محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829211841
چرایی ضرورت رجوع مردم به امام
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: نوشتاری از آیت الله جوادی آملی؛
چرایی ضرورت رجوع مردم به امام
شناسهٔ خبر: 3742238 - دوشنبه ۲۵ مرداد ۱۳۹۵ - ۱۵:۵۷
دین و اندیشه > آیین ها و تشکل های مذهبی
.jwplayer{ display: inline-block; } آیت الله جوادی آملی می نویسد: عترت طاهره کسانی هستند که بر گویا ساختن قرآن و شنیدن نجوای آن و آگاهی بر باطن پنهان آن توانمندند و بر مردم واجب است که چون قرآن، به ایشان نیز رجوع کنند. به گزارش خبرگزاری مهر، نبی مکرّم اسلام در واپسین لحظات عمر شریف خود دو امانت گرانبها را نزد مسلمین به ودیعه گذاشتند و اجر و مزد رسالت خود را مودّت و دوستی اهل بیت خویش قرار دادند تا مسلمانان در پرتو حفاظت و صیانت از قرآن و عترت طاهرین(علیهم السلام) و عمل به فرمایشات ایشان به سعادت حقیقی نایل گردند. ضرورت رجوع مردم به امام که یکی از پرسشهای مهم جامعۀ امروز خصوصا قشر جوان می باشد را از بنان حکیم متأله حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی از منظر می گذرانیم؛ آیت الله جوادی آملی در یکی از آثار خود می نویسد: عترت طاهره کسانی هستند که بر گویا ساختن قرآن و شنیدن نجوای آن و آگاهی بر باطن پنهان آن توانمندند و مفسران و مترجمان حقیقی قرآنند و بر مردم واجب است که چون قرآن، به ایشان نیز رجوع کنند. چون این دو (معصوم و قرآن) هرگز از یکدیگر جدا نمی گردند. از این رو حضرت علی(ع) می فرماید: کجا می روید و چگونه بازگردانده می شوید در حالی که عَلَمها استوار و نشانه ها آشکار و چراغهای روشن برپاست؟ چنین سرگردان به کجا می روید؟ چرا سرگشته و متحیرید، در حالی که عترت پیامبرتان در میان شما هستند و آنان زمام های حقّ و پرچم های دین و زبانهای صدق هستند؟ پس آنان را در بهترین جایگاه قرآن جا دهید و چون تشنگان سوزان بر این چشمه ها هجوم آورید؛ فأین تذهبون و أنّی تُؤفکون و الأعلام قائمة و الآیات واضحة و المنار منصوبة؟ فأین یتاه بکم؟ و کیف تعمهون و بینکم عترة نبیّکم و هم أزمّة الحقّ و أعلام الدّین و ألسنة الصّدق؟ فأنزلوهم بأحسن منازل القرآن و ردّوهم ورود الهیم العطاش. جایگاه معصومان همراه با نیکوترین جایگاه قرآن این حکیم متأله منزلت عترت طاهره(علیهم‌السلام) را بهترین جایگاه قرآن معرفی کرده و مرقوم داشتند: راز انحصار عترت طاهره(علیهم‌السلام) در مترجم و گویاگر بودن قرآن، آن است که میان درجات قرآن امتیازاتی هست ولی منزلت عترت طاهره(علیهم‌السلام) بهترین جایگاه قرآن است. زیرا درجات قرآن عبارت است از بالاترین مرتبه یعنی پیشگاه خداوند حکیم علیم تا پایین ترین مرتبه یعنی عالم لفظ. عبارت عربی آن نیکو است، ولی به ناچار میان مراتب آن تفاوتهایی است؛ به گونه ای که بالاترین مرتبه نیکوترین آن است. زیرا به خداوند علیم حکیم نزدیکتر است. عترت طاهره(علیهم‌السلام) رازهای نهانی قرآن را می دانند و بر گویا ساختن اخراج غیب آن به شهادت توانمندند. زیرا جایگاه ایشان همان برترین جایگاه قرآن است و از تمایز میان فهم قرآن از طریق تدبّر و درک آن از طریق استنطاق، معنای فرمودهٴ حضرت رضا(علیه‌السلام) روشن می گردد. نقل پرسشی از محضر عالم آل محمد(علیهم السلام) در جلسه ای مأمون از حاضران پرسید: معنای آیهٴ: ﴿ثمّ أورثنا الکتاب الّذین اصطفینا من عبادنا﴾ را برای من بازگو کنید. علما در پاسخ او گفتند: منظور خداوند همهٴ امت است. مأمون گفت: ای ابا الحسن شما چه می گویید؟ حضرت رضا(علیه‌السلام) فرمودند: سخن آنان را نمی پسندم، بلکه می گویم: مراد خدای بزرگ از این آیه عترت طاهره اند؛ لا أقول کما قالوا، و لکن أقول: أراد الله تبارک و تعالی بذلک العترة الطّاهرة. مأمون گفت: چگونه مراد عترت باشد، بدون در نظر گرفتن امّت؟ حضرت رضا(علیه‌السلام) پاسخ دادند: اگر امت مراد باشد، باید همه آنان به بهشت روند. به دلیل فرمودهٴ خداوند؛ برخی از آنان بر خود ستم می کنند و برخی دیگر میانه رو و گروه سومی به توفیق الاهی جزو پیشتازان صحنه های زیبایی ها هستند، این است همان تفضل بزرگ. سپس ایشان را در بهشت قرار داد و فرمود: باغهای جاویدانی که در آن درآیند. پس وراثت تنها برای عترت طاهره است؛ لو أراد الأُمّة لکانت بأجمعها فی الجنّة لقول الله: ﴿فمنهم ظالم لنفسه و منهم مقتصد و منهم سابق بالخیرات بإذن الله ذلک هو الفضل الکبیر﴾ ثمّ جعلهم فی الجنّة فقال عزّ وجلّ: ﴿جنّات عدن یدخلونها﴾ فصارت الوراثة للعترة الطّاهرة لا لغیرهم. سپس حضرت رضا(علیه‌السلام) فرمودند: ایشان کسانی هستند که خداوند آنان را در کتابش چنین می ستاید: ﴿إنّما یرید الله لیذهب عنکم الرّجس أهل البیت و یطهّرکم تطهیراً﴾ و رسول خداصلی الله علیه و آله و سلم دربارهٴ آنان فرمود: من دو چیز گرانبها میان شما وا می گذارم؛ کتاب خدا و اهل بیتم، این دو هرگز از یکدیگر جدا نمی گردند تا بر کنار حوض نزد من آیند. پس مراقب باشید که پس از من چگونه با این دو رفتار خواهیدکرد. ای مردم، شما به ایشان علم نیاموزید. زیرا اینان از شما داناترند؛ هم الّذین وصفهم الله فی کتابه، فقال: ﴿إنّما یرید الله... ﴾ و هم الّذین قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: إنّی مخلف فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی أهل بیتی، لن یفترقا حتّی یردا علیّ الحوض، أُنظروا کیف تخلّفونی فیهما، یا أیها النّاس لا تعلّموهم فإنّهم أعلم منکم....
در پایان حضرت رضا(علیه‌السلام) فرمود: خدای عزیز جبّار در کتاب محکمش عترت را بر مردم برتری داده است؛ إنّ الله العزیز الجبّار فضّل العترة علی سائر النّاس فی محکم کتابه. مأمون گفت: کجای کتاب خدا آمده است؟ حضرت رضا(علیه‌السلام) فرمودند: در این فرمودهٴ خدای متعالی: ﴿إنّ الله اصطفی ادم و نوحاً و ال إبراهیم و ال عمران علی العالمین٭ ذرّیّةً بعضها من بعض... ﴾. معظم له در ادامه به نقل از امام هشتم(سلام الله علیه)،عترت را وارثان قرآن دانسته و آورده اند:
حضرت رضا(علیه‌السلام) برای اثبات اینکه عترت طاهره(علیهم‌السلام) وارثان قرآن و برگزیدگان الاهی و کسانی هستند که در تقسیم غنایم کنار خداوند و حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم سهم می برند، به آیات متعددی استدلال فرمودند؛ مانند: ﴿أنّما غنمتم من شیء فأنّ لله خمسه و للرّسول و لذی القربی﴾ و نیز در برابر اطاعت مردم از ایشان با خدا و رسول به آیهٴ: ﴿أطیعوا الله و أطیعوا الرّسول و أولی الأمر منکم﴾ و در تساوی ولایت خداوند و رسول صلی الله علیه و آله و سلم و عترت طاهره(علیهم‌السلام) به آیهٴ: ﴿إنّما ولیّکم الله و رسوله و الّذین امنوا الّذین یقیمون الصّلوة و یؤتون الزّکوة و هم راکعون﴾ استناد کرده است. صاحب تفسیر تسنیم در پایان این بخش از کتاب خود، به جمع بندی مطالب فوق پرداخته و مطرح کرد: با این مقدمه، روشن می شود که اولاً ضرورتاً مردم به ایشان نیازمندند؛ ثانیاً عترت طاهره که کامل ترین مردم اند، وارثان کتاب عزیزند؛ ثالثاً ایشان «اهل ذکر» هستند که بر مردم واجب است از ایشان بپرسند؛ رابعاً ایشان پیشی گیرندگان در نیکیها (السّابقون بالخیرات) هستند و مانند این اوصاف کامل که خداوند در کتاب خود شمار اندکی از انسانها را با آنها ستوده است. حضرت رضا(ع) مصادیق آن را در این فرمایش بیان کرده اند: ما اهل ذکر هستیم و مردم باید از ما بپرسند؛ نحن أهل الذّکر و نحن المسؤولون. «وشّاء» می گوید: به حضرت(علیه‌السلام) گفتم: پس شما سؤال شوندگان هستید و ما سؤال کنندگان؟ حضرت فرمودند: آری. گفتم: پس بر ما واجب است که از شما بپرسیم؟ حضرت فرمودند: آری، گفتم: آیا بر شما نیز واجب است که به ما پاسخ دهید؟ حضرت(علیه‌السلام) فرمودند: نه، این بر عهدهٴ ماست. اگر بخواهیم پاسخ می دهیم، و گرنه، نه. آیا این سخن خداوند را نشنیده ای که این عطای ماست؛ آن را بیشمار ببخش یا نگهدار؛ لا، ذاک إلینا، إن شئنا فعلنا و إن لم نشأ لم نفعل، أما تسمع قول الله تبارک و تعالی: ﴿هذا عطاؤنا فامنن أو أمسک بغیر حساب﴾ .
این فرمودهٴ حضرت «اگر بخواهیم پاسخ می دهیم، و گرنه، نه» کاشف از اختیار ایشان است که در غیر حوزهٴ بیان احکام و تکلیف است. زیرا در این مورد جایی برای اختیار نیست و تعلیم و امر به معروف و نهی از منکر بر ایشان واجب است. چنانکه از استشهاد ایشان به این فرمودهٴ خداوند: ﴿هذا عطاؤنا﴾ روشن می شود. چون آیه به عطایای استحبابی نظر دارد که پیامبرصلی الله علیه و آله و سلم میان منت نهادن و اعطا و میان منّت نگذاردن و امساک مخیّر است؛ ولی در اصل حکم و بیان رسالت چنین اختیاری ندارند و ابلاغ رسالت بر ایشان واجب است. همچنین حضرت رضا(ع) مصادیق سایر اوصاف کمالی را که قبلاً اشاره شد، بیان فرمودند. احمد بن عمر در مورد این آیه: ﴿ثمّ أورثنا الکتاب الّذین اصطفینا من عبادنا﴾ از ایشان پرسید، حضرت در پاسخ فرمودند: فرزندان فاطمهٍّ، و پیشی گیرنده به خیرات و نیکیها امام است و نیز میانه رو کسی است که امام را میشناسد، ظالم به خویشتن کسی است که او را نمیشناسد؛ ولد فاطمة علیهاالسلام، و السّابق بالخیرات الإمام و المقتصد العارف بالإمام و الظالم لنفسه الّذی لا یعرف الإمام. ------------------------------------------------------------
منبع: کتاب قرآن حکیم از منظر امام رضا(ع)،اثر علامه جوادی آملی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 161]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها