محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844983794
اقتصاد انسان محور بیع حرام را توجیه می کند/نقدی بر فروش گوشت گراز
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: یادداشت؛
اقتصاد انسان محور بیع حرام را توجیه می کند/نقدی بر فروش گوشت گراز
شناسهٔ خبر: 3730974 - یکشنبه ۱۷ مرداد ۱۳۹۵ - ۱۰:۵۲
دین و اندیشه > اندیشمندان
.jwplayer{ display: inline-block; } اگر امروز غیر مسلمانان می توانند بیایند و در خاک ما بیع حرام انجام دهند چرا فردا نتوانند کارخانه شراب بسازند؟ تنها منطق اقتصاد انسان محور است که شباهت این دو فاجعه را به یک میزان درک می کند. خبرگزاری مهر، گروه دین و اندیشه_معصومه ندیری: اگر حافظه تاریخی و شفاهی خوبی داشته باشید به خاطر می آورید که وقتی اولین بار حجاج تسبیح های شب نمای سبز رنگ را از مکه سوغاتی می آوردند، درج made in china بر روی لفافه تسبیحات ما را به تعجب و خنده وا می داشت. نمی فهمیدیم چگونه می شود مردمانی از یک کیش دیگر، به تقویت دینداری مردمانی در آیین دیگر کمک کنند. بعدها که سجاده چینی کفن چینی و قرآن چینی هم که آمد گفتند مدیریت یک و نیم میلیارد انسان گرسنه دیانت نمی فهمد. آنها ناچارند چنین عمل کنند. یا گفتیم آنها تعصب مذهبی ندارند برای همین می توانند این کار را بکنند. تنها کمی بعد از قضیه تسبیح ها و کفن های تربت نوشته چینی، یک شرکت خصوصی ایتالیایی که نه بحران مالی داشت و نه اتفاقا آدم های کافری بودند مسجد النبی و مسجدالحرام را با گرانترین سنگ های مرمرین و گرانیت جهان در یک پروژه پر زرق و برق آراستند. به رفع مسائل معماری رمی جمرات پرداختند و هم اکنون حاضرند مناطق مذهبی یا تاریخی سوریه را در ایتالیا ساخته و به صورت آماده نصب بیاورند و در سوریه مجدد نصب کنند. این اولین بار است که در تاریخ عده ای برای تقویت دیانت و معابد دیگری یا حتی دیانت رقیب با جان و دل کار می کنند. بدون آنکه ذره ای از دیانت خود دست بکشند یا در فکر توطئه باشند. نمی توان آنان را مومنان سست آیینی نامید. بعضی از این معماران متدینینی هستند که به آیین خود به واقع ایمان دارند و حتی ذره ای هم قصد ضربه زدن به دیانت دیگری را ندارند. آنها تنها کارشان را انجام داده اند. شغل آنها این است. در سراسر جهان برند هایی چون ساب وی هوفنبرگ باواریا و... برای هندو ها یا مسلمانان نوشیدنی و یا غذای متناسب با آیینشان تولید می کنند. نمایشگاه های بین المللی غذای حلال در جهان فرصت مغتنمی است که کمپانیها بیایند و خود را عرضه کنند حتی اگر نستله و منتسب به اسرائیل باشند!! چه اتفاقی در جهان در حال رخ دادن است؟ هر تفسیر اخلاقی، معنوی، توطئه گرایانه، در این باره از یک کاستی بزرگ رنج می برند. آنها هیچ یک نمی توانند توضیح دهند چگونه این حجم از بی توجهی به دیانت خود و تقویت باورهای دیگری در یک برهه خاص از تاریخ رخ داده است. چرا پیش از این هرگز چنین نبوده؟ حتی اگر مساله ضعف دینداری باشد چه شرایطی وجود دارد که امکان چنین چیزی را در این زمان از تاریخ فراهم آورده است؟ حتی توهمات رشد حقوق مدنی نیز توان تحلیل این امر را ندارند. ژان بودریار در کتاب جامعه مصرفی خود سعی کرده است با بررسی تاریخی نشان دهد که بسیاری از چیزهایی که ما امروزه به عنوان حقوق شهروندی و حقوق مدنی یا حقوق اقلیت ها می شناسیم بعد از رشد فهم اجتماعی یا پلورالیسم الزاما به وجود نیامده اند بلکه با رشد اقتصاد سرمایه داری و جامعه مصرفی و خصوصاً ایدئولوژی های رفاهی پدیدار گردیده اند. آنها به عنوان نوعی ایدئولوژی دوست داشتنی و عامه پسند به عنوان نوعی از اسطوره امکان های جدیدی از کسب سود بیشتر را در احتیار بازار قرار داده اند. این حرف در پی آن نیست که بگوید حقوق رفاهی یا مدنی خوب یا بد هستند. حتی در پی آن نیست که بگوید در اثر توطئه به وجود آمده اند. تنها دارد ما را متوجه یک امر می کند که در کنار امور دیگر اما مهم تر از آنها وجود دارد: «امکانی که اسطوره های نظام سرمایه داری به بازار می دهد.» این امر پیامدهایی دارد که باید از آنها نگران بود. مسائلی که نه یکی است نه دوتا نه ده تا.... . این وضع ساختار اجتماعی اقتصادی را به نفع بازار و حذف انسان عوض می کند. مساله حتی سود فردی هم نیست. مساله تنها این نیست که ساب وی یا باواریا یا آن و آن یکی دست از راست آیینی خود کشیده اند و دیانت خود را به زر فروخته اند یا اصلا دیانتی ندارند.(آبجوی باواریا در برخی مناسک مذهبی آلمان جایگاه ویژه ای دارد) اگر چنین بود آنها به عنوان اولین دشمنان نفس وفاداری به دیانت باید مورد قضاوت قرار می گرفتند. فاجعه اینجا است که اصلا چنین قضاوتی دیگر محلی از اعراب ندارد. مساله حتی سود فردی هم نیست. مساله زراندوزی در ازای دین فروشی نیست. مساله خیانت به دیانت دیگری هم نیست. مگرنستله تا کنون کالای نامرغوب به ما داده است؟ چرا ما در نمایشگاه برندهای حلال از بزرگترین تولید کنندگان شراب هم تشکر و تقدیر می کنیم؟ چه چیزی امکان این را به وجود آورده که قضاوت این عمل و معیار قضاوت دیگر اخلاق و دیانت نباشد؟ و لذا خوب یا بد اصلا بر آن مترتب نشود؟ مساله رشد بازار سرمایه داری است. مساله سود و دوام نظام سرمایه داری است. مساله حذف انسان از بازار است. مساله حذف انسان از روابط و یا مبادلات است. مساله این است که ساختار نظام کار در سرمایه داری امکان تغییر معنای عمل را فراهم آورده. با بیرون کردن انسان از بازی. خب با این وصف آیا می میتوانیم شراب تولید کنیم و برای تقویت اقتصاد مقاومتی به غرب یا به هم وطنان غیر مسلمان خود بفروشیم؟ آیا ما می توانیم خرچنگ و کوسه و نهنگ به مردم جهان بفروشیم؟ مثلا بیاییم ما هم در قبال نشان حلال نشان حرام راه بیاندازیم و آن را به دنیا صادر کنیم. تاکستان های قزوین را به شرکت های معتبر شراب اجاره دهیم – کما اینکه اکنون شکار گراز را آزاد کرده ایم- اصلا بدون اینکه خودمان دستمان را به نجاست آغشته کنیم بیایند و بسازند و ببرند و بفروشند؟ یا ما می توانیم کاباره یا خانه هایی برای عمل زنا و همجنس بازی برای غیر مسلمانان راه بیاندازیم و صنعت توریسم را به این طریق رواج دهیم؟ علی الظاهر اگر منطق حلیت بیع گراز را بپذیریم همه بقیه موارد حتی خدمات دادن به همجنس گرایان را هم پذیرفته ایم. دیروز اخبار ساعت ۱۴ شبکه ۱ توسط آقای حیاتی خبر مرگ آخرین سنگر مقاومت در برابر قدرت بازار را قرائت کرد و در آن اعلام شد مبادله گوشت گراز برای خارجیان و هم وطنان غیر اسلامی کیلویی فلان قدر است!! این مهر پایان بر تمام اقتصاد انقلابی و بر تمام دیانت اسلام بود. دیگر هیچ مقاومتی در برابر نظام سرمایه داری معنا ندارد. ما منطق حلیت بیع حرام را پذیرفتیم. از امروز دایر نکردن مراکز فحشا برای غیر مسلمانان و فروش سلاح و مواد مخدر کاری بس احمقانه برای اقتصاد انقلابی و مقاومتی است(اقتصاد مبارز با اصول غیر انسانی و ساختاری بازار). و این در حالی است که طبق فتوای مراجع اعظام و متن فقه اثنی عشری چنین بیعی باطل و درآمدش حرام است. آما چرا فقه اثنی عشری با این وضع مخالف است؟ باز سطح تحلیل اخلاقی می تواند حرف هایی در باره رواج پیدا نکردن در جامعه اسلامی و ... بزند. یا بهتر از آن عمل کند و بگوید مساله فقط مسلمانان نیستند مساله انسان است به ما هو انسان! چون در اینها ضرری برای انسان هست ما حق نداریم به دیگری ولو اینکه مسلمان نباشد ضرری برسانیم فلذا بیع گوشت گراز و صدف و خرچنگ حتی به کفار هم حرام است. بر اساس همین منطق فروش سلاح و مواد مخدر هم باطل و حرام است. اما چیزی بالاتر هم وجود دارد. چیزی در ضمن اینها در فقه اثنی عشری مستتر است که اجازه نمی دهد اقتصاد تبدیل به سرمایه داری شود. یعنی اجازه نمی دهد بازار اصالت پیدا کند. نه تنها محصول نهایی مبادله که تمام کار و سود و درآمد را پیوسته با انسان می سازد تا امکان جدا کردن اخلاقی عمل بیع از خود انسان مقدور نباشد. من اگر گوشت حرام گراز را به هر کسی بفروشم، فقط یک مبادله در بازار نیست، من چیزی درباره گوشت تن خود انجام داده ام. من اگر مبادله ای در باره شراب، زنا، همجنس بازی یا مواد مخدر انجام دهم چیزی درباره بدن خودم انجام داده ام. من هرگز بیرون از مبادله نیستم. این مهمترین دستاورد فقه اثنی عشری است که نمی گذارد بازار، سرمایه داری شود. از تحلیل رفتن انسان در بازار جلوگیری می کند. هیچ مبادله ای بدون لحاظ کردن انسان امکان پذیر نیست. این آخرین مرز اقتصاد انسانی اسلام با بازار سرمایه داری است. نشان حلال به اندازه فروش گراز و کفن تربت نویس و ... به همه ما کمک کرد تا از آیین های خود درآمده و بر خدای بازار آزاد مومن و متعهد شویم. بدون آنکه بخواهم احساسات را به صحنه بکشانم در یک کلام به عنوان منتقد نظام سرمایه داری می گویم با پذیرفتن بیع حرام توسط جمهوری اسلامی آخرین سنگر مقاومت در برابر بازار شکست. از امروز صبح آنچه تماما بر جهان حکم می کند سرمایه داری مطلق است. حرف زدن انقلاب اسلامی از اقتصاد مقاومتی بدون توبه نصوح از قوانین و اسطوره های بازار عبث ترین زحمت تاریخی انسان است. اما آیا این توبه را خواهیم دید؟ ما کسانی را مسئول پیشبرد مبارزه با بازار و رهایی انسان کرده ایم که خودشان قبل از همه ایدئولوگ های نظام سرمایه داری هستند. چه در لباس مدیر چه در لباس روحانی و چه در لباس کارآفرین. ما دیروز مردیم و بازار امروز تنها خدای روابط ما است. امیدوارم علمای اسلام وضعیت بسیار خطیر و غیر انسانی پذیرفتن بیع حرام را درک کنند و در برابر آن واکنش مقتضی را انجام دهند. این مسولیت بر عهده هیچ کس دیگری جز ما نیست. اما آیا ما خواهیم توانست دوباره سرپا بایستیم؟ ما فقط گراز نفروختیم ما امکان هر چیزی را فراهم کردیم. ما یک منطقی را از بازار پذیرفتیم که به حذف کامل انسان در روابط منجر می شود. چه کسی به جز خود ما مسول است. اگر ما نتوانیم حرمت بیع حرام را برگردانیم هیچ فرقی با هیچ چیزی نداریم. آخرین مرز ما با بازار فرو ریخت. تنها چند کیلو گوشت مضر فروش نرفت، منطق سرمایه داری تمام اقتصاد انسان محور را بلیعد. اشتباهی از جنس فلان و بهمان رخ نداده است که انشا الله در آینده درست شود. تمام مرز و فاصله از بین رفت. یک شهر یا یک منطق یا یک صحنه را نباختیم. همه بازی را باختیم. تنها راه و امید مقاومت انسان در برابر منطق بازار از بین رفت. اگر امروز غیر مسلمانان می توانند بیایند و در خاک ما بیع حرام انجام دهند چرا فردا نتوانند بیایند و کارخانه شراب یا باشگاه ویژه همجنسگرایان راه بیاندازند؟ این دو هیچ تفاوتی در منطق بازار ندارند. تنها منطق اقتصاد انسان محور است که شباهت این دو فاجعه را به یک میزان درک می کند. اما آیا ما درک می کنیم؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 115]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها