واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
فضيلت تلاوت قرآن عمر ظلمت و ذلت در ظلماني ترين عصر تاريخ، انسان عنان گسيخته و خسران زده، با قلبي بيمار و چشماني بسته، و حالتي پريشان و وحشت زده، آخرين گامهايش را بسوي پرتگاه ذلت و حقارت برمي داشت... هر دري بسته، هر ديواري بلند، و هر کوره راه، سرانجام به بن بست غم انگيزي منتهي مي شد. اگر هم بطور اتفاق، شعله شمعي برافروخته مي شد، طوفان زشتي ها و پليدي ها، آن را بيرحمانه خاموش مي کرد، و دقايقي بعد، باقيمانده ي نيم سوخته آن، در زير تلي از شن و خاک نسيان و جهالت، مدفون مي گشت... اگر زمزمه اي بگوش مي رسيد، زمزمه ي فريب و خدعه و نيرنگ بود، و... انفجاري در سکوت در آن عصر جهالت و آشوب و عصيان، و در آن شوره زار تلخ، که اميد به رويش جوانه هاي پاکي و صداقت، انتظاري بود کشنده و عبث، ناگهان انفجاري در سکوت به وقوع پيوست، آسمان شکاف برداشت، و يکباره دريائي از رحمت و برکت و نور، بر کوير زندگي جاري گشت... و اين فرياد از عالم قدس طنين انداز شد که هان اي انسان! اي گمگشته ي خسران زده! لحظه اي درنگ و تدبر، که سند رهائي و نجات، از عالم ملکوت، بسويت فرستاده شد: « کتاب انزلناه اليک ليخرج الناس من الظلمات الي النور بأذن ربهم الي صراط العزيز الحميد »(1) بدينسان قرآن چون بارقه اي آسماني، ظلمت مرگبار انسانيت را روشن ساخت، و از هر آيه روزنه اي و از هر سوره دري به سوي رحمت بيکران الهي گشوده شد. و به انسان، آري انسان حقير وخاکي، اين لياقت و شايستگي عطا شد تا بدون هيچ حاجب و واسطه اي، با حضرت رب العرش به گفتگو بپردازد و انس پيدا کند، و بر شاهبال عزت و کمال، تا اعلي عليين صعود نمايد. وه که چه سعادت و چه فيضي! قرآن از زبان محرمان درگاه حال، صفحه ي دل را از همه ي اغيار خالي نموده، سراپا گوش و هوش مي شويم تا محرمان درگاه و کليدداران گنج هاي الهي، از فضيلت تلاوت قرآن، برايمان سخن بگويند. سلام و صلوات بي شمار حق نثارشان باد. پيامبر رحمت و حبيب خدا حضرت محمد صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: « اگر مي خواهيد که : همچون سعادتمندان زندگي کنيد، و همچون شهيدان از دنيا برويد، و در روز حسرت نجات يابيد، و در روز گرماي سخت سايباني داشته باشيد، و در روز گمراهي بر راه راست برويد، قرآن را بخوانيد که: کلام رحمان است، و حرزي در برابر شيطان، و سبب سنگيني ترازوي اعمال »(2) آخرين زمزمه هاي ما دومين حديث را از مولاي پرهيزکاران و اولين اختر تابناک آسمان ولايت امام علي عليه السلام نقل مي کنيم. در اين حديث شريف آن امام همام، به نکته ي بسيار حساس و ظريفي اشاره مي فرمايند، که هر چه رد کنار آن تأمل و تدبر نمائيم، باز هم کم است. اين نکته ي مهم که چه بسا هرگز به ياد آن نبوده ايم، توجه به آخرين زمزمه هاي ما، در آخرين لحظه هاي زندگي ماست. و اينکه ما در آن لحظه هاي غم انگيز بريدن از دنيا، چه بگوئيم، و با چه ذکري از آخرين پل زندگي و مرگ بگذريم؟! « چه خوب است که همه سخن شما ذکر خدا و قرائت قرآن باشد، که چون از پيامبر (ص) پرسيدند: در نزد خدا کدام عمل برتر است؟ فرمود: « قرائت قرآن، و اينکه تو در حالي بميري که زبانت به ذکر خدا مشغول باشد »(3) با ديدن اين حديث، آرزوئي در وجود من شکفت، که به يقين آرزوي دل همگي شما عزيزاني است که حال مشغول مطالعه اين کتاب هستيد. ما که نمي دانيم مرگ ما چه روزي فراخواهد رسيد، و ما در چه حالتي دعوت حق را لبيک اجابت خواهيم گفت! آيا روزها و ساعتهاي زيادي در بستر بيماري مي افتيم؟ آيا بر اثر يک تصادف ناگهاني، در چند لحظه، دفتر زندگي ما بسته مي شود؟ و يا اينکه به گونه اي ديگر، شربت تلخ مرگ را خواهيم چشيد... اما اگر به ما اين فرصت استثنائي را خواهند داد، يا بهتر بگوئيم اين توفيق بزرگ را عطا خواهند فرمود که لااقل چند دقيقه قبل از جان دادن، به ما الهام شود که شمارش معکوس آغاز شده و اين آخرين نفسهاي زندگي است، چه زيبا و پرشکوه است که به دعا از پروردگار مهربان بخواهيم که در آن لحظه هاي جان کندن، بجاي حسرت دل بريدن از همسر و فرزندان و خويشان، و همه ي آنچه که علائق زندگي ماست، به ياد اين حديث آقا و مولايمان بيفتيم و ترنم آخرين حرکت لبهايمان، اين آيه از کتاب خدا باشد: « ربنا اننا سمعنا مناديا ينادي للايمان ان امنوا بربکم فامنا، ربنا فاغفرلنا ذنوبنا و کفر عنا سيئاتنا و توفنا مع الابرار »(4) « پروردگارا ! ما چون صداي منادئي که خلق را به ايمان مي خواند شنيديم، اجابت کرديم و ايمان آورديم. پروردگارا ! از گناهان ما درگذر و زشتي کردار ما بپوشان، و هنگام جان سپردن ما را با نيکان محشور گردان. » لحظه اي درنگ و تأمل خوب، مطمئن هستم که تمامي شما عزيزان خواننده در چند لحظه پيش، با تجسم پايان دقايق زندگي، مشتاقانه آرزو نموديد که آخرين زمزمه هاي زندگي شما نيز، تلاوت آيه اي از قرآن کريم باشد و انشاءالله براي شما عاشقان قرآن چنين خواهد شد. اما... اما اي عزيزان لحظه اي درنگ! کسي که در طول زندگي چندين ساله ي خويش، لبهايش کمتر به ترنم اين آيات مشغول بوده، و به تلفظ عاشقانه ي اين کلمات مقدس عادت نکرده، و کسي که با کلام خدا انس پيدا ننموده است، در آن لحظه هاي پرهيبت، که انسان نه دست و پايش که زبان و کلامش، و همه چيزش را گم مي کند، شايد محال باشد که بتواند زبانش را به تلفظ آيات الهي بچرخاند. پس چه بايد کرد؟ بدون هيچ ترديدي، تنها راه نجات اينست که از همين حالا، آري همين حالا، دوستي عميق خود را با کتاب خدا آغاز نمائيم، پيوسته و در همه حال، آيات قرآن را عاشقانه زمزمه کنيم، تا زبان و دهان و لبهايمان، به تلاوت قرآن خو بگيرند، که تا رسيدن به آخرين لحظه هاي زندگي، فرصت چنداني باقي نمانده است. ضرورت حياتي عبادت اگر براستي طالب رسيدن به فلاح و رستگاري ابدي هستيم، اگر تصميم داريم که از مرتبه ي ناقص خود، به آن مرتبه اي که لايق ماست برسيم، اگر قصد تقرب و نزديک شدن به صفات نيکوي الهي را داريم، و در يک کلام، اگر مي خواهيم که پيامبر گونه بشويم، بايد عبادت مخلصانه را، بعنوان يک ضرورت حياتي، در زندگي روزمره ي خود، صادقانه بپذيريم، و عاشقانه به آن بپردازيم... و براي اينکه سريع تر به اين هدف مقدس برسيم، چون هميشه، چشم به لبان مبارک پيامبر رحمت و داناي اسرار الهي، حضرت ختمي مرتبت (ص) مي دوزيم و با جان و دل، کلام آسمانيش را مي پذيريم: « بالاترين عبادت ها، قرائت قرآن است »(5) پي نوشت : 1- سوره ي ابراهيم - آيه 1. 2- بحار، جلد 92، به نقل از الحياه. 3- بحار، جلد 92، به نقل از الحياه. 4- سوره ي آل عمران - آيه 193. 5- مجمع البيان، ج 1 - به نقل از قرآن در احاديث اسلامي. منبع: کتاب آداب تلاوت قرآنمعرفی پایگاههای اینترنتی تصاوير جالب و خنده دار
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 482]