محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843428545
آرامش؛ با تأکید بر آموزه‌های اسلامی
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
آرامش؛ با تأکید بر آموزه‌های اسلامی
توجه به تعالی ایمان از طریق جهان‌بینی ایمانی، یاد خدا، و انس با قرآن همچنین استفاده از ظرفیت اخلاق به ویژه صفاتی چون بخشش، خوش‌بینی، قناعت، صداقت، خوش‌خلقی، تنوع معقول در زندگی و بذله‌گویی از راهکارهای کسب آرامش است.
بخش اول چکیده دین به عنوان مجموعه‌ای از باورها، بینش‌ها و رفتارها بر اساس نیازهای فطری انسان شکل می‌گیرد. این باورها و نگرش‌ها می‌توانند به مثابة اصلی‌ترین عامل در تأمین بهداشت روانی فرد نقش‌آفرینی می‌کنند که مهمترین آنها کسب آرامش روحی و روانی در ارتباط انسان با خداست. امر نزولی بودن آرامش، مسیر بودن آرامش برای نیل به هدف، و در مراتب بودن آرامش در دنیا و آخرت و اولویت‌بندی ارزشی آن به عنوان مشخصه‌هایی است که این مقاله برای آرامش بر می‌شمرد. توجه به تعالی ایمان از طریق جهان‌بینی ایمانی، یاد خدا، و انس با قرآن همچنین استفاده از ظرفیت اخلاق به ویژه صفاتی چون بخشش، خوش‌بینی، قناعت، صداقت، خوش‌خلقی، تنوع معقول در زندگی و بذله‌گویی از راهکارهای کسب آرامش است. توجه به رویدادهای طبیعی و استفاده صحیح از مواهب الهی مثل نعمت شب و روز، آسمان و زمین در این جهت موثر است. طرح مسئله مفهوم سبک زندگی (Life style) از جمله مفاهیم جدیدی است که پژوهشگران حوزه جامعه‌شناسی و مطالعات فرهنگی برای بیان رفتارشناسی انسان‌ها بیان می‌کنند. دامنة به‌کارگیری این مفهوم تا بدان حدّ رواج یافته که امروزه جانشین بسیاری از مفاهیم و واژگان سنتی شده است. اصطلاح سبک زندگی پیوند نزدیکی با مجموعه‌ای از مفاهیم نظیر فرهنگ، جامعه، ذهن، رفتار، معنا، شخصیت، محیط، وراثت، نیاز، سلیقه، مد، منزلت و سنت دارد. مفهوم سبک زندگی از یک‌سو جزئی‌ترین رویداد مربوط به حیات بشر را شامل می‌شود و ازسوی‌دیگر تا اعماق وجود آدمی را در برمی‌گیرد، لذا هم شامل است و هم عمیق. در عصر جدید بخش قابل‌توجهی از مطالعات درباره تکنیک‌های زیستن به نقش دین در مفهوم سبک زندگی بازمی‌گردد. یکی از مهمترین ابعاد مفهوم سبک زندگی این است که دین می‌تواند به‌عنوان نیروی برتر، نقش حیاتی در الگوی حیات و نحوة زیستن آدمیان بر روی زمین ایفا کند. دین به‌عنوان نظامی از باورها، ارزش‌ها و رفتارها می‌تواند آدمی را برای دستیابی به سبکی الهی در زندگی مدد دهد. مهمترین مبحث سبک زندگی، مقوله «تغییر نگرش و احساسات» است و در این میان پدیده‌ای بسیار مهم به‌عنوان مسئله «آرامش» انتخاب شده است. قرآن‌کریم پدید آمدن مشکلات و گرفتاری‌های بشر را راهی برای بازگرداندن او به طریق صواب می‌داند. براساس تعالیم الهی عملکرد نادرست بشر موجب پیدایش رنج‌ها، نابسامانی‌ها و ناهنجاری‌ها برای او شده است. شعار اساسی دین و قرآن این است که آدمی با عمل خویش بذری می‌کارد تا در زمان دیگر کاشت خویش را برداشت کند. گرفتاری‌ها و آلام انسانی چیزی جز ظلم‌ها و فسادهای او نیست. قرآن این اصل را به ما یاد داده است؛ یا خودمان جلو اشتباهاتمان را بگیریم یا اشتباهاتمان جلو ما را خواهند گرفت. تنها راه نجات، بازگشت به قانون خداست. معناشناسی لغوی قبل از شروع هرگونه بحث در باب آرامش، ضروری است واژه‌هایی که در این رابطه به‌کار می‌روند کالبدشکافی شوند و کاربردها و استعمال هریک دقیقاً مشخص گردند. مراجعه به متون دینی اعم از کتاب و سنت به ما نشان می‌دهد که الفاظ متعددی در ارتباط با مفهوم آرامش وجود دارند. این کلمات عبارتنداز: اطمینان، سکینه، قرار، امن، وقار، تثبیت فؤاد، ربط، اخبات، تأنّی، انس، راحت، سلامت، طیب، هدنه، دعه، هَون، رجاء، عدم خوف و حزن و عدم تسرّع. یک. اطمینان لفظ اطمینان از ریشه «طمن» دارای هم‌خانواده‌هایی است نظیر: مطمئن، طمأنینه و تطامن. العین اطمینان را به‌معنای سکونت و استیناس گرفته است و می‌افزاید که «ارضٌ‌منخفضه» به‌معنای زمین گود یا گودال می‌باشد. (فراهیدی، بی‌تا: 7 / 442) لسان العرب معنای سکون و خضوع را برای طمأنینه در نظر گرفته است. (ابن‌منظور، 1414: 13 / 268) همین معنا در جمهرة اللغة (ابن‌درید، 1988: 1089)، صحاح (جوهری، بی‌تا: 6 / 2158)، معجم المقاییس (ابن‌فارس، 1390: 3 / 422)، کتاب الافعال (معافری، 1398: 3 / 287) و قاموس المحیط (فیروزآبادی، 1399، ذیل واژه اطمینان) اظهار شده است، لذا معنای اطمینان سکونت، استیناس و خضوع می‌باشد. دو. سکونت لفظ سکونت از ریشه «سکن» هم‌خانواده‌هایی دارد از قبیل: سکون، سکینه، مسکن، مسکین، سکیّن، سکّان، سکنی، مسکنت، تسکین و استکانت. العین به‌معانی ذیل اشاره دارد: سکون، ذهاب حرکت، مسکن، منزل و سکینه به‌معنای وقار می‌آید. (فراهیدی، بی‌تا: 5 / 312) جمهرة اللغة اعلام می‌دارد که اگر یک شیء از حرکت باز ایستد سکونت پدید می‌آید. از این جهت گفته می‌شود سکونت در شب؛ زیرا که در شب اشیا از حرکت باز می‌ایستند. (ابن‌درید، 1988: 855) در معجم المقاییس این‌گونه آمده است که سکونت فقط مقابل دو چیز است؛ یکی حرکت و دیگری اضطراب. از این جهت به چاقو، سکیّن گفته می‌شود؛ چون که با آن حرکت مذبوح به سکون تبدیل می‌گردد. (ابن‌فارس، 1390: 3 / 87) معنای سکونت در المحکم این‌گونه آمده است: حرکت نقطه مقابل این واژه است، سکینه به‌معنای وقار می‌آید و تعبیر اِستِکانَ الرَّجُل معادل خضوع قرار می‌گیرد. (ابن‌سیده، 1392: 6 / 447) کتاب الافعال (معافری، 1399: 3 / 543) و قاموس المحیط (فیروزآبادی، 1399، ذیل واژه سکونت) به‌معنای مزبور اشاره دارند. لسان العرب یک معنا می‌افزاید و آن اینکه سکینه معنای طمأنینه و امن می‌دهد. (ابن‌منظور، 1414: 13 / 211) براین‌اساس معانی سکونت عبارتند از: از حرکت افتادن، وقار (مقابل اضطراب)، خضوع، طمأنینه و امن. مشخصه‌های آرامش یک. آرامش، امر نزولی خداوند مدبّر عالم است و مدیریت جهان هستی فقط به دست اوست. یکی از ابعاد تدبیر عام جهان این است که مدیریت عالم «از بالا» به «سمت پایین» می‌باشد. تدبیر عالم، عمودی و نزولی است. خداوند بر حسب استعداد جهان و رفتار انسان، انسان و جهان را تدبیر می‌کند. لذا هرچه در دنیا برای انسان حاصل می‌آید، تدبیری است که از بالا نازل شده است. این معنا را آیات بسیاری تأیید می‌کند1 آنچنان‌که امور تشریعی نیز این‌گونه است. 2 به‌طورکلی براساس آموزه‌های وحیانی می‌توان گفت هر آنچه در این جهان پدید می‌آید اعم از تشریع یا تکوین (متن یا وجود) ماهیت تنزّلی دارند: و إ‌ِنْ مِنْ شَیْءٍ إ‌ِلَّا عِنْدَنَا خَزَائِنُهُ و مَا نُنَزِّلُهُ إ‌ِلَّا بِقَدَر‌ٍ مَعْلُوم‌ٍ. (حجر / 21) و هیچ‌چیز نیست مگر آنکه گنجینه‌های آن نزد ماست و ما آن را جز به‌اندازه‌ای معین فرو نمی‌فرستیم. به بیان فوق جهان از خداست، بدین معنا که جهان حاوی جوهری از خداست چنان‌که انسان ظهوری از او را درون خود دارد. انسان مخلوق و مظهر خداست و از اوست و چون «از اوست»، نیرویی از او درون خویش دارد و اساساً چیزی جز ظهور او نیست. موجی که از اقیانوس است چیزی جز اقیانوس نیست و اگر از اقیانوس جدا شود دیگر هیچ است. یکی از اموری که آسمانی است و از بالا نازل می‌شود، آرامش است. سکینه از «نیروهای کائناتی» است که از بالا نازل شده بر قلب سالک مؤمن وارد می‌شود: هُوَ الَّذِی أ‌َنْزَلَ السَّکِینَةَ فِی قُلُوب‌ِ الْمُؤْمِنِینَ. (فتح / 4) اوست آن‌کس که در دل‌های مؤمنان آرامش را فرو فرستاد. «انزال» به این معنا است که امری از نزد خدا تا زمین پایین آید و به قلب انسان القا گردد. خداوند حالت آرامش را به خودش نسبت داده است و با انتساب به خود شرافت، علو و وجاهت آن را نشان می‌دهد. (فخر رازی، 1420: 28 / 68 ؛ آلوسی، 2005: 13 / 264؛ ابن‌عاشور، 1420: 26 / 127) همان‌که در قلب خوبان آرامش کاشت در جان بدکرداران وحشت افکند. 3 در آیه‌ای دیگر فرمود: ثُمَّ أ‌َنْزَلَ اللَّهُ سَکِینَتَهُ عَلَىٰ رَسُولِهِ و عَلَى الْمُؤْمِنِینَ. (توبه / 26) آنگاه خدا آرامش خود را بر فرستاده خود و بر مؤمنان فرود آورد. شریفه مزبور هم نشان از آن دارد که احساس آرامش القا رحمانی است و از عالم بالا نازل می‌گردد. تعبیر «عَلَی» نشان می‌دهد که حالت آرامش چنان بر قلب و جان انسان نیک‌کردار وارد می‌شود که قلب او را فراگرفته، بر وجودش مسلط و چیره می‌گردد. نکته جالبی که از این آیات حاصل می‌آید اینکه اگر آرامش امر نزولی است پس این احساس دل‌نشین از آسمان نازل می‌شود، لذا تنها از طریق آسمانی شدن و ارتباط با عالم بالا می‌توان به این حس والا دست یافت. دو. آرامش، هدف یا روش؟ سؤالی که ممکن است در ذهن پیش آید اینکه آیا نیل به آرامش هدف است یا این امر به‌عنوان یک روش وسیله مطرح می‌شود؟ مرور بر آیات و روایات پاسخی دوگانه پیشرو قرار می‌دهد لذا نیازمند وجه جمع هستیم. بُعد اول: از یک‌سو با مضامینی مواجه می‌شویم که تأنی و سکونت را به‌عنوان روش در نظر گرفته‌اند. امیرمؤمنان× به این حقیقت اشاره دارد که تأنی و آرامش راهی است جهت نیل به مطلوب. اگر کسی بخواهد به مقصود خویش نائل آید تنها از طریق حفظ آرامش خویش ممکن است. با هیجان، عصبانیت و عجله کسی به هدف خویش نائل نمی‌گردد: لا اِصابَةَ لِمَنْ لا أ‌َناة لَه. (تمیمی آمدی، 1366: 478 / ح 10970) به مطلوب نرسد کسی که آرامش ندارد. قانون خلقت و سنت عالم این است که دستیابی به اهداف تنها از طریق حفظ آرامش و طمأنینه امکان‌پذیر باشد و انسان عجول و پرخاشگر راهی برای دسترسی به مقصود خویش نخواهد داشت. اگر کسی بخواهد کاری انجام دهد یا مطلوبی را بیابد امر او از دو بیرون نیست؛ به سهولت انجام دهد یا با صعوبت. امام علی× می‌فرماید با حفظ آرامش است که کارها، مطلوب‌ها و امور بر آدمی سهل و آسان می‌گردند. بنابراین اگر کسی به‌دنبال هدفی است راه آن طمأنینه است و نیز اگر کسی درصدد آسان شدن امور است، راهی جز تأنّی و آرامش ندارد. بُعد دوم: کسی که به آرامش ناب نائل گشت، وی مخاطب خدا شده، جذبه رحمانی او را دربرمی‌گیرد. جذبه‌ها او را بالا برده تا به بهشت برین، تعالی می‌بخشند؛ بهشتی که برترین و بالاترین است: یَا أ‌َیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ * ارْجِعِی إ‌ِلَىٰ رَبِّکِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً * فَادْخُلِی فِی عِبَادِی * وَادْخُلِی جَنَّتِی. (فجر / 30 ـ 27) ای نفس مطمئنه خشنود و خداپسند به‌سوی پروردگارت بازگرد و در میان بندگان من درآی و در بهشت من داخل شو. روایات متعددی است که نشان می‌دهند مصداق «نفس مطمئن» وجود مبارک سیدالشهدا× است. (بحرانی، 1416: 5 / 657 ؛ طباطبایی، بی‌تا: 20 / 287) از شریفة مزبور به‌دست می‌آید که فرد آرام مخاطب خداست و بسیار مهم است که از میان بی‌شمار مخلوقات، خدا به مخلوقی خطاب کند و با او به‌صورت مستقیم گفتگو نماید. نکتة دیگر اینکه «هرجا آرامش است، آنجا خداست». اگر در قلب انسان آرامشی ناب پدید آمد، حضور خدا در آن دل بیشتر است. این قانون شامل جامعه ایمانی هم می‌شود، بدین‌بیان که اجتماعی، ایمانی است که در آنجا آرامش راستین حاصل باشد. از بعضی مضامین دینی دیگر همچنین استفاده می‌شود که آرامش غایت خلقت انسانی و نهایت رشد و سلوک بشر است. حال آرامش، هدف است یا روش؟ می‌توان وجه جمعی بیان کرد و آن اینکه اهداف انسانی دو دسته‌اند؛ یکی هدف غایی که فوق آن هدفی نیست و دیگری اهداف متوسط که غایات میانة راه محسوب می‌شوند. آرامش، هدف غایی نیست اما نه‌تنها از اهداف متوسط سلوک و ایمان محسوب می‌شود بلکه از مراتب و درجات عالی ایمانی و سلوکی است. بنابراین غایت قصوای زندگی بشر روی زمین نیل به «معرفت» است و دیگر هیچ. و کسی که به‌دنبال چنین هدف ارزشمندی برآید در میانة راه پاداش‌هایی دریافت می‌کند و یکی از عالی‌ترین و دل‌انگیزترین پاداش‌های عارفان، صلح و امنیت باطنی و آرامش درونی است. سه. آرامش، دنیا یا بهشت؟ در متون دینی با مضمونی دوگانه مواجه می‌شویم؛ از یک‌سو به ما می‌گویند جایگاه آرامش بهشت است و دنیا محل آرامش نیست و ازسوی‌دیگر آموزه‌هایی وجود دارد که انسان را در دنیا دعوت به آرامش می‌کند و اظهار می‌دارد که مجاهدت کنید تا در دنیا به سکونت و طمأنینه برسید. مرور بر این متون می‌تواند جالب و مفید باشد. بهشت جایگاه آرامش است. انسان دو بخش از حیات در اختیار دارد؛ حیات دنیوی و اخروی. هرکدام از این دو دورة عمر ویژگی‌هایی دارد. یکی از آن خصایص، اینکه قرار و استقرار در بهشت شدنی است، جایگاه پاکان، نیکان و دوستان خدا در بهشت است و پاداش آنان در بهشتِ موعود آرامش ناب می‌باشد. حضرت علی× ضمن اطلاق «دارالقرار» بر آخرت این‌گونه بیان می‌فرمایند: ایّاکَ أن تَخدَع‌ِ عَن دار‌ِ القرار و محلِّ الطّیبین الاخیار و الاولیاءِ الاَبرار. (تمیمی آمدی، 1366: 135 / ح 2355) بپرهیز از فریب خوردن از خانة آرامش (دنیا تو را از بهشت غافل نکند) و جایگاه پاکان برگزیده و دوستان نیکوکاران. امام× در بیانی دل‌انگیز نسبت میان دنیا و آخرت را این‌گونه بیان می‌کند که دنیا محل سکونت نیست بلکه به انسان حیات داده‌اند تا از آن برای روز آرامش بهره برگیرد. 4 این مضامین با قرآن هماهنگ است؛ زیرا کتاب الهی به ما می‌گوید. «دارالقرار» فقط آخرت است: و إ‌ِنَّ الْآخِرَةَ هِیَ دَارُ الْقَرَار‌ِ. (غافر / 39) و در حقیقت آن آخرت است که سرای پایدار است. بهشت دارای ویژگی‌ها و اوصافی است، از جمله خصایص بهشت اینکه جایگاه امن و راحت است. آسودگی و آسایش در بهشت برای مؤمن حاصل می‌شود. طمأنینه و سکونت امر اخروی است و از اوصاف بهشتیان محسوب می‌شود. (مجلسی، 1414: 66 / 18) ملائکه گردآگرد بهشتیان می‌گردند و به هنگام نزول برکات برای خوبان در قیامت آرامش می‌فرستند. (دشتی، 1380: 343؛ مجلسی، 1414: 66 / 326) از عبارات پیش‌گفته این‌گونه به‌دست می‌آید که قرار، آسودگی و آرامش در بهشت و برای بهشتیان پدید می‌آید و دنیا نه‌تنها جایگاه آسایش نیست بلکه اساساً آرام یافتن در دنیا امکان‌پذیر نمی‌باشد. از طرفی دیگر برخی از آموزه‌های دینی آرامش را در دنیا قابل تحقق می‌بینند. خداوند می‌فرماید: از طریق امداد ملائکه، شور، شادی، و آرامش را به قلب جنگ‌آوران مؤمن نازل کردیم، (آل‌عمران / 126) دل‌ها با یاد خدا به آرامش می‌رسند، (رعد / 28) ابراهیم× از طریق مشاهدة حیات‌بخشی خدا به اطمینان قلب رسید، (بقره / 260) خداوند سخن از قریه‌ای با ایمان به میان می‌آورد که دل‌هایشان به آرامش رسیده بود، (نحل / 112) شب راهکاری جهت نیل به سکونت درونی است، (غافر / 61) تشکیل خانواده مکانیزم حصول آرامش باطنی است، (اعراف / 189) دعای پیامبر برای مؤمنین آرامش به ارمغان آورد (توبه / 103) و خداوند در جنگ‌ها هدیه‌ای با نام آرامش به قلب‌های مؤمنین می‌داد. (فتح / 26) اینها و نمونه‌های بی‌شمار دیگر از آیات و احادیث، همه و همه یک مفهوم را افاده می‌کنند و آن اینکه تحقق آرامش در دنیا نه‌تنها امکان‌پذیر است بلکه باید آن را یافت و جهت نیل به آن از تمام توان خویش بهره برد. امام صادق× می‌فرماید: طَلَبتُ الرّاحةَ فَوَجَدتُها فی الزُهدِ. (نوری، 1420: 12 / 173) به دنبال راحتی بودم و آن را در زهدورزی یافتم. حال سؤال در اینجاست که آیا آرامش در دنیا محقق می‌شود یا موکول به آخرت و بهشت شده است؟ در پاسخ می‌توان دو وجه جمع ذکر نمود: اول؛ آرامش مراتب دارد، عالی‌ترین درجه آسایش و طمأنینه اختصاص به بهشت و بهشتیان دارد و این درجه از سکونت نفس در دنیا امکان تحقق نداشته و شدنی نیست اما مراتب فراوانی از اطمینان قلب وجود دارد که در دنیا برای خوبان و پاکان در آخرت تدارک دیده شده است. دوم؛ اطمینان دو گونه است؛ آرامش «از» دنیا و آرامش «در» دنیا. اگر انسان بخواهد «از» طریق دنیا و با توسل به کالای دنیوی آرامش برای خویش دست‌وپا کند، این آسودگی در این جهان امکان‌پذیر نیست اما انسان خوب «در» دنیا می‌تواند با تمسک به اسباب آسمانی قلبی آرام بیابد. قرآن به این نکتة مهم اشاره می‌کند که کسانی هستند که به دنیا دل خوش کرده‌اند و با توسل به دنیا، خواهان آرامشند. چنین آرامشی عمیق نبوده از نگاه خدا «آرامش کاذب» محسوب می‌گردد. بسیاری از راهکارهایی که امروزه برای کسب آرامش پیش‌روی بشر گذارده می‌شوند نظیر ماساژدرمانی، یوگا، الکل و سیگار از این دسته‌اند؛ زیرا که به‌طور اساسی ترس‌ها، نگرانی‌ها و تنش‌های عمیق انسان‌ها را از بین نمی‌برند. خداوند فرمود: إ‌ِنَّ الَّذِینَ لا یَرْجُونَ لِقَاءَنَا و رَضُوا بِالْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَاطْمَأ‌َنُّوا بِهَا. (یونس / 7) کسانی که امید به دیدار ما ندارند و به زندگی دنیا دل خوش کرده و بدان اطمینان یافته‌اند. از طرفی در بیانی دیگر یاد خود را راهکاری انحصاری برای نیل به آرامشِ ناب بیان می‌کند و آن را باعث اطمینان قلب می‌داند. (رعد / 28) بنابراین سکونت و امنیت از طریق دنیا و دل‌بستگی به آن شدنی نیست اما خوبان و پاکان در دنیا و از طریق ارتباط با حقایق آسمانی و نیروهای کائناتی به آرامش ناب و عمیق دست می‌یابند. می‌توان در زمین بود اما با آسمان آرامش یافت؛ زیرا که دنیا گذرا بوده، قابل اعتماد نیست اما آسمان و کائنات ابدی و اتّکاپذیر است. حاصل دو وجه جمع اینکه مراتب ارزشمندی از آسودگی و آرامش در دنیا تحقق می‌یابد ولی با استفاده از امکانات غیر دنیوی. پی نوشت: . سجده / 5. 2. حجر / 9. 3. وَقَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ؛ (احزاب / 26) و در دل‌هایشان هراس افکند 4. فَإ‌ِنَّ الدُّنْیَا لَمْ تُخْلَقْ لَکمْ دَارُ مَقَام بَلْ خُلِقَتْ لَکمْ مَجَازاً لِتَزَوَّدُوا مِنْهَا الْأ‌َعْمَالَ إ‌ِلَی دَار‌ِ الْقَرَار‌ِ؛ (دشتی، 1380: 190) دنیا برای ماندن خلق نشده بلکه خانه‌ای مجازی است تا آدمیان با اعمال خویش توشه‌ای برای خانة آرامش برگیرند. منابع و مآخذ 1. قرآن‌کریم. 2. آلوسی، محمود بن عبدالله، 2005، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم والسبع المثانی، بیروت، دارالکتب العلمیة. 3. ابن‌درید، محمد بن حسن، 1988 م، جمهرة اللغه، تحقیق و تقدیم: د. رمزی منیر بعلبکی، قم، دارالعلم. 4. ابن‌سیده، علی بن اسماعیل، 1392 ق، المحکم و المحیط الأعظم فی اللغه، تحقیق دکتر مراد کامل، جامعة دول العربی، چ اول. 5. ابن‌عاشور، محمد بن طاهر، بی‌تا، التحریر و التنویر، بی‌جا، بی‌نا. 6. ابن‌عجیبه، احمد بن محمد، 1419 ق، البحر المدید فی تفسیر القرآن المجید، تحقیق احمد عبدالله قرشی رسلان، قاهره، دکتر حسن عباس زکی. 7. ابن‌فارس، احمد ابن‌زکریا، 1390 ق، معجم مقاییس اللغه، تحقیق عبدالسلام محمد هارون، مصر، شرکة مکتبه و مطبعه مصطفی البابی الحلبی، چ دوم. 8. ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمرو، 1419، تفسیر القرآن العظیم، بیروت، دار الکتب العلمیة. 9. ابن‌منظور، محمد ابن‌مکرم، 1414 ق، لسان العرب، بیروت، دارصادر. 10. اربلی، علی بن عیسی، 1382، کشف النعمة، تهران، انتشارات اسلامیة. 11. استورا، 1377، تنیدگی یا استرس، تهران، رشد. 12. امام خمینی، سید روح‌الله، 1370، آداب الصلاة، تهران، مؤسسه نشر آثار امام خمینی. 13. بحرانی، سیدهاشم، 1416، البرهان فی تفسیر القرآن، تهران، بنیاد بعثت. 14. بغدادی، علاءالدین علی بن محمد، 1415، لباب التأویل فی معانی التنزیل، بیروت، دارالکتب العلمیة. 15. بیضاوی، عبدالله بن عمر، 1418، تفسیر انوار التنزیل و اسرار التأویل، بیروت، دار احیاء التراث العربی. 16. تمیمی آمدی، عبدالواحد بن محمد، 1366، غررالحکم ودررالکلم، قم، بوستان کتاب. 17. ثعلبی نیشابوری، احمد، 1380، وجوه القرآن، تحقیق و تعلیق دکتر نجف عرشی، مشهد، آستان قدس رضوی. 18. جوهری، اسماعیل بن حماد، بی‌تا، الصحاح: تاج اللغة وصحاح العربیة، بیروت، دارالعلم للملایین. 19. حر عاملی، محمد بن حسن، 1409، وسائل الشیعة، قم، آل البیت. 20. حسنی، ابوالمکارم محمود بن محمد، 1381، دقائق التأویل و حقائق التنزیل، تهران، میراث المکتوب. 21. حسینی شیرازی، سید محمد، 1424 ق، تقریب القرآن الی الاذهان، بیروت، دارالعلوم، چ اول. 22. حقی بروسی، اسماعیل، بی‌تا، تفسیر روح البیان، بیروت، دار الفکر. 23. دشتی، محمد، 1380، ترجمه نهج‌البلاغه، تهران. 24. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، 1412 ق، المفردات فی غریب القرآن، بیروت، دارالعلم الدار الثام. 25. سارافینو، ادوارد پی، 1384، روان‌شناسی سلامت، تهران، رشد. 26. سمرقندی، نصر بن محمد بن احمد، بی‌تا، بحرالعلوم، بی‌جا، بی‌نا. 27. شاذلی، سید بن قطب بن ابراهیم، 1412، فی ظلال القرآن، بیروت، دار الشروق. 28. شیبانی، محمد بن حسن، 1413، تفسیر نهج البیان عن کشف معانی القرآن، تهران، بنیاد دائرةالمعارف اسلامی. 29. صدوق، محمد بن علی، 1413، من لا یحضره الفقیه، قم، دفتر تبلیغات اسلامی. 30. طباطبایی، سید محمدحسین، 1417 ق، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، جامعه مدرسین، چ پنجم. 31. طبرسی، فضل بن حسن، 1377، تفسیر جوامع الجامع، تهران، انتشارات دانشگاه تهران. 32. طوسی، محمد بن حسن، بی‌تا، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار احیاء التراث العربی. 33. فخررازی، محمد بن عمر، 1420 ق، مفاتیح الغیب، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چ سوم. 34. فراهیدی، خلیل بن احمد، بی‌تا، کتاب العین، تحقیق دکتر مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی، دار و مکتبه الهلال. 35. فیروزآبادی، 1399 ق، ترتیب القاموس المحیط، بیروت، دارالکتب العلمیه. 36. قمی، عباس، 1414، سفینة البحار، قم، اسوه. 37. کلینی، محمد بن یعقوب، 1362، کافی، تهران، دار الکتب الاسلامیة. 38. مجلسی، محمدباقر، 1414، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی. 39. محمدی ری‌شهری، محمد، 1377، میزان الحکمة، قم، دار الحدیث. 40. المعافری السرقسطی، سعید بن محمد، 1398 ق، کتاب الافعال، تحقیق د. حسین محمد شریف، قاهره، امیریه. 41. مغنیه، محمدجواد، 1424، تفسیر الکاشف، تهران، دار الکتب الاسلامیة. 42. نخجوانی، نعمت‌الله بن محمود، 1999، الفواتح الالیته و المفاتح الغیبیة، مصر، دار رکابی النشر. 43. نوری، حسین بن محمدتقی، 1420، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، قم، آل البیت. 44. هویت، جیمز، 1377، آرَمش، منوچهر شادان، تهران، ققنوس، چ اول. محمدتقی فعالی: استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران. فصلنامه علمی ـ پژوهشی پژوهش‌نامه اخلاق-18 ادامه دارد/
93/07/24 - 00:03
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 57]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها