تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804589973
دوستان راستين از نگاه امام علي (علیه السلام)
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
دوستان راستين از نگاه امام علي (علیه السلام) نويسنده:نادعلي صالحيمنبع:مجله معارف اسلامی شماره 46 در دو شمارة قبل با مفهوم دوست و دوستي آشنا شديم و ضمن بيان اهميّت دوست و نقش حساس آن در شكل گيري شخصيّت انسان و زيان بار بودن دوستان ناباب ، ضرورت گزينش دوست بر اساس معيار هاي ديني ، عقلاني ، زير بنايي و ماندگار را ياد آور شديم: در بحث معيار ها به چهار ويژگي مهم اشاره كرديم : 1. برخورداري از روح اجتماعي ؛ 2. خير خواه بودن ؛ 3. برخورداري از عقل و خرد ؛ 4. سلامت روح و روان . در اين شماره به مناسبت سال امير المؤمنين و براي آشنايي هر چه بيش تر با سيره و روش و ديدگاه هاي آن حضرت ، همان بحث را تحت عنوان دوستان راستين از نگاه امام علي (علیه السلام) دنبال مي كنيم.يكي از عوامل بسيار مهم و تأثير گذار در توسعه و پيش رفت سياسي ، اجتماعي ، اقتصادي و فرهنگي و فائق آمدن بر مشكلات و گرفتاري هاي مختلف ، حاكميّت روح تعاون و هم كاري بين افراد اجتماع است . اجتماعات و گروه هايي كه مجموع افراد يا بيش تر آنان خود را نسبت به سر نوشت ديگران مسئول مي دانند و از روي صداقت و دوستي در امور اجتماعي فعالانه شركت مي كنند ، از رفاه و آسايش بيش تري بر خوردارند و بر عكس در جوامعي كه جوّي غير دوستانه حاكم است و افراد آن سر در لاك خوديّت برده اند و به جز انديشة منافع شخصي ، دغدغة ديگري ندارند ، ركود و انحطاط و گرفتاري و نقاط ضعف بيش تري وجود دارد . مكتب اسلام با توجه به اين واقعيّت بر ترويج فرهنگ دوستي و برادري تأكيد مي ورزد . پيامبر گرامي اسلام و پيشوايان معصوم و پيروان راستين آنان هر يك به نحوي بر ضرورت و لزوم آن پافشاري مي كنند . جامعة اسلامي در نگاه بزرگان دين ، به منزلة يك پيكر است كه عوامل گوناگوني اجزاي آن را به يك ديگر پيوند مي دهد . آن عوامل همان چيز هايي است كه ما به عنوان معيارها و ارزش هاي اصيل و لازم در راستاي برقراري ارتباطات دوستانه از آن ياد مي كنيم . امير المؤمنان به عنوان شخصيت ممتازي كه در مقاطع مختلف و حساس ترين لحظات تاريخ اسلام مي زيسته و آثار و بركات فراوان روابط دوستانه و برادرانه در محيط هاي مختلف اسلامي را از نزديك شاهد بوده است ، نسبت به توسعة اين فرهنگ و برقراري جوّ دوستانه بين آحاد مختلف اجتماع حتي ميان خود و ديگران بسيار در تلاش بوده است .دوستان راستين در نگاه آن حضرت ، نشانه ها و معيارهايي دارند كه در ادامه به برخي از آن ها اشاره مي كنيم: 1. دين داري به آن چه خداي بزرگ به وسيلة پيامبران خود براي سعادت و خوش بختي بشر ارائه مي دهد ، مانند عقايد صحيح و اعمال شايسته و اخلاق پسنديده ، دين گفته مي شود . دين ، مجموع مقررات و چارچوب هاي مشخصي است كه مي تواند مبنا و محوري مهم براي برقراري پيوند دوستي بين خدا پرستان قرار گيرد . خداي بزرگ همة اهل ايمان را با هم برادر دانسته و مي فرمايد: «انما المؤمنون اخوه ؛ 1 مؤمنان با هم برادرند . » هر چند نسل ما انسان ها به يك پدر و يك مادر منتهي مي شود و همه از حضرت آدم و حوا ، آفريده شده و از اين جهت برادر و خواهر يك ديگر شناخته مي شويم ، اما مبناي ديگري مي تواند اين مجموعه را به هم پيوند دهد وآن دين است . اميرمؤمنان علي(علیه السلام) به هنگام فرستادن مالك اشتر براي زمام داري مصر ، در نامه اي خطاب به ايشان بر دوستي با مردم به خاطر دو خط ارتباطي كه زمام دار و مردم را با هم پيوند مي زند ، بسيار تأكيد مي ورزد و مي فرمايد: « مهرباني و دوستي ورزيدن و خوش رفتاري با مردم را در دل خود جاي ده و هم چون جانوري شكاري كه خوردن آنان را غنيمت مي شمارد مباش ، چرا كه آنان : « اِمّا اَخ لَكَ في الدين اَو نَظير لك في الخَلق ؛2 يا برادر ديني تو و يا همانند تو در خلقت هستند . » آن حضرت در جايي ديگر خطاب به يكي از كارگزاران خود مي نويسد : «به او امر كرده و دستور مي دهم كه مردم را نرنجاند و به آن ها دروغ نگويد و به سبب فرمانروايي بر آن ها از روي سركشي ، از آنان روي بر نگرداند: « فَاِنَّهُم الاِخوانُ فِي الدين ؛3 زيرا آنان در دين برادر يك ديگرند » . در جايي ديگر ضمن هشدار نسبت به حاكم نبودن جوّ دوستي و صفا و صميميت در ميان مسلمانان مي فرمايد: « وَ اِنَّما اَنتم اِخوان علي دين الله...4 شما بر دين خدا با هم برادريد ، ميان شما را جدايي نينداخته مگر ناپاكي باطن ها و بدي انديشه ها ، از اين رو به يك ديگر كمك نمي كنيد و پند و اندرز نمي دهيد و به يك ديگر بذل و بخشش نمي كنيد و با هم دوست و رفيق نيستيد» .دين داري در نگاه امام علي (علیه السلام) مهم ترين نشانه و معيار براي شناخت دوستان راستين و قوي ترين عاملي است كه روح تعاون و همكاري و ايثار و گذشت و مسئوليت پذيري را در ميان دوستان حاكم مي سازد و بسياري از زشتي ها را از محيط زندگي آنان دور مي كند . اگر آن حضرت مي فرمايد: «لا يكون الصَّديق صديقاً حَتّي يَحفِظَ اَخاهُ في ثَلاث في نِكبَتهِ و غَيبَتِهِ وَ وَفاتِهِ ؛5 دوست واقعي كسي است كه برادر خود را در سه حالت :گرفتاري ، هنگام نبودن او و بعد از وفات ، ياري رساند» ؛ دوست آن باشد كه گيرد دست دوست /در پريشان حالي و در ماندگي و اگر به كميل بن زياد توصيه مي كند كه : اي كميل از دو رويان دوري گزين و با خائنان همراه مشو و مبادا با ستم كاران رفت و آمد كني و يا با آنان مخلوط گردي ، مبادا آنان را فرمان بري يا در مجالسشان حضور يابي كه خدا را بر تو خشمگين خواهد ساخت ؛6 و اگر آن حضرت در مورد دوست ، بر اموري هم چون : مورد اعتماد و وفادار ، صادق و راستگو ، حليم و بردبار و پوشانندة عيوب بودن و خائن و فتنه گر و ضايع كنندة حقوق و ستم كار نبودن تأكيد مي ورزد ، همة اين امور در ساية دين داري واقعي دوست تأمين است . دين و دين داري ، اساسي ترين نقش را در اصلاح اخلاق و آداب اجتماعي و امور سياسي و اجتماعي و تربيت روح و روان انسان دارد و انواع گرفتاري ها و ناملايمات دروني و بروني را از دل و زبان و دست و پا و تمام وجود انسان مي زدايد و روح تعاون و همكاري و ايثار و برادري را در محيط زندگي انسان حاكم مي سازد و همين نكته مهم ترين نقش را در دوام دوستي ها دارد . حضرت علي (علیه السلام) مي فرمايد: « مَوَدَّهُ ذَوِي الدين بَطيئَهُ الاِنقِطاع دائمَهُ الثُبات و البَقاء ؛ 7 دوستي دين داران ديرتر به جدايي مي انجامد و با ثبات و ماندگارتر است » و در جايي ديگر مي فرمايد: «اِخوانُ الدين اَبقي مَوَدَّهً ، 8 دوستي برادران بر اساس دين ماندگارتر است » . اين جا است كه انسان به رمز و راز توصيه ها و حساسيت هاي امير مؤمنان علي (علیه السلام) نسبت به مراقبت و پاس داري از دوستي هايي كه بر اساس دين بنا نهاده شده است ، آشنا مي شود . آن حضرت مي فرمايد : «اَيّها الناس ، مَن عَرَفَ مِِن اَخيه و ثَيقَهَ دينٍ و سَدادَ طَريقٍ فلا يُسمَعَنَّ فيه اَقاويلَ الرِ ّجال ... 9 ؛ اي مردم هر كه برادر خود را شناخت و دانست كه دين او محكم و استوار است و در گفتار و كردار در راه راست گام بر مي دارد ، نبايد گفتار(و بدگويي) ديگران دربارة او را گوش دهد (و دوستي خود را قطع نمايد) . آگاه باشيد(اثر زيان كلام از زيان تير، سخت تر و بيش تر است ، زيرا) گاهي تيرانداز ، تير مي اندازد و تيرها به خطا مي رود . ليكن كلام بي اثر نمي ماند. » 2. آخرت گرايي در نگاه انسان هاي فهميده و عاقل و آشنا با فرهنگ اسلام ، دنيا محل گذر و تجارت خانه و كشت زاري است كه بايد براي آباداني سراي جاودان از آن بهره گرفت . كساني كه با اين ديد به دنيا مي نگرند فعاليت ها و امور زندگاني خود را با توجه به هدف هاي عالي و كمالات معنوي و ماندگار تنظيم مي كنند ، كارهايشان رنگ خدايي دارد و از خودخواهي ها ، منفعت پرستي ها و رذايل اخلاقي به دورند . آنان رضايت و خشنودي خدا و خير خواهي براي ديگران را بر منافع زود گذر دنيا ترجيح مي دهند و روابط دوستانه و معاشرت هاي خود با ديگران را بر اين اساس استوار مي كنند . اعتقاد به سراي جاودان و نگرش فرا دنيايي عامل مهمي است كه انسان ها را از گناه وناپاكي و خيانت دور مي سازد و آنان را به كارهاي نيك و ايثار و گذشت و فداكاري و رعايت حقوق و وظايف انساني خود در مقابل دوستان فرا مي خواند و دوام و ثبات دوستي ها را تضمين مي كند . امير مؤمنان علي(علیه السلام) مي فرمايد: «من دعاك الي الدار الباقيه و اعانك علي العمل لها فهو الصديق الشفيق ؛ 10 هر كس تو را به خانة آخرت فرا خواند و تو را در راه عمل كردن براي رسيدن به خوش بختي در آن سرا ياري رساند ، او دوست مهربان است . » هم چنين مي فرمايد: « وُدُّ ابناء الآخره يدوم لدوام سببه ؛ 11 دوستي آخرت گرايان با ثبات و با دوام است ، چون سبب آن دائمي است . » افرادي كه سعادت و خوش بختي در سراي آخرت را بر هواهاي نفساني و متاع دنيا ترجيح مي دهند ، همواره به فكر انجام وظيفه و اطاعت از فرمان الهي هستند و براي رسيدن به منافع مادي به اعمال نا شايست دست نمي زنند و دوست و دشمن در نگاه آنان بر اساس سود و زيان دنيايي و منافع شخصي تفسير نمي شود . بر خلاف دنيا طلبان و كساني كه عشق به دنيا و منافع مادي در وجود آنان رسوخ كرده وبه تعبير قرآن كريم تنها ظاهري از زندگي دنيا را مي دانند و از آخرت و سراي ديگر بي خبرند و همه چيز را با ديد مادي و بدو خوب اشيا و انسان ها را بر اساس سودمند بودن و يا زيان بار بودن آن براي خود تفسير مي كنند . هر چيز كه به نفع شخصي آنان بود و يا ضرر و خسارتي را از آنان دور ساخت ، در نگاه آنان خوب و هر چيز كه به زيان آنان بود و يا نفعي به حال شخصي آنان نداشت ، بد است . اين دغل دوستان كه مي بيني / مگسانند گرد شيريني اينان تا زماني به آداب و رسوم انساني ، سجاياي اخلاقي ، حق و فضيلت ، حمايت از افتادگان و دست گيري نا توانان ، ياري رساندن به فقيران و دوستي با ديگران پاي بند مي باشند كه با منافع آنان در تضاد نبوده و براي دنيا طلبي آنان خطر ساز نباشد . اين نكته اي است كه امير مؤمنان علي(علیه السلام) به يكي از ياران با وفا و دوستان صميمي خود فرمود . وقتي ابوذر غفاري بر مبارزات خود عليه عثمان و عمّال او شدّت بخشيد و بر غارت گري و حيف و ميل بيت المال مسلمانان از سوي آنان خرده گرفت ، تصميم به تبعيدش گرفتند . به هنگام اجراي دستور خليفه در تبعيد ابوذر ، امام علي (علیه السلام) او را تا دروازة شهر مشايعت كرد و به ايشان فرمود : « اي ابوذر تو براي رضايت و خشنودي خدا به خشم آمدي ، پس اميدوارباش به آن كه براي او خشمگين شدي . اين قوم (عثمان و معاويه و پيروانش) بر دنياي خود از تو ترسيدند و تو بر دين خود از آن ها ترسيدي ، پس آن چه براي آن از تو مي ترسند به دستشان ده [دنيا را به آن ها واگذار] و براي آن چه مي ترسي از ايشان بگريز... پس اگر دنياي آنان را مي پذيرفتي تو را دوست مي داشتند و اگر از دنيا چيزي براي خود جدا مي نمودي و دنيا پرست مي شدي تو را در امان مي گذاشتند » . 12 بنابراين ، آخرت گرايي و انجام وظيفه براي رسيدن به سعادت و خوش بختي در سراي آخرت و در نهايت جلب رضايت و خشنودي خدا يكي ديگر از معيار هايي است كه مي توان به وسيلة آن دوست و دشمن را شناخت و از مزاياي آن بهره مند شد. 3. پاي بندي به عهد و پيمان معمولاً همة انسان ها ، چه زن و چه مرد و چه كوچك و چه بزرگ ، از هر قبيله و نژاد و مذهب در همة زمان ها و مكان ها ، كم و بيش در طول زندگي خود ، با عهد و پيمان و قراردادهاي مختلفي رو برو بوده اند كه بر اساس آن ، انجام دادن يا ترك كارهايي را بر عهده مي گرفته اند . از اين رو ، مجموعة اديان آسماني و همة مصلحان عالم همواره در صدد بوده اند با ترويج فرهنگ پاي بند بر عهد و پيمان ، مردم را از عهد شكني و خيانت در قرار دادها باز دارند .مكتب اسلام وفاي به عهد را از صفات بر جستة مؤمنان دانسته و همگان را در برابر تعهدات و قراردادهايي كه با يك ديگر مي بندند مسئول مي داند . قرآن كريم مي فرمايد: « وَالذين هُم لأماناتهم وَ عَهدِهِم راعُون ؛13 و [مؤمنان] كساني هستند كه امانت ها و پيمان هاي خود را مراعات كنند » . و نيز مي فرمايد: «اَوفوا بِالعَهد اِنَّ العَهدَ كان مسؤلاً ؛ 14 به عهد و پيمان خويش وفا كنيد كه باز خواست خواهيد شد » . پيامبر گرامي اسلام مي فرمايد: «هر كس به خدا و روز قيامت ايمان دارد بايد به وعده اي كه مي دهد پايبند باشد» . 15 امير مؤمنان (علیه السلام) ضمن نامه اي به مالك اشتر بر وفاي به عهد حتي نسبت به دشمن تأكيد مي ورزد و مي فرمايد: « اگر بين خود و دشمنت پيمان بستي يا عهد كردي كه به او پناه دهي ، جامة وفا را بر عهد خود بپوشان و تعهدات خود را محترم بشمار» . 16 پاي بند به تعهدات در سالم سازي محيط و تحكيم روابط دوستانه و به وجود آمدن جوّ اعتماد و اطمينان بين دوستان ، بسيار تأثير دارد . از طرفي عهد شكني و عدم التزام به تعهدات ، بيش ترين نقش را در ايجاد جوّ بدبيني و نفاق و پيدايش رخوت و سستي بين دوستان ايفا مي كند . بي جهت نيست امير مؤمنان علي(علیه السلام) مي فرمايد: «لا تعتمد علي مودّه من لا يوفي بعهده؛ بر دوستي كسي كه به عهد وفا نمي كند ، اعتماد مكن » . 17 كسي كه بد قول و عهد شكن است چگونه مي تواند دوست قابل اعتماد باشد . آن كه امروز قولي مي دهد ، فردا آن را زير پا مي گذارد، امروز تعهد مي كند با افراد بد رفت و آمد نكند ، فردا خلاف آن را عمل مي كند ، امروز قول مي دهد نماز بخواند يا سر وقت در كلاس حاضر شود ، اما به آن پاي بند نمي ماند ، چگونه مي تواند دوست صميمي و مورد اعتماد، يار و مددكار و تكيه گاهي مطمئن در شرايط سخت و گرفتاري ها شناخته شود .براي پي بردن به اهميت وفاي به عهد و زيان هاي عهد شكني در بين دوستان كافي است به درياي بي كران نهج البلاغه مراجعه كنيم ؛ زيرا با مروري اجمالي بر اين كتاب شريف به خوبي روشن مي شود كه بيش ترين ضربه ها و خسارت ها بر حكومت ها و بر جوامع بشري و روابط دوستانه بين افراد از ناحية كساني است كه بر عهد و پيمان خود پاي بند نبوده و خيانت و عهد شكني پيشةآنان بوده است و اين مشكلي است كه امام علي (علیه السلام) در ميدان هاي مختلف با آن مواجه بوده و از آن شكايت داشته اند . دربارة طلحه و زبير و مشكلاتي كه براي آن حضرت ايجاد كردند مي فرمايد: «پس [از قتل عثمان] روآورديد به من مانند روآوردن نوزاييده ها به فرزندانشان ، پي در پي مي گفتيد : آمده ايم بيعت كنيم . دست خود را به هم نهادم شما باز كرديد ، و آن را عقب بردم شما به سوي خود كشيديد. [پس چرا عهد و پيمان خود با من را شكستيد! ]بار خدايا! طلحه و زبير با من قطع رحم كردند ، ستم نمودند و پيمان خود را شكستند و مردم را بر من شوراندند» . 18 آن حضرت در توبيخ و سرزنش لشكريان و يارانش در نجنگيدن با معاويه سخناني دارد كه در بخشي از آن آمده است: « شما را براي رفتن به جهاد و جنگيدن با دشمن طلبيدم نرفتيد ، و[سود رفتن و زيان نرفتن به كارزار را] گوشزد شما نمودم نشنيديد ، و در نهان و آشكار شما را دعوت كردم اجابت نكرديد و پندو اندرز دادم نپذيرفتيد... اي اهل كوفه از [رفتار شما] به سه چيز و دو چيز به غم و اندوه مبتلا شده ام ، با اين كه گوش داريد ، كر هستيد ، با اين كه زبان داريد گنگ ايد وبا اين كه چشم داريد ، كوريد .هنگام جنگ در راستي و ثبات قدم ، چون مردان آزاده نيستيد و در بلا و سختي برادران حقيقي و مورد اعتماد نمي باشيد » . 19 البته بايد گفت كه عهد و پيمان تنها شامل قراردادهاي سياسي- اجتماعي بين زمام دار و مردم نيست . اين موضوعي است مهم و فراگير كه انسان هادر همة دوره هاي زندگي ، از روزي كه بد و خوب را تشخيص مي دهند و پا در اجتماع مي گذارند تا پايان عمر ، در محيط خانه ، مدرسه ، مزرعه ، كارخانه و در همه جا با آن سرو كار دارند و همين نكته ما را وادار مي كند تا ضمن پاي بند بودن خودمان به عهد و پيمان هايي كه با ديگران مي بنديم ، براي پايداري دوستي ها و در امان ماندن از خسارت هاي ناشي از عهد شكني ، دوستان خود را با توجه به اين معيار انتخاب كنيم و از ميان اطرافيان خود كساني را براي دوستي برگزينيم كه به عهد و پيمان خود وفادارتر باشند . در غم فراق ياران هرچند بيش تر كساني كه با امام علي (علیه السلام) طرح دوستي ريختند و با پيمان و بيعت خود ، به‌آن حضرت قول همكاري و مساعدت و همراهي دادند ، در اثر ضعف ايمان و دنيا طلبي و رفاه زدگي در گرماگرم حوادث و اوج سختي ها كه بايد مردانه به ياري بشتابند ، آن حضرت را تنها گذاشتند ، اما بودند جوان مردان با ايمان و عاشقان ثابت قدمي كه تا لحظة ملاقات معشوق پروانه وار به گرد آن حضرت چرخيدند و تبعيّت و همراهي خود را با نثار جان خود به اثبات رساندند. ياد و خاطرة آنان چنان در دل امام علي (علیه السلام) جاي گرفته بود كه هر وقت اوضاع بر آن حضرت تنگ مي شد و سختي ها و شدايد به اوج خود مي رسيد ، غم و اندوه فراق آنان در سيما و بيان حضرت نمايان مي شد. نوف بن فضالة بِكالي از اصحاب خاص اميرالمؤمنين مي گويد : آن حضرت خطبه اي را در كوفه براي ما بيان كرد در حالي كه روي سنگي ايستاده بود و جبّه اي از پشم بر تن داشت و بند شمشير و كفش پايش از برگ درختان خرما بود و پيشاني او از بسياري سجده مانند پينة زانوي شتر بود ، بعد از حمد و ثناي الهي سخناني فرمود تا به اين جا رسيد: بندگان خدا عازم رفتن از دنيا شدند وكمي دنيا را كه بقايي ندارد به بسياري آخرت كه فاني نمي گردد، فروختند . چه زيان بردند برادران ما كه خون آنان در جنگ صفين ريخته شد از اين كه امروز زنده نيستند تا غصه ها بخورند وآب تيره بياشامند؟! [خوشا به حال آنان كه از اين جهان رفتند و چنين روز را نديدند ] به خدا قسم ، آن ها خدا را يافتند ، خداوند هم مزد آنان را عطا فرمود و آن ها را بعد از خوف و ترس در سراي امن جا داد، كجايند برادران من كه در راه حق سوار شده و به راستي و درستي [عمر به پايان رسانده و]گذشتند ؟! كجا است عمّار ،كجا است ابن تيهان و كجا است ذوالشهادتين؟! آنان كه با هم بر كشته شدن در راه خدا ، پيمان بستند و سرهاشان –[بعد از كشته شدن] به سوي معصيت كاران[معاويه وپيروانش] فرستاده شد!! » 20 آن حضرت در جايي ديگر ضمن ياد كردن از ابوذر غفاري يا عثمان بن مضعون ، مي فرمايد: در روزگار گذشته برادري داشتم [ابوذر غفاري يا عثمان بن مضعون] در راه خدا كه كوچك بودن دنيا در نظرش اورا در چشم من بزرگ مي نمود و شكمش بر او تسلط نداشت و...» . 21 آري ، اين بود نمونه اي از نشانه ها و معيارهاي دوستان راستين در نگاه امام علي(علیه السلام) و اينان بودند ياوران با وفا و دوستان صميمي آن حضرت كه دوستي خود را بر پاية دين و دنيا گريزي و آخرت گرايي بنا نهادند و تا آخرين قطرة خون و آخرين لحظة حيات بر تعهدات خود پايدار ماندند و رضايت و خشنودي امام و مقتداي خود علي(علیه السلام) را خريدار شدند و به لقاي دوست پيوستند . اميد آن كه همة ما با تأسي و اقتدا به اوليا و دوستان راستين خدا ، راه دين داري و چگونه زيستن را فرا گيريم و سعادت و خوشبختي در دنيا و آخرت را از آن خود سازيم .پي نوشت ها :1- حجرات(49) آية 10 . 2- فيض الاسلام ، نهج البلاغه ، نامة 53 .3- همان ، نامة 26.4- همان ، خطبة112.5- همان ، كلمات قصار ، شمارة 129.6- مستدرك الوسائل ، ج2 ، ص67.7- تصنيف غررالحكم و دررالكلم ، حديث9711 .8- همان ، حديث 9180 .9- فيض الاسلام ، همان ، خطبة 141.10- تصنيف غررالحكم و دررالكلم ، حديث 9737.11- همان ، حديث 9543.12- فيض الاسلام ، همان ، خطبة130 .13- مؤمنون(23) آية8.14- اسراء(17) آية 34 .15- اصول كافي ، كتاب الايمان والكفر ، باب خلف الوعد، روايت2 .16- فيض الاسلام ، همان ، نامة 53 .17- تصنيف غررالحكم ، حديث 9562 .18- فيض الاسلام ، همان ، خطبة137 .19- همان ، خطبة96 .20- همان ، خطبة181 .21- همان ، كلمات قصار ، شمارة 281 .
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 314]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها