محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804008749
هنر در انديشه امام خميني (رحمة الله علیه)
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
هنر در انديشه امام خميني (رحمة الله علیه) نويسنده : حجتالاسلام دكتر محمد مهدي بهداروند خون صدها هنرمند فرزانه در جبهههاي عشق و شهادت و شرف و عزت، سرمايه زوالناپذير آنگونه هنري است كه بايد به تناسب عظمت و زيبائي انقلاب اسلامي، هميشه مشام جان زيباپسند طالبان جمال حق را معطر ميكند. تنها هنري مورد قبول قرآن است كه صيقل دهنده اسلام ناب محمديصلي الله عليه وآله وسلم اسلام ائمه هديعليهم السلام اسلام فقراء دردمند، اسلام پابرهنگان اسلام تازيانه خوردگان تاريخ تلخ و شرمآور محروميتها باشد. هنري زيبا و پاك است كه كوبنده سرمايهداري مدرن و كمونيسم خونآشام و نابود كننده اسلام رفاه و تجمل، اسلام التقاط، اسلام سازش و فرومايگي، اسلام مرفهين بيدرد و در يك كلمه اسلام آمريكائي باشد. هنر در مدرسه عشق نشان دهنده نقاط كور و مبهم معضلات اجتماعي، اقتصادي، سياسي و نظامي است. هنر در عرفان اسلامي ترسيم روشن عدالت و شرافت و انصاف و تجسّم تلخكامي گرسنگان مغضوب قدرت و پول است، هنر در جايگاه واقعي خود تصوير زالو صفتاني است كه از مكيدن خون فرهنگ اصيل اسلامي، فرهنگ عدالت و صفا لذت ميبرند. تنها به هنري بايد پرداخت كه راه ستيز با جهانخواران شرق و غرب در رأس آنها آمريكا و شوروي را بياموزد. هنرمندان ما تنها زماني ميتوانند بيدغدغه كولهبار مسئوليت و امانتشان را زمين بگذارند كه مطمئن باشند مردمشان بدون اتكاء به غير و تنها و تنها در چارچوب مكتبشان به حيات جاويدان رسيدهاند و هنرمندان ما در جبهههاي دفاع مقدسمان اين گونه بودند تا به ملاء اعلاء شتافتند و براي خدا و عزت و سعادت مردمشان جنگيدند و در راه پيروزي اسلام عزيز تمام مدعيان هنر بيدرد را رسوا نمودند خدايشان در جوار رحمت خويش محشورشان گرداند. روح الله الموسوي الخميني 67/6/30 امروزه مقوله هنر، از مقولاتي است كه با نظام حساسيتها و تمايلات مردم و اجتماع رابطه كاملاً محسوسي را ايفاء كرده و در حقيقت جهت دهي فرهنگي در بسياري از ابعاد معيشت فردي و اجتماعي آنان، ناشي از القائات مقوله هنر ميباشد. هنر در حقيقت نقش بسيار مهمي در پرورش ايمان و باورهاي قلبي افراد را دارا ميباشد، و از طريق آن ميتوان ارزشيهاي مقدس و الهي را در متن جامعه و جهان جريان داد، لذا در نظام جمهوري اسلامي كه از آن "به معجزه قرن " ياد مينمايند بسيار نيكو و بجاست كه در برخورد با هنر، چهره او را از آلودگيهاي مادي كه براساس هوي و هوس ماديت غبار گرفته، زُدود و آن را بعنوان يكي از ابزارهاي اساسي در پرورش و اقتدار حكومت اسلامي قرار داد، زيرا هنر از عمده عوامل قوي در تغيير فرهنگ ارتكاذات و تعلقات عمومي مردم است و نقشي بس مهم در حفظ تعادل روحي و رواني جامعه برعهده دارد. امروزه از بركت "نظام مقدس اسلامي " است كه هنرمندان اسلامي ميتوانند "روح استقلالطلبي و آزاديخواهي اسلام " را در مردم زنده نگه دارند و تمام اينها مرهون آن امام همام است كه با طرح انقلابي الهي موضوعات جديدي را براي كار هنري هنرمندان ايجاد نمود و بر هنرمندان ما واجب است كه با هنر خويش به ترويج اخلاق اسلامي و اعتقادات الهي و تبيين وقايع تاريخ انقلاب اسلامي بپردازند و در عمل و صحنه عينيت اين حقيقت را بر كرسي واقعيت قرار دهند كه هنر در نظام تفكر اسلامي با تعريف هنر در دستگاههاي غيرالهي تفاوتهاي اساسي دارد، زيرا هنر الهي، عامل پديدآوردن انقلاب اسلامي و هنر غير الهي غرق شدن در گرداب دنيا خواهي و توسعه آن است. نظر به اينكه هنر در نظام در طاغوت و غير الهي، بعنوان يكي از قويترين اهرمهاي تحريك هويپرستي و دنياپرستي قلمداد ميگردد و در نظام اسلامي نيز هنر از جايگاه رفيع و مقدسي براي تحريك انگيزههاي الهي در رشد تعلقات ديني و مذهبي مردم در جهت حفظ تحقق اصول انقلاب اسلامي برخوردار است، لذا بايد مقوله "هنر " را از زواياي مختلف مورد بررسي قرار داد تا بسياري از ابهامات پيرامون آن مرتفع گردد. اولين سوالاتي كه در باب هنر مطرح ميگردد پيرامون اين مسائل قرار ميگيرد كه براستي آيا هنر بر دو دسته اسلامي و غير اسلامي تقسيم ميشود؟ و آيا جايگاه هنر و نقش آن در نظامهاي الهي و غير الهي چيست و ديگر آنكه اصول موضوعه و شاخصههاي هنر اسلامي چه ميباشد؟ در بيتالغزل اين مقال كه مزين به كلام نوراني اميرانقلاب اسلامي گشت، معظمله در تقسيم هنر، اشاره نمودند كه هنري زيبا و پاك است كه كوبنده سرمايهداري مدرن و كمونيسم خونآشام باشد. براستي چه رابطهاي بين هنر و چهره كفر ستيزي در شكلهاي گوناگون وجود دارد؟ گروهي با طرح اين مطلب كه "علم با كاربرد علم مجزا است " خواستهاند هنر را اينگونه معرفي نمايند كه داراي هيچگونه جهتگيري خاصي نميباشد و ميتوان او را در هر دستگاهي با هر قصدي بكار گرفت. امام امترحمه الله در كلام خويش با تقسيم نمودن هنر به دو دسته ميفرمايند، هنر به معني اعم كلمه )نقاشي - خط - شعر - قصهنويسي - فيلم - تئاتر( بر دو دسته هستند كه يا مورد قبول قرآن هستند يا خير، هرگز در تعريف هنر غير اسلامي اشارهاي به كتب فقهي كه در آن مواردي نظير رقص و امثال آن را منع نمودهاند ننمود. براين اساس با پرداختن ايشان به اصول هنر قرآني كه زيباشناسي خاصي را براي هنرمند ايجاد ميكند كه آنهم بدو دسته )زيباشناسي در هنر قرآني و غيرقرآني( تقسيم ميگردد، آيا هنر داراي جهت خاصي نميباشد و داراي دو جايگاه خاص و متفاوت نخواهد بود؟ حضرت امامرحمه الله شاخصه هنر قرآني را اينگونه تعريف مينمايند كه "مشام جان زيباپسند طالبان حق را معطر كند "، براستي هنري كه زيبائي را در جمال حق ميبيند با هنري كه كتاب آيات شيطاني را زيبا و داراي ارزش معرفي ميكند يكسان هستند؟ رابطه هنر و فلسفه هنر براي واردشدن در اينكه هنر داراي جهتگيري خاصي ميباشد، ضروري است كه به فلسفه هنر توجه گردد. هنر در حقيقت متفرع بر جهانبيني و فرهنگ ميباشد، زيرا زبان هنر در هر مكتبي مبتني بر فرهنگ آن مكتب كه فرهنگ هم مبتني بر جهانبيني و نوع تلقي از جهان و انسانشناسي آنان ميباشد قراردارد. بنابراين در مكتبهاي مادي و غير الهي، مسلماً هنر هم به همان مبناي اوليه آنان تعريف و معرفي ميشودو ديگر بينالمللي ناميدن زبان هنر معنا پيدا نميكند و بايد جهت مكتب الهي اسلام زبان هنر خاص خودش را تهيه نمود، زيرا با زبان هنر غربي نميتوان مفاهيم و ارزشهاي اسلامي را ارائه داد. هنر اسلامي و هنر مسلمين تذكر اين نكته خالي از فائده نيست كه هنرمند اسلامي بدين معنا نميباشد كه در كنار كار هنري خويش، يك دوره معارف و اخلاق اسلامي را هم فراگيرد، زيرا نهايت اين عمل موجب ميگردد كه گفته شود هنر مسلمين ولي نميتوان او را هنر اسلامي ناميد. زماني ميتوان هنر را اسلامي نمود كه ارتباطي منطقي بين هنر و دين تعريف گردد و در اين تحقق ارتباط منطقي هنر اسلامي در نظام مشخص گردد، مثلاً در نقد يك اثر هنري بايد نقش پرورش آن مجموعه از نظر تكنيك و محتوي و احساسي را كه در عواطف اجتماعي بر ميانگيزد و قدرت اجتماعي حاصله از آن و تناسب اين امور با اهداف نظام "ولايت فقيه " و رشد ملكات فاضله اخلاقي، محور اصلي تكذيب يا تأييد آن قرار گيرد، بعنوان مثال در زمانِ دعوتِ ولي فقيه به نبرد با دشمنان مهاجم عليه اسلام در كليه ابعاد سياسي، اقتصادي، فرهنگي، نظامي، ايجاد رخوت و سستي و درون گرائيهاي منفي و ركود به دنيا يك امر منفي در هر پديده هنري محسوب ميشود بنابراين "هنر اسلامي " يعني هنري كه با محتوي و هدفهاي آرمانهاي اسلامي بوجود آيد تا بتواند در مقابل آن هنري كه انسانها را گمراه ميكند و بشر را با سرگرمكردن به آرمانهاي غير واقعي و دروغ، از آرمانها و ايدهآلهاي خودش باز ميدارد و آنان را در خدمت زر و زور استكبار قرار ميدهد. شك نداريم كه هنر امروزي، هنري است كه در صدد القاءِ احساسات خاص هنرمند از طريق سوژههاي هنري در قالب كيفيتهاي خاص متناسب با آن به ميدان تمايلات اجتماعي است، بعبارت ديگر، هنر امروزي، در مجموعه و به شكل پيچيدهاي بدنبال ايجاد حساسيتهاي اجتماعي خاص و تغيير ارزشها و آداب و سنن مذهبي و قومي در مسير نيروهاي انساني در شكل متناسب با نظام رشد و توسعه غربي است و لذا با ايجاد پرورش خاص رواني، احساسات اجتماعي را در جهت خاص، فرم بخشيده و از اين رهگذر كارائي خاصي را تأمين ميكند. بنابراين در برخورد با هنر امروزي و مصاديق آن، تجزيهنگري، روش صحيحي در نقد و بررسي آن نخواهد بود، بعنوان مثال عدم تنافي مقررات يك فيلمنامه با شرع و نبودن تصويرهائي كه هر يك به تنهائي حرام باشند و نيز آهنگهائي كه بر هر يك جداي از مجموعه، حكم "حرمت " بار شود را نميتوان مجوّز حكم به "حليت " يك اثر هنري دانست بدون اينكه ملاحظه تركيب اين مجموعه و نسبت تأثير اين مفردات را به شكل تركيبي )چه از نظر تكنيكها و چه از ناحيه محتوي( را بنمايد، بلكه راه صحيح، نقد هنر و آثار هنري به روش پويا و مجموعهنگري ميباشد، زيرا هر موضوع داراي مجموعهاي از ارتباطات زمان و مكان است كه سبب ميگردد جايگاهش حجيت پيدا خواهد نمود، يعني هماهنگي هنر و احكام الهي. نتيجه اين مراحل نفوذپذيري هنر از اعتقادات و معارف الهي خواهد بود. بنابراين براي تبيين جوهره وجودي هنر بايد دقت نمود كه خواست هنر خلق شده بواسطه اشتياق بدنيا خواهي و توسعه آن بوده يا آخرت و قرب به حق تعالي؟ زيرا هنر اثر و مولود آن اشتياق است و بر پرورش روح اثر مينهد و هرگاه ذات هنر ناشي از اشتياق بدنياو ماده باشد ديگر نميتوان گفت در يك جامعه اسلامي، هر چه هنرمند مهذّب و وارسته گردد به همان ميزان هنر هم مهذب و پاكيزه ميگردد. تعريف هنر امام امترحمه الله در كلام خويش هنر را اينگونه تعريف مينمايند كه: هنر در مدرسه عشق، نشان دهنده نقاط كور و مبهم معضلات اجتماعي، اقتصادي، سياسي، نظامي است. ايشان در حقيقت هنر را بعنوان ابزاري جهت رفع مشكلات جامعه معرفي مينمايند كه هنر، احساس و گرايشي است كه در تمام مراتب زندگي و فردي و اجتماعي بشر حضور دارد. و امّا هنر در ديدگاه مصطلح امروز در حقيقت "بروز رفتار انعكاس دهنده فعل و انفعالات مادي ميباشد ". تعريف مادي از هنر، بدليل اصول موضوعه علوم امروزي است، زيرا وقتي از ابتداء عالم مادي تعريف گردد و تولي به آن هم تولي حيواني باشد، مسلم است كه نيازمنديهاي آن در جهت ماديت احساس ميگردند. پس هنر، تنها بروز يك رفتار خاصي است كه منعكس كننده منتجه فعل و انفعالات مادي ميباشد و هنر مادي كه انعكاس توانائيها و نيازمنديها در شخص هنرمند است، در اثر شرائط خاصي هست كه از نظر فيزيكي شخص هنرمند در آن پرورش يافته است و لذا در اين نظام مادي همان استعداد خاص را هم بصورت مادي تعريف مينمايد و اين همان تفكر "هنر براي هنر " ميباشد كه غير از تفسير مادي چيزي در برنخواهد داشت كه از باب تقريب، هنر براي هنر كه در آن استعداد هنرمند بوسيله فعل و انفعالات مادي حاصل ميشود دقيقاً همانند استعدادي است كه در معادن و منابع پيدا ميگردد. البته ميتوان هنر را به چهرههاي ديگر هم معرفي نمود كه يكي از آنها اين است كه هنر بمعناي كيفيت بروز اختيار انسان است كه در واقع هنر به اين معنا يعني انقلاب و دگرگوني در تمام كنشها و واكنشهاي انسان است و اين همان زندهكردن هنر در بستر ذهن افراد بشر است. از تعاريف ديگر هنر اينست كه بخلاف ديدگاه مصطلح امروز، هنر بايد براساس يك تولي و ولايتي بوجود آيد و تحت كنترل و سرپرستي قرار گيرد و در جهت رسيدن به مقصد و مطلوبي باشد، بعنوان مثال در دوران قبل از پيروزي انقلاب اسلامي، حضرت امامرحمه الله در تمام اعلاميههاي خويش، پايه تمام آنها را بر اسلام قرار ميدادند. تعريف ديگري كه از هنر ميتوان ارائه داد اين است كه، هنر، حضور در عالم اوهام و تصرف در قوه واهمه و تخيل )مثل شعر و خطابه( است، و تعريف آخر اينكه، هنر، ابزار تولي و ولايت در شكل تفاهم اجتماعي ميباشد. براين اساس هنر در جهت رشد ارزشهاي مقدس الهي در اجتماع خواهد گرديد و هنرمندان در حين انجام وظيفه هنري خويش حتماً شرائط اجتماعي جامعه را در نظر گرفته و موضعگيريهاي ولي جامعه را در هنر خويش تسرّي ميدهند بدين معنا كه تسهيل كننده راه ولي جامعه است كه سنگيني پرچم اسلام را بر دوش دارد و مردم را بدنبال ولي فقيه سرپرستي نموده و ارتقاء ميدهد. پس هنر، ابزاري است كه هنرمند بوسيله آن فضاي حساسيتها و تمايلات اجتماعي را در جهت قرب به خداوند متعال رشد و تعالي ميدهد و علاوه بر ياري نمودن پرچم توحيد، با همه شئون پرچم كفر نيز مقابله ميكند. فلسفه هنر شك نداريم كه فلسفه هنر چيزي غير از فلسفه هستيشناسي نميباشد، همانگونه كه هنر از روانشناسي جدا نميباشد، زيرا هنرمند طبيبي ميباشد كه بوسيله ابزارشناسي كيفيت بروز اختيار انسان را جهت ميدهد. بنابراين، ديدگاه فكري و نظام فكري، نسبت به كليه مفاهيم نظر داده و آنها را هم جهت با مقصد خويش معرفي مينمايد، بعنوان مثال اگر نسبت به تلقي از جهان و انسان، مادي نگريسته گردد، هنر هم يكي از موضوعاتي خواهد بود كه در مسير و موضوعات مادي تعريف و شناخته ميشود. اگر از يك هنرمند غربي كه هنر را از زاويه فكري مادي شناخته است پرسيده شود هنر چيست، قطعاً هنر را براساس اصالت ماده معرفي مينمايد كه هر چه به اين دستگاه ماديتنگري كمك نمايد مطلوب و در غير آن منفور ميباشد. بنابراين توجه به فلسفه هستيشناسي مقياسي است تا بتوان هنر مطلوب و غير مطلوب را از هم تشخيص داد. براستي اگر حقيقت امر اين چنين است كه ديدگاه مادي، غير از توجهدادن به اميال دنيوي و توسعه آن، سوغاتي براي بشريت نداشته و ندارد، آيا حساسيت و دقت مناصبهاي هنري اين ضرورت را نميطلبد كه در نحوه حركت و شاخصههاي هنري با دقت و تامل بيشتري عمل نمود؟ آيا صدا و سيما كه امروزه از قويترين ابزارهاي هنري محسوب ميشود، تا چه اندازه توانسته بفرموده امام راحلرحمه الله "مشام جان زيباپسند طالبان جمال حق را معطر نمايد "؟ آيا اين كلام ايشان، در حقيقت زنگ خطري نيست كه "تقليد از شرق و غرب با راديو تلويزيون اسلامي نميسازد، يكي از مهمات، همين قضيه راديو و تلويزيون است كه از همه چيز اهميتش بيشتر است، اين دو دستگاه است كه بايد اسلامي بشود؟ "آيا اسلاميشدن كار راديو و تلويزيون با تعويض مديريت عنصري آن تحقق مييابد، يا اينكه بايد در شيرازه هنر و هنرپروري تامل نمود و آن را در صحنه عمل و اجراء پياده نمود؟ آري هنر طبق يك تولي و ولايت و سپس مقصدي مقدس صورت ميگيرد، و امروز شاهد هستيم كه نظام مادي كفر جهاني، "اسارت فرد " را به "اسارت سازماني " مبدّل نموده، يعني امروزه، اسارت زبان تبديل به اسارت مغزها و دلها گرديده و اين از حيلهگري و مكايد ابليس است كه وجدانهاي بشري را به اسارت كشانده و فطرت پاك مردم را در حجابي غليظ قرار ميدهد. در مصاديق هنري كه مطلوب امام را محقق نميسازد ميتوان اين ناهماهنگي را مشاهده نمود، بعنوان مثال هنر مذموم را ميتوان در بسياري از حركتهاي هنري ديد كه از جمله آنها دعوت بدنيا را اصل قرار دادن است، مثلاً طراحي صحنههاي هنري نظير آبشار و پخش نمودن اشعار حافظ و... در مورد "مي و طبيعت ". اينها در حقيقت توليد و ايجاد خوشي و ميل به آبشار است كه بيننده را تحريك مينمايد ولي اينكه اين پديدهها براساس چه خلق گرديدهاند در كار نميباشد. براستي آيا اين امور باعث بالا رفتن هوي و هوس مادي در مخاطب نميشود و ذهن بيننده را از "قنطره بودن دنيا " و راهگذر بودن آن نسبت به آخرت دور نميكند؟ آيا واقعاً گل و گياه و آبشار و طبيعت را براي چه هدفي خلق كردهاند؟ براي تفريح و تنوع و احساس خلود در عالم دنيا است كه در اين صورت چرا هيچكدام از ائمه معصومينعليهم السلام ، حتي يك نفر از آنان، اين امور را انجام ندادهاند؟ پس پخش اين مناظر، نشان دهنده ادراك از هنر است "دقت گردد ". بنابراين چون هنر وسيله مهمي در ارتباط بين انسانها است كه محتوي آن نسبت بين تولي و ولايت ميباشد كه در واقع جهت تأثير در نسبتهاي اجتماعي از اموري است كه هنر انجام ميدهد، يعني قدرت ارتباطي و جايگاهي او كه تعريف كننده قدرت اجتماعي است. پس كيفيت ارتباط بوسيله هنر صورت ميگيرد و سازماندهي روابط هم از كلمات )كه رابطه بين انسانها است( آغاز شده، يعني كلمات به گونهاي بهم نظام پيدا ميكنند كه ميتوانند مانند وسائل ارتباط اجتماعي وسيله ربط قرار گيرند كه يا باعث ضيقشدن يا توسعه امكان پرورش اجتماعي است و تمام اينها مرهون فلسفه هستيشناسي است كه قبل از فلسفه هنر مطرح ميگردد و براين اساس است كه امروزه، زيبا شناسي در تمام زمينهها متخذ از غرب ميباشد و تمام اينها در جوهره و فرم و شكل و محتوي، فراوردههاي غربي هستند. جايگاه هنر براساس تعاريفي كه از مقوله هنر ارائه گرديد، جايگاه هنر هم مشخص ميشود. هنر در جامعه و اجتماع، جايگاه او، دعوت عمومي و ايجاد انگيزه و پرورش رواني خاص و هدايت تمايلات و عواطف جمعي در جهتي معين ميباشد و از اين رو، از مهمترين ابزار مديريت سياسي قرار ميگيرد، زيرا محور اصلي تمام مديريتها، مديريت بر روان انسانها و هماهنگ نمودن نظام ارزشي و زيبا پسندي آنان با مقاصد ولات و پرورش روحي انسان كارآمد در آن مسير و ايجاد "سعه صدرهاي اجتماعي " "للايمان يا للكفر " ميباشد. بنابراين، براين اساس، توسعه قدرت ولايت الهي و يا الحادي در ميدان عاليتهاي سياسي، فرهنگي، و اقتصادي، رهين هنروري هماهنگ هنرمنداني است كه در مسير رهبري، رهبران الهي يا الحادي، جوامع بشري صورت ميپذيرد. اين نكته را امام راحلرحمه الله در كلام نوراني خويش بسيار زيبا بيان نمودهاند كه: راديو و تلويزيون دستگاهي است كه اگر فاسد باشد يك ملت را فاسد ميكند. 60/3/12 منبع : خبرگزاری فارس /ج
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 535]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها