محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802515527
حضور شادی در ادبیات فارسی
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: جمعه ۱۶ مرداد ۱۳۹۴ - ۰۵:۲۶
یک پیشکسوت ادبیات می‌گوید: در فرهنگ ایرانیان غم ممنوع بوده و این فرهنگ در ادبیات سال‌های بعد نیز نمود پیدا کرده است. حسن انوشه در گفتوگو با خبرنگار ادبیات ایسنا، درباره وجود شادی در ادبیات گفت: ادبیات از ابتدا و از دوره اول شاد بوده است زیرا در آیین ایرانی اندوهناکی و غم‌گساری مکروه و ممنوع است. در آیین ایران باستان حتی گریستن برای مرده ممنوع بود و کسی برای مرده گریه نمی‌کرد زیرا معتقد بودند اگر فردی برای درگذشته خود گریه کند فرد فوت‌شده نمی‌تواند از پل چینوت رد شود. او با بیان اینکه در سال‌های بعد نیز شادی در شعر افرادی چون رودکی دیده می‌شود، افزود: در همین راستا رودکی شادی و شاد بودن را می‌ستاید و می‌گوید: «شاد زی با سیه چشمان شاد/ که جهان نیست جز فسانه و باد // ز آمده شادمان بباید بود/ وز گذشته نکرد باید یاد». این پژوهشگر با اشاره به وجود شادی در شعر منوچهری بیان کرد: شعر منوچهری سراسر شادی است و زمانی که سعی دارد شعر غمگین بگوید در واقع ادای عرب‌ها را درمی‌آورد، وقتی تلاش می‌کند غمگین بنماید مایه حرفش عربی است. منوچهری می‌گوید: «غرابا مزن بیشتر زین نعیقا/ که مهجور کردی مرا از عشیقا // نعیق تو بسیار و ما را عشیقی/ نباید به دولت چندین نعیقا». انوشه درباره وجود شادی در شاهنامه هم گفت: در شاهنامه اندوهگساری بسیار کم دیده می‌شود. مثلا در سوگ رستم برای فرزندش و در سوگ سیاوش غم وجود دارد اما شادی و نشاط در این اشعار غالب است. این پیشکسوت ادبیات با بیان اینکه یکی از شادترین شاعران نامدار ایرانی حافظ است، اضافه کرد: حافظ در تمام عمر سعی داشت دنیا را با شادی بگذراند. به رغم صحبت‌های فراوانی که در زمان او رخ داد اشعارش رنگ و بوی شادی دارد. وی ادامه داد: در زمان حضور حافظ جانوری مثل تیمور گورکانی سه بار به این کشور تاخته و تعداد زیادی از مردم کشور را کشته است. حافظ در این زمان روزگار را با شادی می‌گذراند و شعرهایی با مضامین شاد می‌سراید. انوشه وجود شادی یا غم را به سبک مربوط ندانست و گفت: غم‌خواری به سبک ادبیات مربوط نیست. سبک با شاد بودن که بخشی از فرهنگ ما بوده ارتباط ندارد. سبک‌ها به فرهنگ مکتوب ما مربوط هستند. اما اینکه باید شاد باشیم و غم‌گساری نکنیم این سفارشی است که در فرهنگ ما شده است و در شعر که بخشی از فرهنگ ماست انعکاس پیدا کرده است. او در پایان بیان کرد: نه امکان دارد کسی به اجبار بخندد و نه به اجبار گریه کند و این پدیده باید به صورت طبیعی اتفاق بیفتد. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 189]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها