تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1848301540
گنجینه معرفت(2)
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
گنجینه معرفت(2) آرزوهای دراز آرزوی موهوم جز آنکه فکر انسان را به خود مشغول کند و او را از فعالیت و کوشش باز دارد، نتیجه دیگری نخواهد داشت. انسان نباید خود را با آرزوها سرگرم کند و بیهوده به چیزهای دست نیافتنی دل ببندد؛ زیرا این جز پشیمانی ثمری نخواهد داشت. آرزوی دور و دراز، آن هم در امور دنیوی، نه تنها انسان را نیازمند مردم میسازد، بلکه مسیر زندگی معنوی انسان را هم عوض کرده، چه بسا او را به سراشیبی سقوط میکشاند. همانگونه که آرزوی حکومت ری ابن سعد را به کربلا کشاند و شد آن چه نباید میشد. حضرت علی(علیه السلام) می فرمایند:اِنَّ اَخْوَفَ ما اَخافُ عَلَیْکُمْ خِصْلَتانِ اِتّباعُ الهَوی و طُولُ الاَمَلِوحشتناکترین چیزی که برای شما از آن بیمناکم دو چیز است: یکی پیروی از خواستههای نفسانی و دیگر آرزوهای دراز.فراموش کردن نیکیهای خود اگر به کسی نیکی میکنید، فتوت و جوانمردی ایجاب میکند که کار نیک خود را فراموش کنید، نه اینکه همواره این کار را به خاطر بیاورید، یا خدای ناکرده به این و آن بگویید. این کار ممکن است علاوه بر اینکه پاداش معنوی شما را کم کند، چه بسا موجب آزار آن شخص هم بشود؛ زیرا برخی از مردم نمیخواهند دیگران از کمکی که به آ نها شده است، آگاه شوند. بنابراین سعی کنید عمل نیک خود را فراموش کنید تا پاداش معنویتان حفظ شود و آبروی کسی که به او نیکی کردهاید نیز محفوظ بماند. حضرت علی(علیه السلام) میفرمایند:اِذا صَنَعْتَ مَعْروفا فَاَنْسِهِچون کار نیکی کردی، آن را فراموش کن.آمرزش انسان در طول زندگی، مرتکب گناهانی میشود که پس از آن پشیمان شده، روی به خدا میآورد، و توبه و تعهد میکند که دیگر آن گناه را تکرار نکند. در صورت وجود چنین توفیقی جای امیدواری هست؛ امّا برخی اهل توبه و بازگشت و در فکر ترک گناه نیستند، غافل از اینکه در یک لحظه نامعلوم، مرگ انسان فرا میرسد و توفیق توبه نمییابد. راستی چه وقت باید روی به درگاه بینیاز آورد؟ مسلما زمانی که درهای آمرزش بسته نشده باشد. حضرت علی(علیه السلام) میفرمایند:اَلاِْستغفارُ دَواءُ الذُّنوبِطلب آمرزش داروی گناهان است.شکنجه بدکاران برخی از مردم، به آزار دیگران و ارتکاب گناه مشغولاند و از این بیراهه باز نمیگردند. نصیحتگران نباید ناامید شوند، بلکه تا آنجا که ممکن است، باید از راه مستقیم یا غیرمستقیم، به هدایت آنان بپردازند. یکی از این روشها برخوردهای حساب شده انسانی است که می‌تواند در روحیه آنها تأثیر مثبت نهاده، آنها را دچار خجلت و شرمندگی کند، به طوری که در برابر انسانهای نیکوکار و خوش برخورد، خود را حقیر و کوچک بینگارند و تلاش کنند تا در راه مردان خدا گام بردارند. حضرت علی(علیه السلام) میفرمایند:وَ ازْجُر المُسئَی بِفِعلِ المُحسنِبا کار نیک، بدکار را از بدی باز دار.تصرف در اموال همه میدانیم که مرگ حق است و هیچ انسانی در این جهان مادی برای همیشه ماندگار نیست. مرگ ناگهان به سراغ انسان میآید و کاخ آمال و آرزوهایش را فرو میریزد. سعی کنیم بسیاری از کارهایی که میخواهیم به عهده وصی بگذاریم، تا زندهایم و فرصت داریم، خودمان با دقت بیشتری به انجام برسانیم. در تعالیم اسلامی ارزش آنچه انسان با دست خود میبخشد، بسیار بیشتر از آن چیزی است که دیگران به جای او میدهند. حضرت علی(علیه السلام) میفرمایند:کُن وَصیَّ نفسِکَ وَافْعَلْ فی مالِکَ ما تُحِبُّ اَنْ یَفْعَلَهُ فیهِ غیرُکَوصی خودت باش و آنچه دوست داری دیگری در مالت انجام دهد، خودت انجام بده.تکمیل کارها دیده میشود کسانی به نیت کمک به افراد یا احداث مؤسسهای مشغول کار میشوند، اما پس از چند روز آن کار را رها کرده، به دنبال کار دیگری میروند. این عمل آنها از نظر خلق و خالق محکوم است. از نظر خلق محکوم است، چون بعد از امیدواری، آنها را دچار ناامیدی میکنند و موجبات ضربههای روحی را فراهم میآورند. از نظر خداوند هم این کار پسندیده نیست. بنابراین اگر انگیزه کار نیکتان انسانی ـ اسلامی است، کاری را که شروع کردهاید، به پایان برسانید، یا اگر میخواهید آن را نیمه کاره رها کنید، از اول شروع نکنید. حضرت علی(علیه السلام) میفرمایند:اِکمال المَعروفِ اَحسَنُ مِن ابتدائِهِتمام کردن کار خوب، از آغاز کردن آن بهتر است.خوش قولی بسیاری از مردم چنان قول میدهند که شنونده تصور میکند با افرادی منطقی روبرو است، امّا وقتی هنگام وفا به وعده فرا میرسد، آن چنان چهره عوض میکنند که غیرقابل باور است. اساسا بازار قول دادن و خلاف آن عمل کردن از همه بازارها گرمتر است. در حالی که اسلام عزیز میخواهد که انسان یا اصلاً قول ندهد، یا اگر قول داد به قولش وفادار بماند و در ادای آن نهایت تلاش خود را مبذول کند. حضرت علی(علیه السلام) میفرمایند:ما اَحْسَنَ الْوَفاءَ وَاَقْبَحَ الْجَفاءَچه قدر وفای به عهد خوب و بدقولی زشت است.همت بلند گرچه برخی از مردم در ظاهر فقیرند، اما وقتی به زندگی آنها توجه میکنید، میبینید از طبعی بلند و روحیهای قوی برخوردارند. آن چنان بزرگوارانه زندگی میکنند که تو گویی هیچ نیاز مادی ندارند سعی میکنند تا دیگران از فقرشان با خبر نشوند و نجابت و همت بلندشان خدشهدار نشود. وقتی انسان با چنین کسانی روبهرو میشود، ناخودآگاه به یاد این فرمایش حضرت علی(علیه السلام) میافتد که میفرمایند:اَلشَّرَفُ بِالهِمَمِ العالِیَةِ لابالرِمَمِ البالِیَةشرف به بلند همتی است، نه به استخوانهای پوسیده.لباس تقوا ارزش هر انسانی به میزان برخورداری او از لباس تقواست. انسان باید تلاش کند تا همواره این لباس مقدس را پاکیزه نگه دارد و چنانچه آلودگی کوچکی در لباس خود مشاهده کرد، با جدیت و وفوریت تمام و با آب شفابخش توبه آن را بشوید وگرنه، چنانچه آلودگی به تمام لباس سرایت کند، جز شرمساری چیز دیگری نصیب انسان نخواهد شد. حضرت علی(علیه السلام) میفرمایند:مَنْ تَعْری عَنْ لِباسِ التَّقوی لَمْ یُسْتَتِرْ بِشَیءٍ مِنْ اَسْبابِ الدُّنیهرکس به جامعه تقوا پوشیده نشود، هیچ چیز از اسباب دنیا او را نمیپوشاند.اظهار فقر چون عقل بیشتر مردم به چشمانشان است، همین که احساس کنند فردی دچار فقر شده است، با کمال تأسف با او برخورد فقیرانه میکنند؛ در حالی که شرف آدمی به میزان برخورداری او از کمال و انسانیت اوست، نه به نیازمندی یا بینیازی او. چون بعضی از کوتهنظران از درک این مسئله عاجزند، بهتر است انسان فقر و نداری خود را پیش هرکسی آشکار نسازد و خود را کوچک نکند. حضرت علی(علیه السلام) می فرمایند:مَن اَظْهَرَ فَقْرَهُ اَذَلَّ قَدْرَهُهرکس نداری خود را آشکار کند، خودش را سبک کرده است.جلب اعتماد مردم از بزرگترین موفقیتهایی که نصیب انسان میشود، این است که مردم در امور دین و دنیای خود به او اطمینان کنند و به آنچه اظهار میکند اعتماد داشته، سخنانش را از صمیم قلب بپذیرند. این توفیق بزرگی است که به آسانی نصیب هرکس نخواهد شد. انسان می‌تواند با اعمال صالح و در آزمونهای اجتماعی، شایستگیهای خود را در عمل اثبات کند تا در نزد مردم اعتبار و ارزش بیابد. حضرت علی(علیه السلام) می فرمایند:کَفی بِالْمَرْءِ سَعادَةً اَنْ یُوثَقَ بِهِ فی اُمورِ الدّینِ والدُّنیدر سعادت انسان همین بس که مردم در امور دین و دنیا به او اعتماد کنند.پنهان کاری بعضیها وقتی کار نیکی انجام میدهند، همه عالم را خبر میکنند، در حالی که این کار درستی نیست و نوعی ریاکاری و خودنمایی به حساب میآید. انسان با اخلاص، باید سعی کند که اعمال خوبش را مخفیانه انجام دهد تا مردم تصور نکنند که او قصد ریاکاری دارد. وقتی انسان همگان را از عمل خود آگاه میسازد، هرچند قصد ریاکاری نداشته باشد، خود به خود، در معرض خطر ریا میافتد و نیز ممکن است متّهم به ریاکاری شود. حضرت علی(علیه السلام) می فرمایند:اِذا صَنَعْتَ مَعروفا فَاسْتَتِرْهُ وَ اِذا صُنِعَ اِلَیْکَ فَانْشُرْهُوقتی کار نیکی انجام میدهید آن را پنهان کنید و وقتی به شما نیکی میشود، آن را آشکار کنید.پاسخ درست وقتی از شما چیزی میپرسند یا جواب آن را میدانید یا نمیدانید؛ اگر جواب آن را میدانید وظیفه انسانی ایجاب میکند که مؤدبانه پاسخش را بگویید و اگر نمیدانید، با عذرخواهی وی را به شخصی که میداند معرفی کنید. در این میان متأسفانه به افرادی برمیخوریم که یا اعتنایی به سؤال کننده نمیکنند، یا طوری پاسخ میدهند که او راه و چاه را به کلی از یاد میبرد و سردرگم میشود. هر انسان با وجدانی باید از این صفت بد پرهیز کند. حضرت علی(علیه السلام) میفرمایند:مِنْ بُرهانِ الْفَضْلِ صائِبُ الْجَوابِپاسخ درست نشانه فضیلت است.حیات دانشمندان دانشمند به واسطه دانشش، همیشه زنده، و وجودش روشنی بخش همگان است. دانشمند هرگز نمیتواند نسبت به نشر دانش خود بیاعتنا باشد و صمیمانه در ترویج آن نکوشد. دیگران نیز وظیفه دارند بیشترین بهرهها را از او ببرند. دانشمندان نقش سنگینی در جامعه انسانی به عهده دارند؛ زیرا مسائل گوناگون را بهتر از دیگران میفهمند و بهتر میتوانند آنها را به دیگران بفهمانند. پیشرفتها، موفقیتها، خلاقیتها و کشفها در سایه دانش دانشوران میسر خواهد بود. حضرت علی(علیه السلام) میفرمایند:اَلعالِمُ حَیٌّ وَ اِن کانَ مَیِّتدانشمند زنده است حتی اگر بمیرد.تخصص در یک رشته برای اینکه انسان بتواند از دانشی، آن طور که باید و شاید بهره ببرد، راهی ندارد جز اینکه همان رشته را پی گیرد و آن قدر در آن دانش بکوشد که در آن متخصص شود. بدیهی است در این حال، همه نیروهای فکری شخص در یک نقطه تمرکز مییابد و پیشرفتش افزایش مییابد. برعکس زمانی که نیروی فکر در رشتههای گوناگون علمی به کار گرفته شود، از هیچ یک از آنها نتیجه قابل توجهی به دست نمیآید. پس چنانچه در یک رشته متخصص شوید بهتر از آن است که در همه علوم وقت صرف کنید و از هیچ یک بهره کاملی نبرید. حضرت علی(علیه السلام) میفرمایند:رُبَّ یَسیر اَنمی مِن کثیرٍچه بسیارند چیزهای اندک و خُرْد که نتیجهشان بیش از چیزهای بزرگ و کلان است.افراط در دوستی از آنجا که بشر ذاتا اجتماعی آفریده شده، ناگزیر است در زندگی، برای خود دوستانی انتخاب کند. البته معاشرت با دوستان، اگر دوستان خوبی باشند، برای او فواید بسیاری دارد؛ ولی در عین حال، چون دوست صمیمیو دلسوز کم است، انسان باید تا می‌تواند از معاشرتهایش بکاهد. اصولاً کسانی که در زندگی دارای دوستان بسیارند، کمتر به امور و تکالیف خود میرسند؛ چون اوقاتشان صرف معاشرت و گفتگو میشود و فرصت نمیکنند به کارهای اساسی خویش برسند. ناگهان متوجه میشوند که بخش مهمی از عمرشان، بدون آنکه بهرهای گرفته باشند، گذشته است. البته منظور این نیست که معاشرت به کلی ترک شود، بلکه هدف محدود کردن دوستیها است. حضرت علی(ع) میفرمایند:قِلَّةُ الخِلْطَةِ تَصُونُ الدّینَ وَ تُریحُ مِنْ مُقارَنَةِ الاشرارِکمی آمیزش با دیگران دین را حفظ میکند و شخص را از نزدیکی به بدان آسوده میسازد.غفلت غالبا تصمیمهای خطرناک در یک آن گرفته میشود ولی پشیمانی آن، سالها و بلکه تا پایان عمر باقی میماند. نطفه همه حوادث بزرگ در یک لحظه بسته میشود. انسان باید متوجه باشد تا در آن لحظه مبادا خدای ناکرده، امیال شیطانی بر عقلش چیره شود و به جای تفکر و عاقبت اندیشی تصمیمهای آنی بگیرد. یک لحظه غفلت ممکن است عمری پشیمانی به بار آورد. حضرت علی(ع) در نکوهش غافلان میفرمایند:وَیْلٌ لِمَنْ غَلَبَتْ علیه الْغَفَلةُ فَنَسِیَ الرَّحْلَةَ وَ لَمْ یَسْتَعِدْوای بر آن کس که غفلت بر او چیره شود.بهترین پناهگاه انسان هر قدر قوی باشد باز هم به پناهگاهی نیاز دارد که سایه آن بتواند ادامه حیات دهد و به سوی خوشبختی حرکت کند، این تکیه گاه چیزی جز ایمان نیست. هیچ چیز مانند ایمان نمیتواند حافظ و نگهبان درون و بیرون انسان باشد. ایمان است که در شبهای تاریک، پناهگاهی محکم است و همه اضطرابها و نگرانیها را به آرامش بدل میکند. حضرت علی(ع) میفرمایند:اَلایمانُ شَفیعٌ مُنْجِحٌایمان شفیع نجات بخشی است.باطن بیمار چه بسا انسانهایی که چهرهای زیبا و جذاب و باطنی بیمار و آلوده دارند. لطف خداوند رحیم ایجاب میکند که معایب این افراد پوشیده بماند و آبرویشان حفظ شود، اما در هر حال خود انسان از باطنش آگاه است و نباید از این لطف خداوند، استفاده سوء کند و خود را به عنوان فردی صالح و شایسته قلمداد کند، بلکه باید در برابر این پردهپوشی بکوشد تا عیبهای باطنیاش را به تدریج بر طرف کند تا ظاهر و باطنش نیکو شود. حضرت علی(ع) میفرماید:ما اَقْبَحَ بِالاِنْسانِ باطِنا عَلیلاً و ظاهرا جَمیلچه قدر زشت است که انسان باطنی بیمار و ظاهری زیبا داشته باشد.شهرت از عواملی که باعث بدبختی انسانها میشود و آنها را از مسائل اساسی زندگی باز میدارد، مشهور شدن در میان مردم است. تا وقتی که انسان شهرتی ندارد، به راحتی می‌تواند اعمال و افکار خود را به هر کیفیّتی که میخواهد راه ببرد و در کارها دچار درهم ریختگی نشود. در این حال، تصمیمگیریهایش از قدرت و استحکام بیشتری برخوردار است. برعکس شخصی که شهرت دارد، تمرکز فکر ندارد و در نتیجه دچار تزلزل رأی در تصمیمگیری خواهد شد و این باعث میشود آسایش خود را تا حدودی از دست بدهد. حضرت علی(ع) میفرمایند:اِنَّ فی الخُمولِ لَراحَةٌدر گمنامی گونهای از آسایش هست.شهادت دروغ کسانی که جز به منافع مادی نمیاندیشند، بسیاری از اوقات با شهادتهای دروغین به پایمال کردن حق دیگران میپردازند. آنها در این راه، آشنا و بیگانه نمیشناسند و هرجا که منافع مادیشان ایجاب کند، به سادگی شهادت ناحق میدهند، بدون آن که دچار عذاب وجدان شوند. یک روز به نفع شما شهادت میدهند و فردا به زیان شما؛ تا سنگینی کفه ترازو به کدام سو باشد. باید از این افراد دو رو و دسیسههایشان همواره بر حذر بود که حضرت علی(ع) میفرمایند:مَنْ شَهِدَ لَکَ بِالباطِلِ شَهِدَ عَلَیْکَ بِمِثْلِهِهرکس به سود تو شهادت باطل دهد، به زیان تو نیز چنین خواهد کرد.منبع: پایگاه حوزه
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 356]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها