محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844417075
پرسش و پاسخ درباره ی قمه زني (2)
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
پرسش و پاسخ درباره ی قمه زني (2) ( 25 پرسش و پاسخ از علما و صاحب نظران درباره ی سؤالات رایج در موضوع قمه زنی ) در بعضي از فتاوي علما، دليل غيرشرعي بودن اعمالي مثل قمه زني را «وهن» بودن آن دانسته اند؛ آيا رواياتي داريم که به دليل وهن بودنِ رفتاري در نظر بيگانگان، حکم شرعيِ آن تغيير کرده باشد؟ *[بله؛] دو سه مورد را به عنوان نمونه عرض مي کنم؛راجع به وهن در اجراي حدود، ديات و قصاص و ... بحثي است راجع به اهل ذمّه. در بعضي روايات آمده که ما دو نوع «اهل کتاب» داريم؛ يک نوع اهل ذمّه اند؛ يعني پذيرفته شده اند که در کنار اسلامي زندگي کنند و يک قسم معاهد است؛ يعني در کشورهاي غير اسلامي اند، ولي عهد دارند با ما. خوب حالا اگر مسلماني يکي از آنها را کشت، آن مسئله اي که در روايات آمده که ديه ي اهل کتاب 800 درهم است، راجع به آنهاست؛ نه راجع به کساني که در ساير کشورهاي اسلامي زندگي مي کنند. روايت داريم که اگر موجب وهن بعيدالعهدِ اسلام بشود، بايد ديه ي کامل بدهيد. يعني اگر جوري بشود که آنها راجع به اسلام، بدبين بشوند و در نتيجه تبليغات سوء بکنند، بايدديه ي کامل به او پرداخت گردد. مثال ديگر اينکه همه ي علما گفته اند و روايات زيادي هم وجود دارد، که اگر يک مسلماني در مناطق کفرنشين، مستوجب اجراي حدود شد، مي گويند: حدود را در مورد او اجراي نکنيد؛ چون موجب وهن اسلام مي شود. پس با اين حساب، وهنِ اسلام در نظر ديگران، يک جنبه اساسي و محوري دارد و اين يک هشداري است ... مواظب باشيد که ما نبايد فقط داخله ي خودمان را لحاظ کنيم؛ چون مسئووليت پخش اسلام در سرتاسر جهان را داريم. ما که مسلمانيم ممکن است به بعضي مطالب، اين قدرخو گرفته باشيم که ديگر در نظر ما وهن نباشد؛ يا ممکن است به حکمتش واقف باشيم، اما آن کس که در خارج است، شايد به حکمت قضيه واقف نباشد و به نظرش موهن جلوه کند. اين مسئله که نبايد کاري کرد که دين، اسلام، قرآن و ائمه (ع) در نظر ديگران موهون شوند، اين اصل است. اين دو سه مورد که عرض کردم به عنوان نمونه بود والّا روح فقه ما و روح اسلام، اين مطلب را به طور «اصلِ مسلّم» مطرح کرده. نکته اي که مي خواهم عرض کنم اين است که، حالا اگر يک نوع اقامه شعائر براي ما قابل تحمل است، اما براي جهانيان قابل تحمل نيست و آن را زشت ببينند، ما داعي نداريم که اين را در ملا عام انجام دهيم. (141)يعني توجه به «نگاه پيروان ديگر اديان به رفتار ما» در اسلام يک عنصر اصلي است؟ * اجازه دهيد جواب اين سوال را در قالب خاطره اي از حجت الاسلام قرائتي ببينيم: «در يکي از شهرها با وجود توصيه هاي مبلغين بزرگوار مبني بر پرهيز از قمه زني، مردم به خاطر اعتقادات خود دست بر نمي داشتند. به ما گفتند به آنجا برويم و آنها را از اين کار باز داريم. ايام ماه محرم بود و چون اعلام کرده بودند فلاني مي آيد و مردم ما را در تلويزيون ديده بودند، در مسجد جمع شدند وقتي وارد شدم گفتند: آقاي قرائتي! آمده اي براي قمه زني بگويي؟ گفتم: شغل من چيست؟ گفتند: تو معلم قرآن هستي. گفتم: به عنوان معلم قرآن قبولم داريد؟ گفتند: بله! قبولت داريم؛ ولي حرفي از قمه نزني! فقط قرآن بگو! من روي تخته نوشتم: (بسم الله الرحمن الرحيم)(يا ايها الذين امنوا لا تقولوا راعنا و قولوا انظرنا و اسمعوا و للکافرين عذاب اليم (142))اي کساني که ايمان آورده ايد! نگوييد: «راعِنا»؛ بلکه بگوييد: «انظرنا» «راعنا را هم مي شود از ريشه «رَعَيَ» گرفت و هم از ريشه «رَعَنَ». اگر از «رعي» گرفته شود به معناي «مراعات ما را بکن» است، ولي اگر از ريشه «رعن» گرفته شود، رعونت به معناي خر کردن است و «راعنا» يعني «خرمان کن!»وقتي که مسلمانان مي گفتند: «راعنا»، هدفشان مقدس بود و معناي «مراعاتمان کن» را اراده مي کردند، ولي يهودي ها از اين کلمه استفاده کرده و گفتند: مسلمانها به پيغمبرشان مي گويند: خرمان کن! در اينجا آيه نازل شد که: (يا ايها الذين آمنوا لا تقولوا راعِنا و قولوا انظرنا) (143)«اي کساني که ايمان آورده ايد، «راعنا» نگوييد بلکه «انظرنا» بگوييد».يعني کلمه اي را که دشمن از آن سوء استفاده مي کند به کار نبريد. بعد از اينکه اين آيه را تفسير کردم، گفتم: شما که قمه مي زنيد هدفتان مقدس است و به عشق امام حسين (ع) اين کار را مي کنيد. اين کار امروز شما، مثل همان «راعنا» گفتنِ مسلمانان صدر اسلام است که دشمن از آن سوء استفاده مي کرد و قرآن کريم با آيه مورد بحث به مسلمانان آن روز و امروز هشدار مي دهد که از هر کاري که دشمن از آن سوء استفاده مي کند پرهيز کنيد. (144)اصلاً چه ضرورتي دارد که همه ي رفتارهاي شيعيان، منطقي و بر اساس استدلال عقلي و ديني باشد؟* علاقه مندان به اسلام واهل بيت (ع) بايد توجه کنند که اسلام و قرآن، با استدلال و منطق همراه است. مکتب اهل بيت، با منطق و استدلال همراه است. اگر استدلال را از آن جدا کردند و به جاي استدلال، خداي ناکرده چيزي را وارد کردند که از منطق دور است و جنبه خرافي دارد، اين درست ضد استدلال عمل خواهد کرد. پس، يک ابزار اسلام براي گسترش و غلبه بر همه اديان و جماعات و ملل و کشورها، عبارت از منطق است. (145)مي شود معني دقيق خرافه را مشخص کرد؟ چطور مي توانيم مصاديق آن را تشخص دهيم؟ * آنچه که با کتاب و سنت متقن و معتبر ثابت شده، از دين است؛ چه حالا عقول بپسندند يا نپسندند. از اين، حمايت و دفاع کنيد. آنچه که با دليل معتبر ثابت شده است و با مباني و اصول ديني معارضه ندارد، درباره ي آن ساکت بمانيد. آنچه که با يکي از اصول ديني معارضه دارد و مدرک معتبري ندارد، ردّش کنيد؛ اين مي شود خرافه، و معيار خرافه اين است. (146)خوب! ممکن است کسي بگويد: ابراز احساسات نسبت به امام حسين (ع) و عزاداري در غم آن حضرت، روش هاي مختلفي دارد؛ يک روش هم قمه زني است ...*در خصوص عزاداري و مجالسي که به نام امام حسين (ع) برپا مي شود، ما و هيچيک از دينداران نمي گوييم در اين مراسم، هر کسي هر کاري مي کند خوب است چه بسا علماي بزرگ و دانشمندان بسياري اين کارها را ناروا دانسته و از آن جلوگيري کرده اند. (147)* عدّه اي قمه به دست بگيرند و به سرخودشان بزنند و خون بريزند! اين کار را مي کنند که چه بشود؟! کجاي اين حرکت، عزاداري است؟! البته، دست بر سر زدن، به نوعي نشانه ي عزاداري است. شما بارها ديده ايد، کساني که مصيبتي برايشان پيش مي آيد، بر سر و سينه ي خود مي کوبند. اين نشانه ي عزاداريِ معمولي است. اما شما تا به حال کجاديده ايد که فردي به خاطر رويکرد مصيبتِ عزيزترين عزيزانش، با شمشير بر مغز خود بکوبد و از سرِ خود خون جاري کند؟! کجاي اين کار عزاداري است؟! (148) * قمه زدن، سنّتي جعلي است. از اموري است که مربوط به دين نيست و بلاشک، خدا هم از انجام آن راضي نيست. (149)اگر موضوع تا اين حد مهم است، چرا برخي علماي قديم با آن برخورد نمي کردند؟* علماي سلف دستشان بسته بود و نمي توانستند بگويند «اين کار، غلط و خلاف است» (150)* در زمان آيت الله بروجردي، در همين قم ايشان برخي از اين شعائري که به عنوان عزاداري در قم انجام مي شود را استنکار کرد. (151) آن وقت تمام روساي اينها (هيأت هايي که به اين کارها اقدام مي کردند) رفتند خدمت آقاي بروجردي وگفتند:ما در اين دهه مقلّد شما نيستيم. من مي گويم اگر اينها همه، با اين کارهايشان، معناي حرف هايشان و لوازم آن و تالي فاسد(152) آن را فهميده بودند، مصداق «الرادُّ علينا الرادُّ علي الله» (153) مي شدند. من اگر جاي آقاي بروجردي بودم، شديداً آنها را طرد مي کردم. چطور جرأت مي کنند به يک مجتهد جامع الشرايط اين گونه بي احترامي کنند؟ که در واقع بي احترامي به امام معصوم محسوب مي شود. مرحوم آقا سيّد ابوالحسن اصفهاني نهي کردند مردم را از اين کارها. مي دانيد چه کار کردند؟ نجفي ها رفتند همين مشعل هايشان را پشت در خانه آقاي سيّد ابوالحسن اصفهاني خالي کردند! که در نتيجه ي آن، آقا سيّد ابوالحسن قهر کرد و آمد کربلا؛ در کوچه ي شير و فضّه آنجا کربلايي ها براي آقا خانه گرفتند و محافظ گذاشته بودند که نجفي ها او را نزنند!حالا ما اين عوام را تصويب بکنيم؟! (154) اين عوامي که بر مجتهدين وقت - که به عنوان رئيس مذهب شيعه مطرح هستند - اين گونه طغيان مي کنند. آقاي بروجردي رئيس مذهب بود؛ آقا سيّد ابوالحسن رئيس مذهب بود. آيا شما با امام صادق (ع)، همين کار را مي کنيد؟ خوب اگر اين کار را با امام صادق (ع) بکنند، همه شان کافر مي شدند؛ آقاي بروجردي ينطق علي لسان صادق (ع)؛ (155) آقا سيّد ابوالحسن ينطق علي لسان باقر (ع). اي شيعه اي که مي گويي من دوست امام حسينم! چطورتو اهانت مي کني به اين سيّد؟! اينها براي ما درد است. (156)پس چرا بعضي از علماي قديم حتي حکم به جواز قمه زني داده اند؟*آنچه از قول مراجع سلف (رحمه الله عليهم) نقل شده است، بيش از اين نيست که اگر اين کار ضرر معتني به (157) ندارد جايز است؟ آيا سبک کردن شيعه در افکار جهانيان، ضررمعتني به نيست؟ آيا مخدوش کردن محبّت و عشق شيعيان به خاندان مظلوم پيامبر (ص) و بخصوص شيفتگي بي حد و حصر آنان به سالار شهيدان (ع) را بد جلوه دادن، ضرر نيست؟ کدام ضرر از اين بالاتر است؟ (158)*اگر قمه زدن، به صورت عملي انفرادي در خانه هاي در بسته انجام مي گرفت، ضرري که ملاک حرمت است، فقط ضرر جسمي بود، ولي وقتي اين کار «علي رووس الاشهاد» (159) و در مقابل دوربين ها و چشم هاي دشمنان و بيگانگان بلکه در مقابل چشم جوانان خودمان انجام مي گيرد، آن وقت ديگرضرري که بايد معيار حرمت باشد فقط ضرر جسمي و فردي نيست، بلکه مضرات بزرگ تبليغي که با آبروي اسلام و شيعه سروکار دارد نيز بايد مورد توجّه باشد. (160) امروزه اين ضرر، بسيار بزرگ و شکننده است و لذا قمه زدن علني و همراه با تظاهر، حرام و ممنوع است. (161)* يک وقت بود در گوشه و کنار، چند نفر دور هم جمع مي شدند و دور از انظار عمومي مبادرت به قمه زني مي کردند و کارشان، تظاهر -به اين معنا که امروز هست - نبود. کسي هم به خوب و بدِ عملشان کار نداشت؛ چرا که در دايره ي محدودي انجام مي شد. اما يک وقت بناست که چند هزار نفر، ناگهان در خياباني از خيابان هاي تهران يا قم يا شهرهاي آذربايجان و يا شهرهاي خراسان ظاهر شوند و با قمه و شمشير بر سرخودشان ضربه وارد کنند؛ اين کار، قطعاً خلاف است. امام حسين (ع)، به اين معنا راضي نيست. من نمي دانم کدام سليقه هايي و از کجا اين بدعت هاي عجيب و خلاف را وارد جوامع اسلامي و جامعه ي انقلابي ما مي کنند؟! (162)يعني مي گوييد آنهايي که در گذشته حکم به جواز قمه زني داده اند، دچار اشتباه شده اند؟!*مي گويند مراجع تقليد گفته اند قمه زدن جايز است... مراجع قديم اجازه دادند، ولي شما مي دانيد تلويزيون اروپا دوازده بار قمه زدن ايراني ها را نشان داده و بعد يک دکتر روانشناس آنجا نشسته، گفته: شيعه ها يک مَرَضي دارند نظيرخودکشي؛ خودشان را آزار مي دهند. شيعه ها يک مرض رواني دارند به نام خودآزاري؛ و اروپا به شيعه خنديده!شما بايد اين طور سئوال کنيد: «اي مراجع تقليد! اجازه مي دهيد جوري عزاداري کنيم که اروپا به شيعه بخندد؟!» هيچ مرجعي اجازه نمي دهد. سوال شما اشتباه بوده است؛ سوال کرده ايد: اجازه مي دهيد در عزاي امام حسين (ع) چند قطره خون بريزد؟ گفته اند: جايز است. شما بگوييد: اجازه مي دهيد جوري عزاداري کنيم که اروپا به شيعه بخندد؟ هيچ مرجعي اجازه چنين کاري را نمي دهد. (163) * درست است که جمعي از بزرگان فقهاي پيشين (قدّس الله اسرارهم) اجازه بعضي از اين امور را در عصرخود - به دلايل خاصّي - داده اند، ولي آنها هم اگر در عصر ما و شرايط زمان مان بودند به يقين طور ديگري فتوا مي دادند. (164)درباره نقش «تغيير شرايط زمان و مکان» در «تغيير حکم مسائل شرعي» (165) ديدگاه حضرت امام (رحمه الله) جالب توجه است: *زمان و مکان دو عنصر تعيين کننده در اجتهادند. مسئله اي که در قديم داراي حکمي بوده است، به ظاهر همان مسئله در روابط حاکم بر سياست و اجتماع و اقتصاد يک نظام، ممکن است حکم جديدي پيدا کند؛ بدان معنا که با شناخت دقيق روابط اقتصادي و اجتماعي و سياسي، همان موضوع اوّل که از نظر ظاهر با قديم فرقي نکرده است، واقعاً موضوع جديدي شده است، که قهراً حکم جديدي مي طلبد. مجتهد بايد به مسائل زمان خود احاطه داشته باشد...» (166)بعضي ها در جواب اين مطلب - که بايد به برداشت بيگانگان نسبت به اعمال مان توجّه کنيم- مي گويند: «اگر بخواهيم به حرف آنها توجه کنيم، آنها بعضي از واجبات ديني ما را هم مسخره مي کنند؛ پس بايد واجبات را هم کنار بگذاريم؟!» * نکته اي که در اين سوال مورد غفلت واقع شده، اين است که، هيچ يک از انبياء براي عمل به عادات و آداب ابداعي خود مورد استهزاء قرار نگرفته است! انبيا به جهت تبليغ دين و احکام الهي به مردم، از سوي کافران و ستمگران مورد تمسخر قرار مي گرفتند، در حالي که ما به جهت عادات و رسوم ابداعي خود مورد استهزا هستيم. اگر دشمن ما را به جهت عقايد و اعمال ديني مان مسخره کند، در برابر او مي ايستيم و کمترين توجهي نمي کنيم؛ اما رفتارهايي همچون قمه زني در هيچ يک از روايات ما تاييد نشده است؛ بلکه رسم و عادتي است که توسط خود مردم ابداع شده است، از اين رو نمي توان آن را از دين دانست. اگر دشمن، ما را براي گريه کردن بر سالار شهيدان مسخره کند، توجه نمي کنيم؛ زيرا اصل عزاداري و گريه براي امام حسين (ع) از دين است و در متنِ دين، به آنها توصيه شده است. ما از ريشخند دشمن نمي ترسيم، از بدنماياندن اسلام به ملتها بيمناکيم؛ ما ازآن مي ترسيم که پافشاري ما بر برخي از اعمال بي ريشه و ابداعي، بهانه به دست دشمنان بدهد و آنها با استفاده از آن، ملت هايي را که تشنه اسلام هستند، از آن بيزار کنند. (167)* رهبر معظم انقلاب نيز به همين نکته اشاره کرده اند: اگر قمه زني اشکال هم نداشته باشد و حرام هم نباشد، واجب که نيست! ... [اين رفتارها] در دنياي امروز، در فرهنگ رايج جهاني امروز، در عقلانياتي که امروز در داخل خانه هاي ما و بين جوانان و دختران و پسران ما رايج است، عکس العمل نامناسب ايجاد خواهد کرد. اينها از بيّنات شرع نيست که ما بگوييم چه دنيا بپسندد،چه نپسندد، ما بايد اينها را بگوييم؛ حداقل اينها «مشکوکٌ فيه» (168) است. (169)حالا يک گروهي از شيعيان هم چنين کارهايي را انجام دهند؛ مگر چه مشکلي پيش مي آيد؟ * نبايد کاري کنيم که آحاد جامعه ي اسلاميِ برتر، يعني جامعه ي محبِّ اهل بيت (ع) که به نام مقدس وليِّ عصر (ارواحنافداه)، به نام حسين بن علي (ع) و بنام اميرالمومنين (عليه الصلاه و السلام) مفتخريم، در نظر مسلمانان و غير مسلمانان عالم، به عنوان يک گروه آدم هاي خرافيِ بي منطق معرفي شوند. (170)*مي بينيم که چگونه اخلاص و محبّت مردم به سالار شهيدان حضرت ابا عبدالله الحسين (ع) مورد جفا در قضاوت هاي جهاني واقع مي شود، چگونه درک روشن بينانه ي آنان در اعتقاد به مقام والاي اهل بيت (ع)، به خاطر بعضي اعمال جاهلانه، حمل بر اموري مي شود که از ساحت شيعه و ائمه ي بزرگوارشان بسي دور است؛ مي بينيم که چگونه عزاداري بر جگرگوشگان زهراي اطهر (ع) مورد تبليغ سوء دشمنان متعصّب و تبليغات چي هاي شيطان استعمارگر قرار مي گيرد. مي بينم که بعضي اعمالي که هيچ ريشه ي ديني هم ندارد، بهانه به دست دشمن مغرض مي دهد که بدان وسيله هم اسلام و هم تشيّع را العياذ بالله به عنوان آئين خرافه معرفي کنند... (171)* شيعه ي محبّ و مخلصي که در روز عاشورا با قمه سر و روي خود و حتي کودکان خردسال خود را خونين مي کند، آيا راضي است که با اين عمل خود در روزگاري که هزاران چشم عيب جو و هزاران زبان بدگو، در پي بد معرّفي کردن اسلام و تشيع است، عمل او را مستمسک دشمني خود قرار بدهد؟ آيا راضي است که با تظاهر به اين عمل، خون ده ها هزار جوان بسيجي صفتِ عاشق را که براي آبرو دادن به اسلام و تشيّع و نظام جمهوري اسلامي بر زمين ريخته شده است، ضايع سازد؟ (172)* معناي سفينه النجاه و مصباح الهدي اين است که ما عملي را که بلاشک شرعاً محل اشکال است و به عنوان ثانوي هم حرام مسلّم و بيّن است، (173) انجام دهيم؟! (174)درست است که از حضرت امام مخالفت هايي با اين رفتارها نقل شده است؛ اما چرا ايشان به صورت جدّي با آن مقابله نکردند؟* اگر به گونه اي که طيّ چهار، پنج سال اخيرِ بعد از جنگ، قمه زدن را ترويج کردند و هنوز هم مي کنند، در زمان حيات مبارک امام (رضوان الله عليه) ترويج مي کردند، قطعاً ايشان در مقابل اين قضيه مي ايستادند. (175)اگر بخواهيم با رفتارهايي مثل قمه زدن مخالفت کنيم، ما را متهم مي کنند به اينکه با عزاداري امام حسين (ع) مخالفيم!* نه خير! اين مخالفت با عزاداري نيست؛ بلکه مخالفت با «ضايع کردنِ عزاداري» امام حسين (ع) است. (176)به نظر مي رسد رواج اين گونه رفتارها در عزاداري امام حسين (ع) عادي نيست؛ زمينه ي گسترش آن در جامعه چيست؟ * برخي کارها در ارتباط با مراسم عزاداري ماه محرّم ديده شده است که دست هايي به غلط، آن را در جامعه ي ما ترويج کرده اند. کارهايي را باب مي کنند و رواج مي دهند که هر کس ناظرِ آن باشد، برايش سؤال به وجود مي آيد. به عنوان مثال، در قديم الايام بين طبقه ي عوام النّاس معمول بود که در روزهاي عزاداري، به بدن خودشان قفل مي زدند! البته، پس از مدتي، بزرگان و علما آن را منع کردند و اين رسمِ غلط برافتاد ... قمه زدن نيز همين طور است. (177)* شهيد مطهري نيز گسترش اين رفتارها را معلول روحيه ي مردم مي داند؛ ايشان در اين رابطه مي گويد: قمه زني و بلند کردن طبل و شيپور از ارتدوکس هاي قفقاز به ايران سرايت کرد و چون روحيه مردم براي پذيرفتن آنها آمادگي داشت، همچون برق در همه جا دويد. (178)مي گوييد دشمن از قمه زني بر ضد تشيّع استفاده مي کند؛ مي شود چند نمونه از آن را بگوييد؟ * اجازه دهيد در پاسخ به اين سوال، خاطرات چند تن از علما و صاحب نظران جهان اسلام را، از دست هاي پنهاني که ترويج اين گونه رفتارها را در کشورهاي اسلامي به عهده داشته اند، بشنويم: 1.عراق * علامه محمد جواد مغنيه، از علماي بزرگ عراق، در کتاب تجارت خود، بحثي دارد تحت عنوان «کفن هايي براي زنده ها»؛ هنگامي که از عالمي فلسطيني درباره ي نظر علماي فلسطين نسبت به شيعه سوال مي کند، مي نويسد: همانا سبب اصلي اين تفرقه اي که ميان مسلمين ايجاد شده است، استعمار و اياديش هستند؛ بدين طريق که آنها دائماً مسلمانان رابا هر وسيله اي که شده تحريک و تجهيز نموده و در مقابل هم قرار مي دهند. از جمله ي اين راه ها، اين بود که دولت انگليس در ماه محرم، هزار کفن به قمه زنان هديه نمود و هنگامي که دولت آمريکا از آن باخبرشد، براي آن که فرصت را از دست بدهد، دو هزار کفن به آنها هديه نمود. (179)در خصوص نقش سفارت هاي کشورهاي استعماري در ورود و گسترش اين گونه سنت ها به کشورهاي اسلامي - از جمله عراق - منتشر شده است، در اينجا به سندي که محقق و جامعه شناس عراقي «ابراهيم الحيدري» در کتاب Sozioloyie آورده است، اشاره مي کنيم:سفير انگليس در بغداد بعد از جنگ جهاني دوم و هم زمان با کاهش مواد غذايي و افزايش قيمت ها در بازار، مقدار زيادي چاي وسيگار مورد نياز هيئت هاو مجالس عزاداري را از طريق شخص ثالثي به بعضي از مسئوولين هيئت ها تقديم کرد؛ جالب اينکه به اين هيئت ها مقدار زيادي پارچه ي سفيد هم براي استفاده در مراسم قمه زني داده شد. (180)دکتر تيجاني نيز در کتاب «اهل بيت (ع)؛ کليد مشکل ها» در اين باره مي نويسد:يکي از علماي گذشته مي فرمود: شمشيرهايي که در گذشته شيعيان آن را در برابر ظالمان بلند مي کردند، امروزه براي زدن به سرهاي خود، از آن استفاده مي کنند. تا جايي که انگليسي ها مقدارزيادي شمشير، در ميان دسته هاي عزاداري - درکربلا - تقسيم مي کردند. (181)2. جمهوري آذربايجان *کسي که با مسائل کشور شوروي سابق و اين بخشي که شيعه نشين است - جمهوري آذربايجان - آشنا بود، مي گفت: آن زمان که کمونيست ها برمنطقه ي آذربايجان شوروي سابق مسلّط شدند، همه ي آثار اسلامي را از آن جا محو کردند. مثلاً مساجد را به انبار تبديل کردند، سالن هاي ديني و حسينيه ها را به چيزهاي ديگري تبديل کردند و هيچ نشانه اي از اسلام و دين و تشيّع باقي نگذاشتند. فقط يک چيزرا اجازه دادند و آن، قمه زدن بود! دستورالعمل روساي کمونيستي به زيردستان خودشان اين بود که مسلمانان حق ندارند نماز بخوانند، نماز جماعت برگزار کنند، قرآن بخوانند، عزاداري کنند، هيچ کار ديني نبايد بکنند؛ اما اجازه دارند قمه بزنند! چرا؟ چون قمه زدن، براي آنها يک وسيله ي تبليغ بر ضدّ دين و بر ضدّ تشيع بود. بنابراين، گاهي دشمن از بعضي چيزها، اين گونه عليه دين استفاده مي کند. هر جا خرافات به ميان آيد، دين خالص بدنام خواهد شد. (182)3. بنگلادش * يکي از علماي مجتهد بنگلادشي که زماني که شاگردهاي ما بوده اند، براي من گفت: علت اينکه بنگلادش از پاکستان جدا شد، اين بود که بنگلادش کاملاً سنّي نشين بود، اما در پاکستان فرهنگ شيعه غلبه دارد... ولي رفته رفته پيشرفت مذهب تشيّع در آنجا شروع شد. او مي گفت شيعه مقداري در آنجا اوج گفت. گروهي (؟!) از پاکستان به بنگلادش آمدند؛ به عنوان اينکه شيعه دارد پيشرفت مي کند، پس بايد اقامه ي شعائر حسيني هم در اينجا به نحو احسن و اکمل انجام بپذيرد!برخي پاکستاني ها در عاشوراء از اين زنجيرهايي که سرش چاقو دارد به پشت خود مي زنند؛ ايشان براي من گفت: يک وقت ديديم پيشرفت تشيّع توقف کرد. متوجه شديم که علت آن، اين گونه کارهاست. (183)4. ايران * اينکه من مي گويم دست بيگانگان در ميان است، شخص ثقه اي نقل کرد؛ گفت در مشهد يکي از سالها، يک وقت ديديم، از طرف يکي از سفارتخانه هاي خارجي آمدند، قمه هاي نو در ميان بعضي عزاداران تقسيم مي کنند؛ همه اش سفيد؛ برّاق؛ يک شکل!آيا اين سفارتخانه ي خارجي دلش براي ما سوخته که عزاداري کنيم؟! يا اينکه مي خواهد اينها را نشان بدهد و بگويد: اينها وحشي هستند؟ [بيگانگان] براي اينکه اسلام را خرافي جلوه دهند، و نسل فرهيخته ي دانشمند را از اسلام دور کنند، مي آيند خرافات را مخلوط مي کنند؛ مسائلي که جزء دين نيست، جزء دين مي کنند؛ در عزاداري ها دخالت مي کنند؛ شکل عزاداري را عوض مي کنند. مسئله قمه زني که در هيچ زماني در زمان معصومين نبوده، مي آيند اين را رايج مي کنند، تا مردم را در نظر بيگانه ها خرافي جلوه دهند. يک فيلم درست کرده اند در يکي از کشورهاي خارجي، به نام فيلم «فتنه» در کشورهاي مختلف نشان دادند؛ گفتند: بيائيد تماشا کنيد؛ ببينيد مسلمانها اين اند: آدم کشند؛ خود زن اند؛ فيلم مرکب از سه بخش بود ... بخش سوم، منظره ي قمه زدنهاست؛سربچه را قمه مي زند؛ خودش را قمه مي زند، لباس سفيدشان،تمام مملو از خون نشان مي دهد!عزاداري سيدالشهداء از افضل قربات است؛ کيمياست؛ وسيله ي حل مشکلات است؛ اما کاري که مردم را از اسلام دور نکند... (184)پي نوشتها:141-مصاحبه با آيت الله محمد هادي معرفت، عاشورا، عزاداري، تحريفات، ص 528. 142-بقره، آيه 104.143-بقره، آيه 104. 144-حجت الاسلام محسن قرائتي، مجله مبلغان، شماره 39. 145-سخنراني رهبر انقلاب اسلامي، فروردين 1376، در حرم رضوي، مشهد مقدس. 146-بيانات رهبرمعظم انقلاب در ديدار با روحانيون سمنان 1385/08/17. 147-امام خميني (رضوان الله عليه)، کشف الاسرار، ص 173. 148-بيانات رهبر معظم انقلاب در جمع روحانيون استان «کهگيلويه و بوير احمد» در آستانه ي ماه محرم 1373/03/17 149-همان .150-همان .151-منکر شرعي بودن آن شدند. 152-تبعات منفي؛ نتايج غلط .153-عمر بن حنظله قال سالت ابا عبدالله ع ... قال انظروا الي من کان منکم قد روي حديثنا و نظر في حلالنا و حرامنا و عرف احکامنا فارضوا به حکماً فاني قد جعلته عليکم حاکماً فاذا حکم بحکمنا فلم يقبله منه فانما بحکم الله استخف و علينا رد و الراد علينا الراد علي الله و هو علي حد الشرک بالله. (الکافي، ج7، ص 412).امام صادق عليه السلام فرمود: نظر کنيد بشخصي از خود شما که حديث ما را روايت کند و در حلال و حرام ما نظر افکند و احکام ما را بفهمد، به حکم او راضي شويد؛ همانا من او را حاکم بر شما قرار دادم؛ اگر طبق دستور ما حکم داد و يکي از آنها از او نپذيرفت، همانا حکم خدا را سبک شمرده و ما [اهل بيت] را رد کرده است. و آنکه ما را رد کند، خدا را رد کرده و اين در مرز شرک به خدا است. 154-عملشان را صواب و درست بشماريم؟ 155- بر اساس مباني و منطق امام صادق (عليه السلام) سخن مي گويند. 156-عاشورا، عزاداري، تحريفات، ص 528؛ مصاحبه با آيت الله محمدهادي معرفت.157-قابل اعتنا 158-پاسخ رهبر معظم انقلاب به نامه ي امام جمعه ي اردبيل حجت الاسلام والمسلمين آقاي مروج 1373/03/27 159-در انظار بينندگان .160-تاکنون در شبکه هاي تلويزيوني و رسانه هاي ضد اسلامي در جهان، با نمايش صحنه هاي قمه زني که در برخي از کشورهاي اسلامي نظير پاکستان و عراق، انجام مي شود، فيلم هاي بسياري را بر عليه اسلام و مسلمين توليد کرده اند که در آنها چهره اي خشن و زشت از اسلام معرفي شده است. نظير فيلم «شمشير اسلام» که توسط شبکه تلويزيوني بي .بي. سي تهيه شده و يا فيلم «ترور شيعي» که از تلويزيون آمريکا پخش شد و در آن، شيعيان به گونه اي معرفي شده بودند که به چيزي جز قتل و خونريزي فکر نمي کنند و در پايان نيز صحنه هاي از قمه زني در روز عاشورا پخش گرديد. (کيهان عربي، 1415/1/6، شماره 3113)161-پاسخ رهبر معظم انقلاب به نامه ي امام جمعه ي اردبيل حجت الاسلام والمسلمين آقاي مروج 1373/03/27 162-بيانات رهبر معظم انقلاب در جمع روحانيون «کهگيلويه و بوير احمد» در آستانه ي ماه محرم 1373/03/17 .163-بخشي از سخنراني حجت الاسلام قرائتي در تفسير سوره فلق .164-متن جوابيه آيت الله العظمي مکارم شيرازي به سئوالات مختلف مردم درباره ي وظايف مسلمانان در ايّام عاشورا و مراسم عزاداري حسيني عليه السلام (بنگريد به: محمد تقي اکبر نژاد، از شور تا شعور حسيني، ص 383).165-تغييرحکم مسائل شرعي بخاطر تغيير شرايط زمان و مکان، در زمان ائمه (عليهم السلام) نيز نمونه هاي بسيار دارد؛ به عنوان نمونه مي توان به برداشته شدن وجوب خضاب کردن در زمان آن حضرت اشاره کرد؛ به متن روايت آن - که علاوه بر نهج البلاغه در وسائل الشيعه نيز آمده - توجه کنيد: سُئِلَ (عليه السلام) عن قول الرسول ص غيروا الشيب و لا تشبهوا باليهود فقال (عليه السلام) انما قال ص ذلک و الدين قل فاما الان و قد اتسع نطاقه و ضرب بجرانه فامرو و ما اختار؛ از آن حضرت پرسيدند از قول پيغمبر (صلي الله عليه و آله) که موي سپيد را دگرگون کنيد (خضاب کنيد) و مانند يهود نباشيد! فرمود: همانا گفته ي آن حضرت در زماني بود که اهل دين کم شمار بودند و اما اکنون بسيارند و دين پا بر جا شده و هر کس اختيار دارد که خضاب کند يا ترک کند. (وسايل الشيعه، ج2، ص 87).166-منشور روحانيت، پيام حضرت امام به علما و حوزه هاي روحانيت؛ صحيفه نور، ج21، ص 98. 167-محمدتقي اکبر نژاد، فصلنامه تخصصي فقه اهل بيت عليهم السلام، نشر دائره المعارف فقه اسلامي بر طبق مذهب اهل بيت عليهم السلام قم، شماره هاي 48 و 50، زمستان 1385 و بهار 1386، با اندکي تغيير. 168-آنچه در آن ترديد وجود دارد. 169-بيانات رهبر معظم انقلاب در جمع نمايندگان مجلس خبرگان رهبري 83/12/27 .170-همان. 171-پاسخ رهبر معظم انقلاب به نامه ي امام جمعه ي اردبيل حجّت الاسلام و المسلمين آقاي مروج 1373/03/27 .172-همان .173-گروهي پنداشته اند، اعمالي مانند تيغ زني و قمه زني و خدش و لطم و ... در عزاداري، اصالتاً حلال است و حکم اوليه آن حليّت است و اگر بسياري از مراجع و علما آن را تحريم کرده اند، صرفاً به جهت شرايط خاص سياسي دنياي اسلام و تبليغات منفي دشمنان است. غافل از آنکه به دليل اطلاق روايات دال بر ممنوعيت اضرار، خدش، لطم، بدعت و ديگر عمومات فقهي در اين بحث، حکم اولي آن حرمت است و صدور حکم جواز براي اين گونه اعمال به حکم ثانوي بوده، که در شرايط فعلي، به حکم اوليه - که حرمت است - بر مي گردد. (بنگريد به: محمد تقي اکبر نژاد، از شور تا شعور حسيني، ص 306-294).174-بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار اعضاي مجلس خبرگان رهبري 1384/06/17.175-بيانات رهبر معظم انقلاب در جمع روحانيون استان «کهگيلويه و بوير احمد» درآستانه ي ماه محرم 1373/03/17 .176-بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار با مردم قم 86/10/19 .177-بيانات رهبر معظم انقلاب در جمع روحانيون استان «کهگيلويه و بوير احمد» در آستانه ي ماه محرم 1373/03/17 .178-طبق گفته شهيد مطهري، تيغ زني، زنجيرزني، حمل نشانه (صليب)، زدن طبل و شيپور و ... اکنون نيز به همين شکل در منطقه ي لورد (Lourdes) ساليانه در سالروز تصليب ادعايي مسيح، برگزارمي شود. (بنگريد به: شهيد مرتضي مطهري، جاذبه و دافعه علي (عليه السلام)، ص 154)179-«ان السبب لهذه التفرقه هو الاستعمار و علماء الاستعمار يثيرونها و يغدّونها بکل وسيله - و من هذه الرسائل ان الانجليز يهدون ألف کفن في شهر المحرم للضاربين أنفسهم بالسيوف و السلاسل، و أرادت أمريکا أن لا تفوتها الفرصه فأهت هولاء ألفي کفن» (محمدجواد مغنيه، تجارب، ص 449 و 450).180-Ibrahim Al-Haidari, Sozioloyie.P.176.181-دکتر محمد تيجاني، اهل بيت کليد مشکل ها، ترجمه سيد محمد جواد مهري، ص 186. 182-بيانات رهبر معظم انقلاب در اجتماع بزرگ مردم در صحن امام خميني (ره) مشهد مقدس رضوي 1376/01/01.183-مصاحبه با آيت الله محمد هادي معرفت، عاشورا، عزاداري، تحريفات، ص 528؛ ص 519.184-بخشي از سخنراني حضرت آيت الله العظمي مکارم شيرازي در حرم مطهر حضرت معصومه (سلام الله عليها) نهم رمضان 1430. منبع: کتاب « دست پنهان » ، تهیه و تدوین : مؤسسه فرهنگی فخر الأئمه علیهم السلام/خ
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 3666]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها