تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1868269870
نمونه هایى از اخلاق امام علی علیه السلام
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
مناقب اهل بیت(ع)؛
نمونه هایى از اخلاق امام علی علیه السلام
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: خداوند به كارگزارى كه براى امامش به فرمانبردارى و دلسوزى كوشش كند نظر نمى افكند مگر آنكه در محضر قرب الهى با ما باشد.
به گزارش سرویس دینی جام نیوز، اميرالمؤمنين عليه السلام روزى با يارانش دور يكديگر نشسته بودند در حالى كه يكى از خوارج متعصب در آن جمع حضور داشت. حضرت يارانش را نهى از منكر مى كرد- سخنان ملكوتى آن بزرگ مرد چنان دلربا بود كه آن كور باطن لجوج را تحت تأثير قرار داد ولى به خاطر كينه درونى اش به حضرت جسارت كرده، گفت: قَاتَلَهُ اللهُ كَافِراً، مَا أفقَهَهُ! خدا به خاطر كفرش او را بكشد، چقدر فهميده و داناست!
ياران حضرت چون اين اسائه ادب و جسارت را از آن ناپاك مشاهده كردند، خواستند او را بكشند ولى حضرت فرمود: «رُوَيْداً، إنَّما هُوَ سَبٌّ بِسَبٍّ، أو عَفوٌ عَن ذَنبٍ».(1) مهلت دهيد، پاسخ ناسزاگويى ناسزاست، يا گذشت از گناه [نه چيز ديگر].
رعايت حال جوان اميرالمؤمنين عليه السلام در روزگارى كه بر كشور پهناور اسلامى حكومت مى راند، همراه قنبر به نزد جوانى پارچه فروش آمده، پرسيد: شما دو پيراهن که پنج درهم شود داريد؟ جوان گفت: آرى، يكى از آنها بهتر از ديگرى مى باشد، يكى سه درهم و آن ديگر دو درهم است.
فرمود: هر دو را بياور، هنگامى كه جوان دو پيراهن را آورد حضرت به قنبر فرمود: پيراهن سه درهمى را شما بردار!
قنبر گفت: يا اميرالمؤمنين! شما بالاى منبر مى رويد و براى مردم خطبه مى خوانيد، حضرت فرمود: اى قنبر! شما جوان هستيد و كامجويى جوانى داريد، من از خدا شرم دارم كه خود را بر تو برترى دهم! من از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه فرمودند: از هرچه مى پوشيد بر غلامان خود هم بپوشانيد و از هرچه مى خوريد به آنان هم بخورانيد.(2)
توصيه هاى مهم به كارگزاران حكومت عبدالرحمن بن سليمان مى گويد: حضرت امام صادق عليه السلام فرمود: اميرالمؤمنين عليه السلام شخصى كوفى را براى گرفتن زكات به كوفه فرستاده، فرمود: اى بنده خدا! از خدا بترس و دنيايت را بر آخرتت ترجيح مده.
در آنچه تو را بر آن امين قرار داده ام نگهدار باش و حق خدا را پاس دار تا به خطه فلان عشيره برسى، چون بر آنان وارد شوى، در محدوده آنان جاى گير بدون اينكه در همسايگى خانه هاشان منزل كنى، آنگاه با آرامش و وقار به سوى آنان برو تا اينكه در ميانشان قرارگيرى، به آنان سلام گفته، مى گويى:
اى بندگان خدا! ولىّ خدا مرا به سوى شما گسيل داشته كه حق خداوند را از شما پس گيرم، آيا در اموال شما براى خداوند حقى هست تا به ولى او پرداخت كنيد؟ اگر كسى از آنان گفت: نه، بدو باز مگوى.اگر توانگرى به تو گفت: آرى، با او برو، بى آنكه او را بترسانى، جز به نيكى به او وعده مده تا اينكه به انعام و احشام او برسى و در ميان آنها مرو مگر با رخصت او چرا كه بیشتر آنها مال اوست و به او بگو: اى بنده خدا! به من رخصت مى دهى كه ميان آنها بروم؟ اگر گفت: آرى، همچون افراد خشن و مسلط بر او در ميان انعام و احشام نرو، آنها را دو بخش كن، سپس او را بگذار كه هر يك را خواست برگزيند هر كدام را كه برگزيد متعرض آن مشو، باقى مانده را [باز] دو بخش كن، همچنين ادامه ده تا حق خداوند بر جاى ماند آنگاه آن را دريافت كن.
اگر از تو خواست كه [تقسيم را] به هم بزنى، بپذير و همه را با هم مخلوط كن و آنچه را پيش از اين كردى از سر بگير تا اينكه حق خداوند از انعام و احشام او را دريافت دارى، چون دريافت كردى، جز فرد خيرخواه، مسلمان، دلسوز، امانتدار، نگاهدارنده كه با آنها درشتى نكند، وكيل خود مكن.
پس از اين هر چه از هر يك از عشاير نزد تو گرد آيد، بى درنگ براى من ارسال كن بنابراين در جايى قرار ده كه خدا فرمان داده است.
اگر فرستاده تو آنها را آورد به او سفارش كن كه بچه ناقه را از آن مخفى نكند و بين آنها جدايى نيندازد و شيرش را به تمام ندوشد كه به بچه اش زيانى نرسد و با سوار شدن خسته نكند و با تساوى سوار شود و از كنار هر آبى كه مى گذرد آنها را بر سر آب ببرد و به هنگام استراحت و به هنگامى كه مايه مشقت آنهاست، آنها را از علفزار به جاده هموار مراند و به نرمى آنها را بكار گيرد تا به خواست خدا به سوى ما فربه بيايند نه خسته و نه كوفته كه پس از آن طبق كتاب خدا و سنت رسول صلى الله عليه و آله تقسيم شوند.
اين رفتار اجر تو را عظيم تر مى كند و به صلاح تو نزديكتر است. خداوند به آنها و به تو و به كوشش و دلسوزى تو براى آن كسى كه تو را فرستاده و كسى كه به حاجت او فرستادى، نگاه مى كند. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: خداوند به كارگزارى كه براى امامش به فرمانبردارى و دلسوزى كوشش كند نظر نمى افكند مگر آنكه در محضر قرب الهى با ما باشد.(3)
دفع ستم از ستمديده امام باقر عليه السلام مى فرمايد: اميرالمؤمنين عليه السلام در روزى بسيار گرم به خانه مى رفت كه به ناگاه زنى را ديد در آن گرماى سوزان ايستاده، شكايت مى كند كه همسرم به من ستم ورزيد و مرا ترسانيد و بر من تجاوز روا داشت و سوگند خورد كه مرا بزند!
حضرت فرمود: اى كنيز خدا! صبر كن تا هوا خنك شود سپس من به خواست خدا همراهت خواهم آمد.
زن گفت: خشم و غضب همسرم به من بسيار شديد خواهد شد حضرت سر مباركش را پايين انداخت سپس سر برداشت و گفت: نه به خدا سوگند! [به خانه خود براى استراحت نمى روم] تا حق مظلوم را بدون آنكه آسيبى به او برسد، باز ستانم. زن! خانه ات كجاست؟
زن حركت كرد و على عليه السلام همراه او تا در خانه اش آمد، پس كنار در ايستاده، گفت: سلام بر شما [اهل خانه]! جوانى از خانه بيرون آمد، على عليه السلام به او گفت: اى بنده خدا! از خدا پروا كن، تو اين زن را ترسانيده و از خانه بيرون رانده اى؟ جوان گفت: اين مسأله چه ربطى به تو دارد؟ به خدا سوگند به خاطر سخنت او را با آتش مى سوزانم!
اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: من تو را امر به معروف و نهى از منكر مى كنم، تو با منكر با من روبرو مى شوى و با معروف به زشتى برخورد مى كنى؟!
در اين ميان مردم از راه هاى گوناگون جمع شدند و به اميرالمؤمنين عليه السلام با ذكر نام آن حضرت سلام مى دادند، جوان با شناختن اميرالمؤمنين عليه السلام روى دست حضرت افتاده، گفت: يا اميرالمؤمنين! از لغزش من درگذر! به خدا سوگند براى همسرم زمينى مى شوم كه رويم پا بگذارد، حضرت شمشيرش را غلاف كرده، فرمود: اى كنيز خدا! وارد خانه ات شو و همسر خود را به چنين وضعى و مشابه آن ناچار مكن.(4)
پی نوشت:
(1) - نهج البلاغة: 880، حكمت 412؛ بحار الأنوار: 33/ 434، باب 26، حديث 643.
(2) - الغارات: 1/ 65؛ بحار الأنوار: 100/ 93، باب 1، حديث 9.
(3) - الغارات: 1/ 75؛ مستدرك الوسائل: 7/ 68، باب 12، حديث 7670.
(4) - المناقب: 2/ 106؛ مستدرك الوسائل: 12/ 337، باب 40، حديث 14223؛ بحار الأنوار: 41/ 57، باب 105، حديث 7. کتاب اهل بيت عليهم السلام عرشيان فرش نشين، شیخ حسین انصاریان
۲۳/۰۳/۱۳۹۴ - ۱۷:۰۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 167]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها