محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1854885756
مقام حضرت مهدي (عجل الله تعالی فرجه) در وادي السلام
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
مقام حضرت مهدي (عجل الله تعالی فرجه) در وادي السلام نویسنده:علی اکبر مهدی پور وادي السلام و پيشينه ي آن بزرگ ترين گورستان در جهان اسلام، قبرستان وادي السلام در نجف اشرف مي باشد. اين گورستان علاوه بر وسعت، از لحاظ قدمت نيز کهن ترين گورستان جهان مي باشد. وجود مقام هود و صالح وگنبد و بارگاه بر فراز قبر آن دو پيامبر عظيم الشأن و تصريح معصومان بر دفن آن ها در اين مکان، (1) از قدمت بسيار زايدي اين مکان حکايت مي کند. دفن آدم ابوالبشر و نوح پيامبر در نجف اشرف و در داخل ضريح اميرمؤمنان (عليه السلام)(2) دليل روشني است بر اين که قديمي ترين مقبره بر فراز کره ي خاکي در همين منطقه است. بر اساس روايتي که از امام صادق (عليه السلام) نقل شده، پيکر مقدس اميرمؤمنان درطرف قبله ي حضرت نوح و در محاذات سر و سينه ي او دفن شده است. (3) مقام هود و صالحاز مقابر معلوم و مقام هاي مشهور د رنجف اشرف مقام هود و صالح مي باشد که در اوايل وادي السلام قرار دارد. کسي که از باب طوسي وارد وادي السلام مي شود، چند قدمي که پيش مي رود گنبد سبز زيبايي را در سمت راست راه خود مي بيند که بر طاق آن نوشته شده: «مقام هود وصالح». اولين سايباني که بر فراز قبول مطهر هود و صالح ساخته شد، به فرمان سيد بحرالعلوم (متوفاي 1212 هـ.ق)بود؛ چنان که نخستين ضريح چوبي نيز توسط ايشان تهيه و نصب گرديد. (4) آن گاه يکي از افراد خير گنبد آن را با کاشي تزيين نمود. به سال 1333 هـ.ق هنگامي که نيروهاي انگليسي به مدت 40 روز نجف اشرف را محاصره کردند، قبور مطهر هود و صالح را همانند بسياري از امکان مقدسه ويران کردند و سنگ ارزشمندي را که در آن با خط کوفي «مقام هود و صالح» حک شده بود، به غارت بردند و آن جا را به تلي از سنگ و آجر مبدل ساختند.گفته مي شود که مقام هود و صالح قبلا در قسمت ديگري از وادي السلام اشتهار داشت، ولي سيد بحرالعلوم اين جا را به عنوان «مقام هود و صالح» اعلام کرد و دستور داد گنبد و بارگاهي بر فراز آن ساخته شود. (5) و توليت آن را با «محمد علي قسام» جد اعلاي تيره ي «آل قسام» قرار داد و برخي از زمين هاي زراعتي ناحيه ي «کفل» را براي آن جا وقف نمود. (6) پس از رفع محاصره، بناي فعلي به سال 1337 هـ.ق در همان نقطه اي که سيد بحرالعوم تعيين کرده بود، بنياد گرديد. در ضمن وصاياي اميرمؤمنان (عليه السلام) آمده است: فادفنوني في هذا الظهر في قبر أخوي هود و صالح. مرا در همين پشت - نجف- در قبر دو برادرم هود و صالح دفن کنيد. (7) آن چه مسلم است اين است که مولاي متقيان در کنار قبر آدم ونوح (عليه السلام) دفن شده است. چنان که امام صادق (عليه السلام) به آن تصريح فرموده (8) و زيارتنامه ي مخصوصي براي آن ها در حرم اميرالمؤمنان (عليه السلام) بيان فرموده (9) و براي هر يک از آن ها دو رکعت نماز زيارت مقرر فرموده است.(10) در طول قرون و اعصار سه قبر در داخل ضريح مقدس امير مؤمنان (عليه السلام) جدا از يکديگر ظاهر و مشخص بوده، جنان که ابن بطوطه و برخي ديگر از جهانگردان آن را مشاهده نموده اند. (11) روي اين بيان، آن چعه در وصيت مولاي متقيان «هود و صالح» به جاي «آدم و نوح» آمده، احتمالا از باب تقيه و به منظور اخفاي محل قبر مي باشد.در روايات مربوط به خروج سفياني نيز از مقام هود(عليه السلام) نامي به ميان آمده است: سفياني يک سپاه 130000 نفري به وسوي کوفه گسيل مي دارد، در «روحا» و «فارق» فرود مي آيند، سپس 60000 از آن ها حرکت کرده، در نخيله، در محل قبر هود (عليه السلام) فرود مي آيند ودر روز عيد تهاجم خود را آغاز مي کنند.(12) و در نقلي ديگر تعداد آن ها 80000 نفر آمده است. (13) وادي السلام در عهد امير مؤمنان(عليه السلام)در احاديث فراوان آمده است که اميرمؤمنان(عليه السلام) در دوران اقامتش در کوفه به پشت کوفه تشريف مي برد، در وادي السلام توقف مي کرد و ساعت ها به راز و نياز مي پرداخت. (14) گاهي همراهان خسته مي شدند، ولي حضرت هم چنان سرپا مي ايستاد و مشغول مناجات بود، رخصت مي طلبيدند که جامه اي پهن کنند تا مدتي استراحت فرمايد، ولي قبول نمي کرد.(15)نخستين کسي که در وادي السلام از اصحاب مدفون شد خباب بن ارت متوفاي 37 هـ.ق بود که از سابقين در اسلام بود و ششمين فردي بود که اسلام را پذيرفت.(16) وي در جنگ بدر شرکت داشت، در جنگ هاي صفين و نهروان نيز در خدمت اميرمؤمنان بود. در دوران خلافت اميرالمؤمنان (عليه السلام) در کوفه در گذشت، مولاي متقيان برپيکرش نماز خواند، در کنار قبرش حضور يافت و برايش طب مغفرت نمود.(17) هنگامي که به حالت احتضار درآمد وصيت کرد که او را در پشت وفه دفن کنند، پس او را در «ثويه» در نزديکي مسجد حنانه دفن کردند، سپس افراد ديگري چون: سهل بن حنيف، رشيد هجري، عبدالله بن يقطر، جويرية بن مسهر عبدي، کميل بن زياد، عبدالملک لخمي و عبيدالله بن ابي اوفي در همان قطعه مدفون شدند، که قبر هيچ کدام به طور مشخص معلوم نيست، فقط اخير براي کميل بن زياد گنبد و بارگاهي ساخته شده است.(18) وادي السلام در شب معراجامام صادق (عليه السلام) در يک حديث طولاني از فضيلت مسجد کوفه سخن مي گويد، راوي مي پرسد: آيا مسجد کوفه خيلي قديمي است؟ امام(عليه السلام)مي فرمايد: آري آن جا مصلاي پيامبران بود، رسول اکرم (صلي الله عليه و آله و سلم) نيز در آن نماز خوانده است و آن هنگامي بود که جبرئيل اورا بر فراز براق به سوي بيت المقدس مي برد، هنگامي که به «دارالسلام» در پشت کوفه رسيدند، عرضه داشت: «اي محمد (صلي الله عليه و آله و سلم) اين جا مسجد پدرت آدم و مصلاي پيامبران مي باشد، در اين جا فرود اي و نماز بگزار»(19) به نظ رمي رسد که در اين حديث شريف منظور از «دارالسلام» همان «وادي السلام» مي باشد، زيرا: اولا: تعبير «و هو ظهر الکوفة؛ و آن همان پشت کوفه است»، بر آن دلالت مي کند. ثانيا: در برخي از نسخه هاي تفسير عياشي، به جاي «دارالسلام»، «وادي السلام» بوده؛ لذا علامه مجلسي آن را «وادي السلام» ثبت کرده است.(20) و اگر منظور از آن نجف اشرف باشد، طبعا «وادي السلام» را در بر مي گيرد. وادي السلام در عهد کهن دفن شدن حضرت آدم (عليه السلام) در سرزمين مقدس نجف اشرف گواه روشني بر قدمت اين سرزمين مي باشد و در احاديث فراواني به آن اشاره شده، از جمله حديث بسيار طولاني امام باقر (عليه السلام) در مورد تأسيس کعبه ي معظم مي باشد که از قداست خاص اين سرزمين حکايت مي کند. امام باقر (عليه السلام) در اين حديث نوارني، از تأسيس کعبه در عهد حضرت آدم ابوالبشر توسط جبرئل (عليه السلام) به تفصيل سخن گفته، در پايان مي فرمايد: خداوند به جبرئيل امينامر فرمود که چهار سنگ از چهار نقطه ي جهان برداشته، در چهار رکن کعبه قرار دهد: 1- سنگي از کوه صفا؛2- سنگي از کوه مروه؛ 3- سنگي از طور سينا؛ 4- سنگي از «جبل السلام» وآن ظهر کوفه است. (21) در اينجا منظور از «جبل السلام» همان وادي السلام است و يا نجف اشرف که شامل وادي السلام است. از اين حديث رابطه يخاص کعبه و مولود کعبه نيز استفاده مي شود. اگر ولادت با سعادت اميرمؤمنان در داخل عبه مايه ي شرف و قداست کعبه شده، چنان که امام صادق (عليه السلام) به آن تصريح کرده، در زيارت مأثور مي فرمايد: «السلام عليک يا من شرفت به مکة ومني؛ سلام بر تو اي اميرمؤمنان، که مکه و مني از تو شرف و آبرو پيدا کرد»، (22) خاک و گل آن نيز از سنگ حرم اميرالمؤمنين به عزت و آبرو رسيده است. وادي السلام در آستانه ي ظهور مولاي متقيان، اميرمؤمنان، حضرت علي (عليه السلام) به هنگام ترسيم خط سير حضرت بقيةالله (ارواحنا فداه) در روزهاي آغازين ظهور به سوي پايتخت دولت کريمه مي فرمايد: کاني به قد عبر من وادي السلام الي مسجد السهلة، علي فرس مجل، (23) له شمراخ (24) يزهو، و يدعو، و يقول في دعائه: لااله الا الله حقا حقا...گويي او را با چشم خود مي بينم که از «وادي السلام» عبور کرده، بر فراز اسبي که سپيدي پاها و پيشاني اش مي درخشد و برق مي زند، به سوي مسجد سهله در حرکت است و زير لب زمزمه اي دارد و خداي را اين گونه مي خواند: لااله الاالله حقا حقا... (25) وادي السلام در يوم الله رجعت بازگشت گروهي از مؤمنان خالص وعده اي از منافقون فاجر پيش از رستاخيز به اين جهان «رجعت» ناميده مي شود.اعتقاد به رجعت يکي از اعتقادات مسلم و ترديد ناپذير شيعه است، همه ي شيعيان اماميه در مورد رجعت اجماع کرده اند.(26) آيات فراواني در احاديث پيشوايان به آن تفسير شده(27)، احاديث بي شماري از پيشوايان معصوم در اين رابطه وارد شده (28) که تعداد اين احاديث خيلي بيش از تواتر (29) و ثبوت آن ضروريات مذهب شيعه است.(30) اول کسي که از امانان نور در دوران رجعت بر مي گردد حضرت سيدالشهدا (عليه السلام) است، که با 75000 نفر از شيعيانش رجعت مي کند.(31) در اين رجعت هفتاد تن از شهداي کربلا نيز در محضر سالار شهيدان رجعت مي کنند. (32) دوران فرمانروايي امام حسين (عليه السلام)به قدري طولاني خواهد شد که ابروهايش روي ديدگانش مي ريزد.(33) بعد از امام حسين(عليه السلام) دوران فرمانروايي مولاي متقيان اميرمؤمنان فرا ميرسد، او نيز به مدت 44000 سال حکومت مي کند.(34) براساس روايات فراوان، اميرمؤمنان(عليه السلام) رجعت هاي مختلف و متعدد دارد.(35) يکي از اين رجعت ها در عهد امام حسين (عليه السلام)(36) و يکي ديگر در عهد رسول خدا (صلي الله عليه و آله وسلم) خواهد بود.(37) امام صادق (عليه السلام) مي فرمايد: هي کرة رسول الله (صلي الله عليه و آله وسلم) فيکون ملکه في کرته خمسين الف سنة، و يملک اميرالمؤمنين (عليه السلام) في کرته أربعا و اربعين سنة. منظور از آن (50000 سال در آيه ي 4 از سوره ي معارج) رجعت رسول خدا مي باشد که مدت حکومت آن حضرت در رجعت 50000 سال است، و اميرالمؤمنان دردوران رجعتش 44000 سال فرمانروايي مي کند.(38) در روايات فراوان آمده است که به هنگام رجعت اميرمؤمنان (عليه السلام) همه ي پيامبران رجعت مي کنند و تحت فرماندهي آن حضرت قرار مي گيرند.(39) در آن روز رسول اکرم (صلي الله عليه و آله وسلم) پرچم را به دست با کفايت اميرالمؤمنان مي دهد، همه ي مخلوقات تحت فرماندهي آن حضرت قرار مي گيرند. (40) اين ديدار شکوهمند رسول گرامي ومولاي متقيان در سرزمين وادي السلام در بخشي بهنام«ثويه» رخ خواهد داد، چنان که رئيس مذهب شيعه امام جعفر صادق (صلي الله عليه و آله وسلم) در تفسير آيه ي 85 از سوره ي قصص مي فرمايد: لا تنقضي الدنيا و لا تذهب حتي يجتمع رسول الله (صلي الله عليه و آله وسلم) و اميرالمؤمنين (عليه السلام) بالثوية، فيلتقاين و يبنيان بالثوية مسجدا له اثنا عشر الف باب. دنيا سپري مي شود و به پايان نمي رسد؛ جز اين که رسول خدا با اميرمؤمنان در سرزمين «ثويه» گرد مي آيند، پس مسجدي در آن جا بنياد مي نهند که 12000 در دارد.(41) علاوه بر تصريح علماي تاريخ بر اين که «ثويه» بخشي از وادي السلام است، رسول گرامي اسلام با صراحت تمام از آن خبر داده، خطاب به اميرمؤمنان (عليه السلام) فرمود: أنت أخي، و ميعاد ما بيني و بينک وادي السلام. تو برادر من هستي، وعده ي ديدار من و شما در وادي السلام است. (42) در همین رابطه حديث ديگري شيخ مفيد در کتاب «الاختصاص» از امام صادق (عليه السلام) روايت کرده که در آخرين فراز آن آمده است: جبرئيل امين خطاب به رسول گرامي عرضه داشت:موعدکم السلام. وعده ي شما و علي بن ابي طالب با منافقان است در سرزمين «سلام» مي باشد. ابان بن تغلب پرسيد که سرزمين سلام کجاست؟ امام (عليه السلام) فرمود: يا ابان! السلام من ظهر الکوفة. اي ابان سرزمين سلام بخشي از پشت کوفه است. (43) از ديگر جلوه هاي زيبا ي وادي السلام در يوم الله رجعت، بازگشت 27 تن از ياران خاص حضرت بقية الله (عج) در سرزمين وادي السلام است، چنان که امام صادق (عليه السلام) مي فرمايد:يخرج القائم (عليه السلام) من ظهر الکوفة سبعة و عشرين رجلا....؛ حضرت قائم (عليه السلام) تعداد 27 تن (از ياران خاص خود) را از پشت کوفه بيرون مي آورد که 15 تن از آن ها از امت حضرت موسي(عليه السلام) است، 7 تن از آن ها اصحاب کهف مي باشند، 5 نفر ديگر عبارتند از: يوشع بن نون، سلمان، ابودجانه ي انصاري، مقدادو مالک اشتر. اين 27 تن ياران حضرت قائم (عج) و فمراندهان امت به فرمان او مي باشند.(44) مرحوم کليني با سلسله اسناد خود در ضمن يک حديث طولاني از امام صادق(عليه السلام) روايت مي کند که شيعيان و دوستان اميرمؤمنان(عليه السلام) چگونه مورد عنايت حق تعالي قرار مي گيرند، با جامعه هاي بهشتي پوشانيده مي شوند، از نعمت هاي بهشتي برخوردار مي شوند، در مجالس اهلبيت شرکت مي کنند، به هنگام قيام حضرت مهدي(عليه السلام) خداوند منان آن ها را بر مي انگيزاند، تا دسته دسته به ياري آن حضرت بشتابند و ندايش را لبيک گويند. آن گاه درمقابل بيان اين که از کجا برانگيخته مي شوند، امام صادق (عليه السلام) مي فرمايد: رسول خدا خطاب به اميرمؤمنان فرمود: «تو برادر من هستي، وعده ي ديدار من و شما در وادي السلام مي باشد».(45)وادي السلام از ديدگاه روايات در احاديث فراواني از قداست، عظمت و ويژگي هاي وادي السلام سخن رفته که به تعدادي از آن ها اشاره مي کنيم: 1- مرحوم کليني با سلسله اسناد خود از «حبةالعرني»(46) روايت مي کند که گفت: در محضر اميرمؤمنان در وادي السلام ايستاد و شروع به راز دل گفتن کرد و گويي با کسي سخن مي گفت. به احترام آن حضرت مدتي ايستادم تا خسته شدم، پس نشستم، تا حوصله ام سررفت، باز هم ايستادم تا خسته شدم، بازهم آن قدر نشستم که حوصله ام سررفت. اين بار ايستادم و عبايم را تا کردم و گفتم: اي اميرمؤمنان! از طول قيام شما من نگران شدم، ساعتي استراحت بفرماييد.پس عباي خود را روي زمين پهن کردم تا بر روي آن بنشينند. فرمود: يا حبة ان هو الا محادثة مؤمن و مؤانسته. اي حبه اين چيزي جز گفت و گوي با مؤمن و انس با مؤمن نمي باشد. گفتم: آيا آن نها نيز با يکديگر چنين گفت و گويي دارند؟ فرمود: نعم، و لو کشف لک لرأيتهم حلقا حلقا محتبين يتحادثون. آري، اگر پرده از مقابل ديدگانت کنار برود، خواهي ديد که آن ها نيز جامه به خود پيچيده، حلقه حلقه نشسته، با يکديگر سخن مي گويند. پرسيدم آيا ارواج مؤمنان در اين جا گرد آمده اند يا پيکرهاي آن ها؟ فرمود: ارواج، و ما من مؤمن يموت في بقعة من بقاع الارض الا قيل لروحه: الحقي بوادي السلام وانها لبقعة من جنة عدن. ارواح مؤمنان در اين جا گرد آمده است، هيچ مؤمني در هيچ بقعه اي از بقعه هاي روي زمين از دنيا ميرود جز اين که به روحش گفته مي شود: به وادي السلام بپيوند ، به راستي آن جا بقعه اي از بهشت برين مي باشد.(47) علامه مجلسي در مقام تبيين و تشريح اين حديث شريف مي فرمايد: به طوري که پيامبر اکرم(صلي الله عليه و اله و سلم) جبرئيل و ديگر فرشته ها را مي ديد، ولي اصحاب آن ها را نمي ديدند و به طوري که علي (عليه السلام) ارواح را در وادي السلام مي ديد، ولي «حبه» راوي حديث آن آن ها را نمي ديد، امکان اين معني هست که در وادي السلام باغ ها، بوستان ها، چشمه ها و استخرهايي باشد که مؤمنان با پيکرهاي مثالي و برزخي خود از آن ها برخوردار باشند، ولي ما از ديدن آن ها ناتوان باشيم.(48) سيد نعمت الله جزايري نيز در همين رابطه مي فرمايد: بهشت روي زمين سرزمين وادي السلام در نجف اشرف مي باشد که رواح مؤمنان در پيکر هاي مثالي متنعم از نعمت هاي الهي در آن جا هستند تا روزي که به جايگاه اصلي خود در بهشت برين راه يابند.(49) مکاشفه ي مشهور و شگفتي که براي مرحوم نراقي در وادي السلام رخ داده، مؤيد نظر علامه ي مجلسي و محدث جزايري مي باشد. در ابن رابطه مکاشفه ي بسيار جالب و شنيدني براي يکي از نواده هاي محقق طباطبايي (50) روي داده که به جهت اختصار از نقل آن صرف نظر مي کنيم. بر اساس اين مکاشفه ارواح همه ي مؤمنان شب ها در وادي السلام گرد آمده، از محضر مقدس مولاي متقيان کسب فيض مي کنند. به همين دليل از زيارت اهل قبول در شب نهي شده و تعليل شده که ارواح مؤمنين شب ها در وادي السلام هستند و هرگز نمي خواهند که لحظه اي از آن جا محروم شوند و زيارت آن ها در شب موجب محروميت آن ها از حضور در وادي السلام مي شود. 2- فضل بن شاذان در کتاب «القائم» با سلسله اسناد خود از اصبغ بن نباته روايت کرده که فرمود: مولاي متقيان اميرمؤمنان(عليه السلام) روزي از کوفه بيرون رفتند تا به سرزمين «غري» (نجف فعلي) رسيدند و در آن جا روي خاک ها دراز کشيدند. قنبر عرضه داشت: اجازه بفرماييد جامه ام را پهن کنم تا روي آن استراحت فرماييد. امام (عليه السلام) فرمود: «نه، اين چيزي جز تربت مؤمن و يا مزاحمت مجلس او نمي باشد». اصبغ بن نباته گويد: عرض کردم: مولاي من، تربت مؤمن را متوجه شديم، ولي منظور شما را از مزاحمت مجلس مؤمن متوجه نشديم. فرمود: يا ابن نباتة، لو کشف لکم لرأيتم أرواح المؤمنين في هذاالظهر حلقا يتزاورون و يتحدثون، ان في هذا الظهر روح کل مؤمن و بوادي برهوت نسمة کل کافر. اي پسر نباته، اگر پرده از برابر ديدگان شما کنار برود خواهيد ديد که ارواج همه ي مؤمنان در اين پشت گرد آمده، حلقه زده، با يکديگر ديدار مي کنند واز هر دري سخن مي گويند، که ارواح همه ي مؤمنان دراين نقطه گرد آمده وارواح کافران در وادي برهوت».(51) 3- شيخ طوسي با سلسله اسناد خود از مروان بن مسلم روايت کرده که به محضر امام صادق(عليه السلام) عرضه داشت: برادرم در بغداد زندگي مي کند مي ترسم که اجلش در آن جا فرا رسد. امام(عليه السلام) فرمود: ما تبالي حيثما مات، اما انه لا يبقي مؤمن في شرق الأرض و غربها الا حشر الله روحه الي وادي السلام. چرا در انديشه هستي که کجا بميرد، بدون ترديد هيچ مؤمني در مشرق و يا مغرب نمي ميرد، جز اين که خداوند روحش را به وادي السلام مي فرستد. راوي پرسيد: وادي السلام کجاست؟ فرمود: ظهر الکوفة اما اني کأني بهم حلق حلق قعود يتحدثون. وادي السلام پشت کوفه است، گويي من با چشم خود مي بينم که حلقه حلقه نشسته با يکديگر سخن مي گويند.(52) 4- ديلمي از امام صادق(عليه السلام) روايت کرده است که فرمود:ما من مؤمن يموت في شرق الا أرض و غربها، الا حشر الله جل و علا و روحه الي وادي السلام.هيچ مؤمني در شرق يا غرب دنيا نمي ميرد، جز اين که روحش را خداوند متعال به سوي وادي السلام گسيل مي دارد.راوي پرسيد: وادي السلام کجاست؟ فرمود: بين وادي النجف و الکوفة، کأني بهم خلق کبير قعود، يتحدثون علي منابر من نور. در ميان صحراي کوفه و نجف مي باشد، گويي با چشم خود مي بينم که مخلوقات بسياري بر فراز منبرهايي از نور نشسته با يکديگر سخن مي گويند.(53) 5- زيد نرسي، از اصحاب امام صادق(عليه السلام) از آن حضرت روايت مي کند که فرمود: چون روز جمعه و عيدين (فطر و قربان) فرا رسد، خداوند منان به رضوان. خازن بهشت. فرمان مي دهد که در ميان ارواج مؤمنان که در عرصه هاي بهشت قرار دارند فرياد بر آورد که خداوند به شما رخصت داده که به خويشان و دوستان خود در دنيا سر بزنيد... آن گاه امام(عليه السلام) تشريح مي کند که با چه تشريفاتي آن ها را به روي زمين مي آورند. سپس مي فرمايد: فينزلون بوادي السلام، و هو واد بظهر الکوفة، ثم يتفرقون في البلدان و الامصار، حتي يزورون أهاليهم الذين کانوا معهم في دار الدنيا. پس آن ها در وادي السلام فرود مي آيند و آن منطقه اي در پشت کوفه است. از آن جا به شهرها و کشورها پراکنده مي شوند، سپس به خويشان و آشنايان خود که در دنيا با آن ها آميزش داشتند سر مي زنند... و شامگاهان به جايگاه خود در بهشت برين باز مي گردند. (54) ملک نقال احاديث ياد شده به صراحت دلالت دارند بر اين که ارواح مؤمنان به وادي السلام نجف منتقل مي شوند، در عالم برزخ در آن سرزمين پاک با يکديگر انس مي گيرند و به گفت و گو مي پردازند و از نعمت هاي بي کران الهي متنعم مي باشند، ولي در احاديث ديگري از وجود «ملک نقال» و نقل و انتقال اجساد برخي از مؤمنان به وادي السلام نجف و ديگر مشاهد مشرفه سخن رفته است. (55) اين احاديث را محمد نبي تويسرکاني (م.1320هـ) در کتاب لئاتي الاخبار گرد آورده(56) و سيد محمدباقر قزويني، از شاگردان شريف العما(م.1245هـ) در اين رابطه کتاب مستقلي تأليف کرده، آن را رساله ي اثبات ملک نقال نام نهاده است.(57) در اين رابطه مکاشفه ي بسيار جالبي براي مرحوم ملامهدي نراقي در وادي السلام رخ داده، که سه تن از ملائکه ي نقال را مشاهده کرده که پيکر مؤمني را به وادي السلام نجف اشرف حمل مي کنند. مشروح اين داستان را شيخ محمود عراقي با سند بسيار معتبر و قابل استناد از مرحوم نراقي نقل کرده است.(58) داستان جالب ديگري در همين رابطه براي مرحوم شيخ فضل الله نيشابوري(م.1357هـ) رخ داده، که مشروح آن را به صورت مستند در کتاب «اجساد جاويدان» آورده ايم.(59) از ويژگي هاي وادي السلام مرحوم ديلمي در ارشاد مي فرمايد: از ويژگي اي تربت اميرالمؤمنين (عليه السلام) اين است که از کساني که در آن سرزمين دفن شوند عذاب قبر و سؤال نکير و منکر برداشته مي شود، چنان که در روايات صحيح به آن تصريح است.(60) براي همين است که بسياري از بزرگان وصيت مي کردند که جنازه شان را به نجف اشرف منتقل کنند و در جوار حرم ملکوتي اميرمؤمنان، در بهشت روي زمين «وادي السلام» به خاک بسپارند. تعداد کساني را که در طول چهارده قرن در اين سرزمين مقدس به خاک سپرده شده اند، جز خداوند منان نمي داند. گذشته از سفرنامه هاي جهانگردان، در گزارش هاي محرمانه ي بريتانيا نيز از رقم بالاي جنازه هايي که به جهت قداست مکان از ممالک مختلف جهان با امکانات محدود آن زمان به وادي السلام آورده مي شد، گفت و گو شده است.(61) مرحوم ديلمي از برخي از صلحاي نجف اشرف نقل کرده که درعالم رؤيا ديده است که از هر قبري که در آن سرزمين وجود دارد، ريسماني بيرون آمده به گنبد مولاي متقيان گره خورده است.(62) سپس اضافه مي کند که از ويژگي هاي اين سرزمين مقدس اين است که ارواح همه ي مؤمنان به سوي آن گسيل مي شوند.(63) مقام صاحب الزمان (عج) از درب طوسي صحن مقدس اميرالمؤمنان (عليه السلام) بيرون آمده، از مسجد شيخ طوسي مي گذريم، از درب اصلي وادي السلام وارد شده، از مقام هود و صالح مي گذريم، اولين مسير ماشين رو که در سمت چپ ما قرار دارد، مسير مقام حضرت مهدي (عليه السلام) مي باشد.مسير کوتاهي را پيموده با گنبد سبزي رو به رو مي شويم که در طول قرن ها به مقام حضرت مهدي (عليه السلام) شهرت داشته، در طول قرون و اعصار صدها نفر در اين مکان مقدس به محضر کعبه ي مقصود و قبله ي موعود تشرف يافته، کرامات و معجزات بي شماري از آن بزرگوار در اين مقام مشاهده شده، بيماران صعب العلاجي با نفس مسيحايي اش شفا يافته، عاشقان دلسوخته و شيعيان شيفته اي پس از يک عمر «ياابن الحسن» گفتن و اشک حسرت ريختن، در اين مکان مقدس شاهد مقوصد را مشاهده نموده، پيشاني ادب بر آستان ملک پاسبانش نهاده، خاک زيرپايش را توتياي چشم خود قرار داده اند، که به چند نمونه از آن ها در پايان اين نوشتار اشاره خواهيم نمود. کاشي کاري گنبد و بارگاه موجود، در سال 1310 هـ.ق توسط شخصي به نام سيد محمدخان پادشاه سند انجام شده است. ساختمان قبلي توسط سيد بحرالعلوم (متوفاي 1212هـ.ق) تجديد بنا شده بود.(66) در محراب مقام حضرت مهدي (عليه السلام) سنگي موجود است که زيارتنامه ي حضرت بقيه الله (ارواحناه فداه) بر آن نقش بسته است تاريخ کنده کاري اين سنگ نهم شعبان 1200 هـ.ق مي باشد.(65)محدث نوري در مورد تاريخچه ي مقام حضرت مهدي (عليه السلام) مي نويسد: در بيرون سور شهر نجف در سمت غربي قبرستان معروف وادي السلام مقام مقدس حضرت مهدي (عج) واقع است، که از براي آن: صحن، گنبد، مقام و بارگاهي است و در آن جا محرابي است منتسب به حضرت مهدي (عج) که علت اين انتساب معلوم نيست، نمي دانيم که آيا در آن جا کسي آن سرور را ديده، يا کرامتي از آن حضرت در آن مکان مقدس ظاهر گشته؟ جز اين که آن مقام شريف از قديم الايام وجود داشته است.(66) مرحوم محدث قمي نيز در «هديه الزائرين» همان بيان استادش محدث نوري را آورده است. در داستان تشرف يک سعادتمند کاشاني که در مقام حضرت مهدي (عج) در وادي السلام، رخ داده و مشروح داستانش در بحارالانوار آمده و به عنوان «مقام مهدي» تصريح شده است.(67) محدث نوري پس از نقل اين داستان مي فرمايد: از امثال اين داستان معلوم مي شود که اين مقام شريف در آن زمان وجود داشته و انتسابش به حضرت مهدي(عليه السلام) معروف و مشهور بوده است.(68) علامه ي بزرگوار مولا محمدتقي مجلسي (متوفاي 1070 هـ.ق) در کتاب گرانسنگ «لوامع صاحب قراني» که در سال 1066 هـ.ق به تأليف آن پرداخته، (69) گزارش سفر خود به عتبات عاليات را به طور مشروح آورده و در ضمن آن فرموده: 28 سال پيش از اين (70) به زيارت حضرت اميرالمؤمنين مشرف شدم... مشغول رياضت شاقه شدم، اکثر ايام در مقام حضرت صاحب الامر(عليه السلام) مي بودم که در خارج نجف اشرف واقع است... شب ها پروانه وار بر دور روضه ي مقدسه مي گشتم... روزها در مقام حضرت صاحب الامر(عليه السلام)...(71) بيان مجلسي اول صريح است در اين که اين مقام در عهد او نيز موجود بوده و به حضرت صاحب الامر(عليه السلام) منتسب بوده است. در کتاب لؤلؤ الصدف در تاريخ النجف تأليف سيدعبدالله، مشهور به ثقةالاسلام، که در تاريخ 1322هـ.ق تأليف شده، (72) آمده است که در مقام حضرت مهدي (عليه السلام) سنگ مرمري هست که زيارتنامه ي آن حضرت بر آن حک شده، و تاريخ کنده کاري آن 912 هجري مي باشد. از بررسي مطالب بالا به اين نتيجه مي رسيم که اين مقام در طول قرون و اعصار به عنوان مقام حضرت مهدي (عليه السلام) اشتهار داشته و همه روزه پذيراي هزاران تن از شيفتگان دلسوخته و عاشقان پاکباخته ي کعبه ي موعود و قبله ي مقصود بوده است.نگارنده در سفره هاي خود به عتبات عاليات، در سال هاي 1357، 1377، 1379 و 1382ش. به زيارت اين مکان مقدس شرفياب شده، و در هر نوبت شاهد اجتماع صدها فر از مشتاقان و ارادتمندان ساحت مقدس حضرت بقيةالله (ارواحنافداه) در طول ساعات روز بوده است. ولي به طوري که محدث نروي و محدث قمي بيان فرموده اند از تاريخچه ي دقيق آن اطلاعي در دست نيست. در سمت راست مقام چاهي است که راهيان نور و عاشقان کوي محبوب از آب آن تبرک مي جويند و مي گويند که مکرر ديده شده که حضرت صاحب (عليه السلام) از آن وضو گرفته اند. در سمت چپ مقام نيز اطاق و محرابي هست که به مقام امام صادق (عليه السلام) مشهور است. در طول قرون و اعصار مقام حضرت مهدي (عليه السلام) خدمه اي داشت که متصدي تنظيف و اداره ي آن بودند و براي مقام موقوفاتي بوده که براي روشن نگاه داشتن مقام هزينه مي شد. در گذشته در اطراف مقام خانه هايي بوده که خدام مقام در آن ها سکونت داشتند، پس از هجوم وهابيان و ناامن شدن آن جا، آن ها نيز خانه هاي خود را ترک گفته، به داخل شهر رفتند، اين خانه ها به تدريج متروکه و مخروبه شدند. اداره مقام اينک در دست تيره اي از اهالي نجف به نام آل ابوصبيع مي باشد.(73)پي نوشت 1- تهذيب الاحکام، ج6، ص34.2- همان. 3- فرحةالغري، ص 57. 4- مزارات اهل البيت، ص 49. 5- ماضي النحف، ج1، ص 246. 6- همان، ص 97. 7- تهذيب الاحکام، ج6، ص 34. 8- مصباح الزائر، ص 117. 9- المزارالکبير، ص 192. 10- مصباح المتهجد، ص 745.11- سفرنامه ي ابن بطوطه، ج1، ص 85.12- بحارالانوار، ج52، ص 273. 13- بشارةالاسلام، ص 66. 14- کافي، ج3، ص 243. 15- بحارالانوار، ج 27، ص 307. 16- قاموس الرجال، ج4، ص 156. 17- سيرأعلام النبلاء، ج2، ص 323.18- ماضي النجف، ج1، ص 247. 19- تفسير العياشي، ج2، ص 307؛ بحارالانوار، ج11، ص 333،؛ ج 100، ص 387؛ مستدرک الوسائل، ج3، ص 401. 20- بحارالانوار، ج 18، ص 384. 21- کافي، ج2، ص 197؛ تفسيرالعياشي، ج1، ص 126؛ علل الشرايع، ج2، ص 422؛ مراة العقول، ج17، ص 21؛ بحارالانوار، ج 11، ص 185؛ وسائل الشيعه، ج13، ص 209.22- المزار الکبير، ص 206؛ اقبال الاعمال، ص 608؛ بحارالانوار، ج 100، ص 374. 23- محجل: اسبي که قسمتي از پاهاي آن سفيد و درخشان باشد [لسان العرب: ج3، ص 65].24- شمراخ: سپيدي باريک و هلال گونه اي که از پيشاني اسب سوي لب هايش کشيده شود. [فقه اللغه، ثعالبي، ص 670]25- دلائل الامامه، ص 458؛ العدد القويه، ص 75؛ بحارالانوار، ج 52، ص 391؛ ج 94، ص 365؛ منتخب الاثرف ج3، ص 250. 26- مجمع البيان، ج7، ص 235. 27- در کتاب «رجعت يا دولت کريمه ي خاندان وحي» صص 23 تا 95 تفسير 70 آيه از آيات قرآن کريم ره به رجعت، از پيشوايان معصوم آورديم. 28- شيخ حر عاملي بيش از 520 حديث در اين رابطه، در کتاب «لاايقاظ من الهجعة بالبرهان علي الرجعة» گرد آورده است. 29- بحارالانوار، ج 53، ص 123. 30- الايقاظ، ص 82. 31- تفسيرالبرهان، ج10، ص 172؛ تأويل الايات، ج2، ص 762. 32- تفسيرالعياشي، ج3، ص 37. 33- الايقاظ، صص 330 - 333.34- بحارالانوار، ج 53، ص 43؛ مختصرالبصائر، ص 115. 35- الايقاظ، صص 336.36- مختصر البصائر، ص 120. 37- بحارالانوار، ج53، ص 104. 38- تفسيرالبرهان، ج10، ص 55.39- الايقاظ، ص 331؛ مختصر البصائر، ص 112؛ بحارالانوار، ج53، ص 41. 40- تفسيرالبرهان، ج2، ص 437.41- الايقاظ، ص 335؛ تفسيرالبرهان، ج7، ص 337؛ تأويل الايات، ج1، ص 424.42- کافي، ج3، ص 131؛ الزهد، ص 81؛ مراةالعقول، ج13، ص 292؛ بحارالانوار، ج6، ص 198؛ ج 53، ص 97. 43- مدينةالمعاجز، ج3، ص 98؛ بحارالانوار، ج 53، ص 66. 44- ارشاد مفيد، ج 2، ص 386؛ تفسير العياشي، ج2، ص 165. 45- کافي، ج3، ص 131؛مراةالعقول، ج13، ص 292. 46- ابوقدامه، حبةبن جوين، از قبيله ي عرينه، از اصحاب اميرمؤمنان (عليه السلام) بود، به سال 76 يا 77 هـ.ق در گذشت. [قابوس الرجال، ج 3، ص 74].47- کافي، ج3، ص 243؛ بحارالانوار، ج6، ص 268، ص 37؛ مراةالعقول، ج14، ص 218.48- بحارالانوار، ج50، ص 135.49- قصص الانبياء ، جزايري، ص 258. 50- علامه سيد عبدالعزيز طباطبائيف اسوه ي تحقيق و پژوهش، نواده ي صاحب عروه و موفاي شب 7 رمضان 1316 هـ.ق. 51- المحتضر، ص 4؛ بحارالانوار، ج 27، ص 307. 52- تهذيب الاحکام، ج1، ص 466؛ کافي، ج 3، ص 243؛ مراة العقول، ج14، ص 220؛ بحارالانوار، ج6، ص 268؛ ج100، ص 243.53- ارشاد القلوب، ج2، ص 441؛ بحارالانوار، ج100، ص 234.54- الاصول الستة عشر، اصل زيد النرسي، ص 43؛ بحارالانوار، ج6، ص 292؛ ج 89، ص 284.55- اجساد جاويدان، ص 334. 56- لئاتي الاخبار، ج 4، ص 277. 57- الذريعه، ج 1، ص 100؛ ج22، ص 218. 58- دارالسلام عراقي، ص 429 - 432. 59- اجساد جاويدان، ص 332-338. 60- ارشاد القلوب، ج2، ص 439؛ بحارالانوار، ج100، ص 233.61- موسوعة العتبات المقدسه، ج6، ص 245. 62- ارشاد القلوب، ج2، ص 439.63- بحارالانوار، ج100، ص 233.64- تحفةالعالم، ج 1، ص 319. 65- ماضي النجف، ج1، ص 96. 66- کشف الاستار، ص 206؛ رخسارپنهان، ص 368. 67- بحارالانوار، ج52، ص 176.68- کشف الاستار، ص 206. 69- لوامع صاحب قراني، ج8، ص 817. 70- يعني به سال 1038 هـ.ق (1038=28-1066)71- لوامع صاحب قراني، ج8، ص 664. 72- الذريعة، ج18، ص 383. 73- ماضي النجف، ج1، ص 96. انتظار موعود 11.12
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 428]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها