واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
سخنان مداح ایرانی نیویورکنشین/ از مداحی انگلیسی در منهتن تا اشکهای ظریف در نیویورک فرهنگ > دین و اندیشه - مجله مهر نوشت:
«مداح ایرانی نیویورکنشین» همین عنوان آنقدر جذاب هست که ساعتی از «مهدی دردشتیان» بخواهیم در مجله مهر میهمانمان شود و از خواندن برای اهل بیت در قلب کفر بگوید. «بچه خیابان ایران» اولین عنوانی است که میتوانیم به او نسبت دهیم. جوانی که از ۱۴ سالگی دنیایش زیر و رو میشود و مهاجرت، او را از مذهبیترین محله تهران میبرد به کوچهپسکوچههای کانادا. سر و وضع ظاهری اش شبیه تمام جوانهایی است که هر روز در خیابانهای همین شهر میبینیم؛ اما همین که یخمان آب و سر صحبت باز میشود به قدری پخته و سنجیده حرف میزند که باورمان نمیشود این جوان فقط ۲۴ سال دارد. آقای دردشتیان حرف های گفتنی و خاطره های شنیدنی زیادی دارد که یک مصاحبه یک ساعته برایش خیلی کم است. از کودکی به مداحی علاقه داشته و با حمایتهای مادرش از شعر خوانی و دعاخوانی شروع کرده و به مداحی رسیده و الان مداحی را هم به زبان فارسی میخواند هم عربی و هم انگلیسی. البته تا چند سال پیش فقط مداحی فارسی میخوانده؛ اما چند سالی میشود که به زبان انگلیسی خواندن را هم شروع کرده است. کاری که اوایل خیلی هم آسان نبوده است: «مشکلی که ما با مداحی انگلیسی داریم این است که اشعاری که در زبان انگلیسی داریم مثل اشعار فارسی، منظوم نیستند و بیشتر اشعار سپید و نامنظوم هستند. این اولین مشکل ما در سبکسازی است؛ چون سبکها محوریتش بر شعر کلاسیک است. دومین مشکل در ملودی است. اینکه مثلا روی سینهزنی ملودی بخوانیم که در این حوزهها هم در زبان انگلیسی کار چندانی نشده است.» با تمام این مشکلات و سختی از خروجی مداحیهای به زبان انگلیسیاش راضی است؛ چراکه خلا آن زیاد حس میشد: «قبل از اینکه مداحی را به زبان انگلیسی بخوانیم، میدیدیم که غیر ایرانیهای زیادی در آن شرکت میکنند. حرارت و معنویتی که در این مجالس بود در جای دیگری پیدا نمیکردند. اینها میآمدند و ما غصه میخوردیم که برنامهای نداریم که درخور آنها باشد یا سخنرانیهای ما را شرکت میکردند؛ در حالی که سخنرانی فارسی بود و مجبور بودند از جوانترها کمک بخواهند تا برایشان ترجمه کلمه به کلمه بکنند. خب این یک بحران بود برای ما؛ لذا بر اساس این نیاز ما کار را شروع کردیم.»اولین مداحی انگلیسی را روی چهارپایه در منهتن خواندم اولین مداحی انگلیسیاش را سال ۲۰۱۰ در خیابان پارک اونیوی منهتن در روزی که به روز حسین معروف است، اجرا میکند. خودش میگوید: «آن موقع لهجهام خیلی بد بود! چون با زبان و شعر انگلیسی خیلی انس نداشتم. شب قبلش روحانی مسجد به من گفت که اگر مداحی انگلیسی هم خوانده بشود، خیلی خوب است و من هم چون از سایه پدر به عنوان مربی اخلاقی و فکری خیلی استفاده میکردم، با همکاری ایشان از مجموعه شعرهایی که در زبان انگلیسی قبلا سروده شده بود، یک شعر واحد درست کردیم که شعر با شور و سوزی از آب درآمد و من فردای آن روز مثل بازار تهران، روی یک چهارپایه رفتم و این روضه را خواندم! که با استقبال و واکنشهای شیرینی مواجه شد؛ چون تازه این حرکت شروع شده بود. البته قبلا هم مداحی انگلیسی شده بود؛ اما نه با سبک ایرانی.» وی به طور کلی مداحی و سبک ایرانی را در جهان پیشتاز میداند. از مسجد «امام علی(ع)» نیویورک میگوید و تفاوتهایش با مسجد محلهاش در خیابان ایران: «فرق این مسجد با مساجد داخل ایران است که شما ممکن است که ببینید یک اهل تسنن داخل مسجد آمده که ممکن است نگاه منفی هم به شیعه داشته باشد. او میآید و عقب مسجد بلند بلند حمد و سورهاش را میخواند تا حواس ها را به خود جلب کند تا بگوید من به اینکه شما شیعهاید معترضم؛ اما آمدهام در مسجدتان نماز بخوانم! این مسجد توسط آقا مرتضی تهرانی در محله کوئینز نیویورک تاسیس میشود. سرمایه خوبی هم برای این مسجد هزینه میشود. طی تاریخ اتفاقات زیادی برای این مسجد افتاده است. از آقای امیرخانی که با ارمیایش به این مسجد میرود و نماز میخواند تا آقای ظریف که در جلسات مداحی شرکت میکرد. آقای خزایی هم به این مسجد آمدهاند. حتی آقای متکی وزیر سابق هم نماز عیدفطر را در این مسجد خواندهاند.» 5858
چهارشنبه 14 مرداد 1394 - 12:07:39
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]