واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: ارتباط سحرآمیز ایمان و درمان کاری نساخت ناله کزو خوش کنم دلی هان ای دعای نیمه شبی، دست، دست تست (ولی دشتبیاضی) پندار همگان مبنی بر اینکه ایمان و اعتقادات مذهبی قادرند در بهبود جسمی و روحی افراد ثمربخش باشند، پدیده جدیدی نیست. زیرا ما آشکارا شاهد بودهایم که ایمان قلبی و خالصانه کسی که دچار یک بیماری کشنده و مهلک است، چگونه توانسته جان او را به شیوهای اعجازآمیز از مرگ حتمی برهاند. حتی بسیار مشاهده شده که ایمان و اراده راسخ و استوار یک بیمار توانسته، به رغم دیدگاه پزشکان، او را چند سالی فزونتر زنده نگهدارد. پهنهای که دانش از پاسخش درمانده وناتوان است. دکتر «دیل ای. میتوس» دانشیار پزشکی مرکز پزشکی دانشگاه جورج تاون در واشنگتن دی سی میگوید: «به عقیده من، میتوانیم ثابت کنم که ایمان قوی به پروردگار، تاثیر مفیدی را داراست و اعتقاد مذهبی سالم و عبادت، قادرند حالات مردم را نیکوتر سازند.» دلایل منطقی رابطه ایمان و تندرستی تا چه حد منطقی و متقاعد کنندهاند؟ پژوهشگران پس از بررسی و مطالعه فراوان به روابطی میان تعهدات مذهبی و زندگی در دراز مدت دستیافتهاند. از قانع کنندهترین آنها میشود موارد زیر را یادآوری کرد: بر پایه پژوهشهایی که بر روی 5286 تن کالیفرنیایی انجام شده میزان مرگ و میر در بین کسانی که عضو کلیسا بوده و پیوسته در مراسم مذهبی این عبادتگاه شرکت میکردهاند به مراتب کمتر از آن گروه مردمی است که هرگز به کلیسا گام ننهادهاند و نسبتبه انجام فرایض دینی بیتوجه بودهاند. گفتنی است که آمار یادشده، بدون در نظر داشتن عوامل خطرآفرینی همچون استعمال دخانیات، فربهی، عدم تحرک و... برآورده شده است. در 7 از 8 مورد بیماری سرطان، 4 از 5 نمونه بیماری پرفشاری خون، 4 از 6 مورد بیماریهای قلبی و 4 از 5 مورد سلامتی عمومی، آنهایی که به تعهدات مذهبی پایبند بودهاند، نشانههای امراضشان ناچیزتر یا پیامد مداوایشان ثمربخشتر بود. تجزیه و تحلیل این پژوهش گویای آن است که آدمیانی که بیشتر به مذهب میگروند، کمتر به افسرده دلی و پریشان روزگاری، خودکشی، اعتیاد، مشروبات الکلی و یا سایر مواد مخدر گرایش مییابند. «جفری اس. لوین» استاد پیشین دانشکده پزشکی ویرجینیای شرقی در نور فلک، طی بررسیهای خویشتن به پیوند موجود میان سلامتی و مذهب پی برده است. تحقیقات مزبور روی کودکان و بزرگسالان پیروتستانهای امریکا، کاتولیکهای اروپا، بوداییان ژاپن و یهودیان اسرائیلی، همینطور کسانی که در دهه 1930 و 1980 زیستهاند و افرادی که دچار امراض حاد هستند، صورت گرفته است. چگونه دعا و نیایش شفابخشاند؟ نیروی سحر آفرین ایمان تا چه اندازه در سلامتی روانی و جسمانی انسان مفید و اثربخش است؟ پژوهندگان در اینباره چند نظریهای را مطرح ساختهاند که عبارتند از: شرکت در مراسم مذهبی سبب ایجاد یک رابطه قلبی و صمیمانه با مردم میشود. بهرهمندی اشخاص از پشتیبانی جامعه، خود میتواند راه حلی مؤثر و مستند در جهت دستیابی به تندرستی و طول عمر فزونتر به حساب آید. ایمان به انسان امید میبخشد و سبب تسلط وی بر خویشتن میشود، به طوری که قادرست تنیدگی و فشارهای روحی را تا سر حد امکان مهار سازد. دکتر «هارولد جی. کدیینگ» رییس مرکز مطالعاتی مذهب، معنویت و تندرسی بخش پزشکی دانشکده داک، بر این عقیده است که: «پایبندی به یک نظام اعتقادی، افراد را توانا میکند تا امراض حاد و کشنده، درد و رنجیا اندوه از دست رفتن کسی را بهتر برتابند. دکتر «هربرت بنسون» استاد دانشکده پزشکی هاروارد، میگوید: «دعا و نماز، دگرگونی چشمگیری در تن انسان پدید میآورد. وقتی مردم دستبه دعا برمیدارند و عبادت میکنند، فشار خونشان به نحو محسوسی کاهش یافته، میزان سوخت و ساز (متابولیسم) بدن و تعداد ضربان قلب و تنفس آنان منظم میگردد و دچار حالتی میشوند که به «واکنش ناشی از آرامش» شهرت دارد: همچون از بر خواندن دعاهای کلیسای کاتولیک، همان مراحل رسیدن به «واکنش ناشی از آرامش» را در خود دارد. آنهایی بیشترین بهره را از دعا میبرند که یک جمله یا کلام مذهبی را برای تکرار برگزیدهاند و بیش از دیگران به خدا ایمان آوردهاند.» آیا دعای سایران هم شفادهنده بیماران است؟ پژوهشگران در مورد این مساله که آیا دعا و نیایش دیگران، قدرت شفابخشی دارد یا نه، دستبه بررسیهای دامنهداری زدهاند. «بنسون» و همکارانش مشغول تحقیق روی پارهای بیماران قلبیاند که تحت عمل جراحی قرار گرفتهاند، در ضمن دکتر «متیوس» درباره بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی (آرتریت روماتویید) سرگرم مطالعه است. در واقع هدف ایشان این است که یافتههای مورد بحثیک متخصص قلب موسوم به «راندولف بیرد» را که در سال 1988 نقل محافل پزشکی شده بود، مورد آزمایش و بررسی قرار دهند. دکتر «بیرد» در بیمارستان عمومی سان فرانسیسکو، 393 بیمار قلبی را به دو دسته جداگانه تقسیم کرد. آنگاه از دینداران، مؤمنان و مذهبیون شهر درخواست کرد تا برای بهبود بیماران گروه نخست دعا کرده و مراسم مذهبی اجرا کنند و حال آنکه در حق دومین دسته دعایی صورت نگرفت، گفتنی است که خود بیماران نمیدانستند که به کدام گروه تعلق دارند. نتیجه این شد گروهی که برایشان دعا شده بود، عوارض کمتری از خویش نمایاندند، ضمنا موارد مربوط به سینه پهلو، ایست قلبی، از کار افتادگی قلب بر اثر بسته شدن رگهای قلب در بین آنها کمتر مشاهده شد و به پادزیست (آنتی بیوتیک) کمتری نیاز داشتند. آنچه که شگفتآورست اینکه به موجب مطالعات بحثبرانگیز، دعا و نیایش را یارای آن هست که بر رشد یک باکتری در آزمایشگاه گرفته تا درمان جراحات انسان مجروح اثر گذارد. بنا به قول دکتر «لری دوسی» نویسنده اثر «دعا، داروی شفابخشی است»: «مطالعاتی از این دست که بر سر موجودات پستتر صورت میگیرد، باید با دقت فراوان علمی نیز انجام پذیرد، در غیر این صورت نمیشود این کشفیات را تنها به مدد داروها توجیه کرد.» باور پزشکان دکتر «دوسی» در اینباره متقاعد شده که در خلوت تنهایی خود برای مریضهایش دعا میکند. با این حال ، وی و سایر متخصصان در این قلمرو با احتیاط گام مینهند. او میگوید: «قطعا نمیخواهیم دین و مذهب را به اسم علم و دانش به مردم عرضه کنیم. مردم باید خود دستبه انتخاب زنند.» با این همه، بنیادهای بهداشت و سلامتی، اندک اندک به رابطه ایمان و تندرستی توجه میکنند. دانشکده پزشکی هاروارد و مرکز پزشکی «مایو» نشستهای گفتوشنود پیرامون معنویت و سلامتی برگزار کردهاند. اینک حدود نیمی از دانشکدههای ایالات متحده واحدهایی را در مورد این موضوع به دانشجویان ارائه میدهند. در برآوردی از 269 پزشک در جلسه انجمن پزشکان خانواده امریکا در سال 1996، 99 درصد پزشکان ابراز داشتهاند که به نظر آنان اعتقادات مذهبی میتواند به درمانها یاری رساند. موقعی که در اینباره از تجربههای شخصیشان پرسیده شد، 63% پاسخ دادند که به لطف پرودگار، حالشان رو به بهبود نهاده است. بدیهی است که بیماران آنها هم در این مورد موافقاند. آراء جمعآوری شده ازTime / CNN, U.S.A. Weekendusa نمایانگر آنند که 80% از آمریکاییان بر این باورند که ایمان یا دعا میتواند به بهبودی بیماران و جراحاتشان مؤثر افتد و افزون بر 60% اعتقاد دارند پزشکان باید با بیماران خویش راجع به ایمان و خداپرستی سخن بگویند و با هر کسی که مایلند، به درگاه پروردگار، راز و نیاز کنند. آرزوی کشف رابطه بین مذهب و پزشکی واکنشی استبه یک نظام حفظکننده سلامتی که روز به روز گستردهتر و فراگیرتر میشود. دکتر «دوسی» میگوید: «در پزشکی، پاندول بیش از حد لازم به سمت جسم کشیده شده است، طوری که تقریبا از معنویت چشم پوشیدهایم، این مساله نه تنها از دیدگاه بیماران بلکه از منظر بسیاری از پزشکان درست نبوده است و در حال حاضر پاندول دارد به سوی معنویت کشیده میشود.» با این همه، مطالب مزبور برای افراد عادی چه مفهومی را در بر دارد؟ زمانی که با بیماری یا جراحتی روبهرو شدید، عقیدهتان را آزادانه بر زبان آورید. این انتظار بیجایی نیست که به نیازهای شما گوش بسپارد، به دیدار کشیش بیمارستان بشتابد یا پیش از بردنتان به اتاق عمل، اجازه دعا بدهد، منطقی است. بنا به گفته «کوئینگ»: «ایمان به مردم نیرو میبخشد تا بر زندگیشان مسلط باشند و این جریان در مقابل وابستگی کامل به علم پزشکی است که هر روز خونسردتر و ماشینیتر میشود.» www.hawzah.net
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 382]