واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: سرنوشت انسان قبلاً توسط خداوند تعیین شده یا به دست او رقم می خورد؟ سرنوشت انسان با دست او رقم می خورد و او است که با استفاده از آزادی و اختیاز خویش آینده خود را می سازد. مشیّت الهی بر این تعلق گرفته که انسان کارهای خود را با حرّیّت و انتخاب انجام دهد، یعنی انسان طبعاً و ذاتاً در انتخاب و گزینش و یا ترک و رها کردن کاملاً آزاد است ودست او در فعل و ترک هر کاری کاملاً باز می باشد. یعنی سرنوشت انسان توسط خداوند این گونه رقم خورده که هر انسانی با اختیار و اراده خود، راه سعادت و خوشبختی یا شقاوت و بدبختی را انتخاب کند. انسان در اثبات این حالت درونی یعنی اختیار داشتن در انجام و ترک کارهای خود به دلیل و گواهی جز خِرَد و وجدان خود به چیز دیگری نیاز ندارد، زیرا هر فردی در عین میل و علاقه به انجام عملی، خود را بر ترک آن توانا می بیند. هم چنین است عکس آن. شما اگر در کارهای خود مانند: خوردن، آشامیدن، خوابیدن، راه رفتن، مطالعه کردن، حرف زدن و... دقت کنید به روشنی و با عمق جان می یابید که در کارهای خود کاملاً آزادید و عاملی از درون یا بیرون شما را مجبور نمیکند. قرآن در تأیید داوری فطرت و حکم خِرَد تصریحاً و تلویحاً آزادی انسان را زیر بنای تشریع دانسته و سرنوشت آدمی را در دست خود او می داند: "و أنْ لیس للإنسان إلاّ ما سعی؛(1) بر آدمی جز نتیجه تلاش وی چیزی نیست". نیز می فرماید: "کلّ نفس بما کسبتْ رهینة؛(2) هر انسان در گرو کار خود می باشد". در آیه دیگر به بیان رساتر فرمود: "هر کس کار نیکی انجام دهد، به سود خود انجام داده است و هر کس کار بد انجام داده است، بر زیان خود او می باشد و خدای تو بر بندگان ستم نمیکند".(3) از نظر قرآن و عقل، انسان سرنوشت خود را با دست خویش تعیین می کند. این مطلب با علم خدا به این که عاقبت انسان چگونه خواهد شد، نیز انسان چه کارهایی را انجام خواهد داد ناسازگار نیست، زیرا علم خدا در مورد انسان بدین گونه است که خدا می داند انسان با اختیار خود چه کارهایی را انجام می دهد و چه کارهایی را ترک می کند. نیز معلوم است که این گونه علم، تأثیری در معلوم (کار انسان) ندارد، یعنی این گونه نیست که بگوییم چون خدا می داند انسان در فلان روز نماز می خواند، نماز خواندن از روی اجبار باشد، بلکه بدین نحو است که خدا آگاه است انسان در فلان روز با اختیار خود نماز خواهد خواند. برای روشن شدن مطلب مثالی می زنیم: شما در کنار خانواده خود نشستهاید، سفره انداخته شد و غذاهای لذیذ در سفره چیده شد و همه آماده خوردن شدند. در این جا میدانید که اعضای خانواده غذا خواهند خورد. پس از لحظاتی همگی شروه به خوردن غذا کردند و غذا را میل نمودد. آیا این که قبلاً آگاه شدید و به غذا خوردن اعضای خانواده علم پیدا کردید تأثیری در خوردن آنها دارد؟ مسلّماً نه. برای آگاهی بیشتر از مسئله، کتاب انسان و سرنوشت استاد شهید مطهری را مطالعه فرمایید. پی نوشتها: 1. نجم (53) آیه 39. 2. مدثّر (73) آیه 38. 3. فصلت (41) آیه 46.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 633]