محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826165986
گفتگوی امام حسین (ع) با فرزدق در راه کوفه
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
گفتگوی امام حسین (ع) با فرزدق در راه کوفه
مسلم به‌سوی رَوح خدا و رضوان خدا رهسپار شد. آنچه بر عهده داشت انجام داد و آنچه ما بر عهده داریم هنوز بر ذمّه ماست.
به این مطلب امتیاز دهید
به گزارش سرویس دینی جام نیوز، هنگامی که امام حسین (ع) عزم رفتن به سمت كوفه کردند، فَرَزْدَق - از شعرای نامی آن عصر - با آن حضرت برخورد نمود و عرض کرد: ای پسر رسول خدا! چگونه به اهل كوفه اعتماد می‌نمایی و اینان همان‌هایی هستند كه پسرعمویت مُسلم‌بن عقیل و پیروان او را كشتند؟!
اشعار حضرت در جواب سؤال فرزدق در مورد حركت به‌سوی كوفه
هنگامی که آن حضرت عزم رفتن به سمت كوفه کردند، فَرَزْدَق بن غالب - از شعرای نامی آن عصر - با آن حضرت برخورد نمود و عرض کرد: ای پسر رسول خدا! چگونه به اهل كوفه اعتماد می‌نمایی و اینان همان‌هایی هستند كه پسرعمویت مُسلم‌بن عقیل و پیروان او را كشتند؟!
حضرت برای مسلم طلب رحمت نمودند و فرمودند: مسلم به‌سوی رَوح خدا و رضوان خدا رهسپار شد. آنچه بر عهده داشت انجام داد و آنچه ما بر عهده داریم هنوز بر ذمّه ماست. و این اشعار را خواندند:
وَإنْ تَكُنِ الدُّنْيَا تُعَدُّ نَفِيسَةً
فَدَارُ ثَوَابِ اللَهِ أَعْلَي وَأَنْبَلُ
وَإنْ تَكُنِ الاْبْدَانُ لِلْمَوْتِ أُنْشِئَتْ
فَقَتْلُ امْرِي‌ٍ بِالسَّيْفِ فِي اللَهِ أَفْضَلُ
وَإنْ تَكُنِ الاْرْزَاقُ قِسْمـًا مُقَدَّرًا
فَقِلَّة حِرْصِ الْمَرْءِ فِي‌الْكَسْبِ أَجْمَلُ
وإنْ تَكُنِ الأَمْوَالُ للتَّرْكِ جَمْعُها
فَمَا بَالُ مَتْرُوكٍ بِهِ الْمَرْءُ يَبْخَلُ۱
«و اگر چنين است كه دنيا نفيس به شمار می‌‌آيد، پس بايد دانست كه آخرت كه خانه ثواب و مُزد الهی است، بس بلندپايه‌تر و شريف‌تر است.
و اگر چنين است كه بدن‌های آدميان برای مرگ آفريده شده است، پس بايد دانست كه كشته شدن با شمشير در راه خدا بسی برتر است.
و اگر چنين است كه روزی‌های خلائق به مقدار معيّن تقسيم گردیده است، پس بايد دانست كه حرص كمتر در كسب روزی برای مردم ، جميل‌تر و نيكوتر است.
و اگر چنين است كه نتيجه اندوختن اموال، ترك نمودن آن‌هاست، پس چيزی كه متروك خواهد شد، چه ارزشی دارد كه آدمی بدان بخل ورزد.»
بسياری از ارباب مقاتل مانند محدّث قمّی در «نفس المهموم»و شیخ سلیمان قندوزی در «ینابیع المودّه»۲
گفته‌اند كه چون آن حضرت در روز عاشورا رَجز می‌‌خواند و شمشير می‌‌زد، در ضمن رجز خود، به این اشعار نیز
اشاره می‌فرمود.
مذمت اهل دنیا
قَالَ الْفَرَزْدَقُ: لَقِيَنِي الْحُسَيْنُ عليه‌السلام فِي مُنْصَرَفِي مِنَ الْكُوفَه. فَقَالَ: مَا وَرَاكَ يَا أَبَا فِرَاسٍ؟!
قُلْتُ: أَصْدُقُكَ؟! قَالَ عليه‌السلام: الصِّدْقَ أُرِيدُ!
قُلْتُ: أَمَّا الْقُلُوبُ فَمَعَكَ، وَأَمَّا السُّيُوفُ فَمَعَ بَنِي أُمَيَّه؛ وَالنَّصْرُ مِنْ عِنْدِ اللَهِ.
قَالَ: مَا أَرَاكَ إلاَّ صَدَقْتَ! النَّاسُ عَبِيدُ الدُّنْيَا وَالدِّينُ لَغْوٌ عَلَي أَلْسِنَتِهِمْ، يَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ بِهِ مَعَايِشُهُمْ؛ فَإذَا مُحِّصُوا بِالْبَلاَ´ءِ قَلَّ الدَّيَّانُونَ.
«فرزدق می‌‌گويد: چون از كوفه بازمی‌گشتم، حسين ـ‌عليه‌‌السلام‌‌ـ مرا در راه دید و گفت: ای أبوفراس، پشت سرت چه خبر بود؟
گفتم: راستش را به تو بگويم؟! فرمود: آری، من راستش را می‌خواهم! گفتم: دل‌های كوفيان همه با توست؛ وليكن شمشيرهايشان همه بر كمك و مساعدت بنی‌‌اُميّه است؛ و ياری و نصرت هم از جانب خداست! فرمود: آری! اين سخنی است كه تو از روی صدق و راستی گفتی! مردم همگی بردگان و بندگان مال دنيا هستند و ادعای دین‌داری فقط كلام لغو و بی‌محتوایی است كه بر سر زبان‌هايشان جاری است. پاسداری از دينشان فقط در محدوده‌ای است كه در پرتو آن، روزی مادی فراوان به دست آورند؛ و چون با غِربال امتحان و ابتلا آزمايش شوند، معلوم میشود كه دین‌داران واقعی چه بسيار اندک‌اند.»
پی‌نوشت:
۱. كشف الغمّه، ص ۱۸۳ و ۱۸۴
۲. نفس المهموم، ص ۲۱۹؛ و ملحقات إحقاق الحقّ، ج ۱۱، ص ۶۴۷، از ينابيع المودّه، ص ۳۴۶ و ۳۴۷؛ و مرحوم محدّث قمّی فرموده است كه محمّد بن أبی طالب گفته است: أبوعلی سلامی در تاريخ خود ذكر كرده است كه اين اشعار از حضرت امام حسين ـ‌عليه‌‌السلام‌‌ـ است و هیچ‌کس را توان آن نيست كه مانند آن سرايد.
منبع برداشت: کتاب لمعات الحسين
۰۳/۰۸/۱۳۹۳ - ۱۳:۰۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 105]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها