تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805429607
ضرورت شناخت شأن و مقام قرآن
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: ضرورت شناخت شأن و مقام قرآنآگاه باشيد که اين قرآن يگانه خيرخواهي است که تقلب و خيانت نميکند و هدايتگري است که گمراه نمينمايد و سخنگويي است که دروغ نميگويد، هيچ کس هم نشين با اين قرآن نگشت مگر اينکه از کنار قرآن با افزايشي و يا کاهشي برخاست، افزايشي در هدايت و يا کاهشي از کوري و ضلالت.
شناخت جايگاه قرآن و شوون آنقرآن يک سخن عادي نيست. قرآن کلام الله است که به زبان روشن و بدون هيچ کژي و انحراف بر رسول بزرگوارش نازل شده است تا براي همه عالميان، انذارکننده باشد. قرآن حق است و به حق نازل شده است و نازل کننده آن خداوندي است که همتا و نظير ندارد و آورنده آن روح الامين و محل نزول آن قلب پاک پيامبر (ص) است و اين هر دو، رتبه والا دارند.به نظر مي رسد ناآگاهي و کم توجهي به شان قرآن در 2 جهت قابل بررسي است: يکي اين که جايگاه گوينده شناخته نشود و ديگر اين که جايگاه مخاطب فراموش شود يا بالاتر از حد خود به حساب مي آيد. همين کم توجهي، بزرگ ترين مانع بر سر راه تدبر است. هنگام بعثت پيامبر(ص) جهان در ظلمت و ضلالت بود. قرآن در چنين شرايطي نازل شد تا آن خرابي ها را اصلاح کند و آن دردها را شفا دهد. قرآن با شناساندن فقر انسان، فناي دنيا، واقعيت مرگ، حساب سخت قيامت، وسعت رحمت حق و قدرت و علم بي حد او از يک سو و خباثت شيطان و عداوت او با انسان و حقيقت گناه از سوي ديگر، در مسير دواي درد انسان گام برمي دارد. انسان اگر به امور فوق با دقت بنگرد و وضعيت بحراني خودش را بشناسد و به آلودگي و بيماري هاي قلب و روحش آگاه شود، به دنبال طبيبي مي گردد که دردش را دوا کند. درمان، فقط قرآن است، به شرطي که بشر شان قرآن را بشناسد و بفهمد. از سوي ديگر، از اين نکته غفلت مي شود که اين نسخه کامل قرآن طبيبي دارد پيامبر صلي الله عليه وآله که به همراه کتاب طب خود به اطراف مي گردد و نيازمندان را درمان مي کند و قلب هايي که کور هستند و گوش هايي که کر هستند، همه را شفا مي دهد. (شريف رضي، خ 108) تدبر بدون شناخت شان قرآن ممکن نيست. از همين جا، نياز او به منبعي ديگر براي دانش، مشخص مي شود. از موانع مهم تدبر در قرآن به نوع برخورد ما با اين کلام باز مي گردد، يعني اين که تصور شود قرآن يک سخن عادي استاين نسخه و طبيب را کسي فرستاده که خالق بشر است، هم نقطه ضعف ها را مي داند، هم بيماري قلب ها را مي شناسد، هم علم لازم براي تجويز داروي مناسب را دارد و هم وعده شفا و صحت داده است. اما به شرطي که بيمار، به اين شفاخانه بيايد و شان اين طبيب را بشناسد و به نسخه او عمل کند و همين است معناي تدبر، پس به اين شفاخانه باز گرديم . تدبر بدون شناخت شان قرآن ممکن نيست. از همين جا، نياز او به منبعي ديگر براي دانش، مشخص مي شود. از موانع مهم تدبر در قرآن به نوع برخورد ما با اين کلام باز مي گردد، يعني اين که تصور شود قرآن يک سخن عادي است. در حالي که ارزش اين کلام به اندازه ارزش صاحب کلام است. از اين رو اميرالمومنين عليه السلام فرمودند: «برتري قرآن بر ساير سخن ها، مانند برتري خدا بر خلق است.»(مجلسي، ج 92، ص 19) اين کلام خدايي است، پس نبايد مانند کتاب بشري تلقي شود. اين کلام، جان دارد، روح دارد، روحي از عالم امر. (شوري/52) تدبر يعني گذشتن از فضاي حروف و کلمات به باطن آنها که از همان عالمي است که روح انسان آمده (اسراء/85)، پس مثل روح انسان، حقيقت قرآن هم براي انسان قابل تصور نيست. اگر علوم و رمزهايي در کلمات و الفاظ قرآن نهفته شده (حکيمي 253، ص 317) اگر در ظاهر منحصر به فرد است و تافته جدا بافته؛ اگر از همه صنايع لفظي در آن به کار رفته و اگر همه و همه به خاطر اين است که انسان در يک شناخت طولي، به اين برسد که اين کلام، عادي نيست و به گوينده کلام پي ببرد و از اين ظواهر بگذرد و در اين سطح نماند و در شناخت عرضي آنها متوقف نشود. اينها آيه و نشانه و علامت هستند تا انسان به عمق و به لبّ برود و تدبر همين است. ضرورت شناخت شأن و مقام قرآنجهل به موقعيت قرآن موجب ميشود که نتوانيم ارتباط صحيحي با قرآن برقرار سازيم و با آن مأنوس شويم از اين رو ادامه ارتباط غلط، زدِگي و تنفّر را در پي خواهد داشت.
رسيدن انسان به بن بست شناخت خود و مرتبه خود و مقصد و غايتِ خويش و درک عدم گره گشايي غريزه، عقل، قلب و تجربه و علوم بشري از معضلات اساسي انسان، آدمي را با تواضع و فروتني و دردمندي به سوي وحي الهي ميکشاند: «وَ يرَى الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِي أُنْزِلَ إِلَيک مِنْ رَبِّک هُوَ الْحَقَّ وَ يهْدِي إِلى صِراطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ». (سوره : سبأ - آيه : 6 -) ؛ آنان که علم و آگاهي به آنها داده شده است ميبينند که حقيقتاً آنچه بسويت از جانب پروردگارت فرو فرستاده شده است، همان حق (مقصود) ميباشد و بسوي شاهراه پر جاذبه خداي شکست ناپذير بسيار ستوده رهنمايي ميکند. تعبير «عزيز و حميد» اشاره به ذلت و پستياي دارد که به سبب دور شدن از فرهنگِ وحي، بشريت را فراگرفته است. ـ عواقب انکار شأن قرآنانکار شأن قرآن هلاکتي توأم با خفت و خواري و رسوايي را باعث ميشود: «أَ فَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْکتابِ وَ تَکفُرُونَ بِبَعْضٍ؟! فَما جَزاءُ مَنْ يفْعَلُ ذلِک مِنْکمْ إِلاَّ خِزْي فِي الْحَياه الدُّنْيا؟ وَ يوْمَ الْقِيامَه يرَدُّونَ إِلى أَشَدِّ الْعَذابِ...». (سوره : البقرة - آيه : 85) ؛پس آيا به بعضي از کتاب خدا ايمان ميآوريد و به بعضي ديگر کفر ميورزيد؟ پس چيست مجازات کسي از شما که چنين عمل ميکند جز رسوايي بزرگ در زندگي پَست دنيا در حالي که در روز قيامت بسوي سختترين شکنجه بازگردانده خواهند شد. اين شدت عمل و خشونت مجازات از آنجاست که في الواقع، چنين افرادي دين را سپر بلا و پلي براي رسيدن به اميال پست حيوانيشان قرار داده و آيات خداوند را به بازي گرفتهاند که هر چند وقت يکبار، حکمي از احکام خدا را مردود اعلام کرده، دورهاش را گذشته تلقّي نموده، خلق عظيمي را به گمراهي ميکشانند. ـ شيوه يهود و منافقين در انکار شأن قرآن: روش يهود همواره چنين بود که در برخورد با احکام خدا تا آنجايي زير بار احکام خدا ميرفتند که با اهداف دنياشان مطابقت کند در اين مسير تا بدانجا پيش رفتند که هر پيامبري برخلاف دلخواهشان سخن ميگفت تکذيبش ميکردند و يا اينکه به شهادت ميرساندند: «أَ فَکلَّما جاءَکمْ رَسُولٌ بِما لا تَهْوى أَنْفُسُکمُ اسْتَکبَرْتُمْ فَفَرِيقاً کذَّبْتُمْ وَ فَرِيقاً تَقْتُلُونَ». (سوره : البقرة - آيه : 87)اهداف قرآن: هدايت بسوي رشد، شکوفاندن بذر ايمان، تقوي و احسان و غيره، حرکت در شاهراه عبوديت الهي و رسيدن به قلّه معرفت و بندگي او ميباشد، قلّهاي که جلوهگاه علم بيکران و قدرتِ عظيم الهي است؛ اين اهداف بطور مستقيم به قوانين تجربي نيازي نداشته بدون آن ميتواند بخوبي حاصل شودتاريخ يهود مملوّ است از اين جنايتها و کشتارهاي بيرحمانه؛ هر که به اين وضع اعتراض ميکرد بيدرنگ بيرحمانه اعدام ميشد: «إِنَّ الَّذِينَ يکفُرُونَ بِآياتِ اللَّهِ وَ يقْتُلُونَ النَّبِيينَ بِغَيرِ حَقٍّ وَ يقْتُلُونَ الَّذِينَ يأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِيمٍ». (سوره : آل عمران - آيه : 21) ؛توجه به عملکرد سران نفاق و سرنوشت شومشان همچون قوم يهود،از آيات بزرگ خداوندي در اين باره ميباشد که به چه رسوايي و ذلّتي هولناک دچار گشتهاند که براي کسب عزّت چاپلوسي جنايتکاراني چون صدام را بايد مرتکب شوند تا صباحي چند به زندگي نکبت بار خود ادامه دهند: «بَشِّرِ الْمُنافِقِينَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذاباً أَلِيماً الَّذِينَ يتَّخِذُونَ الْکافِرِينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَ يبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّه فَإِنَّ الْعِزَّه لِلَّهِ جَمِيعاً». (سوره : النساء - آيه : 139 )(به منافقين مژده بده که نصيبشان شکنجهاي است دردناک، آنان که کفّار را با کمال ميل، در برابر مؤمنين، دوست و سرپرست گرفتهاند، آيا اينان نزد کفار عزت و سربلندي را ميجويند؟! پس ـ بدانيد ـ عزت و سربلندي به تمامي از آنِ خداست . همه آنان که عبادات قرآن را ميپذيرند، لکن، روانشناسي يا جامعه شناسي، اقتصاد و يا مديريت اسلام را زير سؤال برده، به غرب روي ميآورند و يا اينکه ديد اسلام نسبت به زن و حجاب و مسائل ديگر را رد ميکنند، همه اينها در مسيرِ اين راهِ شوم و ذلت بار حرکت ميکنند. افراط علم زدهها در شأن قرآندر مقابل اين عدّه، کساني ديگر به افراط دچار گشته مدعي شدهاند که هر چه در علوم تجربي مطرح است قرآن آن را بيان کرده است و دليلشان آيه «تبياناً لکل شيء» ميباشد. اينان نيز از صراط مستقيم به انحراف گراييده و اهداف قرآن را گم کردهاند. اهداف قرآن: هدايت بسوي رشد، شکوفاندن بذر ايمان، تقوي و احسان و غيره، حرکت در شاهراه عبوديت الهي و رسيدن به قلّه معرفت و بندگي او ميباشد، قلّهاي که جلوهگاه علم بيکران و قدرتِ عظيم الهي است؛ اين اهداف بطور مستقيم به قوانين تجربي نيازي نداشته بدون آن ميتواند بخوبي حاصل شود. بنابراين اگر در مواردي، قرآن به حقيقتي علمي ـ تجربي اشاره دارد از اين روست که با يک حقيقت هدايتي و ارشادي پيوند نزديکي داشته، با آن گره خورده است، مانند پيش گويي نهايت عالم هستي (انهدام و فروريختن کلّ نظام هستي) که با امر قيامت و سرنوشت بشر مرتبط ميباشد؛ در غير اين موارد قرآن کريم متعرض قوانين تجربي نشده به راهِ خود ادامه ميدهد.
شأن قرآن در کلام امير بيانبه پيام ملکوتي قرآن ناطق، علي ـ عليه السّلام ـ ، گوش فرا دهيم که چه زيبا از عظمت قرآن و ضرورت انس و تدبر در آن، سخن ميگويد: «وَ أعلَمُوا أنَّ هذا الْقُرآنَ هُو النّاصِحُ لا يغشُّ وَ الْهادِي الْذّي لا يضِّلُ وَ الْمُحدِّثُ الْذي لا يکذِبُ وَ ما جالَسَ هذا الْقُرآنَ أحَدَ الّا قامَ عَنْهُ بِزيادَةٍ اَو نُقصانٍ؛ زيادَةٍ في هُدي اَوْ نُقْصانٍ في عَمي». (آگاه باشيد که اين قرآن يگانه خيرخواهي است که تقلب و خيانت نميکند و هدايتگري است که گمراه نمينمايد و سخنگويي است که دروغ نميگويد، هيچ کس هم نشين با اين قرآن نگشت مگر اينکه از کنار قرآن با افزايشي و يا کاهشي برخاست، افزايشي در هدايت و يا کاهشي از کوري و ضلالت). «وَ اعْلَمُوا أنَّه عَلي أحَدٍ بَعْدَ الْقُرآنِ مِنْ فاقَةٍ، وَ لا لأحَدٍ قَبْلَ الْقُرآنِ مِنْ غِني، فَاستَشْفُوا مِنْ أدْوائِکمْ، وَ استَعينُوا بِهِ عَلي لأوائِکم فَإِنَّ فيه شِفاءً مِنْ أکبَرِ الداءِ وَ هُوَ الْکفْرُ وَ الْنِفاقُ وَ الْغَي وَ الْضَلال. فَاسألُوا اللهَ بِه وَ تَوجَّهُوا إِليه بِحُبِّهِ، وَ لا تَسْألُوا بِهِ، إنَّهُ ما تَوجَّهَ الْعِبادُ إِلي اللهِ بِمِثْلِهِ». (و آگاه باشيد که برکسي از پسِ قرآن فقري نخواهد بود و نه براي کسي قبل از قرآن غنايي حاصل است پس به جهت دردهايتان، از قرآن بهبودي طلب نماييد و بواسطة قرآن بر سختيها ياري جوييد، چرا که در آن شفايي است از بزرگترين دردها، و آن کفر است و نفاق و تباهي است و ضلالت، پس بواسطة قرآن ازخدا درخواست کنيد و با عشق به قرآن بسويش روي آوريد و با آن از خلقش چيزي نخواهيد چرا که بندگان (تاکنون) با چيزي همانند قرآن بسوي خدا روي نياوردهاند). وَاعْلَمُوا أنَّه شافِعٌ مُشَفَّعٌ، و قائِلٌ مُصَدَّقٌ، وَ أنَّهُ مَنْ شَفَعَ لَهُ الْقُرآنُ يومَ القيامَةِ شُفِّعُ فيه، وَ مَنْ محَلَ بِهِ الْقُرآنُ يوْمَ الْقِيامَةِ صُدِّقَ عَلَيه، فإنَّه ينادي مُنادٍ يوْمَ الْقِيامَةِ: «ألا کلُّ حارِثٍ مُبْتَلي في حَرْثِهِ وَ عاقِبَةِ عَمَلِه غَيرَ حَرَثَةِ الْقُرآنِ». (و آگاه باشيد که او شفاعتگري است مورد قبول و گويندهاي است مورد تصديق، و بيشک هر که را قرآن در روز قيامت شفاعت کند بيدرنگ پذيرفته خواهد شد و از هر که قرآن شکايتي نمايد بلافاصله تأييد خواهد گشت چرا که فريادگري در روز قيامت ندا ميکند: «بهوش باشيد هر کشتکاري در کشتة خود و عاقبت عملش گرفتار است مگر کشتکاران قرآن»). ـ خدا مي داند حفظ قرآن، چه قدر در استفاده از اين معدن و منبع رحمت الهي، مدخليت دارد ... ما آن گونه که بايد و شايد از قرآن، استفاده نمي کنيم ! «فَکونُوا مِنْ حَرَثَتِهِ وَ أتْباعِهِ وَ استَدِلُّوهُ عَلي رَبِّکم وَ اسْتَنْصِحُوهُ عَلي أنْفُسِکمْ وَ اتَّهِمُوا عَلَيه آرائکمْ وَ اسْتَغِشُّوا فيهِ أهْواءَکم».( نهج البلاغه، خ 176.) (پس از کشتکاران و پيروان قرآن باشيد و از آن بسوي پروردگارتان رهنمايي طلب کنيد و از آن بر جانتان خيرخواهي جوييد و در برابر نظراتتان را متّهم نماييد و در حوزة قرآن اميالتان را خيانتکار تلقي کنيد). قرآن در کلام آيت الله بهجت-اگر کتابي بود که عکس اشيا را نشان مي داد ، آن کتاب همين قرآن است که بهشت و جهنم را نشان مي دهد . ـ خدا مي داند قرآن براي اهل ايمان ـ مخصوصاً اگر اهل علم باشند ـ چه معجزه ها و کراماتي دارد و چه چيزهايي از آن خواهند ديد ! ـ اگر قرآن را به صورت واقعي اش ببينيم ،آن گاه معلوم مي شود که دست از ترنج مي شناسيم يا نه ! ـ برنامه ي قرآن ، آخرين برنامه ي انسان سازي است که در اختيار ما گذاشته شده است ، ولي ما از آن قدرداني نمي کنيم ! ـ اگر به قرآن عمل مي کرديم ، ديگران را به اسلام و قرآن جذب مي نموديم ؛ زيرا قرآن ، جامع کمالات همه ي انبياي اولوالعزم (عليهم السلام) است . ـ قرآن ، انسان را به غايت کمال انساني مي رساند . ما قدردان قرآن و عديل آن :اهل بيت (عليهم السلام) نيستيم . ـ مدام به قرآن نگاه کردن ، دواي درد چشم است . ـ اگر از قرآن استفاده نمي کنيم ، براي آن است که يقين ما ضعيف است . ـ خدا مي داند حفظ قرآن ، چه قدر در استفاده از اين معدن و منبع رحمت الهي ، مدخليت دارد ... ما آن گونه که بايد و شايد از قرآن ، استفاده نمي کنيم ! فرآوري : محمديبخش قرآن تبيانمنابع : پايگاه انديشه قمدرگاه جامه آموزش قرآن پايگاه رسمي آيت الله بهجت سايت معارف قرآن
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 440]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها