محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798157486
افسانه مبارزان شائولين
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
افسانه مبارزان شائولين نويسنده: علي رنجبران هنرجويان شائولين طوري تمرين مي کنند که آمادگي شان براي مبارزه با چند نفر در يک زمان به حداکثر برسد حتماً تا به حال اسم شائولين به گوشتان خورده؛ هنر رزمي عجيب چيني ها که طرفداران زيادي در گوشه و کنار دنيا پيدا کرده است. شائولين در حقيقت اسم معبدي است که مهد قديمي ترين، کامل ترين و پيچيده ترين هنر فلسفي رزمي جهان، شائولين(کونگ فوي چيني) است. استاد« کوآن سووي» و «هانگ جي چان» از افرادي هستند که در مبارزه بدون سلاح از نام آوران عصر خود بوده اند و اين هنر را به راهبان معبد هم آموزش داده اند. بعدها با مهارت يکي از راهبه هاي هندي تبار به نام «پاتويو»، تمامي نگهبانان معبد هم آموزش ديدند و بعد از آن با کمک شخصي به اسم«هويي کوآنگ» پاتويو توانست فعاليت هاي کوآن و هانگ را دنبال کند و آن را گسترش دهد. کم کم استاد هويي يکي از متخصصان فنون مبارزه و استاد تسانگ يکي از فن آوران هنر کونگ فو در زمان خودشان شدند. شائولين از همان زمان مورد توجه مردم قرار گرفت. «شائولين براي جنگيدن نيست بلکه براي ايجاد تعادل در جسم و روح است». اين فلسفه اي است که براساس آن هنر معروف رزمي چيني ها شکل مي گيرد. شائولين پيرو همين مکتب است. درست به همين دليل است که به تمام سبک هايي که از معبد شائولين بيرون آمده اند هنرهاي رزمي گفته مي شود نه ورزش و چيني ها کونگ فو را يک هنر مي دانند. هنر تعالي روح و جسم براي پايداري در هستي. اگر نظر يک آدم سنتي را در چين درباره کونگ فو بپرسيد جواب جالبي به شما مي دهد: «حتي اگر ووشو و کونگ فو در المپيک جزو ورزش هاي اصلي به حساب بيايند ما آنها را اصلاً ورزش نمي دانيم». چيني هاي قديمي تعريف ديگري از «رزم» دارند آنها مخصوصاً کونگ فو را صرفاً يک هنر مي دانند، هنري بالاتر از نقاشي، موسيقي، مجسمه سازي و هر هنر ديگري. چون سربازان معبد افسانه اي« شائولين» براي نمايش هنرشان نه از ورزشگاه استفاده مي کردند و نه از تشک مسابقه، آنها هنرشان را روي سن به مردم نشان مي دادند. هنري که قدمتي بيش از 5 هزار سال دارد. جسم يا روح تاريخ شائولين تحولات زيادي را تجربه کرده تا به شکل امروزي درآمده است. اساتيد معابد فرعي و معبد اصلي شائولين از اين تحولات در جهت پنهان کردن رازهاي شائولين استفاده کرده اند؛ رازهايي که با گذشت سال هاي زياد هنوز کسي از آنها خبر ندارد. يکي از اين موارد تاريخچه اصلي معبد شائولين است. با اين حال اين طور به نظر مي رسد که ريشه هاي اصلي معبد شائولين 5200 سال قبل به وجود آمده است. هنرجويان و ساکنين کوهي که معبد در آن قرار دارد حدود 400 سال فکر مي کردند که روح از جسم مهم تر است و براي پيشرفت و تکامل، کافي است فقط به پرورش روح فکر کنيم. از حدود 4800 سال قبل به اين طرف، ساکنين اين معبد روش خودشان را تغيير دادند و به اين نتيجه رسيدند که روح از جسم جدا نيست و بايد براي تکامل، روح و جسم را با هم تعليم داد. به همين دليل و از همين زمان هنرهاي رزمي شائولين به وجود آمده است. اين روش تا 644 سال بعد از ميلاد ادامه پيدا کرد، تا زماني که بودابادرا- رهبر بوداي هندي- به شائولين سفر کرد. او حدود 30 سال مشغول تدريس تعاليم بودايي شد تا وقتي که امپراتور آن زمان يعني «ژيائوون» دستور ساخت معبد شائولين را به شکل امروزي اش صادر کرد. از آن زمان استادان بزرگ اين معبد، هنرهاي رزمي را به مردم هم آموزش مي دهند. در هنر رزمي شائولين سرعت ضربات سه به يک است، يعني اجراي حداقل سه ضربه در يک ثانيه! باور اين موضوع شايد عجيب باشد اما اين قدرتي است که سربازان معبد شائولين به خاطر تمرين هاي طاقت فرسا به آن دست پيدا مي کنند. هنرجويان شائولين براي کسب حداقل پيشرفت بايد روزانه هشت ساعت زير نظر استادشان تمرين کنند. البته آنها در نبود استاد هم نبايد از ورزش و تمرين دست بکشند. معبدي در کوه کوه «سونگ» در منطقه «دنگ فنگ» جايي است که روزگاري شاگردان زيادي به اميد قبول شدن در امتحان ورودي آن از دامنه آن بالا مي رفتند. اين کوه که در استان هنان قرار دارد روزگاري معبد و آرزوي بسياري از دوستداران هنرهاي رزمي چيني بود. خيلي از چين و مناطق ديگر دنيا به آنجا سفر مي کردند تا هنرهاي شائولين را بياموزند. وقتي توجه ساکنان کوه به پرورش جسم هم جلب شد، قسمت رزمي وارد هنرهاي روحي اين راهبان شد و ساکنان منطقه نام شيوه ها و شگردهاي خود را شائولين گذاشتند. هنري که امروزه بيشتر از 700 سبک اصلي و فرعي دارد و به سبک هاي شمالي و جنوبي هم تقسيم مي شود. سبک جنوبي بيشتر به تعالي روحي و هنر «ذن» ارتباط دارند. « ذن» شکلي از آيين بودايي است که تأکيد فراواني بر تفکر لحظه به لحظه به ماهيت اشياء به وسيله تجربه مستقيم دارد. از نظر راهبان و موبدان معبد شائولين، ذن چهار لايه دارد. لايه اول نگاه با دقت به محيط اطراف شامل صداها، بوها، نورها، و احساس سرما و گرماست. لايه دوم نگاه دقيق به ذهن است، به اين معني که با فکر و تخيلاتمان مبارزه نکنيم و از آنها فراري نشويم. لايه سوم جسم است که بر تک تک نقاط بدن، دردها و آرامش آنها کنترل داشته باشيم. لايه چهارم هم تنفس است که طي آن ريتم و آهنگ طبيعي تنفس را درک خواهيم کرد. تعداد هنرهاي رزمي شائولين به بيش از 700 عدد مي رسد که برخي از آنها عبارتند از: نن شائولين، چوي لي فوت، تاي چي، پنجه عقاب، درناي سفيد، ووشو، سبک ميمون، سبک مار، پنجه ببر و ... سبک هونگ، يعني هانگ گار، مهم ترين سبک قديمي شائولين است که تا امروز باقي مانده است. تمرينات طاقت فرسا هنرجويان شائولين طوري آموزش مي بينند و تمرين مي کنند که آمادگي شان براي مبارزه با پنج نفر در آن واحد به حداکثر برسد. کم تر پيش مي آيد استادي در شائولين دستور مبارزه يک به يک بدهد؛ يعني اگر شما يک هنرجوي شائولين باشيد بايد حداقل قدرت مبارزه با پنج نفر را پيدا کنيد. درباره اين تمرينات سخت، حرف هاي زيادي بين مردم وجود دارد. خيلي ها مي گويند که وقتي سربازان معبد مشغول آموزش جسمي و روحي مي شدند براي تمرين و پيشرفت دست به تمرينات عجيبي مي زدند. قطع کردن درخت هاي معبد با دست، کندن زمين با پنجه هاي پا، حرکت سينه خيز روي ريگ هاي تيز و برنده زمين و تمريناتي از اين قبيل براي بالا رفتن آمادگي جسمي و روحي در برنامه روزانه يک هنرجوي شائولين ديده مي شد. در شائولين بيشتر از 100 نوع سلاح وجود دارد مثل انواع شمشير (مانند شمشير جيان شو و دائوشو که هزاران سال پيش طراحي شده است)، چوب، نيزه، زنجير، تبر، چاقو، نانچيکو و ... به عقيده موبدان اين معبد، مهم ترين نکته در شائولين بهره گيري از نيروهاي دروني و بيروني براي تکامل خود، ديگران و کشف رموز هستي است. يک استاد هنر کونگ فوي شائولين، ساعت ها نشستن روي دو چوب را تحمل مي کند در حالي که پاهايش با دو سر چوب بسته است و زير پايش پرتگاه ترسناکي قرار دارد. اين موضوع بين استادان اين رشته خيلي عجيب نيست. آنها براي رسيدن به تعادل، رنج تمرين هاي سخت در سرماي زمستان کوه و گرماي تابستان را تحمل مي کردند. روزه هاي طولاني و نخوردن آب جزئي از اين تمرين هاي سخت است. آنها ساعات زيادي از وقتشان را صرف هماهنگي فکر و ذهن مي کنند در حالي که روي نوک يک سنگ نشسته اند و مدت ها هم چيزي نخورده اند. آويزان شدن از درخت، حمل بارهاي سنگين، کشيدن پاها به وسيله دو طناب از دو سمت، راه رفتن روي سنگ هاي تيز و برنده يا زغال داغ هم از جمله تمرينات طاقت فرسايي هستند که يک هنرجو براي رسيدن به استادي تحمل مي کند. يک استاد کونگ فوي شائولين آرام و بي سر و صداست. طوري راه مي رود که کسي متوجه حضورش نشود. اما اگر خشمش برانگيخته شود از هر موجود ديگري ترسناک تر است. او به کسي ضربه نمي زند اما به خاطر ساعت ها تمرين« ذن» مي تواند خاک، سنگ و چوب هاي روي زمين را بدون حرکت دست به سمت حريفش پرتاب کند؛ اينها بخشي از افسانه هايي است که درباره يک استاد هنرهاي رزمي شائولين گفته مي شود. هر چند امروزه کسي که داراي اين توانايي باشد وجود ندارد اما مي گويند که استادان قديمي همه اين توانايي ها را داشته اند. مي گويند هر استاد شائولين مي تواند با ضربات مشت آهنين، تمام استخوان هاي بدن را خرد کند و با ضربات کف دست اندام هاي دروني را متلاشي کند. اما ظاهراً بخش زيادي از قدرت اين راهبان به تمرين هاي روحي آنها مربوط بوده چون هيچ کس نمي تواند با تمرين هاي جسمي در يک ثانيه سه ضربه بزند يا اينکه با يک ضربه دست درختي را قطع کند. شايد هم اين فنون در طول زمان کمرنگ شده اند و به تدريج از بين رفته اند چون تمرينات طاقت فرساي جسمي هنوز هم در کونگ فوي شائولين ديده مي شود.
شائولين در حال حاضر در طول تاريخ معبد شائولين بارها تخريب شده و به همين خاطر است که مي گويند استادان شائولين سال هاي زيادي است که معبد اصلي را به جاي پنهاني انتقال داده اند تا اين ميراث ارزشمند نابود نشود. هر چند هيچ سند و مدرکي براي قبول کردن اين افسانه وجود ندارد اما با دانستن وقايعي که در طول هزار سال گذشته براي اين معبد اتفاق افتاده، اين شايعه شايد باورکردني به نظر برسد. يکي از تخريب ها در سال 1647 توسط حکومت چينگ انجام شد. آنها به بهانه جلوگيري از فعاليت هاي ضد حکومتي معبد، آن را ويران کردند. اين ويراني کمک بسياري به اشاعه هنرهاي رزمي راهبان معبد کرد؛ چون هر کدام از آنها به منطقه اي رفتند و براي حفظ هنرشان آن را در سراسر چين گسترش دادند. اما تاريخچه ويراني بعدي به سال 1928 بر مي گردد که فرمانده اي به نام شي يوسان معبد را به آتش کشيد. درست مثل سال هاي قبل که افرادي از سلسله مينگ آن معبد را به آتش کشيده بودند. مشهور است که از آن آتش سوزي قديمي فقط پنج نفر جان سالم به در بردند و توانستند هنرهاي شائولين را زنده نگه دارند. در آتش سوزي سال 1928 بسياري از دست نوشته هاي اين معبد از بين رفت و سرسراي معبد و همچنين کتابخانه آن ويران شد. در نيمه دوم قرن بيستم، حزب کمونيست چين از استادان شائولين براي دوره هاي آموزشي گارد سرخ و ارتش سرخ چين استفاده مي کرد. اين حزب، معبد و تمام بخش هاي آن- از گورستان افراد مذهبي يعني تالين گرفته تا استخر نه اژدها- را هدف گلوله هاي توپ قرار داد. سرانجام به دنبال نمايش فيلم معبد شائولين جت لي در سال 1982، اين معبد توسط دولت چين به عنوان يک مکان توريستي رسمي، بازسازي شد. از آن به بعد گروه هاي رزمي کار در سراسر دنيا شروع به فرستادن کمک هاي نقدي خود جهت حفظ و نگهداري اين معبد قديمي کردند. در آگوست 1999 هم استاد شي يونگ ژين براي به دست گيري مقام مديريت شائولين از طرف دولت منصوب شد. او سيزدهمين راهب بودايي موفق در مديريت شائولين، پس از ژوتينگ فويو است. آخرين استاد بزرگ کونگ فو شائولين قديمي ترين سبک کونگ فو توسط ونگ في هونگ جهاني شد ونگ في هونگ در سال 1847 در فوشان چين متولد شد و در سال 1924 به مرگ طبيعي از دنيا رفت. خدمات «ونگ في هونگ» در سبک« هونگ گار» مدرن بي نظير است. شايد به همين دليل است که خيلي ها او را پدر هنرهاي رزمي مدرن مي نامند. در حقيقت هر چيزي که از استادان قديمي کونگ فو به جا مانده در سبک او پيدا مي شود. پدر او علاوه بر اينکه يک استاد کونگ فو بود به تعاليم ذن هم پايبند بود و يک حامي خوب براي فقرا و مستمندان به حساب مي آمد. آخرين استاد بزرگ هنرهاي رزمي، آن را از پدرش ونگ کاي ينگ آموخت. کاي ينگ يک دکتر و يک استاد بزرگ هنرهاي رزمي بود و يک کلينيک معروف پزشکي به نام (Po Chi Lam) داشت. ونگ همان جا بزرگ شد و علاوه بر کمک به پدرش پزشکي سنتي چيني را هم ياد گرفت. او با تعاليم پدرش ارزش هاي بزرگي مثل سخاوت و بخشندگي را هم ياد گرفت. پدرش هميشه بيماران را درمان مي کرد و از آنها هزينه اي هم دريافت نمي کرد. اگرچه اولين استاد ونگ پدرش بود اما وقتي از خودش استعداد نشان داد استاد Luk Ah Choi، آموزش ونگ في هونگ را شروع کرد و به او اصول هونگ گار را آموزش داد. ونگ في هونگ در سن 20 سالگي به درجه استادي هنرهاي رزمي و مقام ارزشمند پزشکي رسيد و بعد سبک پنجه ببر و اژدها را ابداع کرد و همين طور روش هاي ديگري را هم پايه ريزي کرد که براساس پنج عنصر آب، آتش، فلز، چوب، زمين بودند. او در مبارزه با سلاح مهارت زيادي داشت، مخصوصاً « در چوب بلند و سبک ببر جنوبي». مشهور است که در يک مبارزه او توانسته است 30 مرد را شکست بدهد. او همچنين از فقرا در برابر مجرمين و زورگويان محافظت مي کرد. ونگ مثل پدرش يکي از ده ببر سانتن شد؛ لقبي که به بهترين استاد رزمي داده مي شود. ونگ في هونگ قهرماني واقعي و الگويي بزرگ براي ورزشکاران و مخصوصاً رزمي کاران دنيا بود. في هونگ زندگي درخشاني را پشت سر گذاشت. همه فنوني که جکي چان و بروس لي و بقيه روي پرده سينما از خود نشان داده اند، حرکات و ژست هاي افسانه اي هوآنگ في- هونگ است. منبع:همشهري سرنخ، شماره 46 /ن
#سرگرمی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8086]
-
سرگرمی
پربازدیدترینها