تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804707170
شکر یعنی زندگی مان را شبیه زندگی اهل بیت کنیم
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: در کلاس شرح نهج البلاغه اسماعیلی مطرح شد؛
شکر یعنی زندگی مان را شبیه زندگی اهل بیت کنیم
شناسهٔ خبر: 3019728 - جمعه ۱۸ دی ۱۳۹۴ - ۱۲:۳۱
دین و اندیشه > اندیشمندان
اسماعیلی، استاد دانشگاه گفت: شکر نعمت اهل بیت و استفاده صحیح از آنان، به این است که با سیره آنان آشنا شویم و تا جایی که ممکن است زندگی خود را شبیه آنان کنیم. به گزارش خبرگزاری مهر، متن زیر گزارشی کوتاه از کلاس شرح نهج البلاغه دکتر محسن اسماعیلی عضو شورای نگهبان و استاد دانشگاه است که چهارشنبه ها در محل سابق حزب جمهوری اسلامی(سرچشمه) برگزار می شود. بحث در مورد تضییع نعمت از دیدگاه نهج البلاغه بود. مواردی را برشمردیم. مورد دیگری که در نهج البلاغه بر بزرگی و اهمیت آن تأکید و از تضییع آن نهی شده است، نعمت وجود رهبران و هادیان الهی است؛ آنان که خود رهیافته اند و می توانند راهبر و راهنمای ما نیز باشند. چنین کسانی از با ارزش ترین نعمت های الهی هستند. معلوم است که مهمترین مصداق این نعمت، اهل بیت خود پیامبر است و در رُتبه بعد، عالمانی که از سرچشمه حکمت آنان سیراب شده و با عمل به آنچه آموخته اند، ربّانی گشته اند. پس باید بحث خود را در دو قسمت دنبال کنیم. الف- اهل بیت رسول خدا علیهم السلام پس از نعمت وجود پیامبر اعظم، صلی الله علیه و آله، باید از نعمت بزرگ اهل بیت او یاد کرد که هر کس به نعمتی رسیده، به برکت آنان بوده است و همه نعمت های مادی و معنوی دیگر هم به واسطه آنان عنایت گردیده و می گردد. در زیارت جامعه کبیره به آنان عرض می کنیم که:« بِأَبِي أَنْتُمْ وَ أُمِّي وَ نَفْسِي وَ أَهْلِي وَ مَالِي مَنْ أَرَادَ اللَّهَ بَدَأَ بِكُمْ وَ مَنْ وَحَّدَهُ قَبِلَ عَنْكُمْ وَ مَنْ قَصَدَهُ تَوَجَّهَ بِكُمْ»؛ پدر و مادر و جان و خانواده و مالم فداى شما، هركس آهنگ خدا كند، به وسيله شما آغاز مى كند، و هركس او را به يكتايى پرستد، طريق توحيدش را از شما مى پذيرد، و هركس قصد حق كند، به شما توجه مىنمايد. بعد داردکه:« بِكُمْ فَتَحَ اللَّهُ وَ بِكُمْ يَخْتِمُ وَ بِكُمْ يُنَزِّلُ الْغَيْثَ، وَ بِكُمْ يُمْسِكُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلا بِإِذْنِهِ وَ بِكُمْ يُنَفِّسُ الْهَمَّ وَ يَكْشِفُ الضُّرَّ...»؛ خدا با شما آغاز كرد، و با شما ختم مى كند، و به خاطر شما باران فرو مى ريزد، و تنها براى شما آسمان را از اينكه بر زمين فرو افتد نگاه مى دارد؛ مگر با اجازه خودش، و به وسيله شما اندوه را مى زدايد، و سختى را برطرف مى نمايد...» هر کس در هدایت و سعادت ما نقشی ایفا کند، نعمتی است که باید قدر او را دانست. اما هیچ کس دیگری قابل مقایسه با این بزرگواران نیست؛ همانگونه که امیرالمومنین صلوات الله علیه در خطبه دوم نهج البلاغه فرمود: «لا یُقاسُ بِآلِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ مِنْ هذِهِ الاُمَّةِ اَحَدٌ، وَلا یُسَوَّى بِهِمْ مَنْ جَرَتْ نِعْمَتُهُمْ عَلَیْهِ اَبَداً...»؛ هيچ کس از اين امّت را با آل محمّد صلى الله عليه وآله نمى توان مقايسه کرد و آنها که از این نعمت بهره گرفتند با آنان برابر نخواهند بود. یعنی اگر کسی هم از این امت در علم و عمل به جایی رسیده است، به برکت و از طریق اینها است و نمی تواند با آنها مقایسه شود. پس باید از نعمت اهل‌بیت کمال بهره را ببریم و آن را ضایع نگردانیم. اما چگونه؟ امام علیه‌السلام فرموده اند: «انْظُرُوا أَهْلَ بَیْتِ نَبِیِّکُمْ فَالْزَمُوا سَمْتَهُمْ، وَ اتَّبِعُوا أَثَرَهُمْ فَلَنْ یُخْرِجُوکُمْ مِنْ هُدىً، وَ لَنْ یُعِیدُوکُمْ فِی رَدىً، فَإِنْ لَبَدُوا فَالْبُدُوا، وَ إِنْ نَهَضُوا فَانْهَضُوا. وَ لاَ تَسْبِقُوهُمْ فَتَضِلُّوا، وَلاَ تَتَأَخَّرُوا عَنْهُمْ فَتَهْلِکُوا»؛به اهل بيت پيامبرتان نگاه کنيد! به همان سو که آنها گام بر مى دارند گام برداريد، و قدم در جاى قدمهاى آنها بگذاريد. آنها هرگز شما را از جاده هدايت بيرون نمى برند و به پستى و هلاکت نمى کشانند. اگر آنها توقّف کردند، توقّف کنيد و اگر قيام کردند، قيام کنيد. از آنها سبقت نگيريد که گمراه مى شويد، و از آنان عقب نمانيد که هلاک خواهيد شد! شکر نعمت اهل بیت و استفاده صحیح از آنان، به این است که با سیره آنان آشنا شویم و تا جایی که ممکن است زندگی خود را شبیه آنان کنیم. تضییع و تعطیل این نعمت هم به این است که با داشتن چنین الگوهایی باز به سراغ دیگران برویم و از امامان خویش جلو بزنیم یا عقب بمانیم. اگر سبْک زندگی ما شبیه سبک زندگی آنها نبود، کفران نعمت کرده ایم؛ چه رسد به اینکه شبیه دشمنانشان زندگی نماییم. همه بدبختی های ما هم از همین جا سرچشمه گرفته و می گیرد. باید باور کنیم که «تنها» راه بهشت آنان هستند؛ چنانکه در جای دیگری از نهج البلاغه فرمود:« وَإِنَّمَا الاََئِمَّةُ قُوَّامُ اللهِ عَلَى خَلْقِهِ، وَعُرَفَاؤُهُ عَلَى عِبَادِهِ، لاَ يَدْخُلُ الْجَنَّةَ إِلاَّ مَنْ عَرَفَهُمْ وَعَرَفُوهُ، وَلاَ يَدْخُلُ النَّارَ إِلاَّ منْ أَنْكَرَهُمْ وَأَنْكَرُوهُ»؛ فقط آنها هستند که از جانب خدا برای تدبیر امور مردم و اداره جامعه برگزیده شده اند، و رؤساى بندگان اويند. هيچ كس جز كسى كه آنها را بشناسد و آنها نيز او را بشناسند، وارد بهشت نخواهد شد. و جز كسىكه آنان را انكار كند و آنان هم او را انكار كنند، وارد دوزخ نمی گردد. ب- علمایِ عاملِ ربانی اما در مرتبه پس از پیامبر و اهل بیتش، علمایِ عاملِ ربانی هم نعمت‌های بزرگی هستند که باید از آنها استفاده کرده و قدردان وجودشان باشیم. این جمله از مرحوم سید علی آقای قاضی معروف است که می فرموده اند: اگر کسی که طالب راه و سلوک طریق خدا است، برای پیدا کردن استاد این راه، نصف عمر خود را در جست و جو و تفحص بگذراند تا آن استاد را پیدا کند، ارزش دارد و کسی که به استاد کامل رسید، نصف راه را طی کرده است. شکر نعمت وجود علمای ربانی هم به این است که خود را در پرتو نور علم و عمل آنها قرار دهیم و از آنان درس چگونه زیستن بیاموزیم. در خطبه 105 نهج البلاغه است که: « أَیُّهَا النَّاسُ، اسْتَصْبِحُوا مِنْ شُعْلَةِ مِصْبَاح وَاعِظ مُتَّعِظ»؛ اى مردم! چراغ قلب خود را از شعله پر فروغ واعظ با عمل، روشن سازيد،« وَ امْتَاحُوا مِنْ صَفْوِ عَیْنٍ قَدْ رُوِّقَتْ مِنَ الْکَدَرِ»؛ و ظرف وجود خويش را از آب زلال چشمه اى که از آلودگى ها پاک است، پُر کنيد. تأکید امام بر متّعظ و اهل عمل بودن عالم و واعظ مهم است. بعد هم تأکید بر اینکه از چشمه ای نباید نوشید که آلوده و کدر است. از عالم بی عمل و آلوده باید ترسید، به خدا پناه برد و فرار کرد. اما اگر عالم عامل و ربانی پیدا کردیم، دیگر نباید غفلت کنیم یا به جهالت خود راضی شویم و خود را بی نیاز از او بدانیم. و لذا در ادامه فرمود: اى بندگان خدا! بر نادانى هاى خود تکيه نکنيد و تسليم هوس هاى خويش نشويد! زيرا آن کس که در اين مقام برآيد و تکيه بر جهالت و هوا و هوس ها کند، همچون کسى است که بر لب پرتگاهى که در شُرُف فرو ريختن است قرار گرفته است. پس اگر عالم عامل و واعظ متّعظی یافتیم، در هر جایگاه و موقعیتی هم که باشیم، نباید در همنشینی و درس‌آموزی از آنها سستی کنیم. نباید زانو زدن در برابر آنها را کسر شأن خود ببینیم. مالک اشتر از برترین یاران امام و مورد اعتماد شدید وی بود. بصیرت، شجاعت و صداقتش به اندازه ای بود که امام می فرمود: رحمت خدا بر مالک که برای من ، همانند من نسبت به رسول خدا بود. وقتی که حضرت او را به مصر فرستاد، علاوه بر عهد نامه معروفی که برای او نوشت، نامه ای هم به مردم مصر نوشت و در آن نامه مالک اشتر را چنین توصیف فرمود:« من بنده ای از بندگان خدا را به سوی شما فرستاده‌ام که در ایام ترس چشم بر هم نمی نهد و از بیم مصائب، از دشمن نمی هراسد و بر تبهکاران از آتش سخت تر است. او مالک بن حارث از تبار مذحجاست، به او گوش فرا دهید و از فرمانش اطاعت کنید؛ چه او شمشیری از شمشیرهای خداوند است. قوی ضربت و تیز دم است. اگر دستور به کوچ داد، بکوچید و اگر فرمان به ماندن داد بمانید؛ چرا که اگر اقدام کند یا از اقدام دست بدارد، به امر من است. من شما را به داشتن او بر خود مقدم داشته ام؛ زیرا از خلوص او به شما و سرسختی او در برابر دشمن شما آگاهم.» با وجود این، هنگامی که امام صلوات‌الله علیه، مالک اشتر را به حکومت مصر برگزید، به او دستور داد که: «وَأَكْثِرْ مُدَارَسَةَ الَعُلَمَاءِ »؛ با دانشمندان زياد به گفتگو و درس آموزی بنشين. از سوی دیگر، تضییع نعمت علماء به این است که با آنان رفت و آمد نداشته باشیم و از محضر آنان غایب شویم و بدتر آنکه از راهنمایی آنان سرپیچی کنیم که این دیگر موجب حسرت دنیا و آخرت خواهد شد؛ چنانکه مولی‌العارفین علیه‌السلام فرمود: «إِنَّ مَعْصِیَةَ النَّاصِحِ الشَّفِیقِ الْعَالِمِ الْمُجَرِّبِ تُورِثُ الْحَسْرَةَ، وَ تُعْقِبُ النَّدَامَةَ»؛ نافرمانى از دستور نصيحت کننده مهربانِ داناىِ با تجربه، موجب حسرت و اندوه مى گردد و پشيمانى به بار مى آورد. یادآوری می شود که جلسات شرح و تفسیر نهج البلاغه روزهای چهارشنبه پس از نماز مغرب و عشا در شهادتگاه شهید بهشتی واقع در میدان بهارستان نرسیده به چهار راه سرچشمه کوچه شهید صیرفی پور برگزار می شود. شرکت عموم خواهران و برادران در این سلسله درس ها آزاد است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 81]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها