واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: در قرآن آمده توبه کسانی که از روی جهالت کاری را انجام میدهند پذیرفته میشود .کسانی که کاری را با اینکه میدانسته اند گناه است و از روی هوای نفس انجام میدهند آیا توبه شان پذیرفته میشود؟ چطور از کارمون توبه کنیم؟پاسخ : با عرض سلام و تحیت. دوست محترم! 1. انسانها معمولا، وقتی گناه بودن گناه را هم می دانند، نه از سر طغیان و سرکشی و شرک گناه می کنند، بلکه با وجود آن که می خواهند خوب باشند، نمی توانند جلوی خود را در برابر هوای نفسشان بگیرند. قرآن به این جالت نام جهالت نهاده است. بنابر این مراد از جهالت در این آیه جهل به حکم و موضوع نیست، بلکه مراد از آن نقطه مقابل شرک و سرکشی و مخالفت با خداوند است. فرق است بین وقتی که انسان ـ خدای ناکرده ـ به خاطر لجاج و مخالفت با خدا کاری کند، و بین آنجا که حرمت خدا را در دل احساس می کند، ولی هوای نفسش مانع می شود به مقتضای این حرمت عمل کند. بنابر این هیچ مؤمنی نباید از رحمت خداوند مأیوس باشد. خداوند می فرماید: «إن الله لایغفر أن یشرك به ویغفر ما دون ذلك لمن یشاء ومن یشرك بالله فقد افترى إثما عظیما»(النساء/48) «إن الله لایغفر أن یشرك به ویغفر ما دون ذلك لمن یشاء ومن یشرك بالله فقد ضل ضلالا بعیدا»(النساء/116) 2. اما این که چگونه توبه کنیم، توبه هیچ شكل خاصی ندارد. تنها باید از صمیم قلب پشیمان بود و تصمیم جدی بر ترگ آن گناه داشت. پیامبر اکرم(ص) فرموده اند: «كفارة الذنوب الندامة» یعنی پشیمانى كفاره گناهان است. توبهاى كه جامع شرایط باشد به اجماع علمای فقه و اخلاق مقبول است، و دلیل آن گفتار خداى تعالى است كه مىفرماید: «هو الذى یقبل التوبة عن عباده» یعنی اوست كه توبه بندگان را مىپذیرد.(شورى/25) خداوند در وصف خود مىفرماید: «غافر الذنب وقابل التوب» یعنی آمرزنده گناه و پذیرنده توبه.(مؤمن/3) پیامبر اکرم(ص) فرمود: «لو عملتم الخطایا حتى تبلغ السماء ثم ندمتم، لتاب الله علیكم» یعنی اگر چندان گناه كنید كه به آسمان رسد، آنگاه پشیمان شوید، خداوند توبه شما را مىپذیرد. و باز پیامبر اکرم(ص) فرمود: بنده گناه مىكند و به بهشت مىرود. عرض كردند: این چگونه ممكن است اى رسول خدا!؟ فرمود: «آن گاه که گناه كند و از آن پشیمان شود، آن در پیش چشم وى باشد تا به بهشت رسد.» رسول اکرم(ص) فرموده اند: "التائب من الذنب کمن لاذنب له" یعنی کس که پس از ارتکاب گناه توبه نماید مانند کسی که مرتکب گناه نشده است. گناه برای انسان امری غیر طبیعی نیست و در همین افت خیزها و شکست و پیروزی ها است که انسان رشد می کند؛ به شرطی که این میدان را با یأس و نا امیدی نبازد و میدان را به رقیب ـ یعنی شیطان ـ واگذار نکند. این شیطان است که می خواهد انسانها ناامید شوند. لطف خدا تا آنجا است که حتی شکستن توبه هم راه را بر توبه مجدد نمی بندد. اگر شخص تائب عهد خود را با خدا شكست و باز گناه كرد، توبه سابقش باطل نمی شود، بلكه واجب است از گناه تازه اش توبه كند. خلاصه این كه هر اندازه بر اثر غلبه هوا و شیطان توبه را بشكند، باز باید توبه نماید و آمرزیده خواهد شد. محمد بن مسلم از حضرت باقر(ع) روایت كرده است كه فرمود: "ای محمد بن مسلم! گناهانی كه مؤمن از آن توبه كرده باشد، آمرزیده شده است؛ او باید تنها دغدغه آینده را داشته باشد، و مراقب باشد تا پس از توبه و آمرزش، كار خوب انجام دهد. به خدا این فضیلت نیست مگر برای آنان كه ایمان دارند. من گفتم: اگر پس از توبه و استغفار از گناهان باز گناه كرد و باز توبه نمود؟ در پاسخ فرمود: ای محمد بن مسلم! تو پنداری كه بنده مؤمن از گناه خود پشیمان گردد و از آن آمرزش خواهد و توبه كند، سپس خدا توبه اش را نپذیرد؟! گفتم: چند بار این كار را كرده است و گناه می كند و از خدا آمرزش می خواهد. فرمود: هر چقدر مؤمن گناه كند و توبه نماید، باز خدا توبه او را می پذیرد؛ و به راستی كه خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است؛ توبه را می پذیرد و از بدكرداری ها درمی گذرد. مبادا تو مؤمنین را از رحمت خدا نومید سازی." تنها چیزی که مهم است این است که انسان در اثر گناه حرمت خدا در نزدش کم شود. این را باید مراقب بود. گناه وقتی زیاد شد کم کم روح عبودیت را از انسان می گیرد. پس انسان باید از هر خطا و گناه، زود توبه کند، و نگذارد بار گناه او زیاد شود. تا وقتی که در درون خود و از صمیم قلب می خواهید توبه کنید، شما در امانید، ولی با کثرت گناه گاهی این حال توبه از بین می رود. با آرزوی توفیق. موسسه ذکر – قم. باستانی.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1175]