تور لحظه آخری
امروز : پنجشنبه ، 10 آبان 1403    احادیث و روایات:  امام سجاد (ع):مؤمن، خاموشى اختيار مى‏كند تا سالم بماند و سخن مى‏گويد تا سودى ببرد.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها




آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1825183014




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

غدیریه محمد بن عبدالله حمیری در نزد معاویه و عمروعاص


واضح آرشیو وب فارسی:مهر: یادداشت؛
غدیریه محمد بن عبدالله حمیری در نزد معاویه و عمروعاص

سید محسن موسوی


شناسهٔ خبر: 2928655 - جمعه ۱۰ مهر ۱۳۹۴ - ۰۹:۲۳
دین و اندیشه > آیین ها و تشکل های مذهبی

محمد بن عبدالله حمیری در غدیریه ای گفت: فضیلت علی(ع) مانند دریایی پرآبی است که قابل انکار نیست و از همه کسانی که خلافت او را به تأخیر انداختند برائت می‌جویم، زیرا او سزاوار مقام نخست در خلافت بود. به گزارش خبرنگار مهر، مطلب زیر یادداشتی در مورد غدیریه هاست که به قلم حجت الاسلام والمسلمین دکتر سیدمحسن موسوی مدیرگروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه مازندران نوشته شده و اکنون پیش روی شماست. غدیریه­ ها یا اشعار شاعران ولایی درباره­ غدیر، از ارزشمندترین تراث شیعی در زمینه­ فرهنگ غدیر است. شاعران بزرگی در زمان حضور اهل بیت(علیهم السلام) و نیز در دوران غیبت، رسالت ترویج فرهنگ غدیر را به دوش کشیده ­اند. یکی از شاعرانی که در زمینه‌ غدیر و فراموش کردن آن توسط مردم، شعر سروده، محمد بن عبدالله حمیری است. شجاعت حمیری در سرایش و بیان این اشعار ستودنی است؛ زیرا او این اشعار را نزد سرسخت‌ترین و قدرتمند‌ترین دشمن امام علی(ع) یعنی معاویه بن ابی‌ سفیان و مشاور فریبکارش عمر و عاص سروده و خوانده است البته باید توجه داشت که شاعران دیگری هم با فامیلی حمیری وجود دارند(مانند ابوهاشم سید بن محمد حمیری) که اشعاری را درباره­ اهل بیت(علیهم السلام) و غدیر سروده ­اند. عماد الدین طبری در کتاب بشارت المصطفی آورده است: «عبدالله بن ضحاک از هشام بن محمد از پدرش نقل کرده است که جمعی از شاعران از جمله طرماح و هشام مرادی و محمد بن عبدالله حمیری نزد معاویه بن ابی سفیان گرد آمده بودند. معاویه کیسه‌ای از زر بیرون آورد و پیش روی خود نهاد و گفت: ای گروه شعرای عرب! نظر خود را در مورد علی بن ابی‌طالب بگویید و از کلام حق هم خارج نشوید. پسر صخر بن حرب نیستم، اگر کسی سخن حقی در مورد او بگوید . من این کیسه زر را به او ندهم. طرماح برخاست و در مورد علی چیزی گفت، ولی به ناسزاگویی هم پرداخت. معاویه به او گفت: بنشین، خدا نیت و غرض تو، و مکانت و منزلت تو را دانست. سپس هشام مرادی برخاست و او نیز به همین منوال چیزی بر زبان راند و باز معاویه او را به سر جایش نشانده و گفت: بنشین، همانا خداوند جایگاه و مقصود شما را می داند. عمر و عاص رو کرد به محمد بن عبدالله حمیری که از خاصان و نزدیکان او بود و گفت: برخیز و سخن بگو و جز سخن حق چیزی مگو. در این هنگام حمیری برخاسته و گفت: ای معاویه! تو قسم یاد کرده‌ای که این بدره‌ی زر را به کسی که جز حق در مورد علی(ع) نگوید بدهی، آیا قبول داری حررف خودت را؟ معاویه گفت: آری، من از صخر بن حرب نباشم،(یعنی فرزند پدرم نباشم) اگر این را به کسی که در مورد علی سخن حقی بگوید، ندهم. آنگاه محمد بن عبدالله حمیری برخاست و چنین سرود(ترجمه­ اشعار): به حقی که محمد(ص) بر شما دارد به حق سخن بگویید، زیرا دروغ گفتن و بهتان زدن از خصلت­های آدم­های پست است. بعد از محمد(ص) که پدر و مادرم فدای او باد، آن پیامبر خدا که صاحب شرافت و بزرگی بود، آیا علی(ع) افضل آفریدگان پرورگارم نبود؟ و آیا او شریفترین مردمان در صحنه‌ آفرینش نبود؟ ولایت او همان ایمان حق و خالص است، پس واگذارید آن سخن­های باطل در مورد او. و بدانید که اطاعت و فرمانبرداری پروردگار به طاعت اوست، و این همان نسخه‌ شفای قلبهاست. علی(ع) امام ماست که پدر و مادرم به فدای او گردند، همان ابوالحسن مطهر و پاکیزه از حرام. او امام هدایتگری است که خداوند به او علمی عطا فرموده که حلال را از حرام می توان تشخیص داد. اگر من در راه محبت او خود را بکشم، گمان نمی‌‌کنم گناهی مرتکب شده باشم. آتش جهنم بر کسانی که او را دشمن داشتند سزاوار است، هرچند هزار سال نماز بخوانند و روزه بگیرند و نه به خدا، نمازی که بدون ولایت امام عادلی خوانده شود، هرگز پذیرفته نیست. ای امیرالمؤمنین(ع)! تکیه و اعتماد من به توست، و من به آن روسفیدان اهل یمن و برکت اعتصام می‌جویم. آری، این سخن دین و عقیده‌ی من است، تا آن هنگام که تو را ای پروردگار من، ملاقات کنم. من از آن کس که با علی(ع) دشمنی کند، برائت می‌جویم، و می دانم که آن کس که با او به جنگ و محاربه پردازد، از اولاد حرام است. افسوس که منصوب شدن او را از طرف خداوند و بهترین مردمان (یعنی رسول خدا(صلی الله علیه و آله)) در غدیرخم فراموش کردند و علیرغم ناخوشنودی بدخواهان که از کلام من ناخرسند می‌گردند، اعلام می‌کنم که؛ فضیلت علی(ع) مانند دریایی پرآبی است که قابل انکار نیست و از همه کسانی که خلافت او را به تأخیر انداختند برائت می‌جویم، زیرا او سزاوار مقام نخست در خلافت بود. علی(ع) هنگامی پهلوانان دشمن را در هم می‌شکست که برق شمشیر را در کف او می‌دیدند. درود خداوند بر خاندان رسولش باد، درود و صلواتی کامل و تمام». معاویه به او و گفت: تو راستگوترین آنها بودی، پس این بدره زر سزاوار توست، بگیر.









این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


دین و اندیشه
پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن