تور لحظه آخری
امروز : دوشنبه ، 5 آذر 1403    احادیث و روایات:  امام حسن عسکری (ع):مؤمن را از سيمايش مى شناسيم و منافق را از نشانه هايش.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

خرید یخچال خارجی

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

قیمت سرور dl380 g10

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

الک آزمایشگاهی

الک آزمایشگاهی

خرید سرور مجازی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

لوله و اتصالات آذین

قرص گلوریا

نمایندگی دوو در کرج

خرید نهال سیب

وکیل ایرانی در استانبول

وکیل ایرانی در استانبول

وکیل ایرانی در استانبول

رفع تاری و تشخیص پلاک

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1833739872




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

عاشق واصل


واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
عاشق واصل
عاشق واصل نويسنده: آیت الله سبحانى اویس قرنی شيفته خدا و مردى وارسته بود، وارسته از همه دلبستگى هاى مادى، و بدور از همه آن چه مانع رؤيت جمال حق مى‏گردد. او يكى از زهاد نامى صدر اسلام به شمار مى‏رفت كه آوازه زهد و پرهيز گارى آنها، همه جا طنين افكنده بود. (1)زندگى او سراسر آميخته با عشق و جذبه الهى بود، و اين معنى براى مردمى كه به اين مرحله از شور و جذبه گام ننهاده، و بامسائل سيروسلوك آشنائى نداشتند مايه شگفتى مى‏شد، در مقابل، عده‏اى هم به علت نداشتن روح بزرگ، در باره او غلو نموده پيرامون زندگى و شخصيت او قصه‏ها و حكايت‏ها ساخته و داستان‏هاى افسانه‏اى پرداخته‏اند. صوفيان و مدعيان عرفان!، او را يكى از اقطاب خود معرفى نموده، كرامتها به او نسبت داده‏اند !، بدين گونه، شخصيت و زندگى شگفت‏انگيز او، در هاله‏اى از ابهام فرورفته، و چهره واقعى او به شخصى مى‏ماند كه فقط نيمرخ او در برابر نور چراغ قرار گيرد، و نيمرخ ديگر به علت تاريكى مشخص نباشد! ما، زندگى او را از نيمرخى كه نور دليل و تحقيق بر آن تابيده، شروع كرده از زاويه‏اى كه روشن است، به سيماى او نگاه مى‏كنيم: او يكى از افراد قبيله «بنى مراد» - از تيره قرن، بود(2) و بدون آن كه پيامبر اسلام را ببيند، اسلام آورد، و هر گز موفق به ديدار پيامبر(صلی الله علیه وآله) نشد، زيرا او مادرى داشت كه تمام زندگى و خوشى‏هايش در وجود او خلاصه مى‏شد. اويس فوق العاده به مادرش علاقمند بود و چون مادر، نياز شديدى به پرستارى داشت، نتوانست مادر را رها نموده، و به مدينه مهاجرت كند. (3)گرچه اويس توفيق ديدار پيامبر(صلی الله علیه وآله) را نيافت، ولى بسيارى از ياران بزرگ آن حضرت را ملاقات كرد، از اين رو، وى از «تابعين» محسوب مى‏شود، نه از «صحابه». (4)پيامبر اسلام(صلی الله علیه وآله)مى‏فرمود: «اويس بهترين و نيكوكارترين تابعين است».(5)پيشگوئى پيامبر (صلی الله علیه وآله)مردان وارسته و پرهيز گار كه با پروردگار خود پيوند معنوى خاصى دارند، و دل‏هاى آنان از نور معرفت روشن و از عشق الهى لبريز است، نماز خود نمائى و تظاهر به قدس خوددارى مى‏كنند، بسيارند مردان الهى و رهروان راه حقيقت كه در معرفت و شناسائى حق، مراحل بسيار بلندى را پيموده و به در جات عالى معنوى رسيده‏اند، ولى سال‏ها در دل اجتماع با كمال گمنامى بسر برده‏اند و كسى از عظمت روحى ومراتب عالى معنوى و راز خلوص آنهاآگاه نشده است. «اويس» از اين دسته بود،او مانند گنج گرانبهایى كه در اعماق زمين و زاويه خرابه‏ها، قرار گيرد، در محيط زندگى خود ناشناخته بود و با گمنامى و در كمال سادگى به سر مى‏برد، ولى از آنجا كه هر گنجى،، ممكن است روزى كشف شود، اويس نيز هميشه ناشناخته نماند، بلكه پيامبر(صلی الله علیه وآله)پرده از راز عظمت و شخصيت معنوى او برداشته اورا به مسلمانان معرفى نمود. بارهاپيامبر(صلی الله علیه وآله) به ديدار اويس قرنى اظهار اشتياق مى‏كرد و مى‏فرمود: هر كس او را ببيند سلام مرا به او برساند، گفتند: يا رسول الله! اويس قرنى كيست كه اين مقدار بياد او هستى و شوق ديدار او را در دل دارى و ياران خود را سفارش مى‏كنى كه سلام شمارا به اوبرسانند؟ پيامبر(صلی الله علیه وآله) پاسخ داد: او با وجود عظمت و شخصيتى كه دارد در نظر شما يك فرد عادى است، اگر از ميان شما غائب گردد، هر گز سراغ او را نمى‏گيريد و اگر در انجمن شما حاضر شود، به او اهميت نمى‏دهيد، او در پيشگاه الهى مقام بزرگى دارد، به طورى كه در روزرستاخيز در سايه شفاعت او قبائلى مانند «ربيعه» و «مضر» وارد بهشت مى‏شوند. او مرا نمى‏بيند، ولى به آئين من ايمان خواهد آورد، و در ركاب خليفه و جانشين من على بن‏ابى طالب(علیه السلام)كشته خواهد شد»(6)پيشگوئى پيامبر(صلی الله علیه وآله) به تحقق پيوست، زيرا اويس نه تنها اسلام آورد، بلكه از نظر تكامل روحى به رتبه بسيار يزرگى رسيد به طورى كه گاهى تمام شب را در حال ركوع يا در حال سجود بسر مى‏برد و غذا و لباس خود را در ميان مستمندان تقسيم‏مى‏كرد وبه غذاى مختصرى اكتفا مى‏نمود و مى‏گفت: پروردگارا! اگر كسى از گرسنگى يا از برهنگى مرد، مرا درباره او مؤاخذه ‏مكن»(7)بدين گونه اويس، زاهدى گوشه گير و از افراد بى تفاوت نبود، بلكه زهد او در عشق به خدا و وارستگى از دلبستگى‏هاى مادى، دلسوزى به حال محرومان اجتماع، جلوه گر مى‏شد، او خود را در برابر خدا و اجتماع مسئول و متعهد مى‏دانست و دردفاع از حق، و رسيدگى به حال نيازمندان از هيچ كوششى دريغ نمى‏ورزيد. اويس در پاسخ شخصى كه از حال او پرسيد، گفت: «سوگند بخدا مرگ، واندوه‏ها و رنج‏هاى آن، و بيم از روز رستاخيز، براى فرد با ايمان، جاى خوشحالى باقى نگذاشته، پرداخت حقوق (مالى) الهى براى ما، درهم و دينارى، نيندوخته است و طرفدارى از حق و حقيقت، يك نفر دوست، در ميان مردم، براى ما بجا نگذاشته است زيرا وقتى آنها را به خوبيها دعوت نموده و از بدى‏ها نهى مى‏كنيم، از ما مى‏رنجند، و به ما بدمى گويند و به هزار عيب و گناه متهم مى‏كنند، وعده‏اى از مردم بى ايمان نيز در اين كار با آنها همكارى مى‏نمايند، ولى هرگز اينان نمى‏توانند مانع مبارزه ما براى احقاق حق و نابودى باطل گردند» (8)تبليغات گمراه كننده حكومت معاويه بعد از رحلت پيامبر (صلی الله علیه وآله)، دشمنان قديمى اسلام به فعاليت شديد پرداخته براى رسيدن به مقاصد خود، رهبرى جامعه اسلامى را قبضه كردند و حكومت خود را بر جامعه اسلامى تحميل نمودند. يكى از اين چهره‏هاى منفور، معاويه بن ابى سفيان بود، معاريه از نخستين روزى كه به عنوان استاندار شام، وارد آن منطقه شد، در فكر رسيدن به خلافت بود، معاريه با موافقت عملى خلفاى وقت، به تدريج پايه‏هاى حكومت آينده خود را تحكيم‏كرد و مقدمات زمامدارى مطلق خود را در شام فراهم نمود. معاويه، سرانجام پس از كشته شدن عثمان چون خواست، حكومت اسلامى را قبضه نمايد با امير مؤمنان على (علیه السلام) شخصيت بزرگ و شايسته جهان اسلام به مخالفت برخاست. او به وسايل مختلفى مردم را رام مى‏كرد و اجازه نمى‏داد صداى مخالفى از هيچ نقطه‏اى به گوش برسد ودر اين زمينه ، علاوه برخريدن شخصيت‏هاى بزرگ و رؤساى قبائل، به وسيله پول و مقام و رياست، و تطميع و تهديد برنامه ديگرى نيز اجرا نمود كه خطر نا كتر از همه اين نقشه‏ها بود، و آن عبارت از تبليغات برضد خاندان رسالت، و مخصوصاً امير مؤمنان (علیه السلام) بود او كوشش مي كرد چهره واقعى و در خشان امير(مؤمنان (علیه السلام)را در افكار عمومى وارونه جلوه داده، خود راه مدافع دلسوز اسلام وانمود كند. متأسفانه معاويه در اين كوشش موفقيت زيادى به دست آورد بطورى كه توانست بذر عداوت على (علیه السلام)و خاندان پيامبر (صلی الله علیه وآله)را در دل‏ها بيفشاند و مردم شام را با كينه اميرمؤمنان، بار آورد. معاويه در اثر تبليغات شيطانى خود، پنجه بر عقول و افكار مردم شام انداخته نيروى درك و تشخيصى را گرفت بگونه‏اى كه مردم آن منطقه درك و تشخيصى از خود نداشتند، بلكه هر آن چه معاويه اجرا مى‏كرد، بدون چون و چرا مورد تأييد قرار مى‏دادند!در پر تو همين برنامه‏ها بود كه معاويه توانست در جريان جنگ صفين مردم شام را به عنوان جهاد در راه خدا!. به جنگ اميرمؤمنان (علیه السلام)بكشاند، زيرا عده زيادى از آنها گول تبليغات معاويه را خورده، على (علیه السلام) را دشمن خدا مى‏پنداشتند و جنگ با آن حضرت را واجب مى‏شمردند!!. على (علیه السلام) براى بيدارى مردم شام، و كسانى كه گول تبليغات معاويه را خورده بودند، از هر فرصتى استفاده مى‏نمود، و كوشش مى‏كرد تا پرده‏هاى تبليغات كناررفته، چهره واقعى معاويه و ماهيت پليد حكومت وى، در افكار عمومى روشن گردد. در ميان سپاه امير مؤمنان، شخصيت هایى بودند كه از طرف پيامبر(صلی الله علیه وآله) مورد ستايش قرار گرفته و ايمان و طرفدارى آنها از حق، از ناحيه پيامبر(صلی الله علیه وآله)تصديق شده بود. وجود اين عده سند خوبى براى اثبات حقانيت امير مؤمنان (علیه السلام) وپوچى تبليغات معاويه به شمار مى‏رفت. پيروى اين افراد از غلى(علیه السلام) تأثير به سزائى در تقويت روحيه پيروان مكتب اميرمؤمنان، و تضعيف روحيه شاميان داشت يكى از اين شخصيت‏هاى بزرگ، كه شركت آنها در سپاه اميرمؤمنان (علیه السلام) نقش موثرى ايفا كرد، اويس قرنى بود، زيرا مردم هنوز ميزان محبوبيت اويس را در پيشگاه پيامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) فراموش نكرده بودند، هنوز گفته‏هاى درخشانى كه پيامبر(صلی الله علیه وآله)درباره اويس فرموده بود، - و در صفحات گذشته به آنها اشاره كرديم - در گوش مسلمانان، طنين افكن بود. بنابراين، طرفدارى اويس از اميرمؤمنان (علیه السلام)، سند زنده ديگرى بر حقانيت آن حضرت و بى اساس بودن ادعاهاى معاويه به شمار مى‏رفت. از اين رو جاى شگفتى نبود كه در جنگ صفين برخى از مردم شام پس از آن كه شنيد ند اويس، در ميان سپاه على (علیه السلام) است، از معاويه بريدند و به سپاه على (علیه السلام) پيوستند. «ابونعيم اصفهانى» مى‏نويسد: «در يكى از روزهاى جنگ صفين شخصى از ميان سپاه شام بيرون آمده در برابر سپاه عراق با صداى بلند گفت: آيا اويس درميان شمااست؟گفتند: بلى، منظورتان چيست؟ گفت: از پيامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) شنيدم كه فرمود: اويس بهترين و نيكو كارترين «تابعين» است. مرد شامى اين را گفت و از سپاه شام جدا شده‏وبه سپاه عراق پيوست».(9)پيمان مرگ جريان پيوستن اويس قرنى به نيروهاى اميرمؤمنان(علیه السلام) در جنگ صفين، جالب و شنيدنى است، اين جريان نشانه ديگرى، بر عظمت و فضيلت «اويس» و ميزان جانبازى و فداكارى او، در راه پشتيبانى از اميرمؤمنان، محسوب مى‏شود. استاد بزرگ شيعه، مرحوم شيخ -مفيد»، دراين باره چنين مى‏نويسد: اميرمؤمنان(علیه السلام)، در مسير خود به سوى صفين، در نقطه‏اى بنام «ذى قار» (نزديكى بصره) دستور استراحت داد و شروع به گرفتن بيعت از مسلمانان نمود و به ياران خود فرمود: «هزار نفر از طريق كوفه خواهند رسيد و همگى با من پيمان مرگ بسته، آمادگى خود را براى كشتن و كشته شدن در ركاب من اعلام خواهند كرد.» طولى نكشيد كه گروهى از راه رسيدند و دست بيعت در دست اميرمؤمنان (علیه السلام) گذاشتندشماره اين عده از نهصد و نود و نه نفر تجاوز نمى‏كرد، وكسى از آنها در راه نبود تا بتوان به حساب آورد. «ابن عباس» كه پسر عمو و از ياران خاص امير مؤمنان (علیه السلام) بود، ودر نيروهاى على(علیه السلام) شركت داشت، مى‏گويد:«در اين هنگام، من سخت در تعجب فرو رفتم و دستخوش اضطراب و دلهره واقع شدم كه چرا شماره آنها به هزار نفر نرسيد، زيرا بيم آن داشتم كه اگر اين پيشگویى تحقق نيابد، ممكن است مخالفان آن را دستاويز قرار داده خرده بگيرندناگهان مرد مسلح و پشمينه پوشى از راه رسيد و به حضور اميرمؤمنان (علیه السلام) شرفياب شد وگفت: - دستت رابده تا با توبيعت كنم. - برچه اساسى بيعت مى‏كنى؟ - براساس پيروى از فرمان تو ومبارزه وفداكارى در ركاب تو، تا هنگامى كه جان بسپارم يا اينكه پيروزى نصيب شما گردد - اسم تو چيست؟- اويس - اويس قرنى؟!- بلى - الله اكبر!، پيامبراسلام (صلی الله علیه وآله) به من خبر داده كه من شخصى از امت او را ملاقات مى‏كنم كه نام او اويس قرنى است او از اعضاى حزب خدا و پيامبر(صلی الله علیه وآله) است، او در راه خدا به شهادت خواهد رسيد، و روز رستاخيز در سايه شفاعت او قبائلى مانند «ربيعه» و «مضر» وارد بهشت مى‏شوند.(10)اويس تنها يكى از ياران معمولى اميرمومنان (علیه السلام) نبود، بلكه از حواريون آن حضرت به شمار مى‏رفت .(11)آرى او آن قدر لياقت و عظمت داشت كه توانست مورد اعتماد شخصيت بزرگى مانند اميرمؤمنان واقع شده، رازدار آن حضرت گردد، پيشواى هفتم حضرت موسى بن جعفر (علیه السلام) فرمود: روز رستاخيز منادى الهى ندا مى‏دهد كه حواريون حضرت محمد(صلی الله علیه وآله) كه از پيروى او دست نكشيدند و بر سر پيمان خود باقى ماندند، كجاهستند؟ در اين هنگام چهره‏هاى در خشانى مانند «سلمان» «ابوذر»، و «مقداد»، از جا بر مى‏خيزند و خود را معرفى مى‏نمايند. بار ديگر منادى ندا مى‏كند: حواريون «على (علیه السلام)» كجا هستند؟گروهى از ياران برجسته اميرمؤمنان (علیه السلام) مانند «عمروبن حمق خزاعى»، «محمدبن ابى بكر»، «ميثم تمار»، و «اويس قرنى» برخاسته از ديگران مشخص مى‏گردند...(12)اويس در جنگ صفين، جز نيروهاى پياده نظام اميرمؤمنان (علیه السلام) بود، او با كمال رشادت و دلاورى به جنگ با دشمنان اسلام مى‏پرداخت و از كشتن و كشته شدن بيمى بخود راه نمى‏داد. سرانجام در جبهه جنگ و در ركاب اميرمؤمنان (علیه السلام) شربت شهادت نوشيد،(13)و آخرين برگ حيات خود را باسطور خونين نوشت كه شهادت براى نيكان و پاكان پروازى به ابديت‏ است!. ناگفته پيدا است كه بيعت شخصى مانند اويس با اميرمؤمنان(علیه السلام)، شركت او در سپاه عراق، و شهادت وى در ركاب على (علیه السلام) سند زنده ديگرى بر حقانيت اميرمؤمنان محسوب مى‏شود و موضوعى است كه در بررسى مزآياو مناقب اميرمئمنان(علیه السلام) نمى‏توان آن را انكار نمودولى اين مسئله ؛ براى برخى از مورخان گذشته گران آمده، خواسته‏اند با جعل افسانه هائى مشابه آن، در باره يكى از خلفأ (خليفه دوم) از اهميت مطلب بكاهند، از آن جمله «ابونعيم اصفهانى» در كتاب خود، داستان هائى در اين باره آورده، ملاقات عمر را با اويس، به صورت‏هاى گوناگونى نقل نموده است (14) ولى ساختگى بودن آن به قدرى واضح است كه نيازى به رد آن احساس نمى‏شود و آثار جعل و تحريف كاملا در آن به چشم مي خورددروغ پردازان تاريخ، براى آن كه شهادت اويس را در جنگ صفين انكار كنند تاريخ مرگ او را چند سال جلوتر كشيد. ادعا نموده‏اند كه وى در زمان خلافت عمر در بازگشت از جنگ آذربايجان، بيمار شد و باهمان بيمارى از دنيا رفت، و وقتى او را به خاك سپردند، اثرى از قبر و صاحب قبر نيافتند!(15)ولى با بررسى دقيق اين افسانه‏ها به خوبى روشن مى‏شود كه اينها ساخته و پرداخته مورخان مزدور و دروغ پرداز است كه خواسته‏اند از اين رهگذر، به اربابان خود خدمت نموده، از روى تعصب و غرض ورزى، پرده بروى حقايق بكشند حتى «ابن جوزى» كه روابط خوبى با شيعيان نداشته در كتاب خود به نام «تذكرهالموضوعات) (كه كتابى است پيرامون روايات جعلى و ساختگى كه از پيامبر(صلی الله علیه وآله)نقل شده)داستان ملاقات خليفه دوم رابا اويس (كه در برابر بيعت اويس با اميرمؤمنان، و شهادت وى در صفين ساخته و پرداخته شده)، بى اساس شمرده و از روايات جعلى معروفى مى‏نمايد!(16)اكنون تصديق مى‏كنيد كه اگر گفتيم زندگى و شخصت در خشان اويس، در هاله‏اى از ابهام قرار گرفته است سخن به گزاف نگفته‏ايم؟.آيا مطالبى كه با استناد به منابع تاريخى، باز گفتيم و حقايق كه ارنيمرخ روشن شخصيت او به دست آورديم، دليل عظمت و اصالت شخصيت او نيست؟!. پي نوشت : 1- زهاد مزبور هشت نفر بودند كه به نام «زهادثمانيه» معروفند. دانشمندان شيعه به همه آنها خوشبين نيستند و زهد بعضى از آنهارا تظاهر و رياكارى مى دانند كه به خاطر جلب توجه عوام، اعمال خوشايندى انجام مى‏دادند، ولى همه‏دانشمندان، به عظمت شخصيت، و معنويت كم نظير اويس معترفند («رجال كشى» صفحه 91 - 90)2- قاموس الرجال جلد 2 صفحه 134 - واژه قرن را بعضى از دانشمندان به فتح رأ ضبط نموده‏اند، و بعضى ديگر به سكون آن 3- «حليه الاوليأ» جلد 2 صفحه 87. 4- صحابه آن دسته از مسلمانان بودند كه به حضور پيامبر رسيده و از محضر آن حضرت استفاده نموده بودند، ولى تا بعين كسانى بودند كه پيامبر(صلی الله علیه وآله) را نديده بودند، بلكه ياران حضرت را ديده از طريق آنها از پيامبر(صلی الله علیه وآله) حديث نقل مى كردند. 5- «حليه الاوليأ» جلد 2 صفحه 86 - «رجال كشى» صفحه 936 -ان غاب عنكم لم تفتقد وه وان ظهر لكم لم تكثرثوابه، يدخل الجنه فى شفاعته مثل ربيعه و مضر («سفينه البحار»جلد 1 صفحه 53)7- اللهم من مات جوعاً فلاتؤاخذنى به، ومن مات عرياناً فلاتواخذنى به (حليه ألاوليأ» جلد 2 صفحه 87)8- «سفينه البجار» جلد 1 صفحه 53 - اين مطلب، با اندكى تفاوت در كتاب «حليه ألاوليأ جلد 2 صفحه 83 نيز نقل شده است. 9-«حليه ألاوليأ» جلد 2 صفحه 86 - «رجال كشى» صفحه 91 10- «ارشاد مفيد» چاپ تهران صفحه 149 - طبرسى نيز اين جريان را در اعلام الورى صفحه 73 نقل نموده است. در رجال كشى نيز اين قضيه با اندكى تفاوت نقل شده وتعداد افرادى كه با امير مؤمنان (علیه السلام)بيعت نمودند، صد نفر ضبط گرديده است. (رجال كشى» صفحه 92 - 91)11- حواريون آن دسته از ياران پيامبران و امامان بودند كه كاملا مورد اعتماد ورازدار آنهابودند12-«تنقيح المقال جلد 1 صفحه 157 - 156 -«رجال كشى» صفحه 15 13-«رجال كشى» ص 93، 14-«حليه الاوليأ» جلد 2 صفحه 86 - 82 15-«حليه الاوليأ جلد 2 صفحه 83 16-«قاموس الرجال» جلد 2 صفحه 133 منبع: شخصيت‏هاى اسلامى شيعه/س
#دین و اندیشه#





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 363]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


دین و اندیشه
پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن