تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835111875
احياء انديشه حكومت اسلامي و رهبري ديني (1)
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
احياء انديشه حكومت اسلامي و رهبري ديني (1) گروههاي اوليه بشر و جوامع ابتدائي براي رفع نيازهاي زندگي شخصي و اجتماعي به صورت خانوادههاي مختلف تابع يك مقررات مذهبي خاص و به صورت يك كلان ( Clan ) زندگي مشتركي داشتند، ريشسفيدان و افراد قدرتمند و متنفذ اين جوامع بعنوان اولين حكمرانان و روساي سياسي آنها تلقي ميشدند كه در جوار امور و وظايف مختلف ديگر به اين امر هم رسيدگي ميكردند. گفته ميشود ادامه اقتدار اين قبايل و گسترش حوزه و تسلط آنان منجر به تشكيل حكومت گرديد. به اعتقاد مردمشناسان، بشر اوليه با گذار از مرحله جمعآوري ميوهها و گياهان و شكار حيوانات وحشي و ماهيگيري به مرور، طي دوران مختلف پا به عرصه و دوره كشاورزي و كشف آهن و اختراعات و ابداعات گوناگون نهاد و از اين تاريخ به مرور شهرنشيني و تمدن آغاز گشت. آغاز شهرنشيني و تمدن بشري با تحولات عميقي در امور سياسي جامعه همراه بود و دولتها وضعيت پيچيدهتري به خود گرفته و در واقع نقش خانواده، طايفه و قبيله را براي رفع نيازهاي افراد وابسته به آن و ايجاد نظم و تربيت و امنيت مردم ايفا نمودند. چندين قرن قبل از ميلاد حضرت مسيح(علیه السّلام) يونانيان اقوامي بودند كه در علوم مختلف صاحب انديشه و مكتب و آثار هنري، فلسفي، اجتماعي، تاريخي و سياسي زيادي از خود به جاي نهادند. يونانيها در علم سياست خبره زمان خود و حتي دوران پس از خود بودند و بسياري از تعاريف و تقسيمبنديها و مفاهيمي كه در اين علم ابراز نمودند همچنان معتبر و قابل اعتنا ميباشد. هرودوت و سقراط از پيشگامان و سپس افلاطون و ارسطو صاحب آثار "جمهوريت" و "سياست "از شاگردان و ادامه دهندگان راه آنها بودند كه فلسفه، اخلاق و تاريخ را وارد مباحث سياسي نمودند تا قرن پانزدهم بعد از ميلاد مسيح نظريه عمدهاي كه در جوامع بشري تسلط تام و تمام داشت همان نظريه الهي بود كه در دورههايي شاهان و ظالمان و زورگويان به استناد اينكه جانشين خداوند روي زمين هستند و قدرت خود را از خداوند به وديعت گرفتهاند، به حكومت بر مردم ميپرداختند و در دورههاي ديگر پاپها و كشيشان مسيحيت در امپراطوريهاي غربي قدرت را در اختيار داشتند و در امپراطوريهاي شرقي هم آخوندهاي درباري به نام خدا و مشيت الهي به مباشرت و همكاري با حكومتهاي جور و ستم مشغول بودند. از ديدگاه تاريخي ظهور دولتهاي ملي1 (دولـت ـ مـلت) ( nation - state (بـه مفهوم دولتهايي كه ناشي از عزم و اراده و انتخاب ملتها باشند، در عصر حاضر موضوع جديدي است كه تا قرن شانزدهم در كشورهاي غربي وجود خارجي نداشت. در تاريخ اسلام اختلاف و تفسيرهاي گوناگوني كه از آيه شريفه "يا ايها الذين آمنوا اطيعوا اللّه و اطيعوا الرسول و اولي الامرمنكم" (سوره نسأ: 59) به عمل آمد اينطور تصور شد كه اولي الامر (اولياي امور و متصديان رهبري و حكومتي) ميتواند هر خليفه ظالم و ستمگري باشد در حاليكه در مذهب شيعه مراد ائمه(علیهم السّلام) ميباشند كه با احاديث و روايات متقن و دقيق اين وظيفه مشخص و معين گرديده است. در هر حال بحث درباره خاستگاه و ريشهيابي پيدايش حكومتها امري ساده و روشن نيست به همين دليل نظريات مختلفي در اين باره ابراز شده كه اهم آنها عبارتند از: 1ـ نظريه خاستگاه الهي كه دولت را آفريده خدا ميداند. 2ـ نظريه زور كه دولـت را محصول زور اقويا بر ضعفا تفسير مينمايد. 3 ـ نظريـه ژنتـيك يا نـظريه دوران پـدر سالاري و مادر سالاري كه دولت ناشي از تسلط و گسترش طبيعي خانواده است. 4ـ نظريه طبيعي ارسطو كه پايه دولت را در طبيعت بشر و امري طبيعي ميداند. 5 ـ نـظـريه قـرار اجتماعي كه دولت را محصول يك قرار اجتماعي بين افراد بشر تلقي مينمايد. (عالم؛ 73: صص 28ـ164) در بين اين نظريات همانطوريكه پيشتر به آن اشاره داشتيم، نظريه الهي قدمت فراواني داشته است. بر اساس اين نظريه انسانها از دوران بسيار دور در اثر وجود ناامني و هرج و مرج، جنگها و جدالها، از خداوند درخواست سلطاني نمودند كه از آنان حمايت نمايد. لذا در اين ديدگاه، حكومتها و اقتدار پادشاهان همواره مبتني بر حمايت خداوند و در وجود سلاطين همواره جوهره الهي موجود بوده است. مولف كتاب بنيادهاي علم سياست درباره اين نظريه توضيح ميدهند كه: "بررسي تحليلي تاريخ، از نظريؤ خاستگاه الهي سه تفسير متداول را آشكار ميكند. نخست، خداوند برگزيدگان خود را براي حكمراني در جهان خاكي ميفرستد. بسياري از مردمان و دينها تا همين اواخر حكمرانان مربوط به خود را نمايندؤ نظم الهي ميدانستند. دوم، برخي از مردم، مانند يهوديان، معتقدند كه خداوند به طور مستقيم بر آنها حكمراني دارد. هندوها نيز نظريه حلول الهي در شكل انسان را قبول دارند. تفسير سوم، عقلي است. بنابراين تفسير، خداوند يا طبيعت غرايزي در انسانها به وديعه گذاشته است كه به برخي از افراد شايستگي و تمايل به رهبري و به ديگران روحيه اطاعت ميدهد. اين وضعيت در گذر زمان، سبب پيدايش فرماندهي و اطاعت، و سرانجام سبب پيدايش دولت شده است. (عالم؛ 73، ص 164) در كتب مقدس يهوديان و مسيحيان اشارات زيادي به انتخاب سلاطين و خلع هلاكت پادشاهان خاطي و نافرمان و معصيتكار از فرمان خدا وجود دارد اما در قرآن كريم در داستانها و قصههاي گوناگون خداوند از جدال دائمي و هميشگي بين پيامبران و پادشان ستمگر و ظالم گفتگو مينمايد. به عبارت ديگر پادشاهان و جباران دوران برخي از آنان به دروغ خود را نايب خداوند در روي زمين و برخي ديگر حتي خود را خدا پنداشته و مردم را به پرستش خويش دعوت ميكردند و شعار "انا ربكم الاعلي" (نازعات: 24) (من پروردگار بزرگ شما هستم) ميدادند و در روي زمين طغيان و ياغيگري ميكردند. اين پادشاهان و خدايان دروغين سد و مانع اصلي در راه ابلاغ رسالت پيامبران محسوب ميگرديدند. در داستان ابراهيم و نمرود، موسي و فرعون، موسي و قارون و ساير انبيأ با قوم نادان و گمراه خود بيانگر اين برخوردها و درگيريهاست. هلاكت اقوام عاد و ثمود، لوط و نينوا و ساير اقوام ناسازگار با پيامبران خدا از روي هوي و هوس و بيهدف نبوده بلكه بر مبناي حكمتي و به منظور عبرتآموزي براي آيندگان بوده است. خداوند ميفرمايند: "و ما خلقنا السمأ و الارض و ما بينهما لاعين"(سوره انبيأ: 6). ما زمين و آسمان و آنچه ميان آنهاست را به بازيچه نيافريديم. لذا اين سوال مطرح ميشود كه چه سنت الهي و قوانين و مقرراتي بر تحولات و دگرگوني جوامع بشري حاكم است كه عدم پيروي از آنها موجب هلاكت و نابودي ميگردد؟ اصولاً هدف از ارسال و بعثت پيامبران چه بود؟ آيا جز اين است كه خداوند ميفرمايند: "لقد ارسلنا رُسُلَنا بالبينات و انزلناه معهم الكتاب و الميزان ليقوم الناس بالقسط و انزلنا الحديد فيه باس شديد و منافع للناس و ليعلم اللّه من ينصره و رسله بالغيب ان اللّه قوي عزيز"(حديد:25) همانا ما پيامبران خود را با ادله و معجزات (به خلق) فرستاديم. و بر ايشان كتاب و ميزان عدل نازل كرديم تا مردم را به راستي و عدالت گرايند و آهن (و ديگر فلزات) را كه در آن هم سختي و كارزار و نيز منافع بسيار بر مردم است براي حفظ عدالت آفريديم، تا معلوم شود چه كسي با ايمان قلبي خدا و رسولان خدا را ياري خواهد كرد؟ (هر چند) كه خدا قوي و مقتدر (و از همه بينياز) است. به راستي چگونه پيامبران بدون غلبه و تسلط بر قوؤ مجريه و تشكيل حكومت ميتوانستند جامعه را اصلاح نمايند و مردم را به قيام براي قسط دعوت نمايند؟ اگر پيامبران فاقد قدرت اجرايي بودند چگونه عدالت اجتماعي تحقق مييافت؟ و ظلم از جامعه رخ برميبست و به ضعفا رسيدگي ميگرديد. آيا پيامبر اكرم(ص) فقط براي احكام و عقايد برانگيخته شده بودند و يا وظيفؤ اجرايي و حكومتي هم داشتند؟ و علاوه بر آن آيا اجراي احكام الهي فقط در زمان حيات وجود شريف ايشان لازم و ضروري بوده و پس از درگذشت ايشان اجراي احكام بايستي تعطيل ميگرديد؟ ما بنا به فضل الهي قصد داريم با روش كتابخانهاي و با استفاده از آثار مكتوب حضرت امام(رحمت الله علیه) كه در مقاطع مختلف و به مناسبتهاي گوناگون ايراد گرديده به تبيين موضوع مقاله بپردازيم. تعريف و مفاهيم واژهها اين جمله ظاهراً منسوب به سقراط است كه گفته است سختترين امور تعريف واژهها و عناوين است اما در هر حال در علوم سياسي هم مانند ساير علوم، تعاريف واژهها براي فهم بهتر مقاصد محقق و نويسنده امري ضروري است. بديهي است ضرورت پرداختن به اين تعاريف وقتي بهتر مشخص ميشود كه باور داشته باشيم مفاهيم دولت و حكومت با مفاهيم حاكميت ( Sovereignty (، نظارت اجتماعي ( Socil control (طبقات اجتماعي ( social classes (و نخبگان ( Elites (و نحوه اداره جامعه با روشهاي گوناگون در ارتباط است و مشروعيت و اقتدار و توزيع قدرت و ثروت بر اساس يك ايدئولوژي و يا يك مجموعه جهانبيني صورت ميگيرد كه در آن ايدئولوژي همه اين مفاهيم تعريف شدهاند. (محمدي؛ 1373:10) واژه حكومت ( Government (در علوم سياسي به مفهوم كارگزاري است كه در خدمت دولت ( State (درميآيد و وظيفه آن سازماندهي و اجراي دستورات و مقررات محوله است. در واقع حكومت زيرمجموعه و يا قسمتي از يك كل است كه آن كل را در علوم سياسي دولت تعريف كردهاند. دولت بعنوان نهاد ( Institution (دارنده قدرت ( Power (و حكومت بعنوان سازمان و ارگاني است كه حق استفاده از اقتدار ( Autority (را دارد نمايندگي و سمبل دولت با شخص رهبر يا رياست جمهوري و سمبل حكومت با رياست جمهوري و يا نخستوزير مشخص و معين ميگردد. به همين ترتيب اعمال حاكميت خارجي ( Foreign sovereignty (شامل حق داشتن روابط با دولتهاي ديگر يا بستن قرارداد و با اعلان صلح و جنگ با شخص رهبر و معمولاً اعمال حاكميت داخلي ( Inter sovereignty (با شخص رئيس جمهوري يا نخستوزير ميباشد. (آشوري؛ 53:79) در بيان محاورهاي عموماً مفهوم دولت را در معنايي مختلف به كار ميبرند مثلاً وقتي از كمك دولتي، مقررات دولتي و آموزش و مديريت دولتي سخن به ميان ميآيد نيت اصلي كمك حكومتي، مقررات حكومتي و مديريت حكومتي است زيرا دولت حكومت نيست بلكه حكومت خود كارگزار دولت است. دولت يك كليت را بيان مينمايد كه اجزأ آن عبارتند از: 1ـ جمعيـت 2ـ حكومت 3ـ سرزمين و محدودؤ جغرافيايي 4ـ حاكميت يا انحصار قدرت (عالم: 73: 134). به عبارت ديگر دولت نهادي سياسي ـ قانوني است كه در برگيرندؤ تمام افراد يك سرزمين است، اين دولت در محدودؤ جغرافيايي مشخص داراي حاكميت است و ميتواند نسبت به افراد معيني كه در آن محدوده زيست مينمايند اعمال حاكميت نموده و آنان را مجبور به اطاعت از قوانين مصوبه خود نمايد. اين دولت براي اجراي حاكميت خود نيازمند يك حكومت است كه توسط آن سياستهاي خود را اتخاذ و اعمال مينمايد. همه افراد در سراسر جهان تابع يك دولت خاص ميباشند و از يك دولت معين تبعيت نموده و يا به تابعيت آن درميآيند. تصور اعمال حكومت بدون وجود جمعيتي از مردم و بدون وجود يك محدودؤ جغرافيايي معين امكانپذير نيست و اين امر آنقدر بديهي است كه نيازي به توضيح و تشريح ندارد. همانطوريكه پيشتر گفته شد متفكرين و انديشمندان سياسي در مورد تعريف دولت و حكومت توافق نظر ندارند و همين عدم وجود تعريفي دقيق و واحد باعث سردرگمي و اختلاف نظريات زيادي شده است. حكومت از نظر حضرت امام خميني(رحمت الله علیه) عبارتست از نظام سياسياي كه بر اساس ايدئولوژي اسلامي اداره ميشود. ايشان در سخنراني مورخ 16/10/1978 در نوفللوشاتو در جمع دانشجويان و ايرانيان مقيم خارج از كشور از تفاوتهاي حكومت دوران شاه صحبت مينمايند و پس از رد اينگونه حكومتها اعلام ميفرمايند كه ما حكومتي مبتني بر عدالت و آزادي و عدل ميخواهيم: "... ما يك همچو حكومتي ميخواهيم، كه اين حكومت اسلامي است اگر چنانچه ما بتوانيم، انشأاللّه حكومت اسلامي را اجرا بكنيم در اين ممالك و يا در مملكت خودمان كه ايران است، آنوقت معلوم ميشود كه طرز حكومت چطور است..." (امام خميني(رحمت الله علیه)؛ 73: 7ـ 5) از نظر قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران هم مورد تاييد كامل حضرت امام(رحمت الله علیه) بوده حكومت از ديدگاه اسلام اينگونه تعريف شده كه: "اين حكومت برخاسته از موضع طبقاتي و سلطهگري فردي و يا گروهي نيست بلكه تبلور آرمان سياسي مليتي همكيش و همفكر است كه به خود سازمان ميدهد تا در روند تحول فكري و عقيدتي راه خود را به سوي هدف نهايي (حركت به سوي اللّه) بگشايد... در ايجاد نهادها و بنيادهاي سياسي كه خود پايه تشكيل جامعه است بر اساس تلقي مكتبي، صالحان عهدهدار حكومت و اداره مملكت ميگردند (ان الارض يرثها عبادي الصالحون) و قانونگذاري كه مبين ضابطههاي مديريت اجتماعي است بر مدار قرآن و سنت جريان مييابد، بنابراين نظارت دقيق و جدّي از ناحيه اسلامشناسان عادل و پرهيزگار و متعهد (فقهاي عادل) امري محتوم و ضروري است... (قانون اساس؛ 1370: 12ـ11) بنابراين توضيحات حكومت عبارت است از قدرت اجرايي يك ايدئولوژي و نظارت بر زندگي انسانها در يك واحد جغرافيايي و نمايانگر قدرت يك دولت است. در حاليكه يك دولت و يا يك كشور مانند دولت جمهوري اسلامي ايران يك نهاد سياسي ـ قانوني است كه دربرگيرندؤ مجموعهاي از انسانها در يك محدودؤ جغرافيايي به نام ايران ميباشد كه ميتواند از طريق حكومت خود قوانين و مقررات اسلامي خود را در بين مردم به اجرا درآورد. تاريخچه و كيفيت حكومت اسلامي و رهبري ديني در حديث غدير خم آمده است: در غدير خم پيامبر دست علي را بالا گرفته و فرمودند: "اي مردم سزاوارترين فرد بر مومنان از خود آنها كيست؟" ياران و اصحاب پيامبر گفتند: "خداوند و پيامبر او بهتر ميدانند." آنگاه پيامبر فرمودند: پس هر كس كه من مولاي او هستم علي نيز مولاي اوست و اين جمله را سه بار تكرار نمودند. سپس فرمودند: خدايا هر كس علي را دوست بدارد، او را دوست بدار و هر كس علي را دشمن دارد او را دشمن دار، خدايا ياران علي را ياري كن و دشمنان او را خوار و ذليل نما، پروردگارا علي را محور قرار بده. هنوز اجتماع با شكوه غديرخم به حال باقي بود كه فرشته وحي فرود آمد و به پيامبر بشارت داد. "... اليوم اكملت لكم دينكم و اتممتُ عليكم نعمتي و رضيت لكم الاسلام ديناً". (مائده:3) "... امروز (عقيده اماميه و برخي از اهل سنت روز غديرخم و خلافت علي(علیه السّلام) مراد است) دين شما را به حد كمال رساندم و بر شما نعمت را تمام كردم و بهترين آئين را كه اسلام است برايتان برگزيدم. پيامبر اكرم(ص) قبل از وفات خود طبق روايات و اخبار فراوان منقول از شيعه و سني اميرمومنان علي(علیه السّلام) را جانشين خود قرار دادند و بسياري مورخان و نويسندگان غير شيعه معتقدند كه آغاز پيدايش شيعه و زمان شكلگيري آن از همان تاريخ بوده است. (زين عاملي؛ 1370: 32) بلافاصله پس از وفات پيغمبر اكرم(ص) اوضاع شكل ديگري به خود گرفت خلافت توسط شوراي محدودي قبضه شد و خليفه توسط آن گروه تعيين گرديد و عملاً داستان رهبري ديني در بين مسلمانان در مسير ديگري افتاد و پس از چندي خود آفت نهضت محمدي(صلّی الله علیه و آله و سلّم) گرديد. در تاريخ اسلام حكومتهاي فاسد بنياميه و بنيعباس و ديگر حكومتها چون دست پروردههاي اصيل و راستين اسلام نبودند از خطوط اصلي اسلام منحرف شدند و به مسخ اسلام پرداختند. براساس اعتقادات شيعه پس از حكومت اميرالمومنين علي(علیه السّلام) ميبايست يازده فرزند وي يكي پس از ديگري جانشين وي ميشدند و امامت و رهبري مردم مسلمان را به دست ميگرفتند زيرا معتقدند كه مقام رهبري مقامي تنصيصي است و بايد جانشين پيامبر از جانب خدا تعيين گردد در حاليكه اهل سنت معتقدند كه اين مقام، مقامي انتخابي و گزينشي است بايد فردي را پس از پيامبر براي اداره امور كشور برگزينند. بحث امامت و خلافت و راه دوگانهاي كه اهل تشيع و تسنن در پيش گرفتند بزرگترين اختلاف بين مسلمين را به نمايش گذاشت. حضرت امام خميني(رحمت الله علیه) تنها فقيهي است كه علاوه بر بحث دربارؤ ولايت فقيه در عصر غيبت موضوع ولايت و سرپرستي را در تصدي امر حكومت با همان معناي جامع و شامل، براي اولين بار و با روشني و تاكيد و صراحت تفصيلاً مورد بررسي و اثبات قرار ميدهند و در كتاب ولايت فقيه خودشان كه حاصل 13 جلسه "درس ولايت فقيه" در نجف اشرف ميباشد مبحث ولايت در امر حكومتي و جنبههاي سياسي آنرا مورد بررسي قرار ميدهند. اصل اعتقاد به امامت و تكرار حادثه عاشورا بنابر شعار "كل يوم عاشورا، كل ارض كربلا" به رغم فشارهاي خلفاي عرب در طول تاريخ ادامه يافت و شيعه در زمان صفويه در ايران اوج و توان فراواني گرفت و مذهب رسمي و دولتي ايران گرديد. موقعيت مناسبي كه در عهد صفويه براي مجتهدين و بزرگان مذهب شيعه فراهم آمد، عليرغم تضعيف موقعيتها و شرايط نامناسب سياسي و فشار و تبعيد و شكنجه شيعيان در دورههاي گذشته، موجب رشد و شكوفايي بزرگان شيعه گرديد. در عهد قاجاريه پيروزي مكتب اصوليون بر اخباريون موجب رشد و توانمندي شيعيان گرديد و مبارزه روحانيت عليه استبداد شاهنشاهي دوران قاجار و ايجاد يك حكومت مشروطه به همراه اصلاحات اساسي در قانون اساسي موضوعي است كه آيتاللّه محلاتي در كتاب خودش به زبان عربي آورده است. حامد الگار در كتاب خود به نام "اسلام و سياست در خاورميانه امروزي" مينويسد: "... در زمان مشروطيت علماي اسلام نقش مهمي ايفا نمودند، ما حتي ميتوانيم بگوييم كه در تمام تاريخ ايران تمام شورشها تا مشروطيت كاملاً به نقش روحانيون بستگي داشت..." (الگار؛ 1991: 221) امام خميني(رحمت الله علیه) بعنوان بزرگترين روشنگر قرن، در هر فرصتي و به هر مناسبتي مسائل و مشكلات جوامع اسلامي و مخصوصاً جامعه ايران را با مردم مطرح ميكردند و تلاش فراوان در جهت تنويز افكار مردم و زدودن اوهام و اعتقادات ناروا مينمودند. از جمله مسائل و مشكلات بسيار مهم دوران زندگي حضرت امام(رحمت الله علیه) تفهيم موضوع پيوند دين و سياست بود. ايشان در حوزه علميه نجف ضمن تدريس علوم ديني و زعامت و مرجعيت مردم بر اثبات اين موضوع اصرار ورزيدند و سكوت بيش از نيم قرن علماي حوزههاي مختلف را شكستند و مسائل جدي در باب "حكومت" و ضرورت تشكيل آنرا بازگو نمودند. در سخنراني 6/7/1356 در جمع طلاب و روحانيون حوزؤ علميه نجف اشرف به مناسبت رواج تفسيرهاي التقاطي از اسلام و برگزاري جشن مبتذل هنر در شيراز به مشكلات طبقه جوان اشاره مينمايند و ضمن توجه دادن آنها به تحصيل، ضرورت نظم در برنامهها و تقسيم اوقات را مورد تاكيد قرار ميدهند و سپس مسئله حياتي مسلمين را بدينگونه مطرح ميكنند كه "... اسلام و ساير اديان الهي، مثل ساير حكومتها نيست، حكومت اسلام مثل ساير حكومتها نيست..." در جاي ديگر اين سخنراني ميفرمايند: "... البته در اذهان بسياري، بلكه اكثري، بيشتري از مردم، بيشتري از اهل علم، بيشتري از مقدسين اين است كه اسلام به سياست چه كار دارد: اسلام و سياست اصلاً جداست از هم. همينكه حكومتها ميل دارند، همين كه از اول القأ كردهاند اين اجانب در اذهان، و حكومتها در اذهان ما كه اسلام به سياست... آخوند چه كار دارد به سياست، فلان آخوند را وقتي عيبش را ميگيرند ميگويند: آخوند سياسي است! اسلام را ميگويند از سياست كنار است؛ دين عليحده است، سياست عليحده و اينها اسلام را نشناختهاند. اسلامي كه حكومتش تشكيل شد در زمان رسول اللّه و باقي ماند حكومت به عدل يا به غير عدل زمان حضرت امير بود، باز حكومت عادله اسلامي بود؛ يك حكومتي بود با سياست، با همؤ جهاتي كه بود. مگر سياست چي است؟ روابط مابين حاكم و ملت؛ روابط مابين حاكم با ساير حكومتها، عرض ميكنم كه جلوگيري از مفاسدي كه هست، همؤ اينها سياساتي است كه هست احكام سياسي اسلام بيشتر از احكام عباديش است. كتابهايي كه اسلام در سياست دارد بيشتر از كتابهايي است كه در عبادت دارد. اين غلط را در ذهن ما جاگير كردند. حتي حالا باورشان آمده است آقايان به اينكه اسلام با سياست جداست. اين يك احكام عبادي است كه بين خودش است و خدا. شما برويد توي مسجدتان و هر چه ميخواهيد دعا كنيد، هر چه ميخواهيد قرآن بخوانيد، حكومتها هم به شما كار ندارند. اما اين اسلام نيست. اسلام در مقابل ظلمه ايستاده است حكم به قتال داد. حكم به كشتن داده است... اين همه احكام به قتال، حكم به جهاد، حكم به اينها هست. اسلام از سياست دور است؟! اسلام فقط توي مسجد رفتن و قرآن خواندن و نماز خواندن است؟!..." (امام خميني(رحمت الله علیه)؛ 73: 287 ـ 286) از همان زمان حضرت امام خميني(رحمت الله علیه) ضرورت وحدت حوزه و دانشگاه را جهت پيشبرد اهداف اساسي و احيأ انديشه اعتقاد به حكومت اسلامي و رهبري را به خوبي تشخيص داده و از همه آحاد ملت ميخواستند دست از تفرقه برداشته و با هم وحدت نمايند و عليه نظام پوسيده پهلوي اعتراض و قيام نمايند در ادامه همان سخنراني مورخ 6/7/56 ميفرمايند: "... اينها همه بايد دست به دست هم بدهند؛ بايد اجتماع كنند؛ فقيهش با مهندسين با دكترش، با محصلش، دانشگاهي با مدرسهايش، دست به دست هم بدهند تا بتوانند كه يك كاري انجام بدهند، و بتوانند از زير اين بارها كه به آنها تحميل دارد ميشود، هر روز زيادتر ميشود، از زير اين بارها، بيرون بروند..." (امام خميني(رحمت الله علیه)؛ 73: 290) * ارسال مقاله توسط عضو محترم سایت با نام کاربری : sm1372 ادامه دارد... /ج
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 361]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها