ديگر آنكه اگر يكبار و تنها يكبار به طرف مقابل اجازه ورود به مسائل بيربط داده شود، ديگر بعيد است بتوان از ادامه اين روند جلوگيري كرد. مذاكرهكنندگان ايراني بايد دقت كنند كه هرگز به اين روش از مذاكره مشروعيت نبخشند.
ايران يك بار و براي هميشه بايد نشان دهد كه در يك فرصت محدود و با مداليتهاي مشخص حاضر است نگرانيهاي طرف مقابل را برطرف كند، آن هم تنها و تنها در حوزه هستهاي و انتظار متقابلش رفع تحريمها و به رسميت شناخته شدن حقوق هستهاي است.
* عليرضا كريمي
انتهاي پيام/
پنجشنبه 18 مهر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 667]