محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844289880
نقش حوزه و دانشگاه در تحقق سند مهندسی فرهنگی
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: حجت الاسلام سالک تبیین کرد:
نقش حوزه و دانشگاه در تحقق سند مهندسی فرهنگی
شناسهٔ خبر: 3748271 - دوشنبه ۱ شهریور ۱۳۹۵ - ۱۰:۴۷
دین و اندیشه > اندیشمندان
.jwplayer{ display: inline-block; } حجت الاسلام سالک گفت: چرا نقشه مهندسی فرهنگی اجرا نشده است؟ چون آدم آن را نداریم. ما نتوانستیم در بحث‌های فرهنگی آدم‌هایی را تربیت کنیم که در جایگاه خودشان باشند. به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پایگاه اطلاع رسانی شورای عالی انقلاب فرهنگی، مجلس شورای اسلامی در کنار شورای عالی انقلاب فرهنگی می‌تواند با تصویب قوانین مورد نیاز و همچنین نظارت و پایش دستگاه‌های فرهنگی نقش موثری در اجرای نقشه فرهنگی کشور داشته باشد. بدین منظور گفت‌وگویی با حجت الاسلام والمسلمین احمد سالک کاشانی عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی و عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی انجام داده‌ایم تا با دیدگاه‌های ایشان در مورد علت عدم اجرای نقشه مهندسی فرهنگی کشور، آشنا شویم: *اجازه بدهید بحث را با این پرسش آغاز کنیم که به نظر شما اهمیت و جایگاه نقشه مهندسی فرهنگی کشورچیست؟ مقوله فرهنگ موضوعی است که در تمام ادیان ابراهیمی و مکاتب دست‌پخت بشری مورد بحث و دقت قرار گرفته است. شما نمی‌توانید مکاتب مادی و ماتریالیستی را پیدا کنید که در رابطه با موضوع فرهنگ براساس اصول و اهداف مکتبی خودش سخن نداشته باشد. ادیان الهی نیز در این ارتباط، حرکت فرهنگی‌شان بر مجموعه ارزش‌های دینی و انسانی مبتنی است. این قابل توجه است. زیرساخت همه حرکت‌های بشری در ابعاد مختلف عبارت از فرهنگ دینی و خصوصیات آن است. مجموعه این زیرساخت‌ها استحکام درون تشکیلات خانواده‌ها و سپس جامعه و اجتماع را سازمان می‌دهد. اگر فرهنگ در اینجا خراب باشد به قول معروف دیوار تا ثریا کج خواهد شد لذا از یک اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. به‌علاوه انقلاب اسلامی مبتنی بر فرهنگ دینی بنا گذاشته شده است. یعنی قبل از اینکه انقلاب اسلامی ما انقلاب سیاسی، اقتصادی و... باشد یک انقلاب فرهنگی مبتنی بر فرهنگ اسلام ناب محمدی و به محوریت و حاکمیت دین است. نکته دوم این است که برنامه‌ریزی برای تحقق فرهنگ دینی در کشور که مخاطب آن آحاد جامعه و اجتماعات مختلف هستند، بایستی در قالب یک چارچوب منظم و دقیق سامان پیدا کند. از اول انقلاب اسلامی تا الان روی این مساله خیلی صحبت شده است و هر فردی بر اساس رشته تخصصی‌اش فرهنگ را معنا کرده است. همین‌جا پیشنهاد من این است که فرهنگ را از دیدگاه حضرت امام و مقام معظم رهبری جمع‌آوری و در جامعه معرفی کنید. این با تعریف فرهنگ از نگاه اقتصادی، سیاسی و ملی منافاتی ندارد. من فکر می‌کنم اگر فرهنگ از چارچوب مقام معظم رهبری و امام تعریف بشود، اصول و مبانی حرکت حکومتی ما و جامعه ما در ابعاد مختلف تغییر می‌کند. چون ناچار می‌شویم در این سطح دست از فعالیت‌های سلیقه‌ای برداریم چون برای ما این تعریف شده است. فرهنگ را نمی‌شود سلیقه‌ای تعریف کرد. سلایق مختلف هستند. نکته سوم این است که زیرساخت شخصیت توحیدی هر انسان مسائل فطری است. فطرت هم حق‌خواه و حق‌طلب است. دین، حق‌خواهی و حق‌طلبی را تعریف کرده است و مصادیق آن را معرفی می‌کند. لذا فرهنگ زیرساخت مباحث اجتماعی، تربیتی، سیاسی، اقتصادی، نظامی و صنعتی در ابعاد مختلف است. به تعبیر مقام معظم رهبری، فرهنگ اصل است و حاشیه سیاسی و اقتصادی نیست بلکه اقتصاد و سیاست مبتنی بر مسائل فرهنگی است. فرهنگ مثل آبی است که انسان تشنه باید مصرف کند یا هوایی است که انسان باید تنفس کند. معنا و مفهوم این کلام این است که در تمام زوایای زندگی فردی و اجتماعی و خانوادگی اثرگذار است. اگر به این معنا بی‌توجهی بشود چند ضرر خواهد داشت: اولین ضرر آن این است که سبک زندگی مذهبی و دینی را تغییر می‌دهد. در آن صورت کسی که سوار موج تغییر سبک زندگی می‌شود مهم است؛ ممکن است اسرائیل باشد یا آمریکا و یا اروپا، شرق باشد یا غرب. اگر تغییری در سبک زندگی حاصل شد اولین خسارت آن همینی است که اشاره کردیم. یعنی ما اساس کار را از دست می‌دهیم. یعنی دیگر تربیت بچه‌های ما مبتنی‌بر یک سبک زندگی دینی و ارزشی نیست بلکه متناسب با سبک زندگی است که به ما دیکته و القا شده است که ممکن است شرقی و یا غربی باشد. این با ساختار انقلاب اسلامی و ساختار اسلام ناب در تضاد است. دلیل آن هم این است که اسلام ناب چارچوب تشکیلاتی دارد. به عبارت دیگر برای سبک زندگی تشکیلات دارد. من مثالی می‌زنم: اگر نقطه شروع یک زندگی را انتخاب همسر بدانیم، اسلام به ما دستور می‌دهد که همسری که می‌خواهید انتخاب کنید این شرایط را داشته باشد. «الله واسع علیم» خدا هم علم دارد و هم روزی را می‌رساند. یعنی یک تکیه‌گاه معنوی و یک تکیه‌گاه مادی برای انتخاب همسر ارائه می‌دهد. از نظر مادی، اسلام می‌گوید هم‌کفو باشید. پس در انتخاب همسر اسلام برای ما معیار گذاشته است. بنابراین اگر نقطه شروع سبک زندگی را انتخاب همسر بدانیم، مرحله بعد آن ازدواج است. در مورد ازدواج الگو داریم. مرحله بعد بارداری است. برای دوران بارداری الگو داریم. زنی که باردار است حق ندارد از مال مشکوک مصرف کند. اثر وضعی دارد بر روی نطفه و فرزندی که در رحم است. در دوران شیرخوارگی حق ندارد لقمه‌ای بخورد که آن لقمه اثر وضعی در بچه داشته باشد؛ حتما باید لقمه او حلال باشد. بعد نوبت به تربیت بچه می‌رسد. از اینجا به بعد زیرساخت فعالیت‌های فرهنگی در قالب تربیتی است. تربیت هم ابعاد مختلفی دارد. این هم نکته قابل توجهی است. بعد هم وارد آموزش و پرورش و مراحل بعدی می‌شود تا برای جامعه مفید باشد. نکته چهارم این است که آیا ما باید بر روی فرهنگ‌های اقوام و قومیت‌ها با گویش‌ها و زبان‌های مختلف تکیه کنیم یا اینکه ۳۶ سال بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، فرهنگ باید یک جایگاه مدیریتی در کشور ما داشته باشد و براساس یک مهندسی این حرکت فرهنگی را پیش ببریم. عقل حکم می‌کند که باید به اقتضای مدیریت دینی جامعه را سازمان‌دهی کنیم. اگر ما این کار را کردیم به موفقیت می‌رسیم اما اگر نکردیم بیگانگان برای ما ساماندهی می‌کنند کمااینکه دارند همین کار را می‌کنند. الان بیش از ۱۳۷ ماهواره فارسی‌زبان وجود دارد که همه چیز از خوراک و لباس و مدل موی سر را دارند تعلیم می‌دهند. یعنی سبک زندگی را از ظاهر تا باطن انسان دارند تغییر می‌دهند. لذا ما باید یک کار جدی انجام دهیم. شورای عالی انقلاب فرهنگی که متصدی فرهنگ کشور است طی سال‌های درازی زحماتی کشید و سندی به نام «نقشه مهندسی فرهنگی» تهیه کرد. برای تهیه آن، راهبردها، راهکارها، هدف‌گذاری‌ها و جهت‌دهی‌ها را برای هر دستگاهی تعیین تکلیف کرده است. انصافا اگر بخواهیم یک جزوه نظری در این قالب منتشر کنیم، کتابی به این شکل می‌توانیم دربیاوریم که شامل مباحث مختلفی در مورد مهندسی فرهنگی است. پس یک قالب نظری و تئوری در مورد فرهنگ به ما می‌دهد. حالا سوال این است که آن چیزی که شورای عالی انقلاب فرهنگی زحمت آن را کشیده است و تا اینجا رسانده است، آیا باید به بایگانی برود و خاک بخورد و یا به صحنه عمل بیاید؟ ما در شورای عالی انقلاب فرهنگی بوده‌ایم و هستیم. ما شاهد بودیم که چندین بار بحث ستاد اجرایی مهندسی فرهنگی با این مقدمات چهارگانه‌ای که عرض کردم شکل گرفت اما هنوز در استان‌ها ساماندهی نشده است. این واقعیت کلام است. من در ابتدا اشاره کردم که باید به زیرساخت این قضیه توجه کرد. مقام معظم رهبری در این مسائل می‌فرمایند: «ایران کشوری است با هویت اسلامی، ایرانی، انقلابی و پویای طریق جامع مهدویت، پیشتاز در اخلاق و رفتار حسنه و دارای جایگاه نخست در عرصه‌های فرهنگ، هنر، تعلیم، تربیت، علم، فناوری، ارتباطات و اطلاعات و رسانه در سطح منطقه و جهان اسلام. الهام‌بخش امت اسلامی و مستضعفان با تعامل فرهنگی در سطح جهانی و دست‌یافته به نظام فراگیر، کارآمد و منسجم فرهنگی و همچنین هدایت‌گر تمام شئون و نظامات اجتماعی، سیاسی و جهانی». مقام معظم رهبری در اینجا چشم‌انداز فرهنگی را تعریف کرده‌اند که باید به آن توجه کنیم. سوال من این است که در نقشه مهندسی فرهنگی کشور در بخش چشم‌انداز فرهنگی وقتی این کلام مطرح می‌شود، علاوه بر بحث‌های تئوریک و علمی آن، چه کسی باید پیاده کند؟ الان مشکل ما تشکیل ستاد اجرایی سند مهندسی فرهنگی است. این نکته اصلی است. این ضعف این تشکیلات است. در شورای عالی انقلاب فرهنگی تصویب شد که باید اجرای نقشه مهندسی فرهنگی ستادی داشته باشد. اما اینکه ستاد در تهران چطور باید باشد و عملیات آن در استان‌ها چطور باید باشد، هنوز مورد بحث است. بعد از ۳۶ سال ما به یک سند خوبی دست پیدا کرده‌ایم که مورد تایید مقام معظم رهبری نیز قرار دارد، آن وقت در اجرای آن با مصیبت روبرو هستیم. *ما در شورای عالی انقلاب فرهنگی تجربه نقشه جامع علمی کشور را داریم. ستاد راهبری نقشه جامع علمیکشورخوب دارد کار می‌کند، مقام معظم رهبری هم تایید کرده‌اند. خب آن علت دارد. علت هم این است که آقای دکتر کبگانیان که خودش طراح سند است، خودش هم پای کار ایستاده است و دارد پیاده می‌کند. مقام معظم رهبری هم خوششان آمده است. برای اجرای سند نقشه مهندسی فرهنگی چه کسی در شورا آستینش را بالا زده است که کار کند؟ کسی را ندارد. آقای دکتر اسحاقی است که با عشق و علاقه و دلسوزی پای کار ایستاده است. اما سر او هم آنقدر شلوغ است که میدان عمل او مانند میدان عمل آقای دکتر کبگانیان در نقشه جامع علمی کشور نیست. *مجلس می‌تواند چه کمکی در این کار کند؟ بالاخره اهرم‌های نظارتی مجلس قوی هستند. اشکال قضیه اینجاست که مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی قانونی است و حکم قانون دارد. مجلس بر تصویب این قانون اشراف ندارد لذا مجلس با بی‌تفاوتی از کنار آن عبور می‌کند. فقط مجلس می‌تواند یک کار کند: نظارت کند. یعنی عنوان کند درباره این مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی که مورد تایید ما هم هست، شما به عنوان دستگاه ذی‌ربط چه کار کرده‌اید؟ می‌توانیم فشار بیاوریم و باید هم این کار انجام شود. من خودم شخصا دنبال این مساله هستم که چطور می‌شود این را پیاده کرد. منتها هرچند محور اصلی اجرای نقشه مهندسی فرهنگی کشور وزارت فرهنگ است اما ده‌ها دستگاه دیگر نیز در این قضیه ذی‌ربط هستند و نمی‌توانیم آنها را نادیده بگیریم؛ مثل قانون عفاف و حجاب که هماهنگ‌کننده آن وزارت کشور است اما اساس آن فرهنگی است؛ به ۲۶ دستگاه حکم کرده است که باید ماموریتشان را در قالب عفاف و حجاب انجام بدهند. اتفاقا بخشی از نقشه مهندسی فرهنگی همین قانون عفاف و حجاب است. الان که ما یک مقدار با ارتباطاتی که داشته‌ایم روی موضوع لباس و مد فشار آورده‌ایم، مسائل موسیقی را کنترل کرده‌ایم و کارهایی از این قبیل، یک آرامشی در این قضیه به وجود آمده است} اما خطر زیرپوستی این است که جریانات مقابل چه در داخل و چه در خارج هم فعال شوند. سوال اینجا است که دستگاه‌های ذی‌ربط نسبت به آنها چکار کرده‌اند؟ هیچ کاری نکرده‌اند: موسیقی‌های مبتذل زیرزمینی که دارد در بازار پخش می‌شود را کسی کنترل نمی‌کند. شما در پشت چراغ قرمزها می‌بینید که رسما سی‌دی کارهای زیرزمینی فروخته می‌شود. اینها اشکال در اجرای قانون است. دو بحث اینجا داریم: سند نوشته شده است، محتوایش هم عالی است، مقام معظم رهبری هم تایید کرده‌اند و به ستاد اجرایی آن هم رفته است و همه کارهایش شده است. بحث اول این است که مجریان طرح مهندسی فرهنگی چقدر به این قانون باور دارند؟ من می‌توانم بگویم که باور در مسئولین کشور نسبت به مسائل فرهنگی ضعیف است. ما این ضعف باور را در بودجه سال‌های ۹۲،۹۳،۹۴ داریم می‌بینیم و در ۹۵ هم دیده‌ایم. الان در لایحه احکام دائمی، یک بند راجع به فرهنگ نیست. چه کسی این لایحه احکام دائمی را تهیه کرده است؟ دولت جمهوری اسلامی. کارشناسان آنها به کمیسیون فرهنگی آمدند. به آنها می‌گوییم شما در این لایحه یک بند فرهنگی نیاورده‌اید. درحالی که مطالبات مقام معظم رهبری در بحث فرهنگی در ۲۷،۲۸ موردبه شورای عالی انقلاب فرهنگی ابلاغ شده است. من به آنها گفتم شما اینها را اجرا نمی‌کنید. بند ۲ ابلاغیه هفت ماده‌ای دوره جدید شورای عالی انقلاب فرهنگی تکیه بر جوانان مومن انقلابی و بند ۳ آن تکیه بر فعالان خودجوش فرهنگی مردمی است. اینجا الان جلوی من ۲۰۰،۳۰۰ قرارگاه مردمی است. به کدام یکی از اینها مجوز می‌دهند؟ ۱۲۰میلیارد را برمی‌گردانند تا به اینها نرسد. بنابراین این باور در کارشناسان و کار کارشناسان ضعیف است. لازمه اینکه فرهنگ در ایران در مقابل این تهاجمات تحرک و جهشی نشان دهد، تعیین مسئولین با باور دینی و ولایتی در این قضیه است. ما با کارشناس صحبت کردیم، ایشان به من گفت: به من گفته‌اند این مبلغ را تقسیم کن. من نگاه کرده‌ام دیده‌ام ما ۲۰ دستگاه داریم، برای هر دستگاهی یک مشترک گذاشته‌ام و یک ارزیابی کرده‌ام و یک خرده آن را بالا و پایین کرده‌ام. این فرد به درد کار فرهنگ نمی‌خورد. می‌گوید به من ربطی ندارد. به من یک پولی داده‌اند و گفته‌اند بین این دستگاه‌ها تقسیم کن. این فرد لایحه را کارشناسی می‌کند و این به مجلس می‌آید و در مجلس هم تصویب می‌شود. خب پس این نکته اول باور است. نکته دوم این است که مجریان، متصدیان و مدیران فرهنگی در سطح کشور در جایگاه خودشان نیستند. این واقعیت است. نوک پیکان برخورد مسائل فرهنگی و اجتماعی با نیروی انتظامی است. یک جوانی که سرباز است را به عنوان نوک پیکان برخورد در جامعه گذاشته‌اند. این فرد که اصلا نه اسلام بلد است و نه دشمن می‌شناسد، گفته‌اند که این کار را انجام بده؛ با بدحجابی‌ها برخورد کن. این فرد اصلا زن هم نداشته باشد. این مثال ساده بود. شما به رده‌های بالا بیایید. ما اینجا دستگاه‌ها را نظارت می‌کنیم، در مورد دستگاهی گزارش کتبی گرفتیم و بعد خودش را خواستیم که تطبیق بدهیم. دیدیم که حرف‌هایی که می‌زند با گزارش کتبی او تطبیق ندارد. گفتیم این گزارش شما نیست، گفت بله. گفتیم این امضای شما نیست، گفت چرا امضای من است. گفتیم پس این حرف‌هایی که داری می‌زنی با حرف‌های این گزارش که اصلا تناسب ندارد. گفت راستش را بگویم؟ گفت این را برای من نوشته‌اند و گفته‌اند امضا کن. من اصلا فرهنگ نمی‌فهمم. من آبدارچی بودم. چون گزارش کمیسیون آمده است یک کسی را گذاشته‌اند برایش بنویسد، برایش نوشته‌اند و او هم امضا کرده است. یعنی مجری در جایگاه گسترش فرهنگ اسلامی و دینی در زیرساخت‌های کشور یا نداریم و یا اگر هم داریم آن تعهد و باور را ندارد. این وضعیتی است که ما در آن گیر کرده‌ایم. ما باید این دو عیب را حل کنیم. محتوای سند خیلی خوب است. اما سوال این است که چرا نقشه مهندسی فرهنگی اجرا نشده است؟ چون آدم آن را نداریم. در نقشه علمی کشور هم آقای کبگانیان یک تنه است یعنی اگر کنار برود کسی نیست بعد از او اجرای نقشه را اداره کند. ما نتوانستیم در بحث‌های فرهنگی آدم‌هایی را تربیت کنیم که در جایگاه خودشان باشند. یک مثال دیگر بزنم. وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در دو سالی که اینجاست، آدم‌هایی می‌چیند که با سلیقه‌اش همراه باشند. در این راستا خیلی‌ها ازجمله آدم‌هایی که کارکشته هستند حذف می‌شوند. بعد می‌آیند می‌گویند که چرا فیلم یا موسیقی حذف شده است، شما اینها را قیچی کنید و پخش کنید! می‌خواهم بگویم که متناسب با فضای حکومتی و رئیس حکومت، تغییراتی در مسائل فرهنگی اتفاق می‌افتد. این مساله مهمی است. ضعف در باور و مسئولیت‌پذیری را هم به آن اضافه کنید. ببینید از این چی درمی‌آید. در این وضعیت شما توقع دارید که این پیاده بشود و با تهاجم فرهنگی و آثار آن مثل بدحجابی، بی‌حجابی، شراب‌خواری، مواد مخدر، طلاق و... مقابله کند؟ *ما الان با موج سوم تهاجم فرهنگی مواجه هستیم. برای نفوذ از طریق فرهنگی هم بسترسازی می‌کنند. شبکه‌هایماهواره‌ایی با جذب بعضی از هنرمندان کشور شروع به ساخت سریال با نیروهای داخلی کرده‌اند؛ آیا بااجرای نقشه مهندسی فرهنگی کشور می‌توان جلوی این نفوذ را گرفت؟ اصلا آمریکا به هالیوود اعلام کرده است که آقای هالیوود! شما دیگر نمی‌خواهد فیلم سه ساعته یا دو ساعته بسازید. شما فیلم دو تا سه دقیقه بساز تا روی موبایل دیده شود. یعنی در آینده قرار نیست مدام روی این فیلم‌های سینمایی کار شود. شما نگاه کنید. از همین فهرست سند که شمل مبانی، ارزش‌ها و اصول حاکم بر نقشه، چشم‌انداز فرهنگی کشور در افق ۱۴۰۴، اهداف کلان فرهنگی، اولویت‌های فرهنگی، راهبردها و اقدامات فرهنگی، چارچوب نهادی نظام فرهنگی کشور است که این آخری از همه مهمتر است، همه موارد دیده شده و راهبردهای هر کدام از اینها را گفته است. نکته اصلی نداشتن مسئولیت ذی‌ربط، باور و مسئولیت‌پذیری است. اگر این دو، سه مسئله در ستاد اجرایی حل نشود، راه نخواهد افتاد. در مقابل آنها کار می‌کنند. اصلا کانال به نام هنرمند زده‌اند. کانال به نام جوان دختر، جوان پسر زده‌اند. آن وقت این طرف ستاد اجرایی ما نمی‌تواند سند را پیاده کند. من معتقدم شما در این گفتگوهایی که با افراد انجام می‌دهید، به آنها شوک وارد کنید. یعنی واقعا بیایید روی آسیب‌های فرهنگی و اجتماعی کار کنید. ۱۰۰ صفحه گزارش وزارت کشور را در آسیب‌های فرهنگی و اجتماعی بگیرید و مطرح کنید. سر مسئولین داد بکشید که شما مسئول هستید و این آسیب‌ها هم هست، چکار کرده‌اید؟ شما ۱۱میلیون حاشیه‌نشین دارید؛ در مرکز فساد. این ۱۱میلیون فرهنگ نمی‌خواهند؟! اینها کار فرهنگ دینی نمی‌خواهند؟ ۵/۲ تا ۵میلیون معتاد به مواد مخدر داریم. ۷۵ تا ۸۰درصد زندانی‌ها معتاد هستند. بیش از یک‌میلیون‌وخرده‌ای دختران و زنان خیابانی داریم. مسئولین فرهنگی کجا هستند؟ این غیر از فسادهای خود دستگاه‌ها است. یعنی در هر وزارتخانه‌ای که وارد می‌شوید، مصیبت‌هایی خودش از نظر ضعف فرهنگی دارد! یک نماز جماعت درست کرده است و می‌گوید من کار فرهنگی کرده‌ام. رئیس که نمی‌آید بلکه کارمند و خدمه و حشم می‌روند. لذا این جای نگرانی است. *با توجه به تحصیلات حوزوی شما سوال من این است که نقش حوزه‌های علمیه در بحث اجرای نقشه مهندسی فرهنگی چیست؟ نقش حوزه علمیه در بخش‌های مختلف در این نقشه برجسته است. اما حتی حوزه هم همین‌طور است. حوزه هم دارد ضعیف کار می‌کند. من از حوزه و دفتر تبلیغات اسلامی پرسیدم ماموریت ذاتی شما چیست؟ شما برای چی کتاب چاپ می‌کنید؟ به آنها گفتم ماموریت ذاتی‌تان را بر روی این موضوع بگذارید. به آنها می‌گفتیم که قرار است سال آینده به این شکل به شما بودجه بدهیم. روبرو شدن حوزه با ادبیات روز جهانی برای مقابله با تهاجم فرهنگی و شبکه‌های نفوذ ضروری است. باید بر روی این موضوع کار کنیم. سوال هم مطرح می‌کنیم. آیا حوزه‌های علمیه نقش اساسی در گسترش فرهنگ اسلامی در داخل و خارج کشور ندارند؟ جواب مثبت است؛ حتما نقش دارند. برای تحقق این مساله چه کارهایی انجام داده‌اند؟ چند مرکز تحقیق و پژوهش دینی در کشور داریم؟ اینها نکته است. اما شما وقتی پایتان را در آمریکا می‌گذارید، می‌بینید که بیش از هزارواندی مراکز پژوهش است که به آقای اوباما سرویس می‌دهند. یکی از آنها هریتیچ است. ما چند تا هریتیچ در ایران با هزار آدم محقق و دانشمند داریم؟ من بحث جریانی نمی‌کنم. آن بحث جدایی است. من مبنایی عرض می‌کنم. چه کسی باید مراکز فرهنگی، تحقیقات و پژوهش دینی را گسترش بدهد. ما در کمیسیون فرهنگی، جزء چهار سیاست فرهنگی‌مان، سیاست سوم را این قرار دادیم که هر کس بیاید به او پول می‌دهیم. از او حمایت می‌کنیم. این کاری است که ما قانونا می‌توانیم انجام بدهیم. اما واقعا بررسی کنید که چند مرکز پژوهش و تحقیقات دینی، آمریکاشناسی، اسرائیل‌شناسی و دشمن‌شناسی، داریم؟ ما می‌خواهیم بگوییم که هم در سطح بین‌المللی در صدور انقلاب اسلامی نقش اول با حوزه‌ها و دانشگاه‌ها است و هم در مباحث تحقق نقشه مهندسی فرهنگی، حوزه‌ها و دانشگاه‌ها اساس کار هستند. مرحله بعدی مسئولین اجرایی هستند. من یادم است بعد از پیروزی انقلاب دستگاه‌های مختلف در هفته یک ساعت را به این اختصاص می‌دادند که همگی کارمندانشان را جمع می‌کردند و یک نفر هم می‌آمد که در آنجا برای آنها مسائل اخلاقی می‌گفت. الان این هم نیست. یعنی کارمند اتوماتیک و مثل مهره ماشین شده است. صبح آن را می‌پیچند و شب آن را باز می‌کنند. یک قدم مسائل فرهنگی را پیش نمی‌برد. حتی معاونت‌های فرهنگی دستگاه‌ها هم همین‌طور هستند. ما در این زمینه خیلی صحبت داریم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 131]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها