واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
حضرت مهدي عليه السلام و اهل البيت عليهم السلام در آيات و روايات (1) آيات بيشماري از قرآن بيانگر امامت پيشوايان معصوم - عليهم السلام - به ويژه حضرت مهدي (عليه السلام) هستند که به بخشي از آنها اشاره مي نماييم: 1. ( فلا أقسم بالخنس* الجوار الکنس ) (2) سوگند به آن ستارگان که حرکت کرده و پنهان مي شوند.امام باقر (عليه السلام) فرمودند (3): «امامي است که در سال 260 (هجري قمري) پنهان خواهد شد؛ سپس همچون ستاره اي که در شب تار درخشان شود، ظاهر مي گردد.» حضرت در ادامه به راوي فرمودند : «چنانچه زمان او را دريابي، ديده ات روشن باد. »(4)2. ( و السماء ذات البروج ) (5)سوگند به آسمان که داراي برج ها و کاخ هاي با عظمت است. رسول خدا - صلي الله عليه و آله و سلم - فرمودند : « ذکر خداوند - عزوجل - عبادت است و ياد من عبادت است و ياد علي (عليه السلام) عبادت است، ياد امامان از فرزندانش عبادت است... .شماره ي ايشان همان تعداد ماههاست که 12 ماه است و به شماره ي نقباي موسي بن عمران.» . آن گاه آيه ي فوق را تلاوت فرمود، سپس فرمود : « آسمان من هستم. و اما برجها، پس امامان بعد از من مي باشند. اولينشان علي (عليه السلام) و آخرينشان مهدي - عجل الله تعالي فرجه - است. » (6)3. ( و الفجر* و ليال عشر* و الشفع و الوتر* و الليل اذا يسر) (7).سوگند به فجر ( سپيده دم که جهان روي روشنايي مي بيند) و شبهاي ده گانه و سوگند به حق جفت و به حق فرد، و قسم به شب آنگاه که به روز روشن مبدل مي شود. امام صادق (عليه السلام) فرموند: «و الفجر» : فجر همان قائم (عليه السلام) است. «وليال عشر» : امامان (عليه السلام ) از حسن مجتبي (عليه السلام) تا حسن عسکري عليه السلام اند. « و الشفع» : اميرالمؤمنين و فاطمه - عليهماالسلام- مي باشند. «والوتر»: خداوند يکتاست که شريک ندارد. «و الليل اذا يسر» شب، هنگامي که برود، مقصود از شب دولت حبتر (8) است که تا دولت قائم (عليه السلام) ادامه پيدا مي کند. (9)4. (و الشمس و ضحاحا* و القمر اذا تلاها* و النهار اذا جلاها* و الليل اذا يغشاها) (10)سوگند به خورشيد و هنگام اوج درخشندگي اش و سوگند به ماه که در پي آن تابان است. و سوگند به روز که تاريکي را مي زدايد و جهان را روشن مي سازد. و سوگند به شب آن گاه که عالم را در پرده ي سياهي کشد.امام صادق - عليه السلام - فرمود : «خورشيد، رسول خداست، و ماه از پي آن اميرالمؤمنين - عليه السلام - است».سوگند به روز، فرمود: « آن ، امام از ذريه ي فاطمه نسل رسول الله - صلي الله عليه و آله و سلم - است که تاريکي جور و ظلم را مي زدايد و جهان را روشن مي سازد. و (شب) امامان جور و ستم هستند. »(11)گفتني است که روايات فراواني در مورد امامت ائمه معصومين - عليهم السلام - به ويژه امامت حضرت مهدي (عليه السلام) رسيده که در منابع شيعه و سني موجود است.ولي درباره ي امام زمان - عليه السلام - حدود [ 2 تا 3 ] هزار حديث در کتب شيعه و سني وجود دارد، که از اين تعداد، چهارصد حديث آن در کتب اهل سنت است. و از اين چهارصد حديث 270 مورد در کتب معتبر نزد اهل سنت موجود است. کتبي از قبيل: صحيح بخاري، صحيح مسلم، صحيح ترمذي، سنن ابي داوود، مسند حنبل و مستدرک صحيحين. براي کسب اطلاع بيشتر در اين مورد به کتاب «منتخب الأثر» تأليف آيت الله صافي مراجعه شود. آيت الله ناصري مي گويد (12) : اهل تسنن 202 و شيعه 2000 کتاب درباره ي حضرت مهدي (عليه السلام) نوشته اند، که در آنها آن حضرت را با اسم و رسم و پدر و مادر معرفي کرده اند، و 207 آيه از قرآن مجيد درباره ي آن حضرت وارد شده است.پي نوشت :1-روايات اين بخش از تفسر روايي «برهان» ، تأليف سيد هاشم بحراني رحمه الله نقل شده است.2- تکوير : 15 و 16 .3- «تفسير برهان» 224/8ج 2.4-تأويل آيه چنين است.5- بروج: 1.6- «تفسير برهان 250/8» ج 1.7- فجر : 1-4.8- حبتر کنايه از نخستين غاصب خلافت اهل البيت - عليهم السلام - است.9- «تفسير برهان» 276/8 ج 110- شمس: 1-4.11- « تفسير برهان» 297/8 ج 1.12- « مجله موعود» نشريه 36، سال 6.منبع: کتاب موعود اممتصاوير زيبا و مرتبط با اين مقاله
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 491]