محبوبترینها
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان میشوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستورانها و کافهها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیههای کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1825183014
غدیریه محمد بن عبدالله حمیری در نزد معاویه و عمروعاص
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: یادداشت؛
غدیریه محمد بن عبدالله حمیری در نزد معاویه و عمروعاص
شناسهٔ خبر: 2928655 - جمعه ۱۰ مهر ۱۳۹۴ - ۰۹:۲۳
دین و اندیشه > آیین ها و تشکل های مذهبی
محمد بن عبدالله حمیری در غدیریه ای گفت: فضیلت علی(ع) مانند دریایی پرآبی است که قابل انکار نیست و از همه کسانی که خلافت او را به تأخیر انداختند برائت میجویم، زیرا او سزاوار مقام نخست در خلافت بود. به گزارش خبرنگار مهر، مطلب زیر یادداشتی در مورد غدیریه هاست که به قلم حجت الاسلام والمسلمین دکتر سیدمحسن موسوی مدیرگروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه مازندران نوشته شده و اکنون پیش روی شماست. غدیریه ها یا اشعار شاعران ولایی درباره غدیر، از ارزشمندترین تراث شیعی در زمینه فرهنگ غدیر است. شاعران بزرگی در زمان حضور اهل بیت(علیهم السلام) و نیز در دوران غیبت، رسالت ترویج فرهنگ غدیر را به دوش کشیده اند. یکی از شاعرانی که در زمینه غدیر و فراموش کردن آن توسط مردم، شعر سروده، محمد بن عبدالله حمیری است. شجاعت حمیری در سرایش و بیان این اشعار ستودنی است؛ زیرا او این اشعار را نزد سرسختترین و قدرتمندترین دشمن امام علی(ع) یعنی معاویه بن ابی سفیان و مشاور فریبکارش عمر و عاص سروده و خوانده است البته باید توجه داشت که شاعران دیگری هم با فامیلی حمیری وجود دارند(مانند ابوهاشم سید بن محمد حمیری) که اشعاری را درباره اهل بیت(علیهم السلام) و غدیر سروده اند. عماد الدین طبری در کتاب بشارت المصطفی آورده است: «عبدالله بن ضحاک از هشام بن محمد از پدرش نقل کرده است که جمعی از شاعران از جمله طرماح و هشام مرادی و محمد بن عبدالله حمیری نزد معاویه بن ابی سفیان گرد آمده بودند. معاویه کیسهای از زر بیرون آورد و پیش روی خود نهاد و گفت: ای گروه شعرای عرب! نظر خود را در مورد علی بن ابیطالب بگویید و از کلام حق هم خارج نشوید. پسر صخر بن حرب نیستم، اگر کسی سخن حقی در مورد او بگوید . من این کیسه زر را به او ندهم. طرماح برخاست و در مورد علی چیزی گفت، ولی به ناسزاگویی هم پرداخت. معاویه به او گفت: بنشین، خدا نیت و غرض تو، و مکانت و منزلت تو را دانست. سپس هشام مرادی برخاست و او نیز به همین منوال چیزی بر زبان راند و باز معاویه او را به سر جایش نشانده و گفت: بنشین، همانا خداوند جایگاه و مقصود شما را می داند. عمر و عاص رو کرد به محمد بن عبدالله حمیری که از خاصان و نزدیکان او بود و گفت: برخیز و سخن بگو و جز سخن حق چیزی مگو. در این هنگام حمیری برخاسته و گفت: ای معاویه! تو قسم یاد کردهای که این بدرهی زر را به کسی که جز حق در مورد علی(ع) نگوید بدهی، آیا قبول داری حررف خودت را؟ معاویه گفت: آری، من از صخر بن حرب نباشم،(یعنی فرزند پدرم نباشم) اگر این را به کسی که در مورد علی سخن حقی بگوید، ندهم. آنگاه محمد بن عبدالله حمیری برخاست و چنین سرود(ترجمه اشعار): به حقی که محمد(ص) بر شما دارد به حق سخن بگویید، زیرا دروغ گفتن و بهتان زدن از خصلتهای آدمهای پست است. بعد از محمد(ص) که پدر و مادرم فدای او باد، آن پیامبر خدا که صاحب شرافت و بزرگی بود، آیا علی(ع) افضل آفریدگان پرورگارم نبود؟ و آیا او شریفترین مردمان در صحنه آفرینش نبود؟ ولایت او همان ایمان حق و خالص است، پس واگذارید آن سخنهای باطل در مورد او. و بدانید که اطاعت و فرمانبرداری پروردگار به طاعت اوست، و این همان نسخه شفای قلبهاست. علی(ع) امام ماست که پدر و مادرم به فدای او گردند، همان ابوالحسن مطهر و پاکیزه از حرام. او امام هدایتگری است که خداوند به او علمی عطا فرموده که حلال را از حرام می توان تشخیص داد. اگر من در راه محبت او خود را بکشم، گمان نمیکنم گناهی مرتکب شده باشم. آتش جهنم بر کسانی که او را دشمن داشتند سزاوار است، هرچند هزار سال نماز بخوانند و روزه بگیرند و نه به خدا، نمازی که بدون ولایت امام عادلی خوانده شود، هرگز پذیرفته نیست. ای امیرالمؤمنین(ع)! تکیه و اعتماد من به توست، و من به آن روسفیدان اهل یمن و برکت اعتصام میجویم. آری، این سخن دین و عقیدهی من است، تا آن هنگام که تو را ای پروردگار من، ملاقات کنم. من از آن کس که با علی(ع) دشمنی کند، برائت میجویم، و می دانم که آن کس که با او به جنگ و محاربه پردازد، از اولاد حرام است. افسوس که منصوب شدن او را از طرف خداوند و بهترین مردمان (یعنی رسول خدا(صلی الله علیه و آله)) در غدیرخم فراموش کردند و علیرغم ناخوشنودی بدخواهان که از کلام من ناخرسند میگردند، اعلام میکنم که؛ فضیلت علی(ع) مانند دریایی پرآبی است که قابل انکار نیست و از همه کسانی که خلافت او را به تأخیر انداختند برائت میجویم، زیرا او سزاوار مقام نخست در خلافت بود. علی(ع) هنگامی پهلوانان دشمن را در هم میشکست که برق شمشیر را در کف او میدیدند. درود خداوند بر خاندان رسولش باد، درود و صلواتی کامل و تمام». معاویه به او و گفت: تو راستگوترین آنها بودی، پس این بدره زر سزاوار توست، بگیر.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها