تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833518376
علامه سید ابوالحسن رفیعی قزوینی
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
علامه سید ابوالحسن رفیعی قزوینی نويسنده: سید علی رضا سیّد کباری تبار علمتبار آیة اللّه رفیعی قزوینی از خاندانهای علمی شیعه در قزوین است. آنان از سادات حسینی به شمار میآیند و از ذریه سید میرزا محمد زمان طالقانی قزوینی، از اکابر علمای عصر خویش و از شاگردان ملا خلیلا قزوینیاند.(1)سید میرزا رفیع ( متوفی 1272ه.ق) از فرزندان سید محمد باقر، از مجتهدان و حکمای الهی عصر خویش بود که نامش عنوان این خاندان جلیل گشت. بدین ترتیب این سلسله به « آل رفیعی» شهرت یافتند.نسب آیة اللّه سید ابوالحسن رفیعی قزوینی با یک واسطه به سید میرزا رفیع میرسد و سیادت و علم را از این تبار پاک به ارث برده است.« سید میرزا رفیع - سید ابراهیم - سید ابوالحسن رفیعی قزوینی.»نسب مادریش نیز به واسطه آیة اللّه حاج سید علی مجتهد قزوینی به « آیة اللّه سید ابراهیم» میرسد.(2)تولد ابوالحسنواژه خجسته ابوالحسن، کنیه پنج تن از امامان شیعه (ع) است که به ترتیب عبارتند از: -1امام علی -2 (ع)امام سجاد -3 (ع)امام کاظم -4 (ع)امام رضا -5 (ع)امام هادی.(ع)(3)لذا وقتی خانوادهای نام « ابوالحسن» را بر فرزند خویش مینهد، به یادکرد پنج تن از ائمه(ع) این نام را انتخاب میکند. آل رفیعی نیز که از سادات پاک سرشت قزوین هستند، پس از تولد « سید ابوالحسن» در سال 1310ه.ق برابر 1268ه.ش با انتخاب این نام، یاد پیشوایان علم و تقوا را پاس میدارند.تربیت فرزندپدر سید ابوالحسن که از خاندان علم و از پارسایان عصر خویش است، تربیت آغازین فرزند را خود بر عهده میگیرد و با نام خدا « گوهر معرفت» را به وی میآموزد و جان ابوالحسن را با خالق هستی بخش آشنا میسازد.آقا سید ابراهیم تصمیم میگیرد تا فرزند را پیش از آموزش الفبای نگارشی و علم آموزی از طریق کتاب و کتابخوانی، با پدیدههای جهان خلقت آشنا سازد و او را به پدیدآورنده بزرگ آنها رهنمون باشد.(3)حوزه قزوینحوزه علمیه قزوین که سابقه تاریخی آن به قرن سوم هجری میرسد از باشکوهترین حوزههای جهان تشیع که با تربیت فرزانگان نامدار چون ؛ احمد بن ابراهیم قزوینی و حسین بن ابراهیم قزوینی (5)بر تارک جهان علم میرخشد و در طول تاریخ صدها دانشمند را در خود جای داده و به تربیت دانش پژوهان و دانشجویان پرداخته است.سید ابوالحسن با راهنمایی پدر به تحصیل دانشهای رایج میپردازد. دانش پژوه آل رفیعی درصدد است تا با فراگیری آنها جامع علوم عقلی و نقلی شود. از این رو در مکتب درسی فقیهان، اصولیان، ریاضیدانان، حکیمان و عارفان حاضر میآید.وی پس از تحصیل کتب ادبی و بلاغی در مدرسه صالحهیه قزوین سطوح علمی و کتب فقهی و اصولی را نزد فرزانگان قزوین، حاج ملا علی طارمی و آیة اللّه ملا علی اکبر تاکستانی آغاز نمود.(7) لیکن تشنه معارف الهی بر آن است تا علوم عقلی را نیز بیاموزد.حوزه علمیه تهرانحوزه علمیه تهران یکی از پربارترین حوزههای فلسفی جهان اسلام است و سابقه درخشانی دارد. سید ابوالحسن قزوینی در سال 1333هجری قمری به مجلس درس آیةاللّه حاج شیخ عبدالنبی نوری راه مییابد و علوم عقلی و عرفانی را از او فرا میگیرد. البته وجود فرزانگان دیگری چون؛ حاج میرزا مسیح طالقانی، آیة اللّه سید محمد تنکابنی و آیة اللّه شیخ محمد رضا نوری را هم مغتنم شمرده و دانش فقهی و اصولی خویش را تکمیل میکند.دانشجوی حکمت و عرفان و ریاضیات در حوزه تهران حکیمان دیگری را مییابد و با حضور در مکتب حکیم متأله میرزا حسن کرمانشاهی، حاج فاضل تهرانی شمیرانی، میرزا محمود رضوان قمی، حکیم محمد هیدجی زنجانی، حاج شیخ محمد رضا مسجدشاهی اصفهانی و آقای میرزا هاشم اشکوری در فلسفه و عرفان بهرههای فراوان میبرد و علوم ریاضی را از میرزا ابراهیم زنجانی و شیخ علی رشتی میآموزد.(6)آیة اللّه سید ابوالحسن رفیعی قزوینی در طی آموزش علوم عقلی در حوزه علمیه تهران، در مدرسه صدر ساکن و پس از فراغت از تحصیل به قزوین باز میگردد و مدّت یک سال در زادگاه خود توقف میکند.معظم له پس از بازگشت به حوزه تهران در مدرسه عبداللّه خان به تدریس کتب فقهی و اصولی چون شرح لمعه و قوانین میپردازد و از تدریس کتب فلسفی غفلت نمیورزد و شرح منظومه حکیم سبزواری و اشارات شیخ الرئیس ابو علی سینا را تدریس میکند. حوزه درسی وی چنان شهرت مییابد که شاگردان مدارس دیگر نیز در درس آیة اللّه رفیعی حاضر می‌شوند.(8)هجرت به قمدر سال 1340هجری قمری، حضرت آیة اللّه شیخ عبدالکریم حائری یزدی به قم آمد و حوزه قم را رونق دوباره بخشید. آیة اللّه رفیعی با هجرت به قم قصد دارد تا هم دانش فقهی و اصولی خویش را در مکتب آیة اللّه حائری به کمال رساند و هم علوم عقلی را در حوزه علمیه قم رواج دهد. لذا به دارالعلم قم هجرت میکند و به تدریس کفایة الاصول، رسائل، مکاسب شیخ انصاری، اسفار اربعه و شرح منظورمه میپردازد و در محضر فقیه و اصولی فرهیخته آیة اللّه العظمی شیخ عبدالکریم حائری یزدی و آیة اللّه شیخ ابوالقاسم کبیر قمی حاضر میگردد.آن جناب مورد عنایت مؤسس حوزه علمیه قم قرار میگیرد و به امر ایشان در ماه رمضان 1344هجری قمری در مسجد بالاسر بر کرسی تدریس مینشیند و همزمان با تدریس، به تحریر تعلیقاتی بر شرح منظومه و رسائل همت میگمارد.آیة اللّه سید ابوالحسن رفیعی قزوینی در سال 1348هجری قمری با اجازه صریح مراجع تقلید به مقام اجتهاد نایل میآید. علاوه بر آیةاللّه العظمی حائری یزدی در قم، آیةاللّه العظمی آقا سید ابوالحسن اصفهانی از نجف اشرف و آیةاللّه شیخ محمدرضا مسجدشاهی اصفهانی هم به ایشان اجازه اجتهاد و نقل روایت میدهند.(9)زیارت خانه خداعلامه رفیعی قزوینی پس از اخذ درجه اجتهاد در سال 1348هجری قمری، در همان سال به زیارت خانه خدا میشتابد تا شکرگزار نعمت حق باشد. او، تاریخ سفر حج را بر پشت جلد کتاب منظومه سبزواری( ره) چنین یادداشت کرده است:« یوم حرکت عصر از قزوین به عزم زیارت مکه معظّمه زادها اللّه شرفا یکشنبه بیست و یکم شهر شوال هزار و سیصد و چهل و هشت 1348هجری، دوم برج حمل 1309شمسی.مراجعت از مکه معظمه و ورود به قزوین، عصر یوم سه شنبه دهم شهر صفر من شهور 1349تقریبا چهار ماه طول مسافرت بوده است...»(10)ایشان پس از مراجعت از قم و زیارت خانه خدا در قزوین اقامت میگزیند.مجتهد قزوینآیة اللّه رفیعی با اخد درجه اجتهاد به حوزه علمیه قزوین بازگشته و با تدریس متون فقهی و حکمی و سطوح عالی فقه و اصول به عنوان مجتهد قزوین، مرجع خاص و عام در عقد و حلّ امور و علوم و معارف الهی شناخته میشود و در مسجد سلطانی قزوین به اقامه نماز جماعت پرداخت و بر فعالیت اجتماعی مردم نظارت میکند.در ایام اقامت سی و دو سالهاش در قزوین، گروهی از طلاب علوم عقلی و پژوهندگان حکمت به قزوین مهاجرت کرده و از مکتب فلسفی وی بهره میبرند، تا اینکه در سال 1380قمری حکیم متأله به قم رفته و با برپایی حوزه درسی در علوم فقه، اصول و فلسفه به رونق حوزه قم میافزایند؛ لیکن این اقامت بیشتر از دو ماه به طول نمیانجامد و در مراجعت به قزوین با اصرار مشتاقان معارف، در حوزه تهران به تدریس میپردازد.شاگردان حکیمآیةاللّه رفیعی قزوینی، ترجمان حکمت و علوم الهی است و چون نسیم سحرگاهان اهل معرفت را به وادی عرفان هدایت میکند و با معارف حقه الهی و لطایف قرآنی آشنا میسازد، او چون دریایی پر جنب و جوش در حرکت از شهری به شهری و تدریس در حوزههای گوناگون است از این شاگردان مکتب آیةاللّه رفیعی در حوزههای قزوین، قم و تهران پراکندهاند، از آن جمله:امام خمینی (ره)حسن زاده آملی، محی الدین انواری، سید رضی شیرازی، شاهچراغی، مصطفی امام جمعهای، حکیم ذهبی شیرازی، مهدوی کنی، میرزا عبدالحسین ابن الدین، سید مهدی کشفی، شیخ شعبان لنگرودی، سید جلال الدین آشتیانی، سید محمد یزدی، سید مصطفی خوانساری، شیخ محمد ابن الشیخ قمی، سید مرتضی مبرقعی، علاء الدین کرمانشاهی، سید احمد قمی، حاج میرزا محمد ثقفی تهرانی، میرزا حسین نوری، سید محمد رضایی، محمدرضا ربانی تربتی، شیخ محمد حسین اویسی، میرزا ابوالقاسم خرمشاهی، مهدی باقری کنی، دکترغلامحسین دینانی، امامی کاشانی، شیخ محمد تقی شریعتمداری، نجم الدین اعتمادزاده، نظام الدین قمشهای، دکتر سید حسین نصر، سید محمد مهدی تقوی، شیخ هادی سلمانی، غلامرضا رضانژاد، سید محسن رفیعی ( فرزند آیةاللّه رفیعی) ، ذوالمجد طباطبایی، حاج احمد سیاح، سید ابوترب ابوترابی قزوینی.سجایای اخلاقی و اسلوب تدریسشاگردان حکیم الهی حضرت آیةاللّه رفیعی قزوینی که سالها با وی معاشرت داشتند، او را در عین کمال و فضیلت به فروتنی و بزرگداشت اهل علم یاد میکنند.آیةاللّه حسن زاده آملی که با رشادات آیةاللّه شعرانی، در درس آیةاللّه رفیعی حاضر میشود، میفرماید:« ... در جلسه درس آن جناب شرکت کردم، دو درس میفرمود یکی معقول که کتاب اسفار بود و دیگری درس خارج فقه. چون شروع به تقریر درس فرمود، گویی دریای متلاطم و بحر زخاری به حرف آمد. در اثنای تقریر چه کلیدها و مفاتیح علمی که امهات معارف اصیل انسانی و قرآنیاند از بیانات و ارشادات او استفاده میکردیم، و همچنین از دقت و باریکبینی و نازکبینی ایشان در مسائل فقهی.در این اندیشه افتادم که این بزرگمرد چرا قبلا در قزوین بسر میبرده - « نهنگ آن به که با دریا ستیزد» - باید در آنجا چه شاگردانی داشته باشد و چه کسانی را تربیت کرده باشد که از این شخصیت جهانی بهرهها بردهاند.جلسه درس آن روز به پایان رسید و به مدرسه مروی برگشتیم و درسها را نوشتیم و یادداشت کردیم. روز بعد که به محضر استاد علامه شعرانی رسیدیم، پرسیدند: به درس آقای قزوینی شرکت کردید؟ عرض کردم در کنار دریای دیگری نشستهام. فرمودند: آن محضر را مغتنم بدار.هفتهای به سر نیامد که بعد از درس به من ( آیةاللّه رفیعی) اشاره فرمود: شما باشید، آقایان همدرس رفتند و بنده برخاستم به نزدیکش آمدم و خم شدم و زانویش را بوسیدم و گفتم آقاجان امری دارید؟فرمود: خواستم از شما حال بپرسم و از درسها و اساتید شما با خبر باشم... هفته دوم آمد و یک دو روزی بگذشت و باز بعد از درس به من اشاره کرد که شما باشید، من نشستم و رفقا رفتند. فرمود: شما اظهار داشتید که شرح قیصری بر فصوص الحکم را محضر آقای فاضل تونی درس خواندهاید، گفتم آری، فرمود: مصباح الانس را درس خواندهاید؟ گفتم: خیر. فرمود: حاضر هستید که مصباح الانس را با هم - مشروط به اینکه دو به دو من و شما باشیم، مباحثه کنیم؟ دو زانویش را بوسیدم و اشک شوق در چشمم حلقه زد و عرض کردم:من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرملطفها میکنی ای خاک درت، تاج سرمخود آن جناب مصباح الانس را در محضر آقامیرزا هاشم اشکوری که محشی مصباح الانس است تلمذ کرده بود... ببینید آیةاللّه رفیعی( رفع اللّه درجاته) از تعلیم و تعلّم و مقام معلم چه خبرها دارد که با طلبهای از آمل برای تحصیل علم به تهران آمده و هیچ آشنایی و خویشاوندی با او ندارد، اینگونه رفتار میکند، این اولیای الهی چه دیدهاند و چه چشیدهاند؟» (11)آیة اللّه حسن زاده آملی در ادامه سخن میفرماید:« حضرت آیةاللّه رفیعی کسی بوده است که پیش از ما مرحوم امام خمینی (ره)در محضر انورش زانو زده است و معارف اندوخته است. یک روز در درس مصباح الانس به مناسبتی سخن از آن جناب به میان آورد و فرمود: آقای خمینی خیلی با هوش بود.»باری حضرت آیةاللّه رفیعی نابغهای جامع معقول و منقول بود و حقیقت امر در وصف و تعریفش چنان است که عارف رومی گفته است:در نیابد حال پخته هیچ خامپس سخن کوتاه باید والسلام (12)آقای غلامحسین رضانژاد مینویسد:« در این اواخر که علی الاصول استاد بیهمتای حکمت اسلامی، به تدریس فقه و اصول اشتغال داشت، در حوزه درس وی در مسجد جامع تهران، یکی از پربرکتترین و بارآورترین حوزههای علمی در شمار میآمد.این بی بضاعت، چون ابتهاج ایشان را در تدریس فقه و پاسخ به پرسشهای فقهی میدانستم با چند سؤال فقهی، یکی از مباحث حکمی را میآمیختم تا از پاسخ دادن بدان سؤال فلسفی طفر نروند، و هرگاه ایراد به نظرم میرسید و آن را بیان میکردم، با جمله « چقدر فطن!» مرا در پرسش و تعلّم تشویق و تفقد میکرد.از بر عکس ظواهرش از بهجت علمی خاصی برخوردار بود و قدر علوم الهی را خیلی خوب میدانست و از تعلیم آن به نااهل برحسب وصیّت بوعلی سینا و تکرار خواجه طوسی، خودداری میکرد و آن را به هر کسی تعلیم نمیداد.به خاطر دارم، آنگاه که در بیماری سکته مغزی که او را تقریبا زمین گیر کرده بود، احوال ایشان را پرسیدم، با دو کلمه « فی الجمله بد نیستم» پاسخ گفت و من قصیدهای که در تجلیل و بزرگداشت او سروده بودم، برایش قرائت کردم، وقتی بدین ابیات رسیدم:سلمان روزگارا، پرهیزتبخشید روح، قالب تقوا رابنشین یکی به مسند و فتوا دهکامروز نیست، غیر تو فتوا رابه بنده فرمودند: « چرا هست، دیگران هم هستند» و سپس اضافه نمود: « من شصت و پنج سال عمر خود را در فقه و اصول و حکمت و کلام و عرفان گذراندم، و امروز که به خود نگاه میکنم، میبینم که نه مرا فقیه و اصولی میتوان گفت و نه حکیم و عارف» و یاللعجب از این همه فروتنی و خضوع» .(13)این فروتنی موجب شد تا حکیم قزوینی در شبهای جمعه خطاب به عامّه مردم و بازاریان سخن به موعظه گشاید و لطایف عرفانی و براهین عقلی را به زبانی ساده بیان دارد و آیات قرآنی و احادیث معصومین را به مردم القاء نماید و رابطه قرآن و برهان و عرفان را در سلوک علمی خویش بنمایاند.حکیم متألهاستاد علامه حضرت آیةاللّه رفیعی از افراد نادری است که علوم عقلی و نقلی اعم از فقه و اصول و فلسفه و حکمت را به خوبی فرا گرفته، مدارج عالی کمال را میپیماید. لذا وقتی کتاب نفیس حضرت آیةاللّه العظمی شیخ عبدالکریم حائری چاپ میشود، آن فقیه بزرگ و حیکم متأله بر « دُرَر الاصول» وی مقدمهای وزین در و در خور مینگارد. لیکن او بیش از هر علمی با حکمت متعالیه مأنوس بود و به راستی وی را باید ترجمان حکمت متعالیه خواند.ایشان در مورد کتاب « اسفار اربعه» صدرالمتألهین میفرمود:« این کتاب اسفار( حکمت متعالی) به لحاظ حجمش، لفظش، متنش، یک جائیش، قضائیش، حکمت متعالیه است و به لحاظ تفسیرش، شرحش، بسطش، اسفار است، چنانکه لفظ اسفار هم مؤید این گفتار است» .(14)علامه رفیعی بر این باور بود که عرفان و قرآن و حدیث و حکمت از یکدیگر جدایی ندارند و اگر کتب حکمی و عرفانی به دست انسان زبان فهم بیفتد، آن را تفسیر انفسی قرآن مجید میبیند.(15) لذا وقتی شاگردان فرزانه مکتب فلسفی و عرفانی خویش را میبیند که به سبب علاقه به علوم ریاضی به استخراج تقویم همت گمارده، میفرماید:« از این که رشتههای ریاضی را تحصیل کردهاید بسیار کار خوبی کردهاید، و لکن شما در علوم دیگر هم زحمت کشیدهاید و این عمل شما سبب میشود که در عرف عام به سمت یک منجّم شناخته شوید و همه کمالات دیگر شما نادیده گرفته شوند» .(16)او همانند بنیانگذار این مکتب فلسفی صدرالمتألهین شیرازی سیر علمی را با سلوک عملی هماهنگ ساخته بود. چنانکه بر پشت جلد دوم اسفار طبع قدیم خود، تحت عنوان فائدة علویة، اشاره میکند که در مبحث، لذت کتاب اسفار، و تعریف آن که آیا « لذت عین ادراک ملایم است یا امر دیگر بر آن مترتّب است؟» اشکال کردم و نفس خویش رإے؛ّّ مضطرب یافتم آنگاه به سوی امام و مولایم سید الحکما الراسخین، امیرالاولیاء الموحدین امیرالمؤمنین (ع)توجه تام کردم که با افاضه ربانی به درستی کلام صدرالمتألهین یقین پیدا کردم.(17)آیة اللّه رفیعی به موجز نویسی شُهره است. با این حال ایجاز به اتقان بحث لطمهای وارد نمیسازد. وی در مسائل کلامی، فلسفی و اثبات عقاید شیعه و معارف اهل بیت(ع) آثاری را از خود به ارث نهاده که مورد توجه اهل معرفت است.این رسائل و حواشی عبارتند از:1شرح دعای سحر 2رساله معراج 3رساله اسفار اربعه 4رساله در بیان قوه مولده 5 رجعت 6 تخلیه و تجلیه و تحلیه 7 حرکت جوهریه 8 اتحاد عاقل و معقول ( فارسی) 9 اتحاد عاقل و معقول ( عربی) 10 رساله در وحدت وجود 11رساله در حقیقت عقل 12رساله در شب قدر 13سخن در معاد 14مقاله در وجود 15 تفسیری در دو آیه از سوره یونس 16مقاله در تشریح اجزاء حملیّه و اجزاء حدّیه 17مقاله در قضایای ضروریّه ازلیه 18رساله در حدوث دهری 19مقاله در اراده و مشیت 20 مقاله در مسح رأس و وضوء 21 مقاله در شرح زندگی ملاصدرا 22 بحث شریف معاد 23حاشیه بر شرح منظومه حکیم سبزواری 24 حواشی بر اسرار الحکم سبزواری 25 حواشی بر شرح الاسماء الحسنی، سبزواری 26 حواشی بر کتاب اسفار الاربعة صدرالمتألهین شیرازی 27 حواشی بر مشاعر 28 حواشی بر عرشیه ملاصدرا 29 حواشی بر تعلیقات ملاصدرا بر کتاب شفای بوعلی سینا 30 حواشی بر شرح اصول کافی ملاصدرا 31 حواشی بر مفاتیح الغیب ملاصدرا 32 حواشی بر کتاب شفای ابن سینا 33 حواشی بر کتاب شرح الاشارات و التّنبیهات 34 حواشی بر شوارق الالهام فیاض لاهیجی 35 حواشی بر گوهر مراد شرح حکمةالاشراق قطب الدین شیرازی 38 حواشی بر مقدمه فصوص الحکم قیصری 39 تعلیقات بر الشواهد الربوبیّة صدر المتألهین 40 تعلیقات بر اسرارالآیات صدرالمتألهین 41 حواشی بر شرح مطالع در منطق 42 حواشی بر شرح تجرید قوشچی در کلام 43 تعلیقات بر مصباح الانس ابن فناری در عرفان 44 کتابی در حول عقاید امامیّه در ردّ « جبّانی» از نویسندگان کویت 45 تقریرات درسی اصول عقاید.معظم له در فقه استدلالی نیز تألیفاتی داشتهاند که عبارتند از:1کتاب صلوة 2 کتاب خمس 3 کتاب حج 4 کتاب میراث 5 کتاب نکاح 6 کتاب طلاق 7 کتاب مکاسب و بیع و تجارت 8 در قاعده لا ضرر 9 توضیح المسائل 10 هدایة الانام 11 حواشی بر عروة الوثقی 12رساله مناسک حج -13اسرار حج 14حواشی بر کفایة الاصول 15تعلیقات بر رسائل شیخ انصاری 16حاشیه بر وسیلة النجاة آقا سید ابوالحسن اصفهانی.(18)وفاتعلامه سید ابوالحسن رفیعی قزوینی پس از سالها مجاهدت، نیمه شب سهشنبه 24دی ماه 1353شمسی، برابر اول محرم 1395قمری در سن 85سالگی در تهران به لقاءاللّه شتافت و در مسجد بالاسر آستان قدس فاطمی، کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه (س)به خاک سپرده شد.(19)عبارت زیر بر روی سنگی تحریر و حک شده و بر دیوار روبروی قبر آن حکیم نصب گردیده است:«قد لبّی ربّه الجلیل، سیّدالعلماء المجتهدین، جامع المعقول و المنقول استاد الفقهاء و المحققین و الحکماء المتألهین، مرجع العوام و الخواص، علّامه الزمان، آیةاللّه العظمی الحاج سیّد ابوالحسن الحسینی، المشتهر بالرفیعی القزوینی - اعلی اللّه مقامه الشریف - فی عاصمة تهران، غرّة محرم الحرام فی سنة 1396(20) من الهجرة النبویّة صلی اللّه علیه و آله و سلم» .آخرین سفارشآن جناب پس از ارتحال با چهرهای نورانی و مسرور از لذات معنوی به خواب برخی از شاگردانش آمده و اهتمام به قرآن کریم و نماز اوّل وقت را سفارش کرده است.پي نوشت : 1- درباره علمای این خاندان، ر. ک به: دایرة المعارف تشیع؛ ج 1ص 173مینودر؛ ص .325 - 324تقریرات « آیةاللّه رفیعی» .2- آیةاللّه سید ابراهیم معروف به «صاحب ضوابط الاصول» و «دلائل الاحکام» است. و فرزند او «آیةاللّه سید علی مجتهد قزوینی» که پدر مادر آیةاللّه رفیعی و صاحب حاشیه بر «قوانین اصول» است شاگرد مبرز شیخ انصاری قدس سره است. آرامگاه این دو جد مادری در صحن بزرگ حضرت ابا عبداللّه الحسین (ع) در کربلا واقع است. «رسائل فلسفی»، ص .5 3- در کتب رجال شیعه و زندگینامههای ائمه(ع) هرگاه ابوالحسن مطلق یا با صفت «اول» بیاید مقصود امام موسی کاظم (ع) و با صفات «ثانی» مقصود امام رضا(ع) و با صفت «ثالث» مراد امام هادی(ع) است.4- آیةاللّه حسن زاده آملی فرماید:وقتی پیرمردی هم سن و سال استاد بزرگوار جناب آیةاللّه حاج میرزا ابوالحسن رفیعی قزوینی(رفع اللّه درجاته) حکایت میکرد که ما در اوان خردسالی در قزوین همین آقا سید ابوالحسن رفیعی را صدا میزدیم که بیا بازی، ایشان تا میدان با ما همراهی میکرد، ولی با ما بازی نمیکرد، در گوشهای میایستاد، یا به نبش دیواری تکیه میداد و دلنشین پیرمرد به یاد حضرت یحیی پیامبر(ع) افتادم که خدای سبحان در آیه سیزدهم سوره مریم قرآن فرموده است: «یا یحیی خذ الکتاب بقوّة و آتیناه الحکم صبیّا» حکم، امر حکیم محکم و متین و رصین است که بر اساس استوار حق و حقیقت قرار گرفته است و ریشه دوانده و پایدار است. «یس و القرآن الحکیم» . آسمان معرفت؛ ص .3835- طبقات اعلام الشیعه، ج 2ص 13و .576- آئینه دانشوران، ص 183و رسائل فلسفی، ص .67- استاد سید جلال الدین آشتیانی در خصوص اساتید آیةاللّه رفیعی گوید: ایشان«سفر نفس اسفار» و «الهیات شفا» را نزد آقا میرزا حسن کرمانشاهی آموخته بود و «منظومه» را نزد حاج فاضل تهرانی و «مقدمه قیصری» و قسمتی از « فص آدمی» را نزد آقا میرزا محمود قمی فراگرفته بود.احاطه او بر آثار ملاصدرا ظاهر و بارز بود. کتاب اسفار و حواشی ملاصدرا و مفاتیح الغیب و حواشی ملاصدرا بر حکمت الاشراق را در حافظه داشت. و خداوند گویا او را برای تدریس اسفار خلق کرده بود.کیهان فرهنگی؛ سال دوم، شهریور 1364ش 6ص .178- رسائل فلسفی؛ ص 6و .79- رسائل فلسفی؛ ص .710- همان، ص .1311- آسمان معرفت؛ ص .289 - 28712- همان، ص .29113- رسائل فلسفی، ص 14و .1514- آسمان معرفت؛ ص .6115- همان؛ ص .5616- همان؛ ص .39817- رسائل فلسفی، ص .1918- در آسمان معرفت؛ ص 284 - 282و رسائل فلسفی، ص 25و .2619- معظم له چهارده فرزند دارند؛ اولاد ذکور آنها عبارتند از: -1شهاب الدین -2ضیاءالدین -3محسن -4حسن -5کاظم -6رضا -7عبداللّه -8مهدی -9مصطفی -10صادق. جناب آقای محسن رفیعی قزوینی روحانی و مدرس سطوح عالی فقهی است. «رسائل فلسفی» ص .6320- سال وفات که روی سنگ قبر حک شده اشتباه است.منبع:حوزه
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 701]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها