تور لحظه آخری
امروز : پنجشنبه ، 29 شهریور 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):فال بد زدن شرك است و هيچ كس ازما نيست مگر اين كه به نحوى دستخوش فال بد زدن مى شود، ...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

تریدینگ ویو

لمینت دندان

لیست قیمت گوشی شیائومی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

طراحی کاتالوگ فوری

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

وکیل کرج

خرید تیشرت مردانه

وام لوازم خانگی

نتایج انتخابات ریاست جمهوری

خرید ابزار دقیق

خرید ریبون

موسسه خیریه

خرید سی پی کالاف

واردات از چین

دستگاه تصفیه آب صنعتی

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

خرید نهال سیب سبز

قیمت پنجره دوجداره

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

دیوار سبز

irspeedy

درج اگهی ویژه

ماشین سازان

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

شات آف ولو

تله بخار

شیر برقی گاز

شیر برقی گاز

خرید کتاب رمان انگلیسی

زانوبند زاپیامکس

بهترین کف کاذب چوبی

پاد یکبار مصرف

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

بلیط هواپیما

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1816865794




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

دجّال


واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
دجّال
دجّال از نشانه هاي ظهور، خروج دجّال است.دجّال از ريشه ي «دجل»به معناي دروغ گوي حيله گر است.دجّال در زباني عربي به معناي آب طلا است و به همين علت، افراد بسيار دروغ گو كه باطل را حق جلوه مي دهند، دجّال ناميده مي شوند.در روايات از دجّالها و دروغ گويان فراواني نام برده شده است.در برخي روايات از دوازده و در برخي سي، شصت و هفتاد دجّال آمده است.(1)از ميان اين دجّال ها، فردي كه دروغ گويي و حيله گري اش سرآمد همه دجّالان است و فتنه او از همه بزرگ تر است، نشانه ي ظهور مهدي (ع)(2)يا برپايي قيامت(3)است.بر اين اساس، بايد گفت دو نوع دجّال داريم؛ يكي دجّال حقيقي كه پس از همه ي دجّال ها مي آيد و ديگري گروهي شيّاد و دروغ گو كه به فريب مردم و گمراهي آنان دست مي زنند.دجّال در روايات اسلامي اين چنين توصيف شده است:« او داراي قدرت و تأثير عجيبي است، چشم راست ندارد و چشم ديگرش در وسط پيشاني اوست و مانند ستاره صبح مي درخشد.چيزي در چشم اوست كه گويي آميخته به خون است.داخل درياها مي شود و آفتاب با او باز مي گردد كوهي از طعام و نهري از آب هميشه با اوست.آسمان به دستور وي باران مي دهد و زمين گياه مي روياند.اختيار گنج هاي زمين با اوست.مرده را زنده مي كند.با صداي بلندي كه تمام جهانيان صداي او را مي شنوند، مي گويد:من خداي بزرگ هستم كه شما را آفريده ام و روزي رسان هستم، به سوي من بشتابيد».(5)بيشتر پيروان او از يهود و زنان و عرب هاي بياباني است.اصل او را از اصفهان پا بجستان يا خراسان گفته اند.(6)اصل داستان دجّال در كتاب هاي مقدس مسيحيان آمده و بارها واژه ي دجّال در انجيل به كار رفته است.درباره ي دجّال، صرف نظر از ويژگي هاي او، چند احتمال وجود دارد: 1.دجّال، نام شخص معيني نيست بلكه هر كسي كه با ادّعاهاي پوچ و بي اساس و با توسل به حيله گري و نيرنگ، درصدد فريب مردم باشد، دجّال است.بر اين اساس دجّال ها خواهند بود و اينكه در روايات از دجّال هاي فراوان (دوازده، سي، شصت و هفتاد)سخن به ميان آمده، اين احتمال را تقويت مي كند.2.فردي معين و مشخص به عنوان دجّال در دوره غيبت، با همان ويژگي هايي كه براي وي بيان شده، خروج مي كند و مردم را به انحراف مي كشاند.3.اين احتمال نيز وجود دارد كه مراد از دجّال، همان سفياني باشد كه در كتاب هاي عامه، بيشتر به عنوان دجّال و در كتاب هاي شيعه به عنوان «سفياني» آمده است.(7)4.دجّال، كنايه از كفر جهاني و سيطره ي فرهنگ مادي بر همه ي جهان است، استكبار، به معناي واقعي، دجّال است.استكبار خود را قيّم ملت ها مي داند و با تكيه بر ثروت انبوه و قدرت عظيمي كه در اختيار دارد، در همه جاي زمين دخالت مي كند و همه را زير سلطه خويش مي آورد.(8)موضوع دجّال، بيش از آنچه در روايات شيعه، از طريق اهل سنّت نقل شده است و قسمت عمده ي آن را احمد بن حنبل در كتاب «مسند»، ترمذي در «صحيح»خود، ابن ماجه در «سنن»و مسلم در «صحيح»و ابن اثير در «نهايه»از عبدالله بن عمر، ابوسعيد خدري و جابر بن عبدالله انصالي نقل كرده اند.(9)مرحوم صدوق در اين زمينه مي گويد:متعصبّان اهل سنت، اين گونه اخبار را تصديق مي كنند و در باره ي دجّال، غيبت وي و زنده بودنش، در اين مدت طولاني روايت نموده اند كه، در آخرالزّمان خروج مي كند.آنگاه آشكار مي گردد و جهان را پر از عدل و داد مي كند، چنان كه از ظلم و جور پر شده باشد.با اينكه پيامبر (ص)و امامان (ع)از اين موضوع، صريحاً سخن گفته اند.(10)همچنين موضوع دجّال، اختصاص به اسلام ندارد، بلكه نوشته است:« دروغ كيست، جز آنكه مسيح بودن عيسي را انكار كند، آن دجّال است كه پدر و پسر را انكار مي نمايد».(11)درياچه ي طبريّهحضرت مهدي (ع)كتاب «زبور»داوود (ع)را از درياچه ي طبرستان بيرون مي آورد.(12)در روايتي آمده است كه دجّال، پس از خشك شدن درياچه ي طبريه خروج مي كند.(13)از بررسي رواياتي كه درباره ي شورش ها آمده به اين نتيجه مي رسيم كه سپاه حضرت مهدي (ع)از طريق فلسطين شرقي عازم عراق مي شود، در كرانه هاي درياچه ي طبريّه ، با سپاه سفياني روبه رو مي شوند كه از عراق بر مي گردد.جنگ سختي بين دو سپاه در مي گيرد كه سفياني درآن شكست مي خورد و همه ي سپاهيانش بدون استثنا در آنجا كشته مي شوند و فقط خودش مي ماند، يكي از ياران امام به نام صيّاح (صباح)با گروهي از سپاهيان بر او مي تازند و او را دستگير مي كنند و به محضر امام (ع) مي آورند.هنگامي او را مي آورند كه امام مشغول نماز عشا هستند.نمازشان را تخفيف مي دهند و به طرف او بر مي گردند.سفياني مي گويد:اي پسر عمو!مرا آزاد كن و براي خود نگه دار، تا يكي از ياران تو باشم!حضرت مهدي (ع) به اصحاب خود مي فرمايد:«درباره ي او و سخنانش چه مي گوييد؟»همگي مي گويند:به خدا سوگند به كمتر از قتل او راضي نمي شويم.او چقدر خون ريخته، چقدر به حريم جان و مال و ناموس مردم تجاوز كرده است و انتظار عفو دارد!حضرت مهدي (ع)مي فرمايد:«هرچه مي خواهيد انجام دهيد».گروهي از ياران او را مي گيرند و روي سنگي در كرانه ي درياچه ي طبريه مي خوابانند و همانند گوسنفد ذبح مي كنند و با ذبح او فتنه ها ذبح مي شود و ريشه ي جنايات مي خشكد و بزرگ ترين فاجعه خونين جهان پايان مي پذيرد.(14)پي نوشت : *برگرفته از موعودنامه، مجتبي تونه اي ، صص 318-3201.بحارالانوار، ج 52، ص 209، كنزالعمّال، ج 14، ص 198.2.طبق كتب شيعه.3.طبق كتب اهل تسنّن.4.بحارالانوار، ج52، ص 194(به نقل از آخرين اميد، داود الهامي، ص 322).5.الزام الناصب، ص 74.6.آخرين اميد، داود الهامي، ص 323.7.غيبت طوسي، ص 463.8.برترين هاي فرهنگ مهدوديت در مطبوعات، ص 239.9.آخرين اميد، داود الهامي، ص 323.10.بحارالانوار ، ج 52، ص 200.11.رساله ي يوحنا، با 2، آيه ي 22.12.ملاحم ابن طاووس، ص 67؛ ينابيع المودّه، ص401.13.الزام النّاصب، ص 261.14.روزگار رهايي، ج 2، ص1135.منبع: نشريه ي موعود شماره 101/س
#دین و اندیشه#





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 218]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


دین و اندیشه
پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن