واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۲۳ اسفند ۱۳۹۴ - ۰۸:۰۵
حضرت فاطمه زهرا (س) دختر رسول گرامی اسلام (ص) و همسر امیرمؤمنان علیابنابیطالب (ع)، یکی از بانوان قدسی عالم بشریت و مهتر زنان عالم است. پیامبر خدا (ص) درباره ایشان فرمود: فاطمه، حوری (بهشتی) است که به صورت انسان آفریده شده است. من هرگاه مشتاق بهشت میشوم، به نزد فاطمه میروم و بوی بهشت برین را از وی استشمام میکنم. به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزای دانشجویان ایران(ایسنا)، درباره تاریخ شهادت حضرت زهرا(س) اکثر مورخان و سیرهنویسان شیعه متفقند که این حادثه جانسوز در ماه جمادی به وقوع پیوست، ولیکن در این که کدام یک از دو ماه جمادی الاولی و جمادی الثانی است، اتفاق نظر ندارند. زیرا برخی از آنان معتقدند که آن حضرت، پس از رحلت پدرش پیامبر(ص) تنها 75 روز و برخی دیگر میگویند 95 روز زنده بودند. آنهایی که 75 روز را برگزیدهاند، شهادتش را در روز سیزدهم جمادی الاول میدانند. به نظر میآید که علت اختلاف اقوال علما درباره تاریخ شهادت آن حضرت، از دو چیز سرچشمه گرفته است: اول این که آن حضرت پس از رحلت پیامبر(ص)، 75 روز زنده بود، یا 95 روز؟ که این دو قول، معروف بین علما و مورخان ماست. دوم این که رحلت پیامبر(ص) در چه تاریخی بوده است؟ آیا در روز 28 صفر واقع شده و یا در روز دوازدهم ربیع الاول؟ (آن طوری که اهل سنت نقل میکنند) هر یک از این دو قول، تأثیر خاصی در تعیین روز شهادت حضرت زهرا(س) خواهد داشت. علامه طبرسی در اعلام الوری، درباره مدت زندگی حضرت فاطمه زهرا(س) پس از رحلت پدرش پیامبر(ص) و تاریخ شهادتش گفت: روایت شده که حضرت زهرا(س) در سوم جمادی الآخر، سال یازدهم از هجرت وفات کرد و مدت 95 روز و یا چهار ماه پس از پدر بزرگوارش در جهان زندگی کرد. درباره اینکه حضرت زهرا(س) در عرصه حمایت از حضرت علی (ع) همواره چه تلاشهای ارزشمندی داشته است و همچنین درباره نحوه به شهادت رسیدن حضرت، با حجتالاسلام والمسلمین غفوری به گفتوگو نشستیم. حجتالاسلام والمسلمین محمد غفوری با بیان اینکه «در رابطه با شهادت حضرت زهرا (س) باید به زمان رحلت پیامبر اسلام (ص) برگردیم و حوادث سیاسی آن زمان را مورد بحث و بررسی قرار دهیم» اظهار کرد: بر سر جانشینی پیامبر اسلام (ص) حرفهایی پیش آمد و به همین دلیل منجر شد که اهل بیت (ع) در یک سو قرار بگیرند و گروهی از مسلمانان در طرف مقابل و به همین دلیل این جریانات سبب شد که یک دو دستگی در صدر اسلام حادث شود. وی گفت: گروهی میخواستند به توصیههای نبوی و پیروان خاندان پیامبر (ص) عمل کنند و پیرو حدیث معروف؛ «إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا، کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی؛ أَهْلَ بَیْتِی وَ إِنَّهُمَا لَنْ یَفْتَرِقَا حَتَّی یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ» ثقلین باشند و برخی دیگر میخواستند حرفها و سخنان خود را در جامعه عملی کنند. به همین دلیل آنهایی که میخواستند بر خلاف نظر پیامبر (ص) عمل کنند میدانستند که باید اهل بیت (ع) را همراه خود کنند ولی خاندان پیامبر (ص) و در رأس آنها حضرت علی (ع) هرگز راضی نشد که با آنها همراهی داشته باشد. آنها میدانستند که حضرت علی (ع) منتخب پیامبر (ص) است و از صدر اسلام تاکنون خدمات ارزشمندی برای اسلام داشته است. به همین دلیل میخواستند که حتما بیعت حضرت علی (ع) را با خود داشته باشند. چرا که ایشان یک شخصیت مطرح در جهان اسلام بود و میدانستند که تا حضرت بیعت نکنند بیعت آنها با سایرین هیچ ارزشی ندارد. این کارشناس تاریخ اسلام تاکید کرد: به همین دلیل بود که همواره از سوی افراد پیکهایی برای حضرت علی (ع) فرستاده میشد و این حضرت هیچ یک از آنها را نپذیرفت. بعد از این جریان بود که عدهای به درب خانه حضرت زهرا (س) رفتند تا حضرت علی (ع) و همراهانشان که در خانه بودند را برای بیعت به مسجد بیاورند اما در این رابطه موفق نشدند و آن ماجرا (شهادت حضرت زهرا(س)) حادث شد. وی گفت: آن گروهی که به درب خانه حضرت زهرا (س) آمدند میدانستند که آن خانه خانهای است که پیامبر (ص) مدتها بعد از نزول آیه تطهیر قبل از نماز همیشه از آنجا رد میشدند و به اهل خانه سلام میکردند و اهل بیت (ع) را از همراهان خود معرفی میکردند. غفوری در ادامه گفت: طبیعتا حضرت زهرا (س) به عنوان دختر پیامبر (ص) در این عرصه سیاسی میتوانست یک حامی قدرتمند برای امیرالمومنین علی (ع) باشند، چرا که حضرت علی (ع) مشروعیت خلافت خود را از پیامبر اکرم (ص) کسب کرده بود. حضرت زهرا (س) به عنوان دختر پیامبر (ص) از امام زمانش کسی که شایسته این مقام است حمایت و دفاع کرد. هر کس دیگری میتوانست در آن زمان، درب خانه را بر روی افرادی که برای بردن حضرت علی (ع) آمده بودند باز کند اما دفاع هیچ کس به اندازه حضرت زهرا (س) در این عرصه تاثیرگذار نبود. وی یادآور شد: حضرت فاطمه (س)به عنوان دختر پیامبر (ص) و فردی که به عنوان اهل بیت پیامبر (ص) محسوب میشد در دفاع از امامت حضرت علی (ع) وارد میدان شد و اجازه ورود را نداد. گروهی دیگر نیز به همراه حضرت علی (ع) در خانه بودند ولی حضرت زهرا (س) با اجازه ندادن ورود آنها به منزلش میخواهد مخالفت و یا نامشروع بودن خلافت را بیان کند و به نوعی به آنها بفهماند که ما این خلافت را به رسمیت نمیشناسیم. این عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی افزود: حضرت زهرا (س) به دلیل فضایل و شخصیت سیاسی مهمی که دارد در این عرصه ورود پیدا میکند و این ورود برای دفاع از امامت امیرالمومنین علی (ع) و دفاع از حق و مبارزه با ظلم و انحرافی است که در جامعه به وجود آمده است. اینکه حضرت زهرا (س) درب را به روی آنها باز کرد به دلیل این بود که میخواست از امامت و خلیفه بر حق دفاع کند و حضرت علی (ع) در این عرصه نیازمند یک مدافع است و بهترین مدافع ایشان حضرت زهرا (س) است. آن هم به خاطر موقعیت و جایگاهی که دارد. غفوری در ادامه در پاسخ به این سوال که حضرت زهرا (س) برای حفظ امامت و ولایت به درب خانه انصار و مهاجرین نیز رفتند تا واقعه غدیر و بیعتشان با حضرت علی (ع) را به آنها یادآوری کنند، ولی آنها به راه خود ادامه دادند، دلیلشان چه بوده است؟ گفت: بررسی اتفاقات آن زمان بسیار مهم است. آنها پس از رحلت پیامبر (ص) -انگار هرگز اتفاقی در واقعه غدیر رخ نداده است- جمع شدند تا جانشین دیگری برای پیامبر (ص) انتخاب کنند. این مشکل در زمان خود پیامبر (ص) بود و یک عدهای که در اسلام خدمات کم و یا زیادی داشتهاند درصدد سهم خواهی از حکومت بر آمدند و در آن زمان مسائل قبیلهای حاکمیت زیادی در جامعه داشت. یعنی میخواستند به نوعی با تعیین خلیفه به آن حق خود برسند و به همین دلیل بود که حاضر نشدند حضرت علی (ع) را به عنوان جانشین برحق پیامبر (ص) بپذیرند. وی تاکید کرد: آنها میگفتند که اسلام از طریق بنی هاشم آمده است، ولی قرار نیست همه این اتفاقات در این قوم رخ بدهد. آنها در زمان حضور پیامبر (ص) به دلیل شخصیت و قدرت نفوذی که پیامبر (ص) داشت نمیتوانستند این اختلافات را بروز بدهند ولی به محض اینکه پیامبر (ص) رحلت کرد آنها (یعنی قوم انصار و مهاجرین) در یک محل جمع شدند تا یک خلیفه را انتخاب کنند. پیامبر (ص) در زمانی که در بستر بودند به همه آنها گفتند که قلم و دواتی بیاورند تا وصیت نامهای برای آنها بنویسند، تا پس از پیامبر (ص) دچار اختلاف نشوند اما مخالفتهایی صورت گرفت و افرادی که در آنجا حضور داشتند گفتند پیامبر (ص) به دلیل بیماری که دارد هذیان میگوید و اجازه ندادند که پیامبر (ص) وصیت خود را بنویسند به همین دلیل است که بعد از رحلت پیامبر (ص) این اختلافات و دودستگیها به وجود آمد. این عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی خاطرنشان کرد: در انتخاب جانشین پیامبر (ص) قوم مهاجرین از انصار پیشی گرفتند و یک اقلیتی همواره در آن زمان وجود داشت که آگاهی داشتند و میدانستند که در بالا چه میگذرد اما یک اکثریت ناآگاهی هم در جامعه بودند که تابع زمان خود بودند و هر کاری که بقیه میکردند آنها هم انجام میدادند. شاید یکی از دلایلی که آنها نتوانستند بر سر بیعتی که در روز غدیر داشتند بمانند به دلیل رفتارها و تهدیدهایی بود که از سوی حاکمان آن زمان صورت میگرفت. غفوری یادآور شد: حضرت علی (ع) برای اینکه قدرت را به دست بگیرد و یا خلیفه باشد با آنها مخالفت نکرد بلکه حضرت علی (ع) و حضرت زهرا (س) همواره به دنبال این بودند که دین و شریعت خداوند را در جامعه احیا کنند و امامت در جایگاه اصلی خود باقی بماند. حضرت علی (ع) در خطبه 150 نهجالبلاغه به این امر اشاره میکنند که شریعت اسلام باید بر اساس آموزههای پیامبر (ص) اجرا شود و حضرت در جای دیگر میفرمایند که حکومت برای او بسیار ناچیز و بی ارزش است ولی در آن زمان حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) به خاطر شریعت و اجرای آموزههای الهی بیعت نکردند. حضرت زهرا (س) برای دفاع از امام زمان (عج) و حقیقت به صورت شبانه روز فعالیتهایی انجام میداد و حتی در مسجد با حضور زنان جلساتی را برگزار میکرد که به آنها بگوید هدف از شریعت اسلام چیست. وی گفت: یکی از خطبههای غرا و ارزشمند حضرت زهرا (س) خطبه فدکیه است که متن خطبه این حضرت برای دفاع از امامت و ولایت است. حضرت نمیگوید چون حضرت علی (ع) شوهر من است به عنوان خلیفه انتخاب شود بلکه همواره بر این امر اشاره دارد که باید شریعت اسلام و وصیت پیامبر (ص) در جامعه ساری و جاری شود و به همین دلیل شبانه نیز گاهی با امام حسن و امام حسین (ع) بر در خانه انصار و مهاجرین میرفتند تا به آنها قضیه بیعت را یادآوری کنند ولی آنها خیلی راحت میگفتند دختر پیامبر (ص) دیر آمدهاید اگر زودتر میآمدید با شما بیعت میکردیم و مردم آن زمان آسایش را به سختی ترجیح میدادند. این عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در ادامه افزود: یکی دیگر از زوایایی که در زندگی حضرت زهرا (س) وجود دارد و باید به آن پرداخت بازپس گرفتن فدک از خلیفه زمان است. زمانی که حضرت زهرا (س) برای گرفتن فدک اقدام میکند و به ابوبکر میگوید که ما در قرآن آیاتی داریم که فرزندان از پدران ارث میبرند و حتی سلیمان از حضرت داود (ع) ارث برد و به نوعی ابوبکر را مجاب میکند که باید سند فدک را به حضرت زهرا (س) بدهد اما در بین راه با گروهی مواجه میشود که با خشونت با حضرت زهرا (س) رفتار میکنند و فدک را از حضرت میستانند و لگدی بر پهلوی حضرت میزنند. همین لگد سبب بیماری حضرت زهرا (س) میشود. غفوری گفت: پس از این ماجرا آنهایی که به عیادت حضرت زهرا (س) میآیند و اجازه ورود میخواهند حضرت علی (ع) به آنها اجازه ورود میدهد و آنها بر بالین حضرت زهرا (س) میگویند که شما ما را حلال کنید و حضرت زهرا در پاسخ فرمود آیا از رسول خدا (ص) نشنیدهاید که فرمود رضایت زهرا (س)، رضایت من و رضایت من رضایت خداوند است و غضب زهرا (س) غضب من و غضب من، غضب الهی است. آنها گفتند بله شنیدهایم و حضرت زهرا (س) در پاسخ به آنها گفت شما بدانید که من از شما راضی نیستم و دیگر با آنها صحبت نکرد و با همین رفتار نارضایتی و ناراحتی خود را اعلام کرد و به نوعی آنها را در بایکوت سیاسی قرار داد به طوری که آنها حتی در مراسم تشییع هم نبودند. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 153]