واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
چگونه نماز بخوانيم نويسنده:يدالله بهتاشمنبع:چهل داستان درباره نماز و نمازگزاران حماد بن عيسي گفت : در محضر امام صادق عليه السّلام بودم ، به من فرمود: آيا مي تواني نماز را خوب بخواني ؟ عرض كردم : چگونه نمي توانم و حال آنكه كتاب حريز را كه درباره نماز نوشته شده است ، از حفظ دارم . حضرت فرمود: براي تو ضرر ندارد، برخيز و نمازي بخوان تا من ببينم كه چگونه مي خواني . حسب الامر حضرت رو به قبله ايستادم و شروع به خواندن نماز كردم . تمام نماز را از نظر ركوع و سجود به جاي آوردم ، اما حضرت آن را نپسنديد و فرمود: نماز را خوب نخواندي . واقعا چقدر زشت است براي مردي كه شصت هفتاد سال از عمرش مي گذرد و حال آنكه نمي تواند يك نماز كامل با مراعات حدود كامله آن بخواند. من خجالت كشيدم و خود را كوچك ديدم . عرض كردم : فدايت شوم ، شما نماز را به من تعليم دهيد. پس ، امام عليه السّلام رو به قبله راست ايستادند و دستهاي خود را آزاد گذاردند و انگشتهاي دست آن حضرت به هم گذارده شده بود و مابين دو قدم آن حضرت از سه انگشت باز، و بيشتر فاصله نداشت و انگشتهاي پاي خود را رو به قبله كردند و تا آخر نماز هم رو به قبله بود و با تواضع و حضور قلب گفتند: اللّه البر و سوره حمد و توحيد را با ترتيل (به آرامي و خوبي) خواندند و بعد از تمام شدن سوره توحيد، به قدر يك نفس كشيدن صبر كردند. بعد دست خود را بلند كرده تا مقابل صورت بردند و در حالي كه ايستاده بودند گفتند: اللّه اكبر و پس از آن به ركوع رفتند و كف دست را به سر زانو گرفتند. انگشتان آن حضرت از هم باز بود. زانو را به عقب دادند، چنانكه پا راست شد و پشت آن حضرت طوري مساوي شد كه قطره آبي بر آن مي گذاشتند، به هيچ طرفي نمي ريخت . گردن خود را كشيده و سر به زير نينداختند و چشم را بر هم گذاردند و سه مرتبه به آرامي گفتند: سبحان ربّي العظيم و بحمده بعد راست ايستادند و چون خوب ايستادند، گفتند: سمع اللّه لمن حمده و در همان حال كه ايستاده بودند، دست را تا مقابل صورت خود بلند كردند و گفتند: اللّه اكبر و بعد به سجده رفتند. دو كف دست را پيش زانوها، مقابل صورت خود بر زمين گذاردند و انگشتان آن حضرت به هم گذارده شده بود. سه مرتبه گفتند: سبحان ربّي الاعلي و بحمده . اعضاي بدن خود را از يكديگر باز گرفته و بر هم نگذارده بودند (در حال سجده دست را به بدن نچسبانيده و بدن را بر پا نگذارده بودند) و بر هشت موضع بدن خود كه به زمين گذارده بودند، سجده كردند كه پيشاني و دو كف دست و دو سر زانو و دو سر انگشت بزرگ پا و سر بيني باشد. بعد از نماز فرمودند: گذاردن هفت موضع در وقت سجده به روي زمين واجب است كه پيشاني و دو كف دست و دو سر زانو و دو سر انگشت بزرگ پا باشد. و اما گذاردن بيني بر زمين سنت (مستحب) است و آنها همان مواضع است كه خدا در قرآن فرموده است : و انّ المساجد للّه فلا تدعوا مع اللّه احدا و مسجدها از آن خداست و با وجود خداي يكتا كسي را به خدايي مخوانيد. پس از آن سر از سجده برداشتند و وقتي نشستند گفتند: اللّه اكبر و به ران چپ نشسته ، پشت پاي راست را بر كف پاي چپ گذاردند و گفتند استغفر اللّه ربّي و اتوب اليه و دوباره در حالي كه نشسته بودند. گفتند: اللّه اكبر و بعد به سجده دوم رفتند و مانند سجده اول ، سجده دوم را تمام كردند. و در ركوع و سجود هيچ يك از اعضاي بدن را بر يكديگر نگذارده بودند و موقع سجده آرنج دست خود را باز نگاه داشته و به زمين نگذارده بودند. در حال تشهّد خواندن ، انگشتان دست آن حضرت از يكديگر باز بود و به اين كيفيّت دو ركعت نماز خواندند و چون از تشهّد فارغ شدند، فرمودند: اي حماد، اين چنين نماز بخوان.
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 386]