محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1812009919
نشان رفاقت ویژه با خدا
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: هر کس در میدان علاقه مندی به خدا جایگاهی دارد و متناسب با رتبه اش فاصله ای با محبوب یافته است. مسلما همه ما دوست داریم که این فاصله را به حداقل برسانیم و به پروردگارمان نزدیک و نزدیک تر شویم. کلید محبوبیت در نزد خداوند در دستان کسانی است که در حلقه اول رفاقت با خداوند قرار دارند که حضرت ابراهیم علیه السلام نمونه بارز آن است. حضرت ابراهیم خلیل الله او که «نشان رفاقت ویژه» را از خداوند دریافت کرده و «مدال خلیل اللهی» را به گردن آویخته، می تواند رموز موفقیتش را در اختیار ما قرار دهد. از روایات اهل بیت علیهم السلام برمی آید که دستیابی او به این مقام والا به خاطر پنج امتیاز است که یکی از آنها «مهمان نوازی» است. جابر بن عبدالله انصاری می گوید: از پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله شنیدم که می فرمود: «خداوند، ابراهیم را به دوستی (خود) برنگزید مگر به دلیل آنكه (دیگران را) اطعام مى كرد و شب هنگام كه مردم خواب بودند، نماز مى گزارد.» (علل الشرائع، ج 1، ص 35) مهمان نوازی حضرت ابراهیم علیه السلام در طول تاریخ افراد زیادی به مهمان نوازی شهره شده اند و دست و دل بازی را برای مهمانانشان تمام کرده اند. اما گویا که اولین مهمان نواز مشهور عالم حضرت ابراهیم علیه السلام است که در این مساله از همه پیشی گرفته و سرآمد همه آنان شده است. امیر مومنان علی علیه السلام در این باره می فرماید: «كان ابراهیم علیه السّلام اول من أضاف الضیف» (أمالی شیخ طوسی، ص338)؛ «ابراهیم علیه السلام، اولین كسى است كه مردم را به مهمانى دعوت كرد.» بنابراین او پایه گذار یک سنت حسنه است و ثواب همه مهمان نوازان عالم را تا به قیامت در پرونده خود خواهد داشت. چرا که پیامبر خدا فرمود: «هر كس بنیانگذار روشى نیكو باشد، از پاداش همه آنان كه تا روز رستاخیز به آن عمل نمایند، بهره مند خواهد شد، بدون آنکه از پاداش انجام دهندگانش چیزى كاسته شود». (الكافی، ج 5، ص 9) قرآن نیز فرازی از زندگی مهمان نوازانه او را به تصویر کشیده است. در آیه 69 سوره هود چنین می خوانیم که «خداوند فرستادگان خود را نزد ابراهیم فرستاد تا پیامی مسرت بخش را به او عرضه کنند.» این فرستادگان الهی همان فرشتگانی بودند که مامور در هم کوبیدن شهرهای قوم لوط بودند. اما پیش از آن، برای رساندن خبری خوش که گویا بشارت به فرزنددار شدن حضرت ابراهیم بوده، به نزد او رفتند. پیامبر خدا فرمود: «هر كس بنیانگذار روشى نیكو باشد، از پاداش همه آنان كه تا روز رستاخیز به آن عمل نمایند، بهره مند خواهد شد، بدون آنکه از پاداش انجام دهندگانش چیزى كاسته شود» مهمانان، وارد خانه ابراهیم شدند و پیش از هر چیز سلام گفتند و پاسخ شنیدند. اما عملکرد حضرت ابراهیم در برابر مهمانانی که حتی یکبار هم آنان را ندیده بود و شناختی از آنان نداشت، بسیار برای ما درس آموز است. قرآن می فرماید: «فَما لَبِثَ أَنْ جاءَ بِعِجْلٍ حَنِیذٍ»؛ چیزى نگذشت كه گوساله بریانى براى آنها آورد. ممکن است بعضی بگویند بریان کردن یک گوساله برای خوراک چند مهمان اندک، اسراف است. اما در پاسخ باید گفت که اولا در قرآن سخنی از تعداد مهمانان به میان نیامده و ممکن است حضرت متناسب با تعداد آنان چنین کرده است. ثانیا باید توجه داشت که افراد خانه ابراهیم علیه السلام نیز کم نبوده اند و رفت و آمدهای خانه او نیز قابل توجه بوده است. بنابراین ممکن است که دوستان، آشنایان، پیروان و کارکنان او نیز از این غذا استفاده کرده باشند. حضرت ابراهیم غذای مطبوع کباب شده را با دستان خود به خدمت مهمانان ناشناس برد اما در نهایت تعجب دید که هیچ یک از آنان از آن غذا نمی خورند. این كار براى او تازگى داشت. به همین دلیل نسبت به آنها احساس بیگانگى كرد و از حرکت آنان ترسید.(آیه 70) چرا که این موضوع از یک رسم دیرینه نشات می گرفت که هر کسی از غذای کسی تناول کند و به اصطلاح نان و نمک او را بخورد، قصد سویی درباره او نخواهد داشت. ابراهیم علیه السلام نیز گمان کرد که آنها قصد سویی دارند. فرستادگان الهی هم که به این مساله پی برده بودند، واقعیت را برای او بازگو کردند و جریان بشارت فرزند و همچنین عذاب قوم لوط را برای او گفتند. (آیه 71) حضرت ابراهیم در روایتی که از امام صادق علیه السلام نقل شده می خوانیم که: «وقتى فرستادگان پروردگار متعال نزد ابراهیم علیه السّلام آمدند، حضرت گوساله اى بریان شده برایشان حاضر كرد و فرمود: از آن بخورید. آنان گفتند: ما از آن نمى خوریم تا نحوه شروع کردن و پایان دادن غذا را برایمان بگویى. حضرت فرمود: وقتى تناول كردید، بگویید: بسم اللَّه و پس از فراغت از آن بگویید: الحمدللَّه. جبرئیل که بزرگ فرشتگان بود رو به آنان کرد و گفت: سزاوار است که خداوند متعال او را خلیل و دوست خود قرار دهد.» (علل الشرائع، ج 1، ص 36) کیفیت پذیرایی از مهمان از این فراز کوچک قرآنی که بازتابی از مهمان نوازی حضرت ابراهیم است، نتایج فراوانی می توان گرفت که برخی از آنها را با هم مرور می کنیم: 1ـ در فرهنگ قرآن، پذیرایى از میهمان یک ارزش است. فرقی هم نمی کند که مهمان آشنا باشد یا ناشناس. 2ـ مهمان نوازی یکی از برترین ویژگی های انسانی است که خداوند آن را به مهمترین پیامبران خود نسبت داده است. 3ـ یكى از آداب مهماندارى این است كه غذا را هر چه زودتر براى مهمان آماده كنیم و گپ و گفت ها را به بعد از آن واگذار کنیم. مخصوصا اگر مهمان از مسافرت آمده باشد و علاوه بر گرسنگی، خستگی را هم به همراه داشته باشد. (عبارت «فما لبث» در آیه به معنای «طولی نکشید») غذا را باید نزد مهمان برد نه اینکه مهمان را به سمت غذا دعوت کرد. (أَنْ جاءَ بِعِجْلٍ) بنابراین آنچه که امروز با عنوان سلف سرویس در مهمانی های بزرگ مرسوم شده است و مهمانان را به صورت ناگهانی و گروهی به سمت سفره ای متنوع دعوت می کند، امری پسندیده نیست 3ـ از میهمان در مورد غذا سؤال نكنیم که آیا میل به غذا دارد یا نه؟ آیا غذا خورده است یا نه؟ بلکه هین اندازه که گمان کردیم گرسنه است و نیاز به غذا دارد، باید سفره ای در خور برایش فراهم کنیم. 4ـ صاحب خانه خود باید به پذیرایی از مهمان بپردازد نه اینکه دیگران را مامور به این کار کند و خود تنها نظاره گر باشد. 5ـ غذایی که برای مهمان فراهم می شود باید دلپذیر باشد و متناسب با وسع مالی صاحب خانه از بهترین مواد غذایی تهیه گردد. آنچنان که می بینیم در خانه حضرت ابراهیم برای مهمان، کباب بریان فراهم شده است. 6ـ غذا را باید نزد مهمان برد نه اینکه مهمان را به سمت غذا دعوت کرد. (أَنْ جاءَ بِعِجْلٍ) بنابراین آنچه که امروز با عنوان سلف سرویس در مهمانی های بزرگ مرسوم شده است و مهمانان را به صورت ناگهانی و گروهی به سمت سفره ای متنوع دعوت می کند، امری پسندیده نیست. گروه دین تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 557]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها