محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1852946157
بازخواني مصحف حضرت فاطمه (س) در پاسخ به شبهات مطروحه
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
بازخواني مصحف حضرت فاطمه (س) در پاسخ به شبهات مطروحه واقعيت آن است، سئوالي که هر از چند گاه بر ذهن و زبان برخي از برادران ما در ديگر فِرق اسلامي جاري مي‌شود، مسئلۀ «مصحف فاطمه» و يا به تعبير ايشان «قرآن شيعه» است؛ اينکه حقيقت مصحف مذکور چيست و اکنون در کجاست؟ آيا براستي «شيعه مي‌گويد: چند کتاب آسماني غير از قرآن مجيد و پس از آن، بر ائمّۀ آنان نازل شده است... مثلاً مصحف فاطمه(س)[1]»؟!! مشخصاً کدام يک از ائمّة و يا علماي اماميه ادعاي وجود و يا رؤيت اين قرآن را دارد ؟! آيا منتقدي از منتقدان، آن را ديده است؟! چرا با چنين حجم انبوه ردّيه‌ها و نقد بر کتاب مذكور، نسخه اي از آن يافت نمي شود؟! اصولاً ادعاي نقّادان از چه اتقان و استحکام علمي برخوردار است؟ درآمد: «مسئلۀ آمدن جبرئيل براي کسي، يک مسئلۀ ساده نيست. خيال نشود که جبرئيل براي هر کسي مي‌آيد و امکان دارد بيايد؛ اين يک تناسب لازم است بين روح آن کسي که جبرئيل مي‌خواهد بيايد و مقام جبرئيل که روح اعظم است ... حتّي دربارۀ ائمّة هم من نديده ام که وارد شده باشد، اينطور که جبرئيل به آنها نازل شده باشد، فقط اين است که براي حضرت زهرا سلام الله عليهاست که من ديده ام که جبرئيل بطورمکرّر در اين هفتاد و پنج روز وارد شده و مسائل آتيه اي که بر ذريۀ او ميگذشته است، اين مسائل را ميگفته است [و]حضرت امير هم ثبت مي‌کرده است...و اين از فضائلي است که از مختصّات حضرت صديقه سلام الله عليهاست[2] ». گفتار فوق کلام مرجع و سخنگوي رسمي مکتب اهل بيت در عصر غيبت حضرت امام خميني(ره) است. ايشان بر اساس روايات معتبر، تنها از مقام و منزلت معنوي فاطمۀ زهرا(س) سخن به ميان آورده و نزول فرشته وحي بر بانوي نمونۀ اسلام را بيان فرمود، اما هرگز کوچکترين اشاره اي در طرح ادّعاي نبوّت حضرت فاطمه(س) و نزول قرآني ديگر براي شيعه ننموده است. علي رغم اهتمام بليغ بزرگان تشيع در اعلام صريح موضع رسمي خود و پاسخ به شبهات پيرامون اين مصحف شريف، بسي مايۀ تأسف است که باز و به هر بهانه اي، تهمت‌هاي پيشين تاريخي در لباس جديد شبهه عرضه شده و دامن گير اماميه مي‌گردد؛ چنانکه از سال 1414ق رسالۀ دکتري ناصربن عبدالله قفّاري به نام «اصول مذهب الشيعه الاماميه الاثني عشريه عرض و نقد» در 3جلد به عنوان بهترين تحقيق علمي و آکادميک !! عربستان سعودي، مکرر در سطحي گسترده، تکثير و توزيع شد[3]. کتابي که نه تنها در جهت تخطئه اعتقادات مستدل‌ترين فرقۀ ديني بلکه در راستاي تضعيف ايده مقدّس تقريب مذاهب اسلامي، آنهم در جوار کانون بايستۀ اتّحاد مسلمين ـ حرمين شريفين ـ سربرآورد! البته قابل اغماض نيست که بدنۀ جهان اسلام در تب شديد نا هنجاريهاي دولتهاي خودکامه، مي‌سوزد. نويسنده مذکور پيش از اين در کتاب «فکره التقريب بين اهل السنه و الشيعه» ايدۀ تقريب مذاهب اسلامي با اماميه را به دليل کفر شيعه!! «نا ممکن»[4] دانسته بود. دکتر قفّاري در جاي جاي «اصول مذهب شيعه » با تمسّک به اخبار ضعاف، شاذ، مرسل و غير معتبر در نزد شيعه، برداشت‌هايي خلاف واقع نموده و با ارائۀ قرائتي نو از تهمت‌هاي کهنه بر اماميه، با ضرس قاطع مي‌نويسد: «شيعه مي‌گويد چند کتاب آسماني غير از قرآن مجيد و پس از آن، بر ائمۀ آنان نازل شده است و در واقع ادعاي نبوّت بر امامان خود است ...مثلاً مصحف فاطمه... آنان مي‌گويند حجم اين کتاب سه برابر قرآن است و محتواي آن کتاب، علم غيب بر فاطمه را اثبات مي‌کند، چيزي که حتّي پيامبر نداشته است »[5]. با تمام رقّت و سبکي ادعاي فوق که مشتي نمونه از خرمن آن مثنوي نُه من کاغذ است، شايد بتوان اذعان نمود اين نوشته مهمترين کتابي است که در طول تاريخ، عليه مکتب اهل بيت(ع) نوشته شد[6] ؛ پس «تو خود حديث مفصّل بخوان از اين مجمل». جالب آن است که قفّاري در اين کتاب، حديث مستند «مصحف فاطمه » را دليل بر کفر شيعه!! شمرده و شدّت کفر ايشان را از يهود و بلکه از کفّار بيشتر دانسته است[7] !! بي‌خبر از آنکه قرآن به پيامبر رحمت(ص) سفارش مي‌کند حتّي با اهل کتاب بر سر سخن يکساني که ميان آنهاست، همنوا شده و بايستند[8] ؛ چراکه قوام جامعۀ اسلامي بسته به وحدت است و تنازع جز گام نهادن در پرتگاه شکست و آغاز هزيمت نيست: «وَلا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ»[9]. بي‌گمان، گرچه اختلاف گروه‌ها در اختصاص خلافت پيامبر، محلّ نزاع فرق اسلامي گرديد، امّا اجماع همۀ گروههاي مسلمين بر مرجعيت علمي و تفسيري آل البيت(ع) و اقرار به قرابت ايشان با حضرت ختمي مرتبت(ص)، مي‌تواند محور وحدت مسلمين قرار گيرد. به گواهي تاريخ، جهت گيري مکتب علمي و معنوي اهل بيت همواره در راستاي تحقق آرمان مقدّس وحدت و در خدمت حفظ مصالح مسلمين بوده است، چنانکه سخنان خليفۀ دوّم و ائمّۀ فرق اسلامي شاهد اين مدّعاست. سفارش قرآن به گفتگو با اهل کتاب و حتّي مشرکين، ديگر جايي براي تنازعات موجود ميان گروههاي مسلمان باقي نمي گذارد. رهبران فرق اسلامي مي‌بايست به منظور تحقق همه جانبه وحدت مطلوب، وظايف خود را به احسن وجه عمل نموده و به راهکارهاي ذيل اهتمام ويژه نشان دهند: تقويت بنيان‌هاي علمي و عملي مشترک، احترام به اصول و عقايد يکديگر، تقويت روح برادري و همدلي، مديريت بر مجموعه‌هاي خود به منظور تنش زدايي و جلوگيري از موج آفريني، شفافيت در مواضع، حصر اختلافات فرقه اي در گفتگوهاي علمي (توصيۀ علّامه سيد شرف‌الدين)، بستن نگاه تکفيري فِرق اسلامي بر يکديگر (توصيۀ شيخ محمود شلتوت مفتي اهل سنت و آيت الله العظمي بروجردي مرجع شيعه)، حذف مقياس‌هاي غير قرآني تفاضل (مقياسهايي غير از تقوي، مجاهده، ...)، پرهيز از مسائل فتنه انگيز(حذف مستفزّات)، پاسخ علمي به شبهات؛ البتّه شبهاتي که با حسن نيت مطرح ميشوند نه با نيتِ سوء؛ چراکه شبه افکنان غرضمند نه در پي پاسخند و نه هرگز به انتظار جواب مي‌نشينند: چون غرض آمد هنر پوشيده شد صد حجاب از دل به روي ديده شد بر اين باور و در راستاي تحقق آرمان مقدّس وحدت اسلامي، به جستاري مجل پيرامون «مصحف فاطمه» مي‌پردازيم، باشد که به تنوير افکار و رفع ابهامات برادران ما در ديگر فرق اسلامي بيانجامد؛ البتّه براين نکته تأکيد مي‌ورزيم که جدل در محتوا و متن آن مصحف شريف شايد هيچگونه ثمره علمي و محصول عملي در پي نداشته باشد؛ چرا که بنا به اعتقاد شيعه‌ـ چنانکه خواهد آمد ـ اين مصحف از دسترس عموم خارج و نزد صاحبش، بقية الله الاعظم (عج)مي باشد. مصحف فاطمه، ميراث اهل بيت بنا بر روايات متعددي که در جوامع حديثي مکتب اهل بيت عليهم السلام ثبت است، مواريثي خاصّ از علم و سلاح معصومين(ع)، دراختيار جانشينان معصومشان قرار مي‌گيرد؛ مواريثي که «بخشي از شئونات امامت به شمار»[10]مي روند. از اهمّ اين مواريث مي‌توان «کتاب علي يا جفر جامعه، مصحف فاطمه سلام الله عليها و صحيفۀ ديات»[11] را نام برد. در روايتي از صادق آل محمّد (ص) آمده است: « وعندنا مصحف فاطمه[12]؛ مصحف فاطمه نزد ماست». صاحب الذريعه، شيخ آقا بزرگ تهراني، در جمع بندي خود از اين مصحف شريف، مي‌نگارد: «مصحف فاطمه (س) از ودايع و امانت‌هاي امامت نزد مولي و امام ما صاحب الزمان (عج) است، همان طور که در چندين حديث از طرق ائمه اين امر روايت شده است»[13]. تکاتک اين تراث گرانبها از نشانه‌هاي شناخت امام معصوم (ع)محسوب ميشوند و بديهي است که هر زمان نزد آن بزگواران محفوظ باشند. عيون اخبار الرضا به نقل از حضرت ثامن الائمه و ضامن الائمه(ع) مي‌آورد: «للامام علامات: ان يکون اعلم الناس و احکم الناس ... و يکون عنده صحيفه فيها اسماء شيعه... و يکون عنده مصحف فاطمه »[14]. در اخباري مستند وارد است که حضرت زهراء(س) گاه مراجعاتي به مصحف خود داشته و تحفه‌هايي از آن را تقديم دوستان مي‌کرده است. اين مصحف شريف چونان سندي معتبر و مرجعي ارزشمند از جايگاهي رفيع نزد ائمّه برخوردار بوده و ايشان(ع) هنگام لزوم به آن مراجعه مي‌کردند[15]؛ چنانکه امام صادق (ع) به وليد بن صبيح فرمود: «اي وليد! من در مصحف فاطمه نگريستم و براي بني فلان از حکومت بهره اي به اندازۀ غبار کفش نيافتم»[16]. البته ناگفته نماند که در برخي روايات، بجاي «مصحف » از « کتاب» فاطمه ياد شده است[17] هرچند که برخي از اعلام شيعه چون سيد محسن امين، صاحب اعيان الشيعه، قائل به وجود دو مصحف براي ام الائمّه (س) است: يکي شامل سخنان رسول الله (ص) و ديگري حاوي پيام‌هاي جبرئيل به بي‌بي دو عالم(س) پس از ارتحال پدر. البته بعضي ديگر را عقيده به اين است که دو مصحف بر فاطمه (س) نازل شد؛ يکي به صورت مکتوب از آسمان و ديگري پس از نزول بر حضرت(س)، توسط علي (ع) به کتابت در آمد[18] . محتواي مصحف فاطمه امام صادق(ع) در اين باره مي‌فرمايد: «زهراء (س) پس از رسول خدا (ص)، هفتاد و پنج روز بيشتر زنده نبود و به سبب فقدان رسول الله (ص) بسيار محزون بود؛ از اين رو جبرئيل به نزد ايشان مي‌آمد و علاوه بر تسلّي، حضرت(س) را از جايگاه رسول(ص) و اخبار آينده آگاه مي‌کرد و از آنچه به ذريۀ ايشان خواهد رسيد، خبر مي‌داد و علي(ع) هم همۀ آنها را مي‌نوشت که آن را مصحف فاطمه ناميدند».[19] گر چه متن و محتواي مصحف مذکور از دسترس ما خارج و در نزد صاحبش بقيةالله الاعظم(عج) مي‌باشد، امّا از جمع و بررسي اخبار وارده، مي‌توان کليات محتواي آن را به قرار ذيل دريافت ؛ هرچند که صراحت اخبار در نفي برخي از مطالب محتمل، بهترين پاسخ به شبهات موجود است: محتواي اثبات شده: الف) بيان مقام و منزلت عظيم پيامبر(ص) ب) اخبار حوادث و پيشامدهاي آتي، بويژه آيندۀ ذريۀ حضرت زهراء(س) ج) ذکر اسماء انبياء و اولياء د) وصيت نامۀ حضرت فاطمه(س)[20] و) آموزه‌هاي اخلاقي ه) علوم قرآني[21] محتواي نفي شده: اخبار مستند وارده، تصريح دارند که اين کتاب در بردارندۀ دو چيز نيست: الف) قرآن ب)احکام؛ يعني اگر چه از جانب خداست و توسط فرشته وحي نزول يافته؛ اما نه قرآن است و نه وحي تشريعي؛ آنگونه که امام صادق(ع) قسم ياد مي‌کند: «والله ما فيه[المصحف] من قرآنکم حرف واحد و ليس فيه من حلال و حرام»[22]. البته برادران منصف ما در ديگر فرق اسلامي بر اين نکته اذعان دارند؛ چنانکه ابوزهره متفکّر جهان تسنّن تأکيد مي‌ورزد که مصحف فاطمه چيزي از قرآن در خود ندارد.[23] آيا مصحف فاطمه قرآن شيعه است؟! آنگونه که مشاهده شد، جنجال ساختگي اي که بنام «قرآن شيعه» بر پا کرده اند، از کمترين پايۀ علمي و استدلال منطقي برخوردار نيست. بسيار جاي شگفتي است، با چنين سير پيشرفت علوم ارتباطات و فناوري اطلاعات که نقطه کور و ناشناخته و منطقۀ ممنوعه اي در جهان باقي نمانده، کسي نمي تواند از اين قرآن سراغي بيابد!! مسلّم است که سفر به جغرافياي زيستي شيعه و تفحّص در پنهان‌ترين زواياي زندگي ايشان، براي محقق جوياي حقيقت، ناممکن نيست! اگر مقصود جستجو گران ِ «قرآن شيعه» همان «مصحف فاطمه» باشد که اين مسأله غريب‌تر مي‌نمايد!! چرا که هيچ يک از ابناء شيعه، چنين ادّعاي گزافي نکرده است. علاوه بر ائمّۀ اماميه، جميع علماي شيعه به اتفاق اعلام نموده اند: «اين کتاب به اعتقاد همۀ شيعيان از کتاب مقدّس قرآن متفاوت است و قرآن ديگري در کنار آن به شمار نمي رود[24] . در روايات صادره از آل البيت (ع) اين پاسخ مکرّر بيان شده است: «آن[مصحف فاطمه] سه برابر بزرگتر است ازاين مصحفِ [قرآن] شما، به خدا قسم در آن حتّي يک حرف از قرآن شما نيست»[25] . حال بايد افکار حق جويان منصف را ـ از هر گروه و فرقه اي ـ به قضاوت فراخواند که با وجود چنين توجه و اهتمام ويژه شيعه به رفع اين اتهام، ديگر اصرار بر نسبت آن به اماميه چه معنا مي‌دهد؟! آيا طرح مداوم اين شبهه از مصاديق بارز دامن زدن به مسائل فتنه انگيز نيست؟! آيا حمايت پيدا و پنهان دولتهاي به ظاهر مسلمان از اينگونه تحرکات تفرقه افکن، در راستاي ايجاد وحدت اسلامي است؟! واژه مصحف، بهانه طرح شبهه در بررسي علل و عوامل طرح اين شبهه، به برداشتي غرضمند از واژه «مصحف» برمي خوريم. از عوامل ايجاد شبهۀ «قرآن شيعه»، مطلق دانستن واژۀ «مصحف» براي قرآن است؛ اما با نيم نگاهي بر معناي لغوي و اصطلاحي و موارد استعمال آن در قرآن و بر لسان اهل بيت(ع)، حقيقت روشن مي‌شود. در قرآن واژۀ «صحف » به معناي مطلق مکتوب و کتاب آمده است: «وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ؛ آنگاه که نامه‌هاي اعمال منتشر گردد»[26] و يا: «إِنَّ هَذَا لَفِي الصُّحُفِ الأولَى * صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى؛ اين در صحيفه‌هاي نخستين، در کتب ابراهيم و موسي است»[27]. اميرالمؤمنين علي(ع) در کلمه اي قصار مي‌فرمايد: «القلب مصحف البصر؛ قلب کتاب چشم است»[28] بنابراين مشخص است که در عهد پيامبر(ص) و تا مدتها پس از حضرت، واژۀ «مصحف » کاربردي در معناي مطلق قرآن نداشت، بلکه به مرور زمان اين لفظ اختصاص به قرآن يافت؛ چنانکه در روايتي از امام صادق(ع) آمده است: «من قرأ القرآن في المصحف يتمتع ببصره؛ هر کس قرآن را از روي برگ‌هاي مجلد بخواند، از چشم خود بهره مي‌گيرد»[29]؛ يعني تا زمانه آن بزرگواران واژۀ «مصحف » در معناي هر کتاب و يا نوشته مجلد ـ اعم از قرآن ـ بکار مي‌رفته است. زبيدي ـ لغوي بزرگ‌ـ در معناي مصحف چنين مي‌نگارد: « الجامع للصحف المکتوبة بين الدّفتين»[30] به عبارتي ديگر «به معناي کتاب مجلّد و شامل هر کتابي مي‌شود و اختصاص به قرآن ندارد، گو اينکه معناي مشهور مصحف قرآن باشد»[31] پس واژۀ مصحف مرادف تام و تمام قرآن نيست بلکه «هم خانوادۀ صفحه و صُحف بوده و به هر کتاب در بردارندۀ مجموعه اي از اوراق و صفحات گفته مي‌شود؛ حتي قرآن کريم نيز از اين باب مصحف ناميده شد. اين اصطلاح به تدريج درعرف اسلامي، هم معناي قرآن گشته است؛ ليکن اصطلاح مذکور در دوره اي متأخر پديد آمده و فاصلۀ تاريخي درازي با زمان صدور روايات دربارۀ مصحف فاطمه دارد»[32]. و اما بر فرض، چنانچه اثبات شود مصحف زماني که به معناي مطلق قرآن بوده، آگاهانه بر کتاب فاطمه (س) نهاده شد، باز نشان از آن دارد که بدين وسيله مي‌خواسته اند تنها «بفهمانند ميان مصحف فاطمه و مصحف قرآن مشابهت هست، زيرا هر دو توسط جبرئيل نازل شده اند گرچه در محتوا متفاوتند»[33]. به هر روي در زمانه اي که اهل سنّت تا عهد عمربن عبدالعزيز در ممنوعيت نقل و ثبت حديث به سر مي‌برد، پيروان مکتب اهلبيت پيوسته به حکم «الميسور لايسقط بالمعسور» در تکاپوي تدوين ميراث گرانبهاي معصومين خويش بود و لذا بديهي است که در اين جهت گوي سبقت را از برادران خود در ديگر فرق ربوده باشد. به نوشته ذهبي ـ عالم اهل تسنّن ـ در ميزان الاعتدال: « اگر تلاش اين گروه[شيعه] نبود، تمام آثار نبوي ازبين مي‌رفت و مفسدۀ بزرگي در دنياي اسلام پديد مي‌آمد» [34]. عناوين «مصحف، کتاب و مسند فاطمه» نمايانگر اهتمام شايستۀ خاندان رسالت در حفظ مواريث و سنن اصيل اسلامي است. حضرت زهراء(س) را بايد علاوه بر مدرّس نغزگو و پرمغز معارف الهي به زنان مهاجر و انصار و خطيب خطبه‌هاي پرشور و شعور در مناسبت‌هاي بسيار، «اوّلين بانوي نويسندۀ اسلام» [35] دانست که درجوّ اختناق، کمر همّت به حفظ تراث الهي پدر بست تا آنجا که جلال الدّين سيوطي از اعلام علماي جماعت، مجموعه اي به نام «مسند فاطمه» شامل احاديث منقول از آن حضرت را فراهم آورد. تکمله و اما، توجّه به نکات ذيل در شناخت بيشتر «مصحف فاطمه» و در پاسخ به شبهات پيرامون آن حائز اهمّيت است: 1ـ وحي بر دو قسم است: قرآني و غير قرآني. خداوند سخن گفتن رسولش را نيز وحي مي‌شمرد؛ البتّه وحي غيرقرآني «وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى * إِنْ هُوَ إِلا وَحْيٌ يُوحَى * عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَى»[36]. 2ـ ختم پيامبري، به معناي انقطاع نزول فرشتۀ وحي نيست؛ طبق نصّ صريح قرآن، هر سال و در شب قدر، فرشتۀ وحي نزول مي‌يابد «تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ»[37]. 3ـ يکي از القاب حضرت زهرا (س) «محدَّثه » (بر وزن اسم مفعول) است؛ چرا که فرشتگان با او هم سخن مي‌شدند؛ در اين باره امام صادق (ع) فرمود: « فاطمه، محدثه ناميده شد بدان جهت که ملائکه از آسمان هبوط کرده و او را ندا مي‌دادند همانگونه که مريم دختر عمران را ندا مي‌دادند » [38]. 4ـ سخن گفتن جبرئيل با بي‌بي دو عالم، امري غير ممکن نيست؛ چرا که نزول فرشتۀ وحي اختصاص به پيامبران نداشته و بنابر صريح قرآن، برخي از اولياء نيز مورد خطاب ملائکه الله قرار گرفته اند؛ مانند حضرت مريم و مادرموسي: «وَإِذْ قَالَتِ الْمَلائِكَةُ يَا مَرْيَمُ»[39] و «وَأَوْحَيْنَا إِلَى أُمِّ مُوسَى أَنْ أَرْضِعِيهِ» [40] 5ـ اگر اعتقاد به نزول فرشته وحي بر غير پيامبر به معني اثبات ادعاي نبوّت او باشد، پس اهل تسنن ناگزير از اقرار و اعتقاد بر نبوّت خليفۀ دوّم هستند؛ چرا که او را «محدَّث » [41] مي‌دانند!! پي نوشت ها : 1- کیانی، مهندس، کدامین راه؟، ص165،قم، معصومی، نوبت اوّل، 1385 2- امام خمینی، صحیفۀ امام، ج 20،ص6-5، مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی، نوبت اوّل، 1378. [3] - کیانی، مهندس، کدامین راه؟، ص5، قم، معصومین، نوبت اول، 1385. [4] - همان، ص6. [5] - همان، ص166-165. [6] - همان، ص5. [7] - همان. [8] - آل عمران/64. [9] -انفال/46 [10] - معارف، مجید، پژوهشی در تاریخ حدیث شیعه، ص36،تهران، مؤسسۀ فرهنگی و هنری ضریح، نوبت اوّل،1374. [11] - همان. [12] - المجلسی، الشیخ محمّد باقر، بحارالانوار، ج26، ص37، بیروت، داراحیاء التراث العربی، الطبعة الثانیه 1403ه. ق. [13] - تهرانی، شیخ آقا بزرگ، الذریعة الی تصانیف الشیعة، ج21، ص126، بیروت، دارالاضواء، نوبت دوّم. [14] - شیخ صدوق، عیون اخبار الرضاء (ع)، ج1، ص440-438، تهران، نشر صدوق، نوبت اوّل، 1372. [15] - قربانی لاهیجی، زین العابدین، علم حدیث، ص49، قم، انصاریان، نوبت دوّم، 1416هـ.ق. [16] - محمدّی ری شهری، اهل بیت در قرآن و حدیث، ترجمۀ شیخی وآژیر، ج1، ص323، قم، دار الحدیث، نوبت دوّم، 1380. [17] - فضل الله، سید محمد حسین، فاطمۀ زهراء، ترجمۀ معموری، ص124، تهران، دار الملک، نوبت اوّل، 1381. [18] - الموسوی، السید محمد باقر، الکوثر فی احوال فاطمه، ج الرابع، ص310-309، قم، الطبعة الاولی، 1420ه.ق. [19] - پور سید آقایی، مسعود، چشمه در بستر (تحلیلی از زمان شناسی حضرت زهراء)، ص286، قم، حضور، نوبت دوم، 1375به نقل از اصول کافی ج1ص241. [20] - امینی، عبدالله، پژوهشی در مصحف حضرت فاطمه (س)،ص45، قم، دلیل ما، نوبت اول، 1383. [21] - الموسوی، السید محمد باقر، الکوثر فی احوال فاطمه، ج الرابع، ص308، قم، الطبعة الاولی، 1420ه.ق. [22] - المجلسی، الشیخ محمد باقر بهار الانوار، ج26، ص39، بیروت، داراحیاءالتراث العربی، الطبعة الثانیة، 1403ه.ق. [23] - ابو زهره، محمد، الامام الصادق حیاته وعصره، ص324، مصر، مطبعه احمد علی مخیمره. [24] - فضل الله،سید محمد حسین، فاطمۀ زهراء، ترجمۀ مأ موری، ص163، تهران، دارالملک، نوبت اول، 1381. [25] - الموسوی، السید محمد باقر، الکوثر فی احوال فاطمه،ج الرابع، ص320، قم، الطبعة الاولی، 1420ه.ق. [26] - تکویر/ 10. [27] - اعلی/ 18ـ 19. [28] - دشتی، محمد، ترجمۀ نهج البلاغه، حکمت409، ص727، قم، مشهور، نوبت دوم، 1379. [29] - کلینی، ثقه الاسلام، اصول کافی، ج 2، نوبت اول، ص 613. [30] - زبیدی، مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، ج6،ص161،بیروت، دار الفکر1414. [31] - امینی، عبدالله،پژوهشی در مصحف فاطمه(س)، ص43، قم، دلیل ما، نوبت اول، 1382. [32] - فضل الله، سید محمد حسین، فاطمۀ زهرا، ترجمۀ معموری، ص124،تهران، دارالملک، نوبت اول، 1382. [33] - امینی، عبدالله،پزوهشی در مصحف فاطمه(س)، ص43، قم، دلیل ما، نوبت اول، 1382. [34] - قربانی لاهیجی، زین العابدین، علم حدیث، ص47، قم، انصاریان، نوبت دوم، 1416هـ.ق. [35] - فضل الله، سید محمد حسین، فاطمۀ زهراء، ترجمۀ معموری، ص162،تهران، دارالملک، نوبت اول، 1381. [36] - نجم/ 5-3. [37] - قدر/4. [38] - امینی، عبد الله، پژوهشی در مصحف فاطمه (س)،ص61، قم، دلیل ما، نوبت اول، 1382. [39] - آل عمران/42. [40] - قصص/7. [41] - کیانی، مهندس، کدامین راه؟، ص61، قم، معصومین، نوبت اوّل، 1385.(به نقل از دلائل الامامة). منبع: پرسمان ارسالي از طرف کاربر محترم : amirpetrucci0261 /ج
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 508]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها