محبوبترینها
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
بگ خرید تبلیغاتی راهی نوین برای معرفی برند شما
10 اشتباهی که ممکن است هنگام خرید هدایای تبلیغاتی انجام دهید
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1801559761
شاخصه‌های وحدت‌گرایی در آموزه‌های امام صادق(ع) از دیدگاه آیت‌الله مکارم
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۷ دی ۱۳۹۴ - ۱۲:۳۴
شایسته است در هفته وحدت، که هفته‌ای برای جشن میلاد پیامبراکرم(ص) و امام صادق (ع) است اختلافات را کنار گذاشته و بر روی مشترکات تاکید نماییم، و در مقابل به مقدسات دیگران نیز اهانت نکنیم. به گزارش گروه دریافت خبر خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت‌الله مکارم‌شیرازی یادداشتی با عنوان "شاخصه‌های وحدت‌گرایی در آموزه‌های امام صادق(ع) " را منتشر کرده است. متن کامل این یادداشت به شرح زیر است: «روز هفدهم ربیع الأول سال 83 هجری قمری، مصادف است با ولادت امام صادق علیه السلام، لیکن از آنجا که میلاد مبارک حضرت ختمی مرتبت رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله مطابق روایت معروف، در هفدهم این ماه و میلاد حضرت صادق علیه السلام نیز در هفدهم این ماه است، لذا ماه شادی و جشن و سرور است، لیکن در کنار این مسأله باید به نکتۀ مهم دیگر نیز اشاره نمود مبنی بر اینکه امروزه نیاز ما مسلمانان به وحدت از هرزمان دیگری بیشتر است، چرا که دشمنان برضد ما متحد شده و به دنبال اختلاف افکنی هستند، زیرا تا مسلمانان جهان به وحدت نرسند مشکل امت اسلام حل نخواهد شد و دشمنان بر ما مسلط خواهند بود، از این رو در این نگاشته و در سالروز باسعادت میلاد امام صادق(علیه‌السلام) مهمترین آموزه‌های وحدت گرایانۀ آن حضرت در تعامل با دیگر مذاهب اسلامی با بهره گیری از افکار و اندیشه های ارزشمند آیت الله العظمی مکارم شیرازی به مخاطبان گرامی ارائه می‌شود. تبیین چیستی مفهوم وحدت میان مذاهب اسلامی بی شک مراد از وحدت بین مذاهب اسلامی این نیست که سنی ها را شیعه و یا شیعه ها را سنی کنیم، بلکه منظور این است که در موضوعات مشترکی که داریم وحدت عمل داشته باشیم، مثل اینکه خدا واحد است، نبی واحد است، قبله و کتاب واحد است و بیت المقدس سرزمین اسلام است و باید نجات پیدا کند و کشورهای اسلامی نباید تحت سیطره کفر باشند و...، اینها از اموری است که شیعه و سنی در آن اتفاق نظر دارند. بنابراین مشترکات به قدری فراوان است که در سایه آنها و رعایت اعتدال می‌توان به اتحاد در امت اسلامی رهنمون گردید و در کنار این مسأله توهین به دیگر مذاهب اسلامی نیز گناه و حرام است. لذا در تبیین چیستی مفهوم وحدت می توان گفت؛ تمرکز بر روی مشترکات و عدم اهانت به مقدسات دیگر مذاهب، معنای وحدت است که باید همه نسبت به آن ملتزم باشیم. تقویت اسلام در گرو تمسّک به مشترکات دینی باید اذعان کرد علمای اسلامی اعم از شیعه و سنی باید به قدر مشترک های بسیار خود تکیه کنند، به عنوان نمونه در اشتراکات فقهی، فقهای مذاهب اسلامی در اکثر مسائل فقهی با یکدیگر اتفاق نظر دارند، کلیات تمام ابواب فقهی مانند نماز، روزه، خمس، زکات، حج، جهاد، انواع معاملات و قراردادهای اجتماعی و خانوادگی و نیز بسیاری از عناصر و احکام و شرایط اصلی هر کدام از قبیل ارکان نماز، تکبیر، نیت، قرائت، رکوع، سجود، تشهد، سلام و شرایطی مانند طهارت و قبله و مانند آنها و نیز تمام احکامی که صریح آیات قرآن یا احادیث متواتر نبی گرامی اسلام صلی الله علیه و آله به بیان آنها پرداخته است و سایر ضروریات فقه اسلامی همه از مشترکات فقه اسلام است که تمامی فقیهان همه مذاهب اسلامی بر آنها اتفاق نظر دارند. حال با این تفاسیر باید بر روی اسلام، قرآن، پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) و کعبه که از مشترکات ماست تکیه کرد؛ زیرا در موسم حج، مسلمانان پاکدلی از سراسر دنیا و جهان اسلام به سوی مرکز توحید می آیند و در کنار اعمال مهم حج، از اخبار و حالات یکدیگر باخبر می شوند و روابط دوستی در میان آنها عمیق تر می گردد و برای حل مشکلات یکدیگر می اندیشند، وجود این قدر مشترک‌ها در ایام حج نشان می دهد مشترکات بسیار است، و مجموع اینها سبب تقویت اسلام می شود، لذا دشمنان همواره از این عبادت بزرگ وحشت داشتند و میکوشیدند بر آن ضربهای وارد کنند تا هر سال از طریق این عبادت بزرگ روح تازهای در کالبد اسلام در آن کانون وحدت دمیده نشود، از اینرو در حدیثی از امام صادق علیه السلام می خوانیم:«لا یزال الدین قائما ما قامت الکعبة؛ مادامی که کعبه برپاست اسلام هم برپاست». روش مندی بحث مذهبی در سایۀ اتحاد علمای اسلامی در تبیین این مسألۀ مهم باید به حدیث مبسوطی از امام صادق علیه السلام اشاره نمود که برای نشان دادن نمونه ای از «مجادله به احسن» فرمود: «به آخر سوره یاسین بنگرید، و ببینید چگونه از راه های مختلف و با منطق شیرین در عین حال محکم و مستدل، به منکران معاد پاسخ میگوید». گفتنی است امام صادق(علیه‌السلام) با دشمنان اسلام با دلایل عقلی مباحثه می کردند و ما نیز با غیرمسلمان نمی توانیم با کتاب و سنت بحث کنیم و باید با دلایل عقلی به مباحثه بپردازیم، زیرا پرخاشگری در برابر بیگانگان اثر منفی دارد و انسان باید با دلایل محکم مطالب خود را مطرح کند تا پیروز شود. هم چنین باید روش امام صادق(علیه السلام) را در بحث های مذهبی میان مذاهب اسلامی را در پیش بگیریم، زیرا وجود رویکرد وحدت گرایانه در مکتب علمی امام صادق(علیه‌السلام) موجب گردید آن حضرت چهار هزار شاگرد که امروز چهار صد کتاب از آنان به یادگار مانده است تربیت نماید. که از رهبران و پیشوایان مذاهب اربعه عامّه نیز اشخاصی به شاگردی آن حضرت افتخار نمودند که از آن جمله آن شاگردان ابوحنیفه امام و پیشوای معروف حنفیه است که در سخن کوتاهی در توصیف امام جعفربن محمد الصادق علیه السلام می گوید: «ما رایت افقه من جعفر بن محمد؛ من فقیهتر از جعفر بن محمد علیه السلام ندیدم!».و یا «مالک ابن انس» یکی از ائمه مذاهب چهارگانه اهل سنت و از جمله شاگردان آن حضرت است که می گوید: «من مدتی نزد جعفربن محمد علیه السلام رفت و آمد داشتم، بالاتر از جعفر بن محمد علیه السلام از جهت علم و فضل و عبادت نه چشمی دیده و نه گوشی شنیده و نه به فکر کسی رسیده است». لذا علمای اسلام باید به هوش باشند، همه تلاش کنند علمای دینی کنار هم جمع شوند و توطئه های دشمن را خنثی کنند و نگذارند در اثر حرکت فردی نادان، جنگ داخلی بین مسلمانان ایجاد گردد. تقیه به مثابۀ تقویت وحدت اسلامی لازم به ذکر است در بسیاری از روایات، تقیه به عنوان یکی از سنن پیامبران مبارز و مجاهد پیشین ذکر شده است. لذا امام صادق علیه السلام می فرماید: بر تو لازم است تقیه کنی که سنت ابراهیم خلیل (قهرمان بتشکن) است. بی شک تقیه گاهی برای حفظ وحدت و جلوگیری از تفرقه و سوء استفاده دشمن از پراکندگی است که موقعیت ایجاب می کند پارهای از افراد عقیده واقعی خود را مکتوم دارند، تا هدف های مهم تری پایمال نگردد، به عنوان مثال؛ در اختلافات مذهبی فرق اسلامی، در شرایطی همانند زمان خلفا، عقل و منطق می گوید که برای حفظ موجودیت هدف اصلی (قرآن و اسلام)، باید افراد از روش تقیه استفاده کرده و وحدت را حفظ نمایند، بلکه باید گاهی در مسائلی همانند جهاد که سبب توسعه اسلام در نقاط مختلف دنیا و آزادی اقوام و ملتها می گردد، آنها را تأیید نمایند، به عنوان مثال، امروز در برابر دشمنان مشترکی که مسلمانان با آنها درگیر هستند، فرق مختلف اسلامی باید از این روش استفاده کرده و وحدت را حفظ کنند البته بدون این که عقیده خود را تغییر داده و یا از بحث منطقی و دوستانه درباره حقانیت مذهب خود ابا داشته باشند. روایات متعددی که در منابع حدیث ما درباره حضور در جماعات اهل سنت و شرکت در مساجد و مجالس آنها رسیده، اشاره به این نوع تقیه است که در اصطلاح آن را تقیه تحبیبی، یا تقیه مداراتی می نامند، که همراهی با آنها و عمل کردن به برخی از احکامشان باعث وحدت و اتحاد و انسجام بیشتر می شود. از جمله در روایتی از امام صادق علیه السلام خطاب به یکی از یارانش به نام زید می خوانیم:« با اهل سنت مطابق آداب و اخلاق خودشان رفتار کنید، در نماز جماعتشان شرکت نمایید، و از بیمارانشان عیادت به عمل آورید، و در مراسم تشییع جنازه آنها شرکت کنید، و اگر فرصتی جهت امامت جماعت یا گفتن اذان در مساجد آنها فراهم شد از انجام آن خودداری نکنید. زیرا اگر شما شیعیان این کارها را انجام دهید، می گویند: اینها پیروان امام صادق علیه السلام هستند، خداوند او را رحمت کند که شیعیان و اصحابش را بسیار خوب تربیت کرده است. و اگر این کارها را ترک کنید می گویند: اینها پیروان جعفر بن محمد هستند، خداوند هر کار که می خواهد با او انجام دهد که اصحابش را بسیار بد تربیت کرده است!». ولایت مداری در پرتو صیانت از وحدت امت اسلامی بیشک محبت اولیاء الله به ویژه اعتقاد به ولایت اهل بیت(علیهم السلام) از جمله ارکان ایمان است، و همان سبب پیروی بیقید و شرط از آنان و در نتیجه سبب نجات در دنیا و آخرت می شود، ولی اگر این محبت از حد اعتدال تجاوز کند و به شکل غلو در آید و امام را به مقام نبوت یا الوهیت برساند، به یقین چنین محبتی گمراهی و ضلالت است. همانگونه که اگر محبت محو شود و جای خود را به عداوت و دشمنی دهد سبب خروج از ایمان و گمراهی و ضلالت خواهد بود. متأسفانه برخی فکر می کنند که پایبندی به ولایت این است که به مقدسات دیگران اهانت کنند که این رویکرد یقیناً تفکری اشتباه است، زیرا اثبات ولایت مداری به سبّ و لعن دیگر مذاهب نیست، بلکه این رویکرد نادرست آثار و پیامدهای نامطلوبی به همراه خواهد داشت، لذا اینگونه است که امام صادق(علیه‌السلام) در روایتی می فرمایند «شما به عیادت بیماران آنها بروید، در تشییع جنازه آنها شرکت کنید و در نماز آنها حاضر شوید». بنابراین وحدت مسلمانان باید حفظ شود تا از این خونریزی ها جلوگیری شود، به راستی آیا عقل و شرع اجازه می‌دهد که با دست خود جنگ و خونریزی به پا کرده و خون هایی به ناحق ریخته شود؟ به دفعات بر این مطلب تأکید نمودم که اهانت به مقدسات دیگران حرام است؛ لیکن برخی می آیند و لعن و تعابیر بدی در این عرصه به کار می برند. بدین ترتیب گرچه معرفت نسبت به مسأله ولایت از طریق بهره گیری از منطق و ادبیات و بیان مدارک و منابع مستدل بسیار مهم است؛ لیکن باید از افراطی گری جلوگیری نمود، زیرا این آسیب موجبات از بین رفتن زحمات بزرگان و تضعیف آموزه‌های ناب شیعی را فراهم خواهد نمود. سخن آخر در خاتمه باید به یکی از فتاوای عجیب و غریب مفتیان رژیم آل سعود اشاره نمود که برخی از آنها برگزاری مجالس میلاد پیامبر(صلی الله علیه و آله) را بدعت می دانند، در حالی که برای بدعت معنای واضحی وجود دارد که آنها به آن توجه ندارند. حقیقت بدعت این است که چیزی را که جزء دین نیست ما جزء دین قرار دهیم، مثلا بگوییم جشن های میلاد پیغمبر(صلی الله علیه و آله) در قرآن یا در سنت نبوی وارد شده این حرام است، اما اگر به عنوان یک امر عرفی و احترام عقلایی نسبت به پیغمبر اکرم(صلی الله علیه و آله) انجام دهیم ابداً مفهوم بدعت را ندارد. مردم برای فرزندان خود جشن تولد می گیرند و در تمام دنیا برای بزرگان خود جشن تولد می گیرند و هیچ کس نمی‌گوید این جشن تولد جزء مذهب یا آموزه کتاب و سنت است. بی تردید عامل اختلاف و تفرقه همین تفکرات افراطی است که باید ریشه کن شود، به فرض که شما تشخیص دادید این مجالس بدعت است خودتان جشن نگیرید ولی حق ندارید عقیده خود را به دیگران و حتی علمای بزرگ الازهر تحمیل کنید. چه کسی اجازه چنین تحمیلی به شما داده است؟ این خود بدترین بدعت است، متأسفانه بی اطلاعی از موازین فقه، اصول و اعتقادات از مشکلاتی است که امروز دامنگیر سلفی های تندرو شده است. به راستی چه کسی گفته است علم شما از دیگران بالاتر است و دیگران باید تابع شما باشند، چه خوب است عاقلانه فکر کنید، و تعصبات را کنار گذاشته و اصرار بر اشتباهات خود نداشته باشید و از این طریق به وحدت مسلمین کمک کنید. شایسته است در هفته وحدت، که هفته ای برای جشن میلاد پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله) و امام صادق (علیه السلام) است اختلافات را کنار گذاشته و بر روی مشترکات تاکید نماییم، و در مقابل به مقدسات دیگران نیز اهانت نکنیم، چرا که این اهانت همانند بنزینی است که بر روی آتش ریخته و جنگ داخلی و افراط گرایی را شعله ور خواهد ساخت. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 172]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها