محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831592742
گنجینه معرفت(8)
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
گنجینه معرفت(8) اخلاص اخلاص یعنی این که انسان هدف الهی را با اهداف دیگر در نیامیزد؛ به طور مثال وقتی میگوییم این کار را برای خدا انجام میدهم در واقع نیز چنین باشد. البته افرادی هستند که کارها را از روی اخلاص انجام میدهند، ولی باید پذیرفت که در طول تاریخ مخلصان گروه ناچیزی بودهاند و غالبا بیش از مخلصان واقعی، با مدعیان اخلاص سر و کار داشتهایم. حضرت علی(علیه السلام) همگان را به اخلاص سفارش نموده، میفرمایند:اَخْلِصُوا اِذا عَمِلْتُمْچون کاری میکنید، اخلاص داشته باشید.تنبلی و کسالت یکی از بزرگترین عوامل بدبختی انسانها تنبلی است. شما انسانهای با استعدادی را میشناسید که اگر بخواهند در فنون مختلف فعالیت کنند، میتوانند به بهترین موفقیتها نائل گردند، ولی نه تنها موفقیتی ندارند که برعکس، حتی به قدر کم استعدادترین انسانها هم کاری از پیش نبردهاند. اینها به سبب تنپروری و خودداری از به کار بردن استعدادهای خویش، به موجوداتی عاطل و باطل تبدیل شدهاند. حضرت علی(علیه السلام) میفرمایند:مَنْ دامَ کَسَلُهُ خابَ اَمَلُهُکسی که پیوسته در تنبلی و تنپروری باشد، کامیاب نخواهد شد.احترام به بزرگ سالان نباید فراموش کنیم که وظیفه انتقال فرهنگ گذشتگان و نسلهای گذشته به ما، بر دوش بزرگسالان است. در حقیقت نسل گذشته و نسلهای گذشته زمینه زندگی کنونی ما را فراهم آوردهاند. بنابراین بیانصافی است که نسبت به آنها بیاعتنا باشیم و از آن همه لطف و صفای خالصانه آنها هیچ نگوییم و آنها را به حال خود بگذاریم. این ناسپاسی را نه خدا میپسندد و نه وجدان آگاه و فطرت آدمی. حضرت علی(علیه السلام) در این باره میفرمایند:وَقِّروا کِبارَکُمْ یُوقِّرُکُمْ صِغارُکُمْبزرگترهایتان را گرامی بدارید تا کوچکترها شما را گرامی بدارند.طمع کاری برخی از مردم که اراده محکم و استواری ندارند، خواستهها و هوسهایشان را بیفکرانه دنبال میکنند و کاری ندارند که آن چیز به سود آنهاست یا به زیانشان. این گونه انسانها معمولاً ظاهربیناند و ثبات عقیده ندارند و تجربههای مکرر هم نمیتواند آنها را از دام طمع برهاند. چنین کسانی نه از کار کنونی خود سود میبرند و نه از اقدامات بعدیشان نتیجه مطلوبی به دست خواهند آورد. حضرت علی(علیه السلام) میفرمایند:لا تَطْمَع فی کُلِّ ما تَسْمَعُ فَکَفی بِذلِکَ حُمْقبه هرچه میشنوید طمع نکنید که این نشان حماقت است.عصبانیت گاهی اوقات مسائلی پیش میآید که ناملایم و ناراحت کننده است. در این حال است که انسان باید کوشش کند تا از کوره در نرود، لختی درنگ کند و با تفکّر و تعقّل خود را کنترل کند. بدیهی است چنین تأملی موجب کاهش تحریک عصبی میشود و شخص خشمگین را از اتخاذ تصمیمهای آنی باز میدارد. حضرت علی(علیه السلام) در توصیه به خویشتنداری فرموده است:اَلْحِلْمُ یُطْفِیءُ نارَ الْغَضَبِ وَالْحِدَّهُ تُؤْجِحُ اِحْراقَهُخویشتنداری آتش خشم را خاموش میکند، و تندی شعلههای عصبانیت را مشتعل میسازد.کنجکاوی انسانهای دقیق، سعی میکنند که نسبت به مسائل زندگی و امور طبیعت کنجکاو باشند. آنها سطحینگر نیستند، بلکه تلاش میکنند تا از اسراسر طبیعت و رموز زندگی آگاهی بیابند. در مقابل عدهای نیز سطحینگر و غیر دقیقاند و از آگاهی چندانی نیز برخوردار نیستند. منظور از کنجکاوی داشتن روحیه پرسشگرانه و کوشش برای دانستن است. حضرت علی(علیه السلام) میفرمایند:مَنْ تَفَهَّمَ فَهِمَهر که کوشش کند بفهمد، خواهد فهمید.تهوّر و بیباکی برخی از مردم گاهی دست به کارهای حساب نشده و خطرناک میزنند و این کار خود را شجاعت میدانند، در صورتی که آنها معنای تهور را با شجاعت اشتباه گرفتهاند. انسان شجاع، برای کارهای منطقی، ترس و وحشتی به خود، راه نمیدهد. به همین جهت باید گفت شجاعت صفت نیکی است. انسانهای شجاع، ثمره شجاعت خویش را در پیروزی بر دشمن یا رسیدن به مقصود مییابند. ولی انسانهای متهور که بیحساب دست به کاری میزنند، چه بسا به مقصد نرسیده، دچار زیانهای غیرقابل جبرانی شوند. حضرت علی(علیه السلام) میفرمایند:مَنْ تَهَوَّرَ نَدِمَهرکس تهوّر ورزد، پشیمان خواهد شد.مال حرام انسان در این جهان خاکی مدت کوتاهی زندگی میکند و نمیداند چه وقت و در چه حالی از دنیا میرود. بنابراین باید توجه داشته باشیم که مبادا مالی را که مصرف میکنیم حرام باشد و با استفاده از آن، باطنمان را به پلیدیاش آلوده سازیم. خوردن مال حرام از گناهان بزرگ است و انسان حرامخوار باید خود را برای بازخواست الهی آماده سازد. حضرت علی(علیه السلام) میفرمایند:بِئسَ الطَّعامُ الْحرامُبدترین خوراکها، مال حرام است.یاری مظلومان بیشک هر انسان با وجدانی همواره میکوشد تا در برابر ستمکاران از انسانهای مظلوم دفاع کند. بعضی از مردم زمانی به این عمل مبادرت میورزند که بدانند دچار هیچگونه زیان مالی و جانی نمیشوند و همین که احساس کردند ممکن است دچار خسارت مالی کوچکی شوند، دست از حمایت بر میدارند. در مقابل مردمی هستند که مال و جانشان را به خطر میاندازند تا مظلومی را از چنگال ستمگر برهانند. حضرت امیر(ع) در توصیه به این مهم میفرمایند:کُونا للظّالِمِ خَصْما و لِلْمَظلْومِ عَوْندشمن ستمگر و یار ستمدیده باشید.فریبکاری فریبکاران از راه نفاق و به شیوههای گوناگون حسن ظن مردم را به خود جلب کرده، آنها را تحت تأثیر قرار میدهند مردم نیز به تصور این که آنها اشخاصی در خور عتمادند، مال و مقدسات خود را به آنها میسپارند و به یکباره متوجه می‌شوند که دچار زیانهای جبرانناپذیری شدهاند. اینان دزدانیاند که چهره پلید خود را در زیر چتر نفاق و ریاکاری پنهان میکنند. حضرت علی(علیه السلام) میفرمایند:اَلْمَکورُ شیطانٌ فی صورة اِنْسانٍفریبکار شیطانی است به صورت انسان.بیکاری انسان تا وقتی که به کاری مشغول است، غالبا فکرش نیز مشغول است، امّا همینکه دست از کار کشید و خود را در جرگه بیکاران درآورد، در معرض بسیاری از خطرهای مادی و معنوی قرار میگیرد.زندگی برای کار و فعالیت است و این همه نیروهای مادی و معنوی که خداوند به بشر عنایت فرموده است نباید هرز برود، بلکه هرکس به اقتضای ذوق و علاقهای که دارد، باید به کاری مشغول باشد تا هم چرخ زندگیاش به آسانی بگردد و هم از مفاسدی که بر اثر بیکاری به وجود میآید محفوظ بماند. حکومتها نیز وظیفه دارند تا زمینه کار و تلاش و فعالیت را برای مردم فراهم آورند. حضرت علی(علیه السلام) دراینباره فرمودند:مَعَ الفَراغِ تَکونُ الصَّبْوَةُبیکاری با هوا و هوس همراه است.گذشت زمان زندگی این جهان با همه زشتی و زیباییهایش به سرعت میگذرد و صدها خاطره تلخ و شیرین از خود به جای میگذارد. گذشت زمان بهترین عاملی است که میتواند انسان را از خواب غفلت بیدار کند و او را متوجه مقام و موقعیتی که در جهان هستی دارد، کند. انسان جلوی بسیاری از کارها را میتواند بگیرد، ولی هرگز نمیتواند زمان را به سود خود متوقف سازد. از سوی دیگر دوران زندگی در این جهان محدود نیست و همچنانکه چندی از آن گذشت بقیه نیز به همان سرعت خواهد گذشت و ناگزیر باید از این جهان به جهان ابدی رخت بربندیم و در آنجا جوابگوی اعمال نیک و بد خود باشیم. خانههای مجلل و کاخهای با عظمت از صاحبانشان بازپس گرفته خواهد شد و همه اشیایی که آنها را با خون دل فراهم کردهایم، به دیگران منتقل خواهد شد. اگر انسان واقعا به گذشت زمان بیندیشد، تا این حد نسبت به وظایف خود کوتاهی نمیکند. و پس از پایان یافتن فرصتها، درخواست فرصت دوباره، نخواهد کرد. حضرت علی(علیه السلام) به زیبایی این حالت انسان را به تصویر میکشند:کُلُّ مُعاجَلٌ یَسْألُ الْإنظارَ وَ کُلُّ مُؤَجَّلٌ یَتَعلَلُ بِالتَّسْویفهرکس وقتش به پایان رسیده مهلت میخواهد و آن کس که فرصت دارد تعلّل میورزد و امروز و فردا میکند.محاسبه نفس انسان موجودی است مرکب از عقل و غرایز و احساسات و خواه ناخواه در زندگی خطاهایی مرتکب میشود. این خطاها به گرد و غباری میماند که بر آیینه روح مینشیند و آن را تاریک میکند و صفا و روحانیتش را میگیرد.باید چارهای جست تا از میزان خطاها کاسته شود و آن راه محاسبه نفس است؛ یعنی این که انسان کارهایی را که در روز انجام داده، به هنگام شب در نظرش مجسّم سازد و در محکمه وجدان آنها را بررسی کند این کار در زندگی مادی و معنوی بسیار موثر است، به شرطی که استمرار یابد. حضرت علی(علیه السلام) در توصیه به این امر میفرمایند:لَیْسَ مِنّا مَنْ لَمْ یُحاسِب نَفْسَهُ فی کلِّ یَوْمٍآن کس که هرروز محاسبه نفس نکند، از ما نیست.استفاده از فرصت راستی اگر انسان سعی کند از هر فرصتی که برایش پیش میآید، استفاده کند چه موفقیتهای شایان توجهی به دست خواهد آورد؟ شاید تنها تفاوت دانشمندان و انسانهای موفق با مردم دیگر این باشد که آنها فرصتها را غنیمت شمردند، اما مردم عادی فرصتهای طلایی را از دست دادند. فرصتهای زندگی انسان در حقیقت لطفهایی است که از سوی پروردگار عطا شده و خود آدمی است که باید از این الطاف الهی استفاده بهینه کند تا بتواند راه کمال و سعادت را بپیماید. امام پارسایان میفرمایند:إِضاعَةُ الْفُرْصَةِ غُصَّةًاز دست دادن فرصت موجب اندوه خواهد شد.مطالعه و علمآموزی مطالعه برای آنها که بدان خوگرفتهاند، به قدری شیرین است که قابل توصیف نیست، مطالعه کتابهای مفید به انسان لذت خاصی میبخشد. روزانه صدها و بلکه هزاران کتاب منتشر میشود که در میانشان کتابهای مفید و ارزنده و کتابهای گمراه کننده وجود دارد. بنابراین قبل از هرچیز باید کتابهای مفید را از کتابهای گمراه کننده تشخیص دهیم. تشخیص این امر گاهی آسان و گاه مشکل است. پس چنانچه خود قادر به تشخیص چنین کتابهایی نیستید، از اهل فن کمک بخواهید؛ زیرا مطالعه این کتابها نتیجهای جز ضعف اعصاب و فساد اخلاق و اعتقاد نخواهد داشت. بکوشیم کتابهایی مطالعه کنیم که سطح اخلاق و فرهنگ ما را بالا ببرد و روح شجاعت و فتوّت را در ما زنده کند و به ما حیات و زندگی ببخشد. حضرت علی(علیه السلام) میفرمایند:اِکْتَسِبوا الْعِلْمَ یُکْسِبْکُمْ الحَیوةِدانش اندوزید تا به شما زندگی بخشد.زیادهروی در آرایش در اینکه ژولیدگی در قیافه و لباس کار نادرستی است، جای هیچگونه تردیدی نیست، ولی زیادهروی در آرایش نیز کار ناپسندی است. بسیاری هستند که به قدری وقت خود را صرف لباس و قیافه خویش میکنند که گویی کاری جز این ندارند؛ حتی کارشان به جایی میرسد که حاضرند از خوراک و آسایش خود و خانواده چشم بپوشند، ولی قدمی از «مد» عقب نمانند در حقیقت این دلبستگیهای افراطی، نشانه فقر معنوی است و این افراد میکوشند تا با آرایش ظاهر، ابراز شخصیت کنند، البته شک نیست آراستگی در حد اعتدال کار پسندیدهای است؛ همچنانکه حضرت علی(علیه السلام) میفرمایند:الزّینةُ بِحُسْنِ الصّوابِ لا بِحُسْن الثِیابآرایش [آدمی] به نیکویی و پیروی از روش درست است، نه به جامههای زیبا.بزرگمَنشی افراد بزرگهمت بر خلاف کسانی که به مادیات میاندیشند، بیش از هرچیز به فضایل معنوی توجه دارند. در نظر این افراد مسائلی از قبیل خوردن و آشامیدن و لذایذ جنسی کوچکتر از آن است که بتواند هدف اصلی زندگی تلقّی شود. آنها خود را طوری تربیت کردهاند که بتوانند بر تمام غرایز و احساساتشان تسلط داشته باشند و در حقیقت به مقام انسانیت رسیدهاند.حضرت علی(علیه السلام) در ستایش بلندهمتان میفرمایند:مَنْ شَرُفَتْ هِمَّتُهُ عَظُمَتْ قیمَتُهُهر که همتش عالیتر باشد ارزشش بیشتر است.ترس از عذاب الهی انسان، مسافری است که پس از چند صباحی به جهان آخرت منتقل میشود، در آنجا مال و مقام و مظاهر دیگرزندگی سودی ندارد و امتیازی به شمار نمیآید. در آنجا پاکدلی و اخلاص و بندگی خدا سود دارد و تنها کسانی در آنجا سعادتمندترند که زاد و توشهای برای آن جهان آماده کرده باشند. چه خوب است که ما نیز زاد و توشه آخرت فراهم آوریم و خود را برای روز حساب مهیّا کنیم.حضرت علی(علیه السلام) میفرمایند:طُوبی لِمَن خافَ الْعِقابَ و عَمِلَ لِلْحِسابِخوشا به حال کسی که از عذاب الهی بترسد و برای روز حساب خود را مهیا سازد.تنبلی و کسالت از عادتهای بدی که بعضی دارند این است که زحمت کار خود را بر دوش دیگران میاندازند. آنان مردمی خودخواه و تنبل و در صدد استثمار دیگراناند. این افراد در صورت دست یافتن به امکانات بیشتر به بهرهکشیهای خطرناکتری دست خواهند زد. برای دوری گزیدن از چنین روحیهای بهتر است هرکس بار خودش را شخصا به عهده گیرد و مزاحم دیگران نشود. حضرت علی(علیه السلام) میفرمایند:صاحِبُ الشیءِ اَحَقُّ بِالشیءِ اَنْ یَحْمِلَهُ اِلّا ان یَکُونَ ضعیفا یَعْجِزُ عَنْهصاحب هر شیء به حمل آن شایستهتر است تا دیگران، مگر آنکه ناتوان باشد.عادت عادتپذیری انسان در حقیقت، از نعمتهای الهی است. ولی از آنجا که برخی از عادتها خوب و بعضی ناپسندند و انتخاب عادات نیک و بد نیز با اختیار انسان است، او میتواند پایههای زندگی خود را بر مبنای اعمال مثبت و مفید یا منفی و مضرّ بنا کند. نکته مهم این است که بعد از عادت کردن به کاری، به آسانی نمیتوان آن را رها کرد؛ چون انسان با تداوم در کاری، دچار نوعی اعتیاد مثبت یا منفی میشود. جمله معروف «ترک عادت، موجب مرض است» به همین معناست. حضرت علی(علیه السلام) میفرمایند:لِلْعادةِ عَلی کُلِّ اِنسانٍ سُلطانٌعادت بر هر انسانی چیرگی دارد.سوء استفاده از دین بعضی از مردم به نام دین برای دنیا خود کار میکنند و در حقیقت دین و مذهب را وسیله رسیدن به مطامع دنیوی خود قرار میدهند. این کار سوء استفاده از دین و موجب بدبین شدن مردم به مذهب میشود. آنها تصور میکنند که آنچه به غلط، به عنوان دین معرفی شده است، واقعا خود دین است. به هر حال دین را فدای مطامع دنیوی کردن علاوه بر افترا به پروردگار مهربان و بزرگان دین، موجب فریب مردم و گمراهی آنان خواهد شد. حضرت علی(علیه السلام) میفرمایند:حَصِّنُوا الدّینَ بالدُّنیا و لا تُحَصِّنُوا الدُّنیا بالدّیندین را با دنیا نگاه دارید، نه دنیا را با دین.منبع: پایگاه حوزه/س
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 375]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها