محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846295526
یادی از راوی فتح
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: یادداشت؛
یادی از راوی فتح
شناسهٔ خبر: 2530148 جمعه ۲۱ فروردین ۱۳۹۴ - ۱۳:۴۸
دین و اندیشه > اندیشمندان
نام آوینی یادآور دم گرم و گفتارهای نغز او در مجموعه روایت فتح است و شهادتش نیز در نسبت با آن اقوال و احوال به تحقق پیوسته است. به گزارش خبرنگار مهر، متن زیر یادداشتی است که بهروز فرنو، به مناسبت شهادت سید مرتضی آوینی نگاشته و در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده است.بیستم فروردین سالروز شهادت سیدمرتضی آوینی و همکارش در جریان تهیه و تصویربرداری برنامه روایت فتح در سال ۷۲ است. از آنجا که نام آوینی یادآور دم گرم و گفتارهای نغز او در مجموعه روایت فتح است و شهادتش نیز در نسبت با آن اقوال و احوال به تحقق پیوسته، همواره ما درماندگان و در راهماندگان را به آن می خواند که در ماهیت و حقیقت آن فتح و روایت آن تأمل کنیم؛ چه فتحی که او روایت می کند در کارزار انقلاب، جنگ و هنر دفاع مقدس، مرحله ای از فتح است که ان شاءالله کمال آن در فردایی دیگر محقق خواهد شد و البته که تداوم آن مجاهدت و فتح نه تنها در ظاهر مجاهدت و دفاع و جهاد اصغر است بلکه به باطن و حقیقت آن، یعنی پیروزی و توفیق در جهاد اکبر و فتوحات قلبی نیز نظر دارد.در آن روایت، مجاهدت، فتح و پیروزی رزمندگان خود برآمده از مجاهدت با نفس یعنی فتح و غلبه بر خود خواهی و عزم طی طریق در کارزار عشق است و فتوحاتی که حاصل می شود بی تکلف در هر دو عرصه ظاهر و باطن جریان دارد؛ آنچه که شهید در ظاهر و باطن به آن گواهی می دهد و انقلاب و توفیقات آن نیز منوط به آن است.اما هنگامی که باب مجاهدت و شهادت در ظاهر، یعنی دفاع مقدس تا حدودی بسته است چگونه می توان باب مجاهدت با نفس را باز نگاه داشت و همچنان در طریق فتوحات باطنی گام برداشت؟ این پرسشی است که آوینی در مقاله «ختم ساغر» پس از ارتحال امام خمینی (ره) و در رثای او در مجله سوره به آن اهتمام می کند. پاسخ آوینی عنایت به دولت پاینده عشق است که به استناد ابیات باده عشق و سبوی عشق امام(ره) به آن می پردازد.مردگان را روح بخشد، عاشقان را جان ستاند/ جاهلان را این چنین عاشق کشی باور نیامد. (باده عشق، امام خمینی(ره))"قتل شمشیر او [حضرت دوست] تقدیر محتوم عاشق است اگر بر عشق پای فشارد و از مشکلات طریق نهراسد، چرا که تنها آینه «ذبیح الله» می واند مجلای اسم شهید باشد." (آوینی ، سید مرتضی، فردایی دیگر ، مقاله ختم ساغر ص ۱۷۰ )جان در هوای دیدن دلدار دادهام/ باید چه عذر خواست متاع دیگر نبودآن سر که در وصال رخ او به باد رفت/ گر مانده بود در نظر یار سر نبود. (باده عشق، امام خمینی ره)"سر آن است که در طریق وصال به باد رود و جان متاعی است که هم او بخشیده است تا به بهای آن لقایش را باز خریم؛ سرّ آنکه خون مقتول عشق را "ثارالله" گفتهاند نیز در همین جاست." ( همان منبع ص ۱۷۱)اما این دولت عشق به غایت غیرتمند است و با رای منی و مایی و تویی جمع نمی شود.با چشم منی جمال او نتوان دید / با گوش تویی نغمه او کس نشنیداین ما و تویی مایه کوری و کری است / این بت بشکن تا شودت دوست پدید (باده عشق، امام خمینی ره)"اول شرط تحقق سیر الیالله خروج از نیت مظلم نفس خودی و خودخواهی است" ( اربعین حدیث ص ۶۲۵، امام خمینی ره )عشق صراحت و صداقت می خواهد و مستی و راستی و به هیچ وجه با روی و ریا جمع نمیشود.برگیر جام و جامه زهد و ریا در آر/ محراب را به شیخ ریاکار واگذاربا پیر میکده خبر حال ما بگو / با ساغری برون کند از جان ما خمار ( باده عشق ص ۳۹)این خرقه ملوث و سجاده ریا / آیا شود که بر در میخانه بر درمگر از سبوی عشق دهد یار جرعه ای / مستانه جان ز خرقه هستی در آورمپیرم ولی به گوشه چشمی جوان شوم / لطفی که از سراچه آفاق بگذرم (سبوی عشق ص ۱۲)"پس ریا و زهد ریایی، آن است که در هنگام طاعت و عبادت، هنوز "هستی" شخص میان او و معبود حائل باشد و مراد حضرت روح الله(ره) نیز از "زهد ریایی" ، "ریا" ، "شیخ ریاکار" و "فرقه ملوث" ... همین است. زهد ریایی آن است که تو ظاهر به طاعت و عبادت مشغول کرده ای اما باطن تو مشغول غیر خداست." (فردایی دیگر ص ۱۶۴)اما این توجه به معشوق که مستلزم بیگانگی کامل با غیر است، جز به شوق مستی و رویت قلبی حاصل نمیشود. جز انسان و حقیقت انسانی که در طریق عشق ظلوم است و جهول، موجود دیگر حامل این بار امانت نتوانست بود.دوستان می زده و مست و زهوش افتاده / بی نصیب آن که در این جمع چو من عاقل بودآن که بشکست همه قید، ظلوم است و جهول / آن که از خویش و همه کون و مکان غافل بوددر بر دلشدگان، علم حجاب است حجاب / از حجاب آنکه برون رفت به حق جاهل بودعاشق از شوق به دریای فنا غوطه ور است / بی خبر آنکه به ظلمتکده ساحل بود ( سبوی عشق ص ۱۷)"اهل معرفت گویند که انسان محجوب ترین موجودات از ملکوت است. مادامی که اشتغال به ملک و تدبیرات آن دارد؛ زیرا که اشتغالش از همه بیشتر و جدی تر است پس انتخابش از همه بیشتر است و از نیل به ملکوت محروم تر" ( اربعین حدیث ص ۴۱۷)از درس و بحث و مدرسه ام حاصلی نشد / کی میتوان رسید به دریا از این سراب؟هرچه فرا گرفتم و هرچه ورق زدم / چیزی نبود غیر حجابی پس از حجاب ( باده عشق ص ۴۹)در عبارات فوق توجه آوینی به درستی معطوف به آن است که مجاهدت در طریق ظاهر و باطن احوالی می خواهد که از آن به دوات عشق یاد شد و این دولت است که بدون ذوق حضور و سرمستی و جنون حاصل نمی شود. آنچنان که حافظ لسانالغیب فرموده است:آسمان بار امانت نتوانست کشید/ قرعه فال به نام من دیوانه زدنداین دیوانگی که در کلام الله مجید از آن به ظلوعی و جهولی یاد شده است شأن حقیقی انسانی است که در پذیرش بار امانت و جانبداری معشوق حقیقی ظلوم است و غیرتمند و جهول است و از خطر اندیشه نمی کند ـ مطابق تفسیر حکمی و تفّقه لغوی مرحوم استاد فردید ـ .آنچه آوینی در مقاله ختم ساغر با استناد به ابیات و آثار امام ( ره) متذکر آن است به درستی همین نکته است که بدون این غیرتمندی و بی باکی حماسه و تغزل، یعنی سیاست و هنر به شأن حقیقی معنوی به ظهور نمی رسد. خاتمه این کلام ابیات حافظ لسان الغیب است که حسن ختام مقاله آوینی نیز هست.یارم چو قدح به دست گیرد / بازار بتان شکست گیردهرکس که بدید چشم او گفت / کو محتسبی که مست گیرددر بحر فتاده ام چو ماهی / تا یار مرا به شست گیرددرپاش فتاده ام به زاری / آیا بود آنکه دست گیردخرم دل آنکه همچو حافظ / جامی زمی الست گیرد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 109]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها