محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844877296
ابتدا و ريشه عبادت
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
معارف؛
ابتدا و ريشه عبادت
منشأ و ريشه هر قوتى اوست، پس غيراو چگونه ضعيف و ناتوان نباشد كه چشم به هم زدنى هستياش را در اختيار ندارد، و هر مالك و متصرفى غيراو مملوك و مقهور اراده و مشيت او است.
به گزارش سرویس دینی جام نیوز، اين مسئله ازمسائل بسيار مهم و اساسى است، كه اگر با آيات قرآن و معارف حقه اهل بيت نظام داده شود، انسان را براى عبادتى صحيح و سالم و همراه با نيتى خالص و مفيد و داراى آثار دنيائى و آخرتى جهت ميدهد. به نظر وجود مبارك عالم آل محمد حضرت على بن موسى الرضا عليه آلاف التحية و الثناء اوّل عبارت معرفت به حضرت الله و ريشه و اصل معرفت يكتا دانستن او و تنزيه حضرتش از هرشريك و كفوى است. در اين مقام است كه انسان همه عشق و توجهش به حضرت او معطوف ميگردد، و جز او كسى را سببساز و سببسوز نميشناسد، و كارگردانى و فرمانروائى و مالكيت بر عرصه هستى و همه موجوداتش را در سيطره قدرت او ميبيند، و براى هيچ عنصر و شخصى پروندهاى به عنوان استقلال باز نميكند، و همه را مملوك و ابزار قدرت او به حساب ميآورد، و خوشنودى واقعياش را به قضا و قدر و احكام وفرمانهاى تكوينى و تشريعى او اظهار مينمايد. معرفت به حضرت او كه تنها معشوق و معبود حقيقى است، و آگاهى به يكتائى او واحديتش در ذات و صفات و افعال براى هر انسانى از طريق مطالعه قرآن و تدبر در آياتش و فهم روايات توحيديه و دقت و انديشه در آثار او كه در تمام جهان هستى تجلى دارد و هركدام از آثار آئينهاى براى نشان دادن صفات جمال و كمال او و افعال زيبا و حكيمانهاش ميباشد ميسّر و ممكن است. آنان كه از بركت معرفت و آگاهى و دانش و علم و بينش معشوق حقيقى و معبود واقعى را مييابند و ميپذيرند و باورش ميكنند، در سايه معرفت و اتصال قلبى به آن معشوق ازلى و ابدى و به كمك قرآن و معارف حقه روشى را در پيش ميگيرند كه رشد و ترقى باطنى و در نتيجه آن ظهور اعمال مثبت جوارحى و نهايتاً تحقق عشق و محبتشان را به معشوقشان حضرت حق و صفات جمال و كمال او تأمين ميكنند. دراين حال است كه عاشق بيقرار تشخيص صحيح و مستقيم وجدانى خويش را به محضر حضرت معشوق اعلام ميكند: رَبَّنا إِنَّنا آمَنَّا «1» و تأييد ميكند كه درهيچ معشوقى و ايده آل ديگرى جمال و جلال وجود ندارد، بلكه همه معشوقها و ايده آلها بياعتبار و مجازى و به سرعت فانى شدنى هستند، و شايستگى اين كه انسان به آنان تكيه كند ندارند. از اين به بعد اگر اين عشق كه حاصل معرفت است با قدرت تقوا و پرهيز از گناه، و جنگ با هوى نفس حفظ شود و در راه خودش به راه افتد، درمسير رشد و ترقى مستمر و دائمى قرار ميگيرد، و به طورى كه طبيعى و فطرى آن است هر روز غنى تر و پرمايه تر ميشود و به عالى ترين درجه تكامل كه امكان پذير باشد منتهى ميگردد. آخرين مرحله تكامل فرد مقرون با حداكثر خوشحالى و خرسندى و رضايت خاطر و اعتماد به نفس و ضبط نفسى است كه مورد آرزوى هرانسان سعادت خواهى است. هرچه ايمان و معرفت و بصيرت شخص به معشوق حقيقى عالى تر و خداشناسياش كامل تر عشقش به حضرت او زيادتر و خالص تر، و تقوا و ضبط نفس و هم چنين اعتماد به نفسش بيشتر خواهد شد. در اين موقعيت است كه فعاليت ذهنى و عقلى عاشق يا به عبارت ديگر تأمل و تعمقاش در صفات معشوق به كمك آيات و علائم و نشانهها اوج ميگيرد، و هماهنگى عملياش با خواستههاى معشوق و رعايت حلال و حرام او و تسليم بودن به فرامين حضرتش افزون ميشود و نهايتاً تبديل به مؤمنى عارف و عاشقى تسليم، و عمل كنندهاى موفق، و آراستهاى به اخلاق حسنه ميگردد، و افقى براى طلوع همه خيرات و خوبيها ميشود و جهانى را به نور خود روشن مينمايد، و كليدى ميگردد كه قفل مشكلات بندگان خدا را باز ميكند، و تكيه گاه بيچارگان ميشود، و با معرفت و بصيرت و عمل و اخلاقشهادى سرگردانان وادى گمراهى ميگردد. دراين حال است كه عبوديتش از آگاهى به ربوبيت و خالقيت معشوقش همراه با پاكى و خلوص نيت نشأت و مايه ميگيرد، و حس ميكند و ميفهمد كه عبادت جز براى او نبايد انجام گيرد، و بندگى و عبوديت براى كسى جز او شايسته و سزاوار نيست، و گناهى بزرگ تر از شريك قرار دادن در ربوبيت و خالقيت او نيست. إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ. «2» نهايت اين عبادت خالصانه، و پاكى اعتقاد از شرك، و آراسته شدن باطن به توحيد ذاتى و صفاتى و اعمالى رسيدن به خوشنودى حق تعالى و بهشت ابدى و سرمدى است، و اين همه با توفيق و فضل حضرت حق كه سرزمين جان انسان را آماده ميكند، و آسمان روحش را به نور لطفش ميآرايد، و باران معرفت به توحيد را از اين آسمان ميباراند و به وسيله آن گُل تسليم را ميروياند و ثمراتى چون اعمال و طاعات را به دست ميدهد و اخلاق حسنه را روزى وى مينمايد. اميرالمؤمين (ع) براى اينكه عاشقان معرفت به دوست به اندازه فهم خود به شناخت حضرتش نايل آيند و توحيد خالص را لمس كنند در خطبه هاى متعددى كه نهج البلاغه آنها را نقل كرده به توصيف حق برخاسته از جمله ميفرمايد: ستايش خدائى را سزاست كه هيچ صفتى از صفاتش بر صفت ديگر او پيشى نگرفته است، پس پيش از آن كه آخر است اوّل است، و پيش از آن پنهان باشد آشكار است، و جز او هركه به وحدت وصف شود مقدار عددى است، و هرعزيزى غيراو خوار و ذليل است، و هر توانا و قدرت مندى جزاو ناتوان است، منشأ و ريشه هر قوتى اوست، پس غيراو چگونه ضعيف و ناتوان نباشد كه چشم به هم زدنى هستياش را در اختيار ندارد، و هر مالك و متصرفى غيراو مملوك و مقهور اراده و مشيت او است، و هر دانائى جزاو يادگيرنده و دانش آموز است، و هر قادر و توانائى غيراو در پارهاى از امور أنهم امور جزئى تواناست و در پارهاى ديگر عاجز و ناتوان است، و هر شنوندهاى غيراو را آوازهاى بسيار بلند ناشنوا و كر ميكند، و آوازهاى آهسته و دور به گوشش نميرسد، و هر بينائى غيراو از ديدن رنگهاى پنهان و از ديدن اجسام لطيفه نابيناست. و جزاو هر آشكارى پنهان نيست، و هر پنهانى آشكار نميباشد، مخلوقاتش را نه براى تقويت سلطنت و پادشاهى آفريده و نه براى ترس از پيش آمدهاى روزگار و نه براى يارى خواستن بر دفع همتائى كه با او نزاع نمايد، و نه براى جلوگيرى از غلبه و فخر و مباهات شريك و ضد، بلكه آفريدهها مخلوقاتى هستند پرورده شده به نعمتهاى او، و بندگانى ذليل و خوار در براى حكم و مشيت آن حضرت، در اشياء و اشخاص حلول نكرده تا گفته شود در آنهاست، و از هيچ چيز دور نگشته تا بگويند از آنها جداست، آفريدن مخلوقات و تدبير و اصلاح حال آنها او را خسته و درمانده ننمود، و در آفريدن اشياء ناتوان نگرديد، و در آنچه حكم نموده و مقدر فرموده شبههاى بر او دست نداده، بلكه حكم او حكمى است استوار و دانش و علمش پايدار و امرش ثابت و برقرار و بندگانش با وجود كيفرها و خشماش به او اميدوار، و درعين نعمتها و بخششهايش از او دربيم و هراسند. «3» پی نوشت ها: (1)- آل عمران، آيه 16. (2)- لقمان، آيه 13. (3)- نهج البلاغه، فيض خطبه 64. تفسير حكيم جلد یک/ استاد حسین انصاریان
۱۵/۰۲/۱۳۹۴ - ۱۴:۰۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها