واضح آرشیو وب فارسی:مهر: پای تفسیر قرآن آیت الله جوادی آملی؛
امکان ترفیع درجه در آخرت وجود ندارد
شناسهٔ خبر: 2434959 چهارشنبه ۱۲ آذر ۱۳۹۳ - ۱۲:۳۸
دین و اندیشه > قرآن و متون دینی
آیت الله جوادی آملی در جلسه درس تفسیر خود گفت:آنکه آدم را بهشت می برد عقل است، آنکه آدم را جهنم می برد جهالت است. جهل در مقابل عقل است، به درس خیلی نباید تکیه کرد، به عقل باید تکیه کرد . به گزارش خبرگزاری مهر، آیت الله جوادی آملی در جلسه درس تفسیر خود بیاناتی فرموده که متن آن در پی می آید.آیت الله جوادی آملی در جلسه درس تفسیر خود درباره عدم امکان استفاده بهشتی ها از اراده خود برای ترفیع درجه، بیان داشت: در بهشت اراده فراوان هست، بهشتیها اراده می کنند، غذا می خواهند، سخن می گویند ﴿تَحِیتُهُمْ فیها سَلامٌ﴾، ﴿یوْمَ یلْقَوْنَهُ سَلامٌ﴾، با اراده، یکدیگر را سلام می کنند، با اراده غذا می خورند، اما بخواهند اراده کنند که عمل صالحی را انجام بدهند، تا به وسیله آن عمل صالح درجه آنها بالاتر برود، نیست. برای اینکه آن روز، روز شریعت نیست، روز دین نیست، چه اینکه کافران اراده کنند که توبه کنند، ایمان بیاورند و از سیئات خود طلب مغفرت بکنند که خدا از گناهان آنها درگذرد هم نیست.وی افزود: آن روز، روز اراده عملِ صالح یا طالح نیست، کسی بخواهد معصیت کند، ممکن نیست، کسی بخواهد اطاعت کند ممکن نیست، برای اینکه شریعت نیست، اما اراده هست؛ البته در بهشت برای بهشتیها اراده است و مانند آن. در قیامت علم کامل می شود، لحظات فراوانی دارند که یکی پس از دیگری حقایق برایشان کشف می شود، اما تمام دشواریهای قیامت این است که حق برای کفار کشف می شود، می گویند: ﴿رَبَّنا أَبْصَرْنا وَ سَمِعْنا﴾؛ اما نمی توانند بگویند «آمنا»؛ می گویند: ﴿فَارْجِعْنا نَعْمَلْ صالِحاً﴾؛ ما را به جایی ـ یعنی دنیا ـ برگردانید که آنجا ایمان بیاوریم، چون قیامت جای ایمان نیست.جوادی آملی تصریح کرد: ایمان؛ یعنی عُصارهٴ آن علم را به جان گره زدن، عقیده غیر از عقد است، عقد را در منطق ملاحظه فرمودید که «تسمّی القضیة عقداً» گرهی بین موضوع و محمول می خورد که کار حوزه و دانشگاه است که آدم عالِم می شود، اما کار مسجد و حسینیه و نماز شب این است که عصاره آن علم را با جان خود گره می زند، این می شود ایمان. تصدیق ایمانی غیر از تصدیق منطقی است؛ یعنی من عقیده پیدا کردم، این گره، گره دوم است بین علم و جان خودم گره زدم؛ این گره به دست عقل عملی است، نه به دست عقل نظری. آنکه اندیشه را رهبری می کند، بین موضوع و محمول گره می زند. آنکه انگیزه را هدایت می کند، علم را با جان خود گره می زند، می شود مؤمن و باور می کند، این کار در دنیاست و لا غیر، در آخرت کلاً بسته است که کسی ایمان بیاورد، درجات او بالاتر برود، یا ایمان بیاورد از درکات برهد، این طور نیست.وی سپس به دقّت مرحوم کلینی در نظم کتاب به مقابل آوردن عقل و و جهل، اشاره کرد و اظهار داشت: خدا مرحوم کلینی را غریق رحمت کند! کتاب اول کافی، «کتاب العقل و الجهل» است، کتاب دوم آن «کتاب العلم». عصاره نظم این کتاب این است که انسان یا بهشت می رود یا جهنّم، جهنّمی یا درس خوانده است یا درس نخوانده. در «کتاب العلم» بین علم و جهل فرق نگذاشت، نفرمود «کتاب العلم و الجهل»؛ اما اوّلی که «کتاب العقل و الجهل» است، انسان یا وارد بهشت می شود یا وارد جهنم. وارد بهشت که شده یا درس خوانده است یا درس نخوانده، وارد جهنم که می شود یا درس خوانده است یا درس نخوانده. آنکه آدم را بهشت می برد عقل است، آنکه آدم را جهنم می برد جهالت است. جهل در مقابل عقل است، اگر «العَقلُ مَا عُبِدَ بِهِ الرَّحمَن» که حضرت فرمود؛ پس: «الجهل ما لم یعبد به الرحمن». پس انسان یا بهشتی است یا جهنّمی و بهشتی یا درس خوانده است یا درس نخوانده؛ جهنمی هم یا درس خوانده است، یا درس نخوانده، پس به درس خیلی نباید تکیه کرد، به عقل باید تکیه کرد که «بالعقل قامت السماوات و الارض».
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]