واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
زندگی نامه ی حضرت آيت الله العظمي امام خميني رحمت الله علیه(قسمت سوم) قيام 15 خرداد ماه محرم 1342 كه مصادف با خرداد بود فرا رسيد. امام خميني از اين فرصت نهايت استفاده را در تحريك مردم به قيام عليه رژيم مستبد شاه به عمل آورد. روز عاشورا جمعيت صد هزار نفري در تهران با داشتن عكسهايي از امام به تظاهرات پرداختند و در مقابل كاخ مرمر (محل استقرار شاه) براي اولين بار در پايتخت شعار «مرگ بر ديكتاتور» سر دادند. روزهاي بعد نيز در دانشگاه و بازار و مقابل سفارت انگليس تظاهرات گستردهاي در حمايت از قيام امام برپا بود. امام خميني عصر عاشورا سال 1383 هجري قمري (13 خرداد 1342 شمسي) در مدرسة فيضيه نطق تاريخي خويش را ايراد كرد. بخش عمدهاي از سخنان امام در بيان نتايج زيانبار سلطنت دودمان پهلوي و افشاي روابط پنهاني شاه و اسرائيل اختصاص داشت. سخنان امام خميني هم چون پتكي بر روح شاه كه جنون قدرت و تكبر فرعوني او زبانزد خاص و عام بود فرود آمد. شاه فرمان خاموش كردن صداي قيام را صادر كرد. نخست جمع زيادي از ياران امام خميني در شامگاه 14 خرداد دستگير و ساعت سه نيمه شب (سحرگاه پانزده خرداد 42) صدها كماندوي اعزامي از مركز، منزل حضرت امام را محاصره كردند و ايشان را در حالي كه مشغول نماز شب بود دستگير و به تهران برده و در بازداشتگاه باشگاه افسران تهران زنداني كرد و غروب آن روز به زندان قصر منتقل نمودند، خبر دستگيري امام به سرعت در شهر قم و مناطق اطراف پيچيد. زن و مرد از روستاها و منازل خويش در شهر به سوي منزل قائد خود حركت كردند. شعار اصلي جمعيت «يا مرگ يا خميني» بود كه از تمام فضاي قم به گوش ميرسيد. هنگامي كه سيل جمعيت از حرم حضرت معصومه بيرون آمدند رگبار مسلسلهاي گشوده شد و تا ساعتي چند درگيري شديد ادامه داشت. حمام خون به راه افتاد. هواپيماهاي نظامي از تهران به پرواز درآمدند و در فضاي شهر قم براي ايجاد رعب بيشتر ديوار صوتي را شكستند. قيام با سركوبي شديد كنترل شد. كاميونهاي نظامي، اجساد شهدا و مجروحين را به سرعت از خيابانها و كوچهها به نقاط نامعلومي بردند. غروب آن روز شهر قم حالتي جنگ زده و غمگنانه داشت. صبحگاه پانزده خرداد خبر دستگيري رهبر انقلاب به تهران، مشهد، شيراز و ديگر شهرها رسيد و وضعيتي مشابه قم پديد آورد. مردم ورامين و شهركهاي اطراف به سوي تهران سرازير شدند. تانكها و ابزار زرهي و نيروهاي نظامي براي جلوگيري از ورود معترضين به شهر در سه راهي ورامين با جمعيت درگير شدند و جمع زيادي از راهپيمايان را به خاك و خون كشيدند. جمعيت انبوهي در حوالي بازار تهران و مركز شهر نيز گرد آمده و با شعار «يا مرگ يا خميني» به سوي كاخ شاه به حركت درآمدند. سرانجام مأمورين نظامي و پليس شاه با تيراندازيهاي گسترده و مستقيم و به كارگيري هر چه در توان داشتند. بر قيام مردم فائق آمدند. روز 15 خرداد در تهران و قم حكومت نظامي برقرار شد اما عليرغم آن روزهاي بعد نيز تظاهرات وسيعي بر پا بود كه در هر مورد به درگيري خونين انجاميد. پانزده خرداد 42 آغاز انقلاب اسلامي مردم ايران بود. امام خميني پس از 19 روز حبس در زندان قصر به زنداني در پادگان نظامي عشرت آباد منتقل شد. شاه دو روز بعد از نهضت 15 خرداد قيام مردم را بلوا و اقدامي وحشيانه و نتيجه اتحاد ارتجاع سرخ و سياه ناميد و سعي كرد تا آن را به خارج از مرزها و كساني هم چون جمال عبدالناصر نسبت دهد. حزب كمونيست شوروي قيام 15 خرداد را حركتي كور و ارتجاعي بر ضد اصلاحات مترقّيانه شاه! دانست. استقلال تمام عيار قيام 15 خرداد آن چنان برملا و فاحش بود كه اين گونه انگها نميتوانست كمترين لطمهاي بدان وارد سازد. با دستگيري رهبر نهضت و كشتار وحشيانه مردم در روز 15 خرداد 42، قيام ظاهراً سركوب شد. امام خميني در حبس از پاسخ گفتن به سؤالات بازجويان، با شهامت و اعلام اين كه هيئت حاكمه ايران و قوه قضائيه آن را غير قانوني و فاقد صلاحيت ميداند، اجتناب ورزيد. در سلول انفرادي پادگان عشرت آباد نيز فرصت را از دست نداد و به مطالعه كتب تاريخ معاصر و از آن جمله تاريخ مشروطيت ايران و كتابي از آثار جواهر لعل نهرو پرداخت. پس از دستگيري امام خميني اعتراضات گستردهاي از سوي روحانيت و اقشار مختلف مردم از سراسر كشور آغاز و خواستار آزادي رهبر خويش شدند. جمعي از علماي برجسته كشور به نشانة اعتراض به تهران هجرت كردند. بيم سوء قصد به جان رهبر انقلاب واكنش گستردهاي در مردم برانگيخته بود.خشم مردم از ادامة بازداشت امام رو به فزوني بود. از اين رو رژيم ناگزير شد در تاريخ 11 مرداد 1342 حضرت امام را از بازداشتگاه به منزلي تحت محاصره نيروهاي امنيتي در منطقه داوديه تهران منتقل نمايد. مردم تهران به محض اطلاع از انتقال رهبر، به سمت داوديه سرازير شدند. ساعاتي از ازدحام جمعيت نگذشت كه رژيم ناگزير از پراكندن جمعيت و محاصرة علني منزل، توسط نيروهاي نظامي گرديد. عصر 11 مرداد، روزنامهها رژيم شاه خبري جعلي را مبني بر تفاهم مراجع تقليد با مقامات دولتي منتشر ساختند. پس از اين وقايع امام خميني تحت الحفظ مأموران رژيم به منزلي واقع در محله قيطريقه تهران منتقل شد و تا روز آزادي و بازگشت به قم در 18 فروردين سال 43 در همين محله محاصره شده اقامت داشت.رژيم شاه در آغاز سال 1342 با اين تصور كه شدت عمل در ماجراي قيام 15 خرداد مردم را متنبه و مبارزين را وادار به سكوت كرده است، كوشش داشت تا وقايع سال گذشته را فراموش شده جلوه دهد. در شامگاه 18 فروردين 43 بدون اطلاع قبلي امام خميني آزاد و به قم منتقل ميشود. به محض اطلاع مردم، شادماني سراسر شهر را فرا ميگيرد و جشنهاي باشكوهي در مدرسه فيضيه و شهر به مدت چند روز برپا ميشود. سه روز از آزادي امام نميگذرد كه نطق انقلابي آن حضرت، مهر بطلاني بر همة تصورات و تبليغات رژيم ميزند. رهبر انقلاب در نطق خويش به تفصيل، ابعاد قيام 15 خرداد را بر شمرده و در پاسخ به گزارش كذب روزنامهها مبني بر تفاهم ايشان با رژيم ميفرمايد: «در سرمقاله نوشته بودند كه با روحانيت تفاهم شده و روحانيت با انقلاب سفيد شاه و ملت موافق هستند. كدام انقلاب؟ كدام ملت؟ خميني را اگر دار بزنند تفاهم نخواهد كرد. با سر نيزه نميشود اصلاحات كرد.» تحليل بردن نيروهاي مبارز در حوزة علميه از طريق ايجاد اختلاف بين علما و مراجع، ترفندي بود كه ساواك پس از آزادي امام خميني در پي آن بود. امام با آگاهي از اين توطئه در نطق تاريخي خود در مسجد اعظم قم (26 فروردين 43) فرمود: من كه اين جا نشستهام دست تمام مراجع را ميبوسم، تمام مراجع اينجا، نجف، ساير بلاد، مشهد، تهران هر جا هستند دست همه علماي اسلام را ميبوسم. مقصد بزرگتر از اينهاست». امام خميني در اين نطق نيز عليه روابط پنهاني شاه و اسرائيل افشاگري كرد و از شاه با عنوان «مردك» ياد كرده و خطاب به او فرمود: «اشتباه نكنيد، اگر خميني هم با شما سازش كند ملت اسلام با شما سازش نميكند. اولين سالگرد قيام 15 خرداد در سال 1343 با صدور بيانية مشترك امام خميني و ديگر مراجع تقليد و بيانيههاي جداگانة حوزههاي علميه گرامي داشته شد و به عنوان روز عزاي عمومي معرفي شد. در تيرماه سال 1343، آية الله طالقاني و مهندس مهدي بازرگان از سران نهضت آزادي ايران كه به حمايت از قيام 15 خرداد برخاسته بودند در دادگاههاي نظامي شاه محاكمه و به زندانهاي طويل المدت محكوم شدند. امام خميني بيانيهاي صادر كرد و در آن هشدار داد كه: «رأي دهندگان بايد منتظر سرنوشت سختي باشند».منبع:www.andisheqom.com
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 298]