واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > سینما - علیرضا نادری متاسفانه یا خوشبختانه امروز سینمایی به نام سینمای جنگ و دفاع مقدس نداریم. متاسفانه به این دلیل که جنگ رویداد مهم تاریخی بود که بار کشور ما اتفاق افتاد. برخی مبانی تئوریکی را در مورد این رویداد مطرح کردند که دیگر پایش نایستادند و به این ترتیب پرونده سینمای جنگ بسته شد. خوشبختانه از این جهت که این آثار براساس مبانی فکری غلطی بود. بارها در مقالات و کلاسهای مختلف مطرح کردم که این شیوه راه به جایی نمیبرد، زیرا اصول و مبانی و معیارها غلط بود. برخی مدیران چند سالی تلاش کردند با کنش فیزیکی جنگ سرو کله بزنند تا سینمایی در این زمینه باشد که در نهایت راه به جایی هم نبرد. اما از سوی دیگر هنر، ادبیات، تئاتر و سینمای ملهم از جنگ در جریان است و به دلایلی که واضح است نمیتواند علنی به فعالیت خود ادامه دهد، اما در دل جامعه جریان دارد، هرچند که امکان بروز نمییابد. سالها نمایشنامههایی درباره جنگ نوشتم که برخی از آنها به دلیل اصلاحاتی که خودم روی آن اعمال کردم، امکان اجرا به دست آورد. نمایشنامه «بازگشت به خانه پدری» را پشت خاکریزها نوشتم، چهار بار درخواست دادم که امکانی برای اجرای آن فراهم شود حتی محسن علیخانی درخواست کارگردانی آن را داد، اما با اجرای آن موافقت نشد. این نمایشنامه اثری ملهم از جنگ بود که به دلیل وجود برخی سیاستها امکان اجرا به دست نیاورد. «بازگشت پدر به خانه» نیز متن دیگری با مضمون جنگ بودم امکان اجرا نیافت. برادرم مهدی نادری درخواست ساخت فیلمنامه «یاد زودوگی ابدی» را داد، اما اجازه ساخت دریافت نکرد. اینها نشان میدهد، این ادبیات ، تئاتر و سینمای ملهم از جنگ در دل جامعه وجود دارد، اما بنا به دلایلی که میدانیم، مسئولان سازمانها و نهادها اجازه بروز آن را نمیدهند. این ژانر از آثار در لایه غیرقابل مشاهدهای حیات خود را دنبال میکند و در انتظار روزی است که این محدودیتها برداشته شود تا امکان ظهور و بروز بیابد. دلیل رسیدن به وضعیت فعلی را در سینمای جنگ میتوان در اعتقادات مدیرانی دانست که امروز بنای فکری و فلسفی آنان فروپاشیده است. عراقیها، صدام حسین، کربلا و راه کربلا در دوران جنگ تعریفی داشتند که بعد از جنگ مفاهیم مربوط به آنان تحریف شد و یا دیگر محلی از اعراب ندارد. دلیل آن هم ایرادی است که از ابتدا نسبت به آن مفاهیم وجود داشته است. افرادی که از ابتدا جنگ را به صورت یک واقعه اجتماعی دیدند و دشمن را در حد یک اهریمن بزرگ کردند، تفکری که از آن یاد کردم در اذهان القا کردند، اما امروز کسانی که روزی دشمن نام داشتند در کنار ما قرار گرفتهاند و دیگر عراقیها دشمن فرض نمیشوند. هنرمندان سینما نیز در همین مسیر و در جریان سینمای دولتی آثاری را تولید کردند که در جهت همین نگاه باشد. این نوع نگاه اکنون روایت از بین رفتهای است که کسی رغبتی برای انجام دادن آن ندارد. برای هنرمندان اصیل کشته شدگان جنگ هنوز همان کشتهشدگان، مادران جنگدیده همان مادران، زنان همان زنان و فرزندان همان فرزندان باقی مانده از جنگ هستند. اثرات مخرب جنگ از نگاه این هنرمندان همچنان برقرار است. هنرمند تیزهوش اینها را درک و در ادبیات منتقل میکند، اما برای سینما و تئاتر دولتی چنین امکانی فراهم نیست. *نویسنده و کارگردان تئاتر جنگ
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 269]