واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: نفس های "زریوار" را دریابیم - بهرام غلامی* قرن هاست که زریوار آغوش لطیفش را بر روی ساکنان حاشیه خود در مریوان گشوده و گستره حیات بخش خویش را به کرانه های زیبایش رسانده و زندگی را با میهمانان دور و نزدیک خود تقسیم می کند و از دیر باز علاوه بر تکمیل چرخه زیست در منطقه جسم و روح میهمانان را تسکین می بخشد.
در همه این قرن ها و به خصوص دهه های اخیر، شهرستان مریوان در استان کردستان و این نگین همیشه سرسبز نقطه مرزی، میزبان و میهماندار گردشگران زیادی از نقاط مختلف کشور بوده است.
شاید از حضور انسان ها مهمتر در کرانه این دریاچه پرندگان بومی و مهاجر یا جانوارنی باشند که در یک حلقه زیستی نقش تعادلی را در بخش مهمی از محیط زیست این خطه به خوبی ایفا می کنند و بدون هیچ آسیبی از مواهب زندگی بخش زریوار بهره می گیرند.
البته زریوار همواره شاهد و پذیرای گردشگرانی از ملیت های دیگر به ویژه از کشورهای همسایه بوده است و سالانه شمار زیادی از طبیعت دوستان از آنسوی مرزها ، میهمان این دریاچه هستند.
شاید یکی از مهمترین عواملی که توانسته مریوان را در ایران و جهان معرفی کند وجود دریاچه زریوار است که بی منت، دستان پر برکتش را بر پهنای این شهر و حتی استان گسترانیده است.
گزاف نگفته ایم اگر ادعا کنیم زریوار با تمام داستان های شیرین و افسانه های شنیدنی اش و طبیعت بکر و سرشار از جاذبه های دیدنی اش ، جان نثار شهروندانی است که ورق به ورق تاریخشان مملو از اسطوره ها و حکایت های شنیدنی است.
این دریاچه به باور مردم محلی دریاچه ای افسانه ای و سرشار از رازها و داستان هاست؛ افسانه ای بودن این دریاچه از نگاه عموم مردمان محلی به نوعی به خود جوش بودن آن نسبت داده می شود چرا که شگفت آور است که بدانیم راه هیچ رودخانه ای به این دریاچه ختم نمی شود.
با تمام این اوصاف این خوان گسترده سال هاست که همچنان آینه ساز آسمان آبی و ابرهایش است، در مورد افسانه ای بودن این دریاچه و قصه های آن، روایت های زیادی نقل و سینه به سینه گشته است.
زریوار یا " زریبار" نه تنها برای فصول خاص مثل بهار یا تابستان چشم ها را محو خود می کند بلکه پاییز و زمستانش نیز دل هر رهگذری را در سردی سوزناک به گرمی می فشارد و مجموعه ای از رنگ های خزان را در اواسط پاییز می توانی نظاره گر باشی ودر آفتاب کم رمق زمستانش با سفیدی برف ها، رویاها بسازی از جنس زندگی در شهری آرام و مهمان نواز.
اما در پس این همه احساس خوش نگرانی هایی نیز هست ، آنچه گاهی تلنگری بر ذهن ها می زند این واهمه است که روزی شاهد مرداب شدن دریاچه زریوار باشیم و حکایت تلخ دریاچه ارومیه بازدر این نقطه تکرار شود.
دریاچه آب شیرین زریوار در فاصله سه کیلومتری غرب شهر مریوان، شاهد تغییرات زیست محیطی است و قاعدتا در رخداد این امر نقش انسان های ساکن در شهر و روستای اطراف آن نیز بی تاثیر نیست.
دریاچه زریوار با داشتن چشمه های خود جوش یکی از منحصر بفرد ترین دریاچه های جهان است. رسوب و گل و لای انباشته شده در زیر دریاچه و همچنین ورود خاک های همراه آب باران در طول چند سال گذشته باعث مسدود شدن اکثر چشمه ها شده و به نوعی فعالیت چشمه های خودجوش را به خطر انداخته است.
اکوسیستم آبی زریبار به نوعی پدیده ای بسیار پیچیده و نادر است که از تعامل و تعادل پوشش های گیاهی و آبزیان گوناگون گرفته تا پرندگان بومی و مهاجر و بارش های منطقه و برودت سالیانه بر آن تاثیر دادر و در این میان عامل انسانی مهمترین و موثرترین عامل محسوب می شود.
باید مراقب بود تا مبادا غم نامه های هامون و دریاچه ارومیه در مریوان نیز نقل قول مردمان گردد.
همتی به خرج داده و تراژدی زاینده رود اصفهان و شوره زار شدن دریاچه ارومیه را نگاهی اجمالی بیندازید و برای اندک لحظه ای کوتاه، برای حفظ سلامت دریاچه مریوان همراه شوید و تدبیری بیاندیشید.
کمی مهرباتر با آن روبرو شویم و صیانت از حیات آن را تداوم زندگی خود بدانیم و دست در دست هم مسوولانه هر عامل برهم زننده چرخه زیست در این منطقه را مدیریت و عالمانه نسبت به حذف آن اقدام کنیم.
به این امید آن که هیچ وقت داستانی تلخ در مریوان شنیده نشود و گلستان این شهر همیشه سرسبز و مروارید آبی آن به غم خانه ارومیه تبدیل نشود.
* خبرنگار ایرنا در شهرستان مریوان
17/09/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 69]