تور لحظه آخری
امروز : یکشنبه ، 9 اردیبهشت 1403    احادیث و روایات:  امام صادق (ع):سنگهاى زیربناى اسلام سه چیز است: نماز، زکات و ولایت که هیچ یک از آنها بدون دیگرى درست ...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

بلومبارد

تبلیغات متنی

تریدینگ ویو

خرید اکانت اسپاتیفای

کاشت ابرو

لمینت دندان

ونداد کولر

لیست قیمت گوشی شیائومی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دانلود سریال سووشون

دانلود فیلم

ناب مووی

تعمیر گیربکس اتوماتیک

دیزل ژنراتور موتور سازان

سرور اختصاصی ایران

سایت ایمالز

تور دبی

سایبان ماشین

جملات زیبا

دزدگیر منزل

ماربل شیت

تشریفات روناک

آموزش آرایشگری رایگان

طراحی سایت تهران سایت

آموزشگاه زبان

اجاره سند در شیراز

ترازوی آزمایشگاهی

رنگ استخری

فروش اقساطی کوییک

راهبند تبریز

ترازوی آزمایشگاهی

قطعات لیفتراک

وکیل تبریز

خرید اجاق گاز رومیزی

آموزش ارز دیجیتال در تهران

شاپیفای چیست

فروش اقساطی ایران خودرو

واردات از چین

قیمت نردبان تاشو

وکیل کرج

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

سیسمونی نوزاد

پراپ تریدینگ معتبر ایرانی

نهال گردو

صنعت نواز

پیچ و مهره

خرید اکانت اسپاتیفای

صنعت نواز

لوله پلی اتیلن

کرم ضد آفتاب لاکچری کوین SPF50

دانلود آهنگ

طراحی کاتالوگ فوری

واردات از چین

اجاره کولر

دفتر شکرگزاری

تسکین فوری درد بواسیر

دانلود کتاب صوتی

تعمیرات مک بوک

قیمت فرش

خرید سی پی ارزان

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1798554540




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

توسّل (قسمت اول)


واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
توسّل (قسمت اول)
توسّل (قسمت اول) نويسنده: هاشمي نژاد 1 . معنای توسّل توسّل از نظر لغت یعنی اتّخاذ «وسیله» برای نزدیك شدن به چیزی. «وسیله» در لغت به معنای مختلف زیر آمده است: 1 . نزدیك شدن[1] 2 . درجه[2] 3 . چاره جویی برای رسیدن به چیزی با میل و رغبت[3] 4 . هر چیزی كه به وسیله آن، نزدیك شدن به دیگری ممكن باشد.[4] 2 . توسّل در قانون فطرت انسان برای رفع نیازمندیهای خود و برطرف كردن نقایص خویش، محتاج به موجودات دیگر است. میلیون ها موجود، از جماد، حیوان و انسان، دست به دست یك دیگر داده و مشغول فعالیتند تا انسان بتواند در پرتو هستی آن ها، نیازمندیهای خود را برطرف كند. این، همان «توسّل» است كه یك واقعیّت مسلّم در فطرت آفرینش است. منكر این قانون سراسری آفرینش، در حقیقت یكی از قوانین مسلّم هستی را انكار كرده است. انسانِ تشنه با نوشیدن آب، رفع عطش می كند؛ انسانِ گرسنه با خوردن غذا، رفع گرسنگی می كند. بیمار با خوردن داروهای مختلف، سلامتی خود را باز می یابد. باری تعالی در این عالم با عظمت، برای رسیدنِ انسان به هر مقصودی، وسیله ای قرار داده است كه انسان، بدون توسّل به آن وسیله، نمی تواند به مقصد و مقصود خود برسد. 3 . توسّل از دیدگاه قرآن قرآن مجید «توسّل»را یك راه روشن برای رسیدن به قرب الی الله معرفی می فرماید: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَهَ وَ جاهِدُوا فِی سَبِیلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ؛ ای كسانی كه ایمان آورده اید! از خدا بترسید و برای نزدیك شدن به او «وسیله» بجویید و در راه او كوشش كنید، باشد كه رستگار شوید».[5] متوسّلین به اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ باید از آیه ی شریفه درس بگیرند كه توسّل تنها و بدون داشتن تقوا و پرهیز از گناه، نتیجه ی كامل نمی دهد. اول باید تقوا باشد، سپس توسّل و گریه و تضرّع، تا انسان به مقام قرب الهی نایل گردد و در گروه رستگاران قرار گیرد، كه می فرماید: «لعلّكم تُفلحون». كلمه ی «وسیله» در آیه ی شریفه، «مطلق» و خالی از هر گونه قیدی آمده است، پس معنای وسیع و گسترده ای را در بر می گیرد. 4 . توسّل از دیدگاه روایات شیعه الف) قال رسول الله ـ صلی الله علیه و آله ـ : «الأئمّه من ولد الحسین ـ علیه السلام ـ من أطاعهم... امامان از ذریّه ی حسین ـ علیه السلام ـ می باشند. هركه آن ها را اطاعت كند خدا را اطاعت كرده و هر كس نافرمانی آنان نماید، خدا را نافرمانی كرده است. آن ها دستگیره ی محكم وسیله ی قرب به خدا می باشند.».[6] ب) قال سلمان الفارسی ـ رضی الله عنه ـ : سمعتُ محمّداً ـ صلی الله علیه و آله ـ یقول: «إنّ الله عزّوجلّ یقول: یا عبادی أوَلیس من له إلیكم حوائج كبار و لاتجودون بها إلّا أن یحتمل علیكم بأحبّ الخلق إلیكم تقضونها كرامه لشفیعهم؟ ألا فاعلموا إنّ أكرم الخلق علیّ و أفضلهم لدیّ محمّد و أخوه علیّ و من بعدهم الأئمّه ـ علیهم السّلام ـ الذّین هم الوسائل إلیّ. ألا فلیدعنی من اهمّته حاجه یرید نفعها او دهته داهیه یرید كفّ ضررها بمحمّد و آله الطّیبین الطّاهرین أقضیها له أحسن ما یقضیها من تستشفعون ألیه بأعزّ الخلق علیه؛ خداوند عزوجلّ می فرماید ای بندگان من! آیا چنین نیست كسی كه حاجات بزرگی از شما می خواهد و شما حوایج او را برنمی آورید مگر این كه در نزد شما كسی را كه محبوب ترین مردم پیش شما است شفیع قراردهد، آن گاه حاجات او را به خاطر آن شفیع برآورید؟ اكنون آگاه باشید و بدانید كه محبوب ترین خلق و افضل آنان نزد من، محمد ـ صلی الله علیه و آله ـ و برادر او علی ـ علیه السلام ـ و امامان پس از وی هستند. اینان وسیله های مردم به سوی من هستند. بدانید هر كسی حاجتی دارد و نفعی را طالب است و یا آن كه دچار حادثه ای بس صعب و زیان بار گشته و رفع آن را می خواهد، باید مرا به محمّد و آل طاهرینش ـ علیهم السّلام ـ بخواند تا به بهترین وجه، حاجات او را برآورم».[7] ج) عن محمد بن المثنّی الأزدی، إنّه سمع أبا عبدالله یقول: «نحن السّبب بینكم و بین الله عزّوجلّ» محمد بن مثنّی ازدی می گوید شنیدم امام صادق ـ علیه السلام ـ می فرمود: «ما سبب و وسیله ی بین شما و خداوند عزّوجلّ هستیم.»[8] د) ابن شهر آشوب از امیرالمؤمنین ـ علیه السلام ـ نقل می كند كه ذیل آیه ی شریفه ی «و ابتغوا إلیه الوسیله» فرمود: «أنا وسیلته؛ من وسیله ی خدا هستم.»[9] هـ ) حضرت فاطمه ی زهرا ـ سلام الله علیها ـ در خطبه ی شریفه اش می فرماید: حمد كنید پروردگار را كه عظمت و نورش ایجاب می كند كه اهل آسمان ها و زمین، (برای قرب به او) وسیله بجویند، و ما (اهل البیت ـ علیهم السّلام ـ ) وسیله ی او در میان خلقش هستیم.»[10] در اینجا این پرسش مطرح است: كه حبل الله، كیانند و مصداق بارز آن كیست؟ امیرالمؤمنین ـ علیه السلام ـ می فرماید: «إنّ أفضلَ ما توسّل به المتوسّلین إلی الله سبحانه: الإیمان به و برسوله و الجهاد فی سبیله... و كلمه الإخلاص... و إقام الصلوه... و إیتاء الزكوه... و صوم شهر رمضان و حجّ البیت و اعتماره... وصله الرّحم... و صدقه السّر... و صدقه العلانیه... و صنایع المعروف؛ بالاترین چیزی كه متوسّلان می توانند به وسیله ی آن به خداوند سبحان نزدیك شوند؛ عبارت است از: ایمان به خدا و رسول او و جهاد در راه خدا... كلمه ی اخلاص (لا اله الّا الله)... اقامه ی نماز... دادن زكات... روزه ی ماه رمضان و حج و عمره ی بیت الله الحرام ... صله ی رحم... صدقه‌ ی آشكار... تمام كارهای خوب» گرچه همه ی این كارها، «وسیله» و سبب رسیدن به قرب پروردگار هستند، ولی بهترین مصداق «وسیله»، ذوات مقدّسه معصومین ـ علیهم السّلام ـ می باشند. آنان ریسمان محكم الهی هستند و خداوند امر فرموده است به ریسمان الهی چنگ زنید و پراكنده نشوید.[11] هم چنین امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمود: «نحن حبل الله الذّی قال الله تعالی: و اعتصموا بحبل الله جمیعاً و لا تفرّقوا».[12] امام باقر ـ علیه السلام ـ نیز فرمود: «آل محمد ـ صلی الله علیه و آله ـ هم حبلُ الله الذّی أمر بالاعتصام به فقال و اعتصموا بحبل الله جمیعاً و لاتفرّقوا». امّا مصداق بارز آن كیست؟ مردی از اعراب بادیه نشین به محضر رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ آمد و از حضرتش تقاضا كرد مراد از «حبل الله» در آیه ی «واعتصموا بحبل الله» را توضیح دهید. پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ ، دست آن مرد را گرفت و بر روی شانه ی علی ـ علیه السلام ـ گذاشت و فرمود: ای اعرابی! این، ریسمان خدا است. به (ولایت) او چنگ بزن. آن مرد اعرابی پشت سر حضرت علی ـ علیه السلام ـ دور زد و آن حضرت را در بغل گرفت و گفت: «خداوندا! من تو را شاهد می گیرم كه به ریسمانت چنگ زدم»، در این هنگام، رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمود: «هر كسی می خواهد به مردی از اهل بهشت بنگرد، به این مرد نگاه كند.»[13] 5 . توسل در روایات اهل سنّت الف) (حاكم) از عمر بن خطّاب نقل می كند كه رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله ـ فرمود: «پس از این كه حضرت آدم ـ علیه السلام ـ مرتكب خطیئه (ترك اولی) شد؛ در مقام توبه به پیش گاه پروردگار عرضه داشت: پروردگارا! به حق محمد ـ صلی الله علیه و آله ـ از تو خواستارم كه مرا بیامرزی. خطاب رسید: ای آدم! چگونه محمد ـ صلی الله علیه و آله ـ را شناختی در حالی كه او را نیافریده ام؟! عرض كرد: بارالها! پس از آن كه به دست قدرت خود، مرا آفریده و از روح خود، در من دمیدی، به پایه های عرش نظر كردم و دیدم این كلمات بر آن نوشته شده است: «لا اِلهَ اِلّا الله، محمّدٌ رسول الله؛ از این موضوع فهمیدم كه محمد ـ صلی الله علیه و آله ـ محبوب ترین خلق در پیش گاه تو است كه نام او را قرین نام مقدست قرار دادی. خطاب رسید: ای آدم! راست گفتی. او محبوب ترین خلق در نزد من است و چون به حقّ او از من تقاضای آمرزش كردی، تو را بخشیدم، و اگر نبود محمّد ـ صلی الله علیه و آله ـ تو را نمی آفریدم».[14] ب) سالی منصور دوانیقی ـ دومین خلیفه ی عباسی ـ‌ به حجّ رفت و به زیارت مرقد مطهّر پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه و آله ـ مشرّف شد. «مالك» ـ رئیس فرقه ی «مالكیّه» از مذاهب چهارگانه ی اهل تسنّن ـ در ابتدای زیارت منصور، به او گفت «ای امیر! این جا حرم رسول خداست. صدای خود را آهسته كن كه خدا به منظور تأدیب مردم می فرماید: «لاترفعوا أصواتكم فوق صوت النّبی»[15] و در مدح آنان كه صدای خویش را به جهت احترام به پیامبر، فرود آورند، فرموده است: «إن الذین یغضّون اصواتهم عند رسول الله اولئك الّذین امتحن الله قلوبهم للتقوی لهم مغفره و أجر عظیم»[16] و در مذمت قوم دیگری كه نسبت به پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ رعایت ادب نمی كنند، فرمود: «إن الذین ینادونك من وراء الحجرات أكثرهم لایعقلون».[17] ای منصور! بدان كه حرمت رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ در حال مماتش مانند حرمت وی در حال حیاتش است. منصور، با شنیدن این سخنان از غفلت بیرون آمد و متواضع گردید. سپس به «مالك» گفت:‌ای ابا عبدالله! (كنیه ی مالك) آیا در حال دعا و خواندن خدا، رو به قبله نمایم یا رو به رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ آورم؟! مالك گفت: چرا از پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ روی برگردانی در حالی كه او وسیله ی تو و وسیله ی پدرت آدم به سوی خدا در روز قیامت است؟! بلكه رو به سوی او كن و به شفاعت او رو به سوی خدا كن، شاید خداوند به شفاعت او تو را بپذیرد، چه آن كه خدا فرموده است: «ولو أنّهم أذ ظلموا أنفسهم جاءُوك فاستغفروا الله و استغفر لهم الرّسول لوجدوا الله توّاباً رحیماً»[18] از بیانات «مالك» استفاده می شود كه توسّل به پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ مخصوص زمان حیات او نیست بلكه بعد از وفات هم باید او را به عنوان «وسیله» ‌نزد خدای تبارك و تعالی، واسطه قرار داد بلكه در روز قیامت كبری ـ كه روز سختی است ـ پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ وسیله ی نجات فرزندان آدم ـ علیه السلام ـ خواهد بود. پی نوشت:[1] . لسان العرب. [2] . لسان العرب، المنجد. [3] . مفردات راغب. [4] . لسان العرب، المنجد، مجمع البحرین. [5] . سوره‌ ی مائده، آیه ی 35. [6] . مستدرك سفینه البحار، ج 10، ص 295، به نقل از تفسیر نور الثقلین، ج 1، ص 626. [7] . بحارالانوار. ج 94، ص 22 و مجموعه ی ورّام، ج 2، ص 100. [8] . بحارالانوار، ج 23، ص 10، ح 5. [9] . تفسیر المیزان، ج 5، ص 362. [10] . دلایل الامامه، طبری، ص 3 و شرح نهج‌البلاغه، ابن ابی الحدید، ج 86، ص 211. [11] . سوره ی آل عمران، آیه ی 103. [12] . بحارالانوار، ج 24، ص 84، ح 3. [13] . بحارالانوار، ج 36، ص 16. [14] . وفاء الوفاء، ج 4، ص 1371 ـ 1372 و بحارالانوار، ج 11،‌ص 181، ح 33. [15] . سوره ی حجرات، آیه ی 2. [16] . سوره ی حجرات، آیه ی 3. [17] . سوره ی حجرات آیه ی 4. [18] . سوره ی نساء، آیه ی 64. وفاء الوفاء، سمهودی، ج 4، ص 1376 و در كشف الارتیاب در ص 317 مدارك دیگری نیز برای این قضیه نقل كرده است. منبع: ره توشه راهيان نور
#دین و اندیشه#





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 190]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


دین و اندیشه
پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن