تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805592274
انسجام اسلامي و چالش هاي فرا راه
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
انسجام اسلامي و چالش هاي فرا راه نويسنده:مرتضي كاظم دينان در حال حاضر، دشمنان اسلام با ترويج فرقه گرايي و تعصب هاي ناشي از آن مي كوشند جهان اسلام را از پويايي، تحول و پيشرفت بازدارند و بااستفاده از تمامي امكانات تبليغي و رسانه اي خود، به ايجاد تنش و تفرقه ميان كشورهاي اسلامي مبادرت مي كنند كه بارزترين آن، سياست اخير واشنگتن در كمك تسليحاتي به برخي كشورهاي عربي براي طرح به اصطلاح (مقابله با تهديد ايران) است. مقدمه مقام معظم رهبري در پيام نوروزي خود در آغاز سال 86، اين سال راسال (اتحاد ملي و انسجام اسلامي) نامگذاري كردند و در واقع، از يك سو شخصيت هاي داخلي و عمومي ملت ايران را به وحدت بيشتر دعوت كردند و از سوي ديگر همه رهبران، سياستمداران و متفكران جهان اسلام را به انسجام بيشتر فراخواندند. معظم له همچنين در بيانات خويش در سالروز بعثت نبي مكرم اسلام (ص)، ضمن ياد آوري شعار كليدي (اتحاد ملي و انسجام اسلامي) به اين امر اشاره كردند كه امروز دنياي اسلام مجروح است ومفسداني كه با همه مسلمانان و با اصل امت اسلامي دشمن اند، باتشديد اختلافات قومي و فرقه اي، نظير (شيعه و سني) و (عرب وعجم)، در صددند بخش هاي مختلف جهان اسلام را مقابل يكديگرقرار دهند و متأسفانه برخي در اين دام خطرناك مي افتند. در حال حاضر، دشمنان اسلام با ترويج فرقه گرايي و تعصب هاي ناشي از آن مي كوشند جهان اسلام را از پويايي، تحول و پيشرفت بازدارند و بااستفاده از تمامي امكانات تبليغي و رسانه اي خود، به ايجاد تنش و تفرقه ميان كشورهاي اسلامي مبادرت مي كنند كه بارزترين آن، سياست اخير واشنگتن در كمك تسليحاتي به برخي كشورهاي عربي براي طرح به اصطلاح (مقابله با تهديد ايران) است. گزارش حاضر، چالش هاي فرا روي بحث (انسجام اسلامي) را در ابعادمختلف بررسي و مطالعه مي كند. بخش نخست. چالش هاي سياسي چالش هاي سياسي عمده فراروي بحث انسجام اسلامي را مي تواند به چهار دسته كلي تقسيم كرد: الف. چالش هاي عربي ـ عربي ب. اختلافات تركيه و برخي كشورهاي عربي ج. چالش هاي عربي ـ ايراني د. ارتباط ضعيف كشورهاي اسلامي خاورميانه با كشورهاي اسلامي جنوب شرق آسيا در ادامه به اختصار، به هر يك از اين چالش هاي پرداخته مي شود : الف. چالش هاي عربي ـ عربي مواردي كه در اين حوزه قابل طرح است و به طور مشخصي موجب اختلافات در بدنه جهان اسلام شده، عبارت است از: 1. مسئله عراق پس از اشغال عراق، به خصوص پس از روي كار آمدن دولت شيعي نوري المالكي در اين كشور، برخي كشورهاي عربي مواضع متفاوتي ازخود بروز دادند؛ براي مثال عربستان، با هدف افزايش نفوذ خويش دراين كشور و گسترش وهابي گري، به حمايت گسترده از گروه هاي سلفي وتندرو نظير ارتش اسلامي، ارتش محمد، انصار الله، ارتش عمر و ارتش مجاهدين روي آورد و همين امر موجب اختلاف ميان سران اين كشورها با دولت عراق گرديد. دولتمردان عراقي به درستي عربستان را يكي از پايه هاي اصلي بي ثباتي در عراق قلمداد كردند. نكته مهمي كه بايد بدان توجه كرد اين است كه امريكا در حال حاضر، در پي خروج آبرومندانه از عراق است و دراين چار چوب، به عربستان كه با ايران و عراق اختلاف نظر دارد، ميدان مي دهد تا از تسلط كامل ايران بر عراق، در صورت خروج امريكا جلوگيري كند. در اين ميان، اتهامي كه برخي كشورهاي عربي،نظير مصر، اردن و عراق به ايران وارد آورند، تلاش براي بي ثباتي در عراق است. آنان دولت جديد عراق را دست نشانده ايران مي دانند. اين امر به ايجاداختلافات بين دولتمردان عراقي و سران اين كشورها منجر گرديد. نكته قابل توجه ديگر در بحث عراق اين است كه برخي كشورهاي عربي ـ اسلامي، نظير بحرين، با پناه دادن بعثي هاي سابق عراق،درواقع به طور جدي، به مخالفت با دولت فعلي عراق مشغول اند.(شبكه خبر، 86/5/5) نتيجه اين امر، تشديد اختلافات ميان عراق، به عنوان گوشه مهمي از جهان اسلام، با برخي كشورهاي عربي ـ اسلامي ديگراست. 2. درگيري‌هاي داخلي فلسطين درگيري ميان دو گروه فلسطيني فتح و حماس را كه با حمايت هاي صريح مالي و ديپلماتيك اسرائيل و امريكا از فتح همراه بود، مي توان به عنوان عامل اختلاف و عدم انسجام در بخشي از جهان اسلام دانست.در واقع گروه هاي فلسطيني، در نتيجه برنامه دقيق صهيونيست ها ووجود حس قدرت طلبي و تماميت خواهي در بين برخي رهبران اين گروه ها، ناخواسته از دشمن اصلي خويش، يعني اسرائيل كه دشمن همه جهان اسلام است، چشم پوشيده، به مناقشه ميان خود پرداختند. تأثير اين درگيري را بر تضعيف انسجام اسلامي مي توان از منظر ديگري نيز تبيين كرد؛ بدين صورت كه با تشديد اين درگيري ها، برخي كشورهاي اسلامي از فتح و برخي از حماس حمايت مادي ـ معنوي كردند و در نتيجه اين موضوع موجب اختلاف شديد ميان كشورهاي حامي اين دو گروه گرديد. رقابت ميان برخي كشورهاي مهم اسلامي،نظير مصر و عربستان براي ميانجي گري و ايفاي نقش ريش سفيدي بين گروه هاي فلسطيني نيز عاملي در جهت تضعيف انسجام اسلامي است. 3. مناقشات سياسي سوريه و برخي كشورهاي عربي در اين رابطه مي توان، به اختلاف شديد ميان سوريه و لبنان (به عنوان دو كشور عربي ـ اسلامي)، بر سر مسئله قتل رفيق حريري و حمايت سوريه از حزب الله لبنان اشاره كرد. همچنين موضوع سرسختانه سوريه نسبت به تجاوزات اسرائيل منشاء اختلاف ميان سران اين كشور بابرخي كشورهاي ديگر عربي ـ اسلامي، نظير عربستان، اردن و... است.اتحاد راهبردي سوريه با ايران نيز عاملي مؤثر در تشديد اختلافات اين كشور با ديگر كشورهاي عربي ـ اسلامي، نظير عربستان، مصر و اردن (كه مخالف قوت گرفتن و افزايش نفوذ منطقه اي جمهوري اسلامي ايران هستند) است. روابط مخفيانه و بعضا علني برخي كشورهاي اسلامي با اسرائيل كه با مخالفت سوريه و برخي گروه هاي فلسطيني مواجه است، در تشديد اين اختلافات مؤثر است. 4. مناقشات مرزي مناقشاتي كه ميان برخي كشورهاي عربي ـ اسلامي، نظير عربستان واردن، عربستان و كويت، كويت و عراق و... بر سر حدود مرزها و منابع طبيعي موجود در نواحي مشترك وجود دارد، عاملي در جهت تضعيف وحدت و انسجام اسلامي به حساب مي آيد. لازم به ذكر است كه هر چنداين موضوع در حال حاضر، موجب مناقشه جدي و عميقي ميان كشورهاي مذكور نشده است ؛ ولي قابليت به فعليت رسيدن و عميق شدن اختلافات ميان اين كشورها وجود دارد. ب. اختلافات تركيه و برخي كشورهاي عربي در اين رابطه مي توان به مسائلي چون اختلافات ميان تركيه و عراق برسر مسئله كردها و شمال عراق و نيز مناقشات ميان تركيه و سوريه بر سر مسئله آب و موضوع كردها اشاره كرد. در ماه هاي اخير، دولت تركيه بارهابه خاك عراق، به دليل آنچه (مقابله با اكراد مخالف دولت تركيه) ناميده،حمله و بمباران كرده است و به مناطقي از شمال عراق نيرو گسيل داشته و تجاوز كرده است ؛ در نتيجه اين موضوع موجب اختلاف شديد ميان دوكشور اسلامي تركيه و عراق شده است. همچنين دولت تركيه اختلاف ديرينه اي بر سر مسئله آب با كشور سوريه دارد و دو كشور، يكديگر را به استفاده غيرقانوني و غير عادلانه از منابع آبي فرات (كه سرچشمه هاي آن در تركيه وجود دارد) متهم مي كنند. لازم به ذكر است كه مسئله آب به عنوان حربه اي سياسي در دست دولت تركيه عليه سوريه است كه هرگاه سوريه حمايت هاي خويش را ازاكراد پ.ك.ك علني و تشديد مي كند، تركيه نيز با استفاده از اين اهرم، برسوريه فشار وارد مي آورد. ج. چالش هاي عربي ـ ايراني به طور قطع مي توان گفت، مهم ترين عامل اختلاف و انشقاق درسطح جهان اسلام، موضوع چالش هاي بين برخي كشورهاي عرب وجمهوري اسلامي ايران است. اهم اين چالش ها عبارت است از : 1. مسئله هلال شيعي بيشتر كشورهاي عرب، جمهوري اسلامي ايران را به تلاش براي شيعه كردن مناطق سني جهان اسلام و گسترش شيعي گري در منطقه متهم مي كنند. مهم ترين اين مواضع، سخنان ملك عبدالله، پادشاه اردن، در دسامبر سال 2004 بود. وي طي سخناني، شكل گيري (هلال شيعي) را به عنوان خطري كه خاورميانه را تهديد مي كند، مطرح كرد. براين اساس، اين هلال از ايران شروع شده، تا علوي هاي سوريه امتدادمي يابد و به حزب الله لبنان مي پيوندد. نكته قابل تأمل و مهم اين است كه اندكي پس از اين موضع گيري، حسني مبارك رئيس جمهور مصر نيزاعلام كرد: (شيعيان عراق و لبنان، پيوندشان با ايران، قوي تر ازوابستگي شان به كشورهاي خودشان است). (سايت مكتوب،85/12/16) در مجموع مي توان گفت كه طرح اين بحث از سوي كشورهاي مهم عرب جهان اسلام، نظير مصر، اردن و عربستان عليه جمهوري اسلامي،از عوامل مهم انگيزش مناقشه ميان كشورهاي جهان اسلام است. 2. مسئله عراق بحران عراق همان گونه كه پيش تر اشاره شد، نه تنها موجب بروزبرخي اختلافات ميان عراق و برخي كشورهاي عربي شد، بلكه مايه اختلافات شديد بين دو كشور مهم اسلامي، يعني عربستان و ايران شده است ؛ به تعبير دقيق تر، قدرت گيري شيعيان در اين كشور كه محصول طبيعي رهايي مردم عراق از قيد ديكتاتوري صدام بود و با توجه به اكثريت 60 درصدي شيعيان در اين كشور، موضوعي كاملا منطقي است، موجب احساس خطر برخي كشورهاي عربي، به خصوص عربستان از گسترش نفوذ شيعيان در كل منطقه و در نتيجه افزايش عمق استراتژيك جمهوري اسلامي گرديد. به همين واسطه، دولت عربستان حمايت هاي مادي و معنوي وسيعي را از گروه هاي وهابي، سلفي و تندرو در عراق، با هدف مقابله با گسترش قدرت شيعيان و ايران در اين كشور آغاز كرد. در كنار اين امر، برخي كشورهاي ديگر عربي نظير كويت، اردن و مصر نيز هر از چند گاهي،جمهوري اسلامي را به تلاش براي تشديد نا آرامي ها و بي ثباتي درعراق و همچنين همدستي با اشغالگران عراق متهم كرده، نسبت به گسترش نفوذ ايران در اين كشور هشدار مي دهند. مجموع اين وقايع،عاملي مؤثر در تشديد شكاف ميان ايران (به عنوان يكي از مهم ترين كشورهاي جهان اسلام) و اين كشورهاي اسلامي شده است. 3. مسئله هسته اي ايران بزرگنمايي و خطرناك جلوه دادن فعاليت هاي هسته اي جمهوري اسلامي، از سوي برخي مسئولان و رسانه هاي كشورهاي عرب منطقه (به خصوص كشورهاي عضو شوراي همكاري خليج فارس)، از جمله موارد تضعيف كننده (انسجام اسلامي) به حساب مي آيد؛ در حالي كه سياستمداران اين كشورها طي سخنراني هاي خود بر حق مسلم ومنطقي جمهوري اسلامي در استفاده صلح آميز از انرژي هسته اي تأكيدورزيده اند و حتي خود نيز براي به دست آوردن اين تكنولوژي ابراز تمايل شديد كرده اند، بعضا در برخي برهه ها، با وارد آوردن اتهامات و طرح مسائلي نظير ايمن نبودن تأسيسات هسته اي بوشهر و امكان نشست مواد راديو اكتيو و آلودگي كشورهاي عرب حوزه خليج فارس به واسطه آن و تلاش ايران براي به دست آوردن بمب هسته اي و گسترش سلطه درمنطقه، به مخالفت با فعاليت هاي هسته اي ايران پرداخته اند. لازم ذكر است كه تبليغات هدفمند رسانه هاي غربي و مواضع مسئولان و سياستمداران غرب نيز در گسترش نگاه منفي عرب هانسبت به مسئله هسته اي جمهوري اسلامي بي تأثير نبوده است. نمونه اين امر را در اظهارات وزير امور خارجه امارات، درباره برنامه هسته اي ايران مي توان مشاهده كرد. وي در مصاحبه اي گفته است كه براي عرب ها، حمله به ايران، از هسته اي شدن آن بسيار مهم تر است. (واحدمركزي خبر، صدا و سيما، 86/4/3). 4. جزاير سه گانه ايراني موضوع جزاير سه گانه ايراني تنب بزرگ، تنب كوچك و ابوموسي، هر از چند گاهي دستمايه مواضع غير منطقي دولت هاي عرب، به خصوص كشور امارات متحده عربي قرار مي گيرد. آخرين موضع گيري در اين رابطه، بيانيه مشترك وزراي خارجه و دفاع كشورهاي عضو شوراي همكاري خليج فارس، در 14 تير ماه امسال است كه طي آن، حمايت خود را از ادعاهاي امارات متحده عربي درباره جزاير سه گانه ابرازداشتند. (روزنامه كيهان، 86/4/18). با بررسي سير مواضع عرب ها در رابطه با اين جزاير، به وضوح مي توان دريافت كه هرگاه اين كشورها، موضع ايران را در سطح منطقه، رو به تقويت ديده اند، با تحريك و حمايت برخي كشورهاي غربي، نظيرانگليس، به تكرار اين ادعاي واهي و غير مستند پرداخته اند و در نتيجه،اين امر به عاملي در جهت تيره شدن روابط ايران و اين كشورها تبديل شده و موجب تضعيف اتحاد و انسجام اسلامي شده است. 5. مسئله فلسطين موضع گيري ايران در قبال مسائل فلسطين كه بر احقاق كامل حقوق فلسطينيان و دفع تجاوزگري رژيم صهيونيستي از سرزمين هاي اشغالي تأكيد دارد، با مواضع برخي دولت هاي عرب محافظه كار منطقه، نظيرمصر، اردن و عربستان كه روابط پشت پرده وسيعي با اسرائيل دارند درتضاد است. در نتيجه همين عامل و همچنين حمايت ايران از حماس،در مقابل حمايت اين سه كشور از فتح، موجب ايجاد اختلاف در قسمتي از جهان اسلام گرديده است. 6. مسئله بحرين سر مقاله روزنامه كيهان (86/4/18)، در واكنش به بيانيه كشورهاي عضو شوراي همكاري خليج فارس در مورد جزاير سه گانه، موجب اختلافات شديد و هجمه تبليغاتي بسيار سنگين عرب ها عليه جمهوري اسلامي و در نتيجه گسترش انشقاق در سطح جهان اسلام گرديد.مختصر اينكه برخي رسانه ها و دولتمردان عرب، به بهانه انتقاد از سرمقاله كيهان، ايران را به تلاش براي تهاجم و دست اندازي به كشورهاي همسايه خويش متهم كردند و بحث هايي نظير تقابل شيعه و سني،مشكوك بودن فعاليت هاي هسته اي ايران، تلاش ايران براي كسب هژموني در منطقه و رابطه مخفي ايران با صهيونيست ها و امريكا رامطرح كردند. د. ارتباط ضعيف كشورهاي اسلامي خاورميانه با كشورهاي اسلامي جنوب شرق آسيا اختلاف مواضع و راهبردهاي كلي اين دو دسته كشورهاي اسلامي (كه دسته اول بر مسائل سياسي و دسته دوم بر مسائل اقتصادي تأكيد دارند)موجب شده، تا اين كشورها از ضعيف ترين ارتباط با هم برخوردار باشندو در برخي برهه ها، عليه يكديگر موضع گيري كنند؛ براي مثال اندونزي،در جريان رأي گيري قطعنامه دوم عليه جمهوري اسلامي در شوراي امنيت (در مورد بحث هسته اي)، عليه ايران رأي داد و اساسا اسلامي بودن ايران، بر موضع اين كشور اسلامي تأثير چنداني نگذاشت. بخش دوم. چالش هاي مذهبي ـ فرهنگي مسائل ذيل را مي توان به عنوان مهم ترين چالش هاي مذهبي ـفرهنگي در حال حاضر كه لطمات جبران ناپذيري به بحث (انسجام اسلامي) وارد مي آورد، ذكر كرد: الف. مسئله وهابيت وهابيت به عنوان فرقه اي انحرافي و ساخته دست استعمار انگلستان،همواره موجب تشتت و اختلاف در سطح جهان اسلام بوده است. اين موضوع وقتي بيشتر اهميت مي يابد كه ملاحظه شود، دولت عربستان باحمايت هاي مادي و معنوي خويش از اين تفكر، در پي رواج اين فرقه وحمايت از آن، براي مقابله با ديگر گروه هاي اسلامي معتدل، به خصوص شيعيان است ؛ براي مثال فتواي چند تن از بزرگان اين فرقه درعربستان، مبني بر لزوم تخريب اماكن مقدس شيعيان در كربلا، دمشق و...، موجب بروز مجدد درگيري ها و تنش هاي فرقه اي گرديد. همچنين تحركات تروريستي القاعده در عراق و بيانيه تهديدآميز اين گروه عليه ايران كه خواهان مقابله با ايران و كشتار شيعيان شده بود، از جمله اقدامات اين فرقه است. نكته قابل توجه ديگر، حمايت هاي بي دريغ شاهزاده بندر بن سلطان از گروه هاي وهابي و ضد ايراني يا ضد شيعي در نقاط مختلف (نظير گروه فتح الاسلام) است كه با هدف مقابله با آنچه افزايش نفوذ حزب الله وايران مي خواند، انجام شد. ب. مسائل مربوط به تقابل سنت و مدرنيزم الزامات ناشي از صنعتي شدن و پيوستن به كشورهاي توسعه يافته يادر حال توسعه و نيز برداشت هاي جديد از مسئله اسلام و احكام آن ومسئله شكاف نسل ها، موجب نوعي تقابل ميان دو طيف طرفداران سنت و مدرنيزم، در اغلب كشورهاي جهان شده است كه كشورهاي مسلمان نيز از آن مستثنا نيستند و چه بسا بيشتر از ديگر كشورها، با آن دست به گريبان اند. اين مسئله زماني حاد مي شود كه برخي دولت هاي غربي (به خصوص امريكا) به حمايت از يكي از اين دو طيف وارد عمل شده، براي غالب كردن طرز تفكر برخي از اين گروه ها كه بعضا به ورطه سكولاريسم هم مي افتند، تلاش مي كنند؛ براي مثال، تلاش امريكابراي بر سر كار آوردن افراد سكولاري نظير اياد علاوي در عراق،نمونه اي از اين امر است. از سوي ديگر، حمايت صريح امريكا از دولت هاي بسته و ديكتاتورمنطقه،نظير عربستان، مصر و... (كه بر خلاف راهبرد دموكراسي سازي امريكا است) تقابل سنت و مدرنيزم را در كشورهاي اسلامي شدت مي بخشد. ج. تقابل شيعه ـ سني اختلافات ميان دو گروه مهم اسلامي شيعي و سني كه به شدت ازسوي دشمنان جهان اسلام ( به خصوص امريكا و اسرائيل) دنبال مي شود، از جمله مهم ترين موانع رسيدن به انسجام اسلامي بوده وخواهد بود. گسترش مسئله (شيعه هراسي) از سوي برخي كشورهاي معاند با جهان اسلام، راهبردي كاملا هدفمند است كه متأسفانه باهمراهي تام و تمام برخي سران كشورهاي عرب منطقه، نظير مصر،اردن و عربستان تا اندازه اي موثر بوده است. در آخرين حركت ضد شيعي و (ضد ايراني) اين كشورها، همه مراكز آموزشي شيعيان، در ايام تابستان، در كشورهاي عربي حوزه خليج فارس، بالاجبار تعطيل شده است. (واحد مركزي خبر صدا و سيما، 86/4/3). تلاش برخي كشورهاي سني نشين نظير عربستان، براي ايجادبي ثباتي در عراق، براي مقابله با نفوذ شيعيان و به بن بست كشاندن دولت شيعي نوري مالكي و برخوردهاي نامناسب اين كشور با حجاج شيعه، به خصوص حجاج ايراني نيز در راستاي تقابل شيعه ـ سني انجام مي گيرد. همچنين برخي اخبار حاكي است، ملك عبدالله، پادشاه عربستان اظهار آمادگي كرده تا براي جلوگيري از به اصطلاح گسترش خطرشيعيان 250 ميليارد دلار هزينه كند. (نهرين نت، 18 مارس 2007).اين تقابل از سوي ديگر، به رشد سلفي گرايي و افراطي گري در ميان گروه هاي مختلف مسلمان منجر شده، موجب مي شود كه به قول مقام معظم رهبري (در فرمايشات ابتداي سال 1386)، زمام امور مسلمانان ازدست طيف معقول و عالم جهان اسلام خارج شده، گروه هاي افراطي وبي مايه، تعيين كننده آينده جهان اسلام و تعاملات دروني آن شوند و درنهايت بحث (انسجام اسلامي) به هيچ وجه پاي نگيرد. د. تضاد ميان كشورهاي مسلمان عرب و غير عرب اختلافات فرهنگي و سياسي ميان كشورهاي مسلمان عرب (مصر،كشورهاي عضو شوراي همكاري خليج فارس، سوريه، فلسطين، لبنان و...) و كشورهاي مسلمان غير عرب (ايران، تركيه، پاكستان، افغانستان،كشورهاي مسلمان آسياي ميانه و قفقاز و جنوب شرقي آسيا) را مي توان از جمله مهم ترين مسائل برهم زننده انسجام اسلامي برشمرد. از نگاه ديگر مي توان چنين ارزيابي كرد كه گسترش ملي گرايي دركشورهاي مختلف و غلبه آن بر اسلام گرايي، و نبود تعامل ميان اين دوامر (ملي گرايي و اسلام گرايي) موجب شده تا مسائلي از قبيل پان عربيسم و...، مانع اتحاد و انسجام كامل اين دو طيف از كشورهاي مسلمان شده، در اين بين، دشمنان جهان اسلام، از اين شكاف واختلافات نهايت استفاده را ببرند. براي مثال، مسئله كشاكش ميان ايران و عرب ها بر سرمسئله جزايرسه گانه ايراني خليج فارس، موضوعي است كه برخي كشورهاي غربي،نظير انگليس نيز با حمايت از موضع عرب ها، به شكاف ايراني ـ عربي دامن مي زنند. بي تفاوتي برخي كشورهاي اسلامي آسياي ميانه و قفقاز يا جنوب شرقي آسيا در برابر مسائل مهم جهان اسلام، نظير مسئله فلسطين، تاحدودي ناشي ازچنين تضاد و اختلافي است.بخش سوم. چالش هاي اقتصادي ـ اجتماعي چالش هاي ياد شده كه عمدتا در قالب مسائلي نظير رابطه اقتصادي بااسرائيل، رقابت هاي اقتصادي براي جذب سرمايه هاي خارجي يا حتي سرمايه هاي يكديگر، روابط اقتصادي با غرب، مسائل مربوط به حقوق بشر و مسئله زنان كه بعضا موجب بروز اختلافات داخي در اين كشورها ياميان برخي كشورهاي اسلامي مي گردد، از حساسيت كمتري نسبت به چالش هاي سياسي و مذهبي ـ فرهنگي برخوردارند؛ اما وقتي با يك سري واسطه هايي به مسائل سياسي ربط داده مي شوند، خود منشاءانشقاق و اختلاف خواهند شد. براي مثال مسئله رابطه اقتصادي با اسرائيل كه به نوعي موجب تحرك و پويايي و به رسميت شناخته شدن تلويحي اين رژيم در منطقه خواهد شد، از جمله مسائل مورد اختلاف ميان ايران و برخي كشورهاي عرب منطقه است. روزنامه يديعوت آهارنوت در روز پنجشنبه 4 تيرماه،از وجود ارتباطات سري ميان عربستان و اسرائيل خبر داد. (خبر گزاري شيعيان عراق). مسئله وجود آزادي براي قشر زنان در ايران (براي مثال در مسئله ورزش) نيز بعضا موجب انتقاداتي از سوي سران برخي كشورهاي منطقه گرديده، آن را موجب متوقع شدن بيش از حد زنان كشورهاي خوددانسته اند. در مجموع بايد گفت كه اين چالش ها، شايد در حال حاضر، خطرعميقي را براي انسجام اسلامي ايجاد نكنند؛ ولي قابليت بالفعل شدن وعميق شدن دارند. بخش چهارم. چالش هاي رسانه اي اين بخش بيشتر به تبليغات ضد شيعي و ضد ايراني برخي رسانه هاي عربي مربوط مي شود كه دنبال آن، تلاش رسانه هاي شيعه و ايراني براي پاسخ گويي به اين هجمه، خود به خود بحث اتحاد در سطح جهان اسلام را با چالش مواجه خواهد كرد و ضمن آن موجب انحراف جهان اسلام ازمسائل اساسي خويش، نظير مسئله فلسطين و توطئه هاي اسرائيل خواهد شد. مواضع ضد شيعي برخي رسانه هاي عرب، نظير العربيه، الحره،المستقبل و الرياض و نيز برخي مواضع ضد ايراني رسانه هاي عربي نظير السياسه كويت، الجزيره، العربيه، العراقيه و...، همه و همه در راستاي جنگ رسانه اي آنها عليه شيعيان است كه در نتيجه موجب انشقاق اسلامي مي گردد. براي مثال روزنامه الرياض، از روزنامه هاي نزديك به هيئت حاكمه عربستان سعودي، به تازگي در مقاله اي خواستار تلاش همه جانبه امريكا براي سرنگوني دولت شيعي در عراق گرديد. اين روزنامه همچنين آورده است كه دولت شايسته براي عراق، دولتي متشكل از شيعيان سكولار و سني هاي ميانه رو است و امريكا بايد پيش از آنكه اين دولت، سلاح خود را به دستور ايران، به سوي امريكا نشانه بگيرد، دولت مالكي را سرنگون كند. (الرياض، 10 مرداد 86). مواضع به شدت توهين آميز برخي رسانه هاي عرب، به بهانه سرمقاله كيهان در مورد بحرين، نيز نمونه اي از چالش هاي رسانه اي موجود درسطح جهان اسلامي بود. نتيجه گيري برنامه هدفمند دشمنان جهان اسلام براي ايجاد اختلافات متعددقومي، فرقه اي و مذهبي از يكسو و نا آگاهي و غفلت برخي سران وسياستمداران كشورهاي اسلامي نسبت به اين توطئه ها، شرايط فعلي جهان اسلام را در وضعيتي نابهنجار و به تعبير مقام معظم رهبري (مجروح) قرار داده است. مهم ترين محور اين توطئه ها، بر مبناي ايجاد و تعميق شكاف (سني ـ شيعه) و (عرب ـ غير عرب) است كه متأسفانه تا اندازه زيادي محقق شده است. بحران موجود درعراق و موضع گيري بعضا خصمانه و رياكارانه برخي كشورهاي عرب منطقه در ارتباط با جمهوري اسلامي، مؤيد همين امراست. افزون بر آنكه اين اختلافات، با حمايت مادي و معنوي امريكا ازاين كشورها عليه ايران، تقويت مي گردد. اين همه در حالي است كه دشمنان اصلي جهان اسلام و به خصوص اسرائيل، به فجايع ضد بشري خويش در سرزمين هاي اشغالي مشغول بوده، به جز ايران اسلامي، هيچ مخالف جدي اي بر سر راه جنايات خويش نمي بينند. مسلما دردها و رنج هاي حال حاضر ملت هاي مسلمان، هيچ چاره اي جز بيداري مسلمانان، بازگشت به هويت اسلامي و همت و عزم جدي مسئولان كشورهاي اسلامي براي كنار گذاردن اختلافات و رسيدن به انسجام نخواهد داشت.
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 508]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها