واضح آرشیو وب فارسی:مهر: فرهاد توحیدی در گفتگو با مهر:
جایگاه تصویری مساجد در سینمای ایران دستوری است
شناسهٔ خبر: 3672065 - دوشنبه ۱۰ خرداد ۱۳۹۵ - ۱۲:۱۲
دین و اندیشه > آیین ها و تشکل های مذهبی
توحیدی، فیلمنامه نویس گفت: باید سعی کرد از گنجاندن صحنه های شعارگونه پرهیز کرد و نقش پیوندیافته مسجد با درام در فیلم ها تقویت شود. به گزارش خبرنگار مهر، به مناسبت دهه تکریم مساجد به سراغ فرهاد توحیدی، از فیلمنامه نویسان کشورمان رفتیم و با او در ر ابطه با نقش مساجد در سینمای ایران گفتگو کردیم. توحیدی درباره جایگاه مسجد در آثار هنری گفت: خود مساجد در طول تاریخ ایران به عنوان یک اثر هنری شمرده میشدند و اسناد معماری اصیل ایران هستند؛ مسجد عالی قاپو و حضرت امام در اصفهان شاهکارهای مسلم هنری هستند که از همه دنیا برای تماشای آنها می آیند. بنابراین ساخت مسجد یا خانه خدا، فریضه ای بوده که در طول تاریخ بزرگترین هنرمندان و معماران را به خود جلب کرده است. وی افزود: جالب اینجاست که این بزرگترین معماران که مساجد درخشان و شاهکارهای معماری ایران را ساخته اند، اسمی از خودشان ثبت نکرده اند و در واقع این کار را برای رضایت خداوند انجام می دادند نه اینکه نامی از آنها باقی بماند. برای مثال در گوشه ای ناپیدا از مسجد گوهرشاد، امضای معمار وجود دارد. توحیدی خاطرنشان کرد: مهمترین کاشیکاری دوران سلجوقی در حرم حضرت امام رضا (ع) یافت می شود که این کاشی های آبی رنگ، از کاشیکاری های بازمانده معماری سلجوقی به حساب می آید و اگر این حرم نبود اینها حفظ نمی شدند. رئیس پیشین هیئت مدیره خانه سینما با بیان اینکه خود مسجد پدیده ای هنری به حساب می آید، گفت: بر این اساس ما هستیم که مسجد را از جنبه هنری اش تنزل داده ایم، بنابراین می توان مساجد را با همان نگاه ساخت و تزئین کرد تا جایی باشد که انسان در آن به آرامش برسد. وی در پاسخ به اینکه اگر بخواهیم یک اثر سینمایی را طوری با مسجد پیوند بزنیم که اثری شعاری نشود باید چه کار کنیم، توضیح داد: به نظر می آید در این دوره متاسفانه ما گرفتار شوائب ایدئولوژیک شدیم؛ وقتی به سینمای قبل از انقلاب و برخی فیلمفارسیها نگاه میکنیم، صدای اذان شنیده میشود و حین پخش اذان که معمولا صدای موذنزاده اردبیلی است، به گلدسته مساجد کات میخورد و در واقع نوعی روحانیتی با مدد گرفتن از مسجد به فیلم پمپاژ می کردند که مظهر معنویت و روحانیت در فیلم است. وی تصریح کرد: شاید این گریزی که می زنیم عبارت باشد از اینکه متاسفانه به غلط در سی و هشت ساله تاریخ جمهوری اسلامی برخی کوشش کردهاند که «دین» را دولتی کنند در صورتی که دین دولتی نیست و شاید بخشی از جایگاه تصویری مساجد در سینمای ایران ناشی از این باشد که دستوری می نمایاند. توحیدی بیان کرد: حتما دیده اید که در فیلم های سینمایی ایرانی یک سکانس نماز گنجانده می شود تا نشان دهد که قهرمان فیلم نمازخوان است. این در حالی است که اگر این نماز، نمازی است که واقعاً ارتباط ارگانیک و سازمان یافته با جریان درام ندارد، تماشاگر باهوش متوجه می شود که این صحنه به قولی از حب علی نیست بلکه از بغض معاویه است. وی در پایان گفت: شاید از این جهت است که نمایش مساجد در فیلم های ایرانی کمرنگتر شده و باید سعی کرد از گنجاندن صحنه های شعارگونه پرهیز کرد و نقش پیوندیافته مسجد با درام در فیلم ها تقویت شود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 141]