تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834968264
نظریهپردازی و نوآوری روشمند
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
نظریهپردازی و نوآوری روشمند پاسخ رهبرمعظم انقلاب اسلامی به نامه جمعی از فضلای حوزه علمیه قمرهبر معظم انقلاب اسلامی با تاکید بر لزوم تبدیل «تولید نظریه و فکر» به یک ارزش عمومی و ضرورت تجلیل از نظریهسازان و نوآوران، حوزه و دانشگاه را به تشویق و نهادینه کردن جنبش «پاسخ به سؤالات، مناظرات علمی و نظریهپردازی روشمند» فراخواندند . حضرت آیت الله خامنهای با پاسخ مثبتبه پیشنهاد جمعی از دانش آموختگان و پژوهشگران حوزه علمیه تصریح کردهاند آن روز که سهم «آزادی، اخلاق و منطق» یک جا و در کنار هم ادا شود آغاز روند خلاقیت علمی و تفکر بالنده دینی در جامعه است . در نامه جمعی از فضلای حوزه علمیه به رهبر معظم انقلاب با اشاره به رهنمودهای اخیر معظمله در مورد ضرورت ایجاد نهضت علمی و آزاد اندیشی، پیشنهاد شده است، برای «طرح منطقی ایدهها» ، «رواج بازار نظریهپردازی و نوآوری روشمند» ، مناظرههای «علمی، قانونمند، نتیجهبخش و فارغ از غوغاسالاری» «نهادسازی برای اجابت پرسشهای جدید» و در نتیجه تولید نرمافزار علمی و دینی، کرسیهای آزاد علمی با حضور هیاتهای منصفه علمی و تخصصی در دانشگاه و حوزه ایجاد شود . متن نامه جمعی از دانش آموختگان و پژوهشگران حوزه علمیه و پاسخ رهبر معظم انقلاب اسلامی به این شرح است: بسمه تعالی محضر رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت الله خامنهای ادام الله توفیقاته با عرض سلام و ادب سخنان مکرر حضرتعالی و بویژه بیانات ارزشمند شما در دیدار اعضاء محترم انجمن قلم مورخه 8/11/81 در تشویق به نهضت علمی و آزاد اندیشی، یک فراخوان تاریخی است که اگر بدرستی از سوی نخبگان و متصدیان فرهنگ کشور، درک و تعقیب گردد، نقطه عطفی در حیات انقلاب بوده و اگر بیپاسخ بماند، علامتسؤال و تعجب بر رفتار همگان است . امام راحل (قدس سره)، بارها از ضرورت تحول هدایتشده در حوزه و دانشگاه، سخن گفتند . مصلحانی چون شهید مطهری و شهید بهشتی نیز در این راه سرمایهگذاری کردند و شخص حضرتعالی از سالهای پیش از انقلاب تا هم اکنون، بارها و بارها تحول حساب شده در حوزه، اجتهاد دینی و نواندیشی علمی، جنبش نرمافزاری برای تولید انبوه علم در حوزه و دانشگاه را جزء آرمانهای اصلی انقلاب دانستهاید و بارها به آزاد اندیشی توام با انضباط و گفتگوی توام با اخلاق، دعوت کردهاید . اینک دهه سوم از یک انقلاب پیروز و یک حکومت جدید را تجربه میکنیم که علیرغم همه مدلهای تحمیلی جهان، متولد شده است . گر چه پیشرفتهای مهمی در 24 سال گذشته، حادث شده و حوزه و دانشگاه، رشد غیر قابل انکاری داشتهاند، اما روشن است که این مقدار، برای کاری که در پیش است و برای برداشتن موانع بعدی از سر راه نظامسازی و جامعهپردازی هرگز کافی نبوده و این موجودی در برابر سیل ترجمه و هجوم رسانهای غرب و کمیتبالای تولید و تبلیغ آن در حوزه فکر و اخلاق و حقوق و حکومت و در فرهنگ زندگی و خانواده و اقتصاد و حتی روش تغذیه و لباس، بقدر کافی، کاری از پیش نخواهد برد و در دراز مدت، برخی دستاوردهای پیشین نیز با خطر ارتجاع به فرهنگ و وابستگی پیش از انقلاب، مواجه خواهد بود . تنها راه پیش پای ما، ارتقاء کمیت و کیفیت در تولید فکر و علم در حوزه و دانشگاه است و تا وقتی که «تولید» بر ترجمه و تکرار و نیز «اجتهاد» بر تقلید، فزونی نیابد، سیر جوامع اسلامی همچنان قهقرائی خواهد ماند و امت اسلام و ملت ایران علیرغم همه فداکاریها در صحنه تمدن، فرودستخواهند بود . یکی از عوامل اصلی زمینهساز برای تولید «علم و نظریه» و نهضت نرمافزاری، همانا سالم سازی گفتگوها و سپس تضمین بقاء این فضای سالم و علمی برای مباحثه و گفتگوست، زیرا آنگاه که تعادل در کار نباشد، جامعه علمی و فرهنگی ما در نوسان بین «سکوت» و «هرزه گوئی» خواهد پژمرد . حوزه و دانشگاه برای رشد به فضائی دور از افراط و تفریط نیازمندند که در آن، از سوء ظن و بدبینی و ضیق صدر و از کفرگوئی و بیادبی و حریمشکنی، خبری نباشد، فضائی باز و اسلامی که در آن نه بمحض شنیدن فکر تازه، به یکدیگر تهمت و افتراء بزنیم و نه تحت عنوان «نواندیشی» ، مرزهای حقیقت و فضیلت را بر چینیم و ترک اصول کنیم . در این فضاست که تفاوت «اصول گرائی» با «تحجر» و تفاوت «نواندیشی» با «بدعت گذاری» ، روشن خواهد شد . جامعه دینی به «آزادی» بدون هرج و مرج و به «ارزش باوری» بدون قشری گری، نیاز مبرم دارد و برای مبارزه با افراط و تفریط، بهترین و شاید تنها راه حل، همانا تعریض و تضمین مسیر «تعادل» است . از بزرگانی چون شما که برای آزادی بمثابه یک ارزش اسلامی، سالها زندان و تبعید را تحمل کردهاند، بارها شنیدهایم که آزادی، نه تنها دادنی و گرفتنی بلکه آموختنی است . آنچه امروز ضرورت فوری دارد، همین نهادینه کردن آزادیهای فراهم آمده در جمهوری اسلامی و ترویج ادب استفاده از آن است که باید از راه نهادسازی برای گفتگوهای شفاف و مستدل در همه قلمروهای علمی و دینی در دانشگاه و حوزه صورت گیرد بنحوی که صریحا تحت الحمایه نظام باشد و فرهنگ «مناظره و اجتهاد و تولید نظریه» را حمایت و هدایت و بلکه تشویق کند . بیشک فرهنگ «تولید علم» ، یک فرهنگ ریشه دار اسلامی است که به جامعه دینی بالندهتر و حکومت دینی پیشروتر خواهد انجامید و روشن است که اگر فضای علمی، نهادینه نشود، ما هرگز تولید نرمافزار علمی و دینی بقدر لازم نخواهیم داشت و بدون این نرمافزار، تداوم «حکومت دینی» در عصر تراکم نرم افزارهای غیردینی و ضددینی، بسیار مشکل و احیانا صوری خواهد شد . «مناظره و نظریهپردازی» در چارچوب محکمات اسلام و با رعایت اخلاق و منطق علمی، یک ارزش دیرینه در فرهنگ اسلام و یک روال جاری در حوزههای علمیه بوده و تاریخ فقه، اصول، کلام، تفسیر و فلسفه و سایر معارف دینی ما اعم از عقلی و نقلی، سرشار از «مناظره و نظریهپردازی» است و اصولا مفاخر علمی حوزه، همواره با نقد نظریات دیگران زمینه رشد و شکوفایی یافتهاند . گرچه هم اکنون نیز «مناظرات و نظریهپردازی» ، کما بیش در جامعه علمی ما جریان دارد اما چون بدرستی نهادینه، قانونمند و گاه حمایت و هدایت نمیشود و جمعبندی دقیقی از آنها صورت نمیگیرد و به تجربه انباشته، تبدیل نمیشود عملا کم تاثیر شده و در نتیجه، بتدریج مجتهدان و مولدان و صاحبان خرد و دل بنفع پاچال داران، سیاسیکاران و مترجمان و یا متحجران، صحنه را ترک میکنند و آنگاه فرصت طلبانی که با طرح خام و ناقص مسائل تخصصی در قلمروهای غیرتخصصی و با عدم پاسخگوئی و نیز تبدیل فکر و نظریه به ابزار عوامفریبی، عملا فضای علمی و فرهنگ دینی را تحت الشعاع جنجالهای ضد دینی و غیرعلمی قرار میدهند، فضای فرهنگی کشور را عقیم، غیرمولد و صرفا پر سر و صدا و کم محتوی میسازند و این نوسان میان افراط و تفریط، همچنان ادامه خواهد یافت و مفاهیم جدیدی تولید نخواهد شد و همچنان مصرف کننده فرهنگ و تمدن دیگران باقی مانده و تحقیر خواهیم شد . اینک فرصت را مناسب میدانیم و از حضرتعالی که خود در این قلمرو، فتح باب فرمودهاید، میخواهیم که در این زمینه، عملا نیز راهنمائی و مساعدت بفرمائید تا شاید با یک بسیج عمومی و حمایت نهادینه از سوی تصمیم گیران فرهنگی و متصدیان محترم حوزه و دانشگاه در جهت ایجاد کرسیهای آزاد علمی، با حضور هیئتهای منصفه علمی و تخصصی و در محضر وجدان عمومی حوزه و دانشگاه شاهد «طرح منطقی ایدهها«رواج بازار «نظریهپردازی و نوآوری روشمند» و نیز «مناظرههای علمی و قانونمند و نتیجه بخش و فارغ از غوغاسالاری» و «نهاد سازی برای اجابت پرسشهای جدید» و در نتیجه «تولید نرمافزار علمی و دینی» در حوزه و دانشگاه بیش از قبل باشیم . آرزو میکنیم که پاسخ این نامه در آستانه جشن بیست و چهارمین سالگرد انقلاب اسلامی، بشارتی باشد که به جامعه علمی حوزه و دانشگاه داده میشود . بدیهی است که در مورد چگونگی اجراء چنین طرحی، پیشنهادهای عملی نزد امضاکنندگان این متن و سایر همفکران در حوزه و دانشگاه وجود دارد که نهادهای مسئول میتوانند، پیگیری کنند . والامرالیکم والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته جمعی از دانش آموختگان و پژوهشگران حوزه علمیه 13/11/81متن پاسخ رهبر معظم انقلاب بسم الله الرحمن الرحیم فرزندان و برادران عزیز با همه مضمون نامه شما موافقم و از شما و همفکرانتان در حوزه و دانشگاه میخواهم که این ایدهها را تا لحظه عملی شدن و ثمر دادن، هر چند دراز مدت، تعقیب کنید، نه مایوس و نه شتابزده، اما باید این راه را که راه شکوفائی و خلاقیت استبه هر قیمت پیمود . این انقلاب باید بماند و برنامه تاریخی و جهانی خویش را به بار نشاند و همین که این عزم و بیداری و خودآگاهی در نسل دوم حوزه و دانشگاه نیز بیدار شده است همین که این نسل از افراط و تفریط، رنج میبرد و راه ترقی و تکامل را نه در «جمود و تحجر» و نه در خودباختگی و تقلید، بلکه در نشاط اجتهادی و تولید فکر علمی و دینی میداند و میخواهد که شجاعت نظریهپردازی و مناظره در ضمن وفاداری به اصول و اخلاق و منطق در حوزه و دانشگاه، بیدار شود و اراده کرده است که سؤالات و شبهات را بیپاسخ نگذارد، خود، فی نفسه یک پیروزی و دستاورد است و باید آن را گرامی داشت و آنگاه که نخبگان ما نقطه تعادل میان «هرج و مرج» و «دیکتاتوری» را شناسائی و تثبیت کنند، دوران جدید آغاز شده است . آری، نباید از «آزادی» ترسید و از «مناظره» گریخت و «نقد و انتقاد» را به کالای قاچاق و یا امری تشریفاتی، تبدیل کرد چنانچه نباید بجای مناظره، به «جدال و مرا» گرفتار آمد و بجای آزادی، به دام هتاکی و مسئولیت گریزی لغزید . آن روز که سهم «آزادی« سهم «اخلاق» و سهم «منطق» ، همه یک جا و در کنار یکدیگر ادا شود، آغاز روند خلاقیت علمی و تفکر بالنده دینی در این جامعه است و کلید جنبش «تولید نرمافزار علمی و دینی» در کلیه علوم و معارف دانشگاهی و حوزوی زده شده است . بیشک آزایخواهی و مطالبه فرصتی برای اندیشیدن و برای بیان اندیشه توام با رعایت «ادب استفاده از آزادی» ، یک مطالبه اسلامی است و «آزادی تفکر، قلم و بیان» نه یک شعار تبلیغاتی بلکه از اهداف اصلی انقلاب اسلامی است . و من عمیقا متاسفم که برخی میان مرداب «سکوت و جمود» با گرداب «هرزهگویی و کفرگویی» طریق سومی نمیشناسند و گمان میکنند که برای پرهیز از هر یک از این دو، باید به دام دیگری افتاد . حال آنکه انقلاب اسلامی آمد تا هم «فرهنگ خفقان و سرجنبانیدن و جمود» و هم «فرهنگ آزادی بیمهار و خودخواهانه غربی» را نقد و اصلاح کند و فضایی بسازد که در آن، «آزادی بیان» ، مقید به «منطق و اخلاق و حقوق معنوی و مادی دیگران» و نه به هیچ چیز دیگری، تبدیل به فرهنگ اجتماعی و حکومتی گردد و حریت و تعادل و عقلانیت و انصاف، سکه رایجشود تا همه اندیشهها در همه حوزهها فعال و برانگیخته گردند و «زاد و ولد فرهنگی» که به تعبیر روایات پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و اهل بیت ایشان (علیهمالسلام)، محصول «تضارب آراء و عقول» است، عادت ثانوی نخبگان و اندیشهوران گردد . بویژه که فرهنگ اسلامی و تمدن اسلامی همواره در مصاف با معضلات جدید و نیز در چالش با مکاتب و تمدنهای دیگر، شکفته است و پاسخ به شبهه نیز بدون شناختشبهه، ناممکن است . اما متاسفانه گروهی بدنبال سیاستزدگی و گروهی بدنبال سیاسیزدایی، دائما تبدیل فضای فرهنگی کشور را به سکوت مرداب گونه یا تلاطم گردابآور، میخواهند تا در این بلبشو، فقط صاحبان قدرت و ثروت و تریبون، بتوانند تاثیرگذار و جریانساز باشند و سطح تفکر اجتماعی را پایین آورده و همه فرصت ملی را هدر دهند و اعصاب ملت را بفرسایند و درگیریهای غلط و محیط قبیلهای یا فرهنگ فاسد بیگانه را رواج دهند و در نتیجه صاحبان خرد و احساس، ساکت و مسکوت بمانند و صاحبدلان و خردمندان، برکنار و در حاشیه مانده و منزوی، خسته و فراموش شوند . در چنین فضایی، جامعه به جلو نخواهد رفت و دعویها، تکراری و ثابت و سطحی و نازل میگردد، هیچ فکری تولید و حرف تازهای گفته نمیشود، عدهای مدام خود را تکرار میکنند و عدهای دیگر تنها غرب را ترجمه میکنند و جامعه و حکومت نیز که تابع نخبگان خویشاند، دچار انفعال و عقبگرد می‌شوند . چنانچه در نامه خود توجه کردهاید، برای بیدار کردن عقل جمعی، چارهای جز مشاوره و مناظره نیست و بدون فضای انتقادی سالم و بدون آزادی بیان و گفتگوی آزاد با «حمایتحکومت اسلامی» و «هدایت علماء و صاحبنظران» ، تولید علم و اندیشه دینی و در نتیجه، تمدنسازی و جامعهپردازی، ناممکن یا بسیار مشکل خواهد بود . برای علاج بیماریها و هتاکیها و مهار هرج و مرج فرهنگی نیز بهترین راه، همین است که آزادی بیان در چارچوب قانون و تولید نظریه در چارچوب اسلام، حمایت و نهادینه شود . بنظر میرسد که هر سه روش پیشنهادی شما یعنی تشکیل 1) «کرسیهای نظریهپردازی» 2) «کرسیهای پاسخ به سؤالات و شبهات» و 3) «کرسیهای نقد و مناظره» ، روشهایی عملی و معقول باشند و خوبست که حمایت و دیریتشوند بنحوی که هر چه بیشتر، مجال علم، گسترش یافته و فضا بر دکانداران و فریبکاران و راهزنان راه علم و دین، تنگتر شود . باید «تولید نظریه و فکر» ، تبدیل به یک ارزش عمومی در حوزه و دانشگاه شود و در قلمروهای گوناگون عقل نظری و عملی، از نظریهسازان، تقدیر به عمل آید و به نوآوران، جایزه داده شود و سخنانشان شنیده شود تا دیگران نیز به خلاقیت و اجتهاد، تشویق شوند . باید ایدهها در چارچوب منطق و اخلاق و در جهت رشد اسلامی با یکدیگر رقابت کنند و مصاف دهند تا جهان اسلام، اعاده هویت و عزت کند و ملت ایران به رتبهای جهانی که استحقاق آن را دارد بار دیگر دستیابد . من بر پیشنهاد میافزایم که این ایده چه در قالب «مناظرههای قانونمند و توام با امکان داوری» و با حضور «هیئتهای داوری علمی» و چه در قالب تمهید «فرصتبرای نظریهسازان» و سپس «نقد و بررسی» ایده آنان توسط نخبگان فن و در محضر وجدان علمی حوزه و دانشگاه، تنها محدود به برخی قلمروهای فکر دینی یا علوم انسانی و اجتماعی نیز نماند بلکه در کلیه علوم و رشتههای نظری و عملی (حتی علومپایه و علوم کاربردی و) . . . و در جهتحمایت از کاشفان و مخترعان و نظریهسازان در این علوم و در فنون و صنایع نیز چنین فضایی پدید آید و البته برای آنکه ضریب «علمی بودن» این نظریات و مناظرات، پایین نیاید و پختهگویی شود و سطح گفتگوها نازل و عوامانه و تبلیغاتی نشود، باید تمهیداتی اندیشید و قواعدی نوشت . اینجانب با چنین طرحهایی همواره موافق بودهام و از آن حمایتخواهم کرد و از شورای محترم مدیریتحوزه علمیه قم میخواهم هم با اطلاع و مساعدت «مراجع بزرگوار و محترم» و با همکاری و مشارکت «اساتید و محققین برجسته حوزه» ، برای بالندگی بیشتر فقه و اصول و فلسفه و کلام و تفسیر و سایر موضوعات تحقیق و تالیف دینی، و نیز فعال کردن «نهضت پاسخ به سؤالات نظری و عملی جامعه» ، تدارک چنین فرصتی را ببینند . از شورای محترم انقلاب فرهنگی و بویژه ریاست محترم آن نیز میخواهم که این ایده را در اولویت دستور کار شورای برای رشد کلیه علوم دانشگاهی و نقد متون ترجمهای و آغاز «دوران خلاقیت و تولید» در عرصه علوم و فنون و صنایع و بویژه رشتههای علوم انسانی و نیز معارف اسلامی قرار دهند تا زمینه برای اینکار بزرگ بتدریج فراهم گردد و دانشگاههای ما بار دیگر در صف مقدم تمدنسازی اسلامی و رشد علوم و تولید فناوری و فرهنگ، قرار گیرند . بیشک هر دو نهاد از طرحهای پیشنهادی فضلاء دانشگاهی و حوزوی و از جمله طرح شما، استفاده خواهند کرد تا با رعایت همه جوانب مسئله، جنبش «پاسخ به سؤالات» ، «مناظرات علمی» و «نظریهپردازی روشمند» را در کلیه قلمروهای علمی حوزه و دانشگاه، نهادینه و تشویق کنند . امیدوارم که مراحل اجراء این ایده، دچار فرسایش اداری نشده و تا پیش از بیست و پنجمین سالگرد انقلاب، نخستین ثمرات مهم آن آشکار شده باشد . والله المستعان . والسلام علیکم و رحمه الله بسمه تعالی محضر رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت الله خامنهای «ادام الله توفیقاته» با عرض سلام و ادب پاسخ سریع و صریح حضرتعالی، بازگویه تعلق دیرینتان به مبرمترین مسئله ملی ماست . دیر ایامی است که غوغاسالاران وادی سیاست کوشیدهاند، کژ راهههایی را در مسیر ملتبگشایند و نقطه کانونی تاخیر تمدنی را مکتوم دارند، اما اهتمام و تاکیدتان بر «جنبش نرمافزاری» برای تولید علم و نکات ارجمندی که در پاسخ نامه در ملازمات و مقارنات این نهضت علمی مکتوب فرمودید، میتواند شور و التهاب نویی را بیافریند و فضاهای جدیدی را بازگشاید . این ساحت نوین، در صورتی در دسترس مینماید که جناحهای متنفذ در کشور نتوانند آن را مصادره به مطلوب کنند و با آن به گونه دیگر حوادث و رخدادها، تعاملی سیاسی برقرار نمایند . در منشور ارجمندتان فرمودهاید: «باید تولید نظریه و فکر تبدیل به یک ارزش عمومی در حوزه و دانشگاه شود . . . باید ایدهها در چارچوب منطق و اخلاق در جهت رشد اسلامی با یکدیگر رقابت کنند و مصاف دهند تا جهان اسلام اعاده هویت و عزت کند و ملت ایران به رتبهای جهانی که استحقاق آن را دارد، بار دیگر دستیابند .» فرزندان فکری و معنویتان با سپاس از بذل عنایت، اشارت فوق را نقطه کانونی منشور میدانند و معتقدند که نظریهپردازی و تولید فکر و اندیشه، بنیاد تمدن آفرینی است . کاری سترگ که با انبوهسازی به فرجام نمینشیند و عناوین متکثر و تولیدات متراکم جای آن را پر نمیکند . این مهم نیاز به تحولات اساسی در ساختار و جهتگیری آموزشی و پژوهشی کشور دارد . در این میان، گرچه حوزههای دینی در دهه اخیر فعالیتهای مثمر داشته و دارند، مقولاتی همانند; رهیابی موضوعات و متون جدید درسی در نظام آموزشی، تاسیس رشتههای تخصصی، افزایش جدی نشریات علمی، مراکز متعدد پژوهشی، برگزاری مجامع و نشستهای تحقیقی و . . . اما این مجموعه، با زیر ساختهای چونان نهضت علمی فاصلهای نمایان دارد . از این رو انتظار میرود مراجع عظام، که ارکان ماندگاری روحانیت و دیانتاند، به این جنبش علمی عنایتخاص مبذول دارند و آن را از هدایت و حمایتخویش بهرهمند سازند . همچنین شورای عالی و مدیریتحوزه، که گامهای نخستین این مسیر را برداشتهاند، با اهتمام مضاعف در تجدید و تکمیل ظرفیتحوزه، چارهاندیشیهای لازم را بنمایند . این مهم، جز با ساختارسازی متناسب برای چونان نهضت علمی غیر ممکن مینماید، قواعد و سامان این حرکت، نمیتواند با روال گذشته و جاری همخوانی کند . از این رو تاسیس و تکمیل ساختارهای همراه، از اولویتهای پیشینی این فراخوان علمی است . دیگر آن که نظام آموزشی حوزه، باید بتواند استعدادهای برتر را شناسایی کند و در نگاهداشت ایشان بکوشد، شعله درونی دانشطلبی را زنده نگاه دارد و دلمردگی و افسردگی و سطحی پروری را دور سازد، نیازهای جامعه و نظام را در متون و موضوعات درسی بگنجاند، با پیشبینی و آیندهنگری، نسل نوی حوزه را برای دغدغههای فردای جامعه آماده سازد . تخصصی شدن رشته آموزشی - که اینک علایم آن ظهور و بروز یافتهاند - تقویت و تکمیل و تعمیق مضاعف را برمیتابد تا هم سلیقههای فراگیران و نیازهای مخاطبان تطابق یابند و همسادهیابی و مدرکپروری جایگزین عمق و غنای اندیشگی نشوند . همچنین بازخوانی مجدد ظرفیت پژوهشی حوزه، به فعلیت رساندن استعدادهای نهفته، حمایت از عناصر خلاق و مولد، تکثیر و تعمیق نشریات تخصصی، تشکیل تریبونهای آزاد علمی و محافل نقد و مناظره و . . . از دیگر نکاتی است که میتواند نهضت نرمافزار علمی را در حوزهها شتاب بخشد . این جنبش فکری، میتواند تحقیق و پژوهش در حوزه را به بهبود و رفاه، سالم سازی و دین گرایی جامعه معطوف سازد و با نظام آفرینی در حوزههای گوناگون، کارآمدی نظام دینی را باز نمایاند . حوزههای دینی تنها در پرتوی چونان ظرفیت و ذخیرهای، خواهند توانست در شرایط پرسش زای دوران معاصر، رسالتخویش را ایفا کنند . دورهای که با تغییر موازنه قدرت و نیز رشد معارف بشری، صدها و هزاران سؤال و شبهه رخ نمودهاند و چونان دیگر فراوردههای عصر جدید، در ذایقه مصرف جامعه قرار گرفته و در سلولهای فکری ایشان جا و مکان یافتهاند . رهبر بزرگوار در دستیابی به آرمان خجسته تولید اندیشه و نظریههای نظام ساز، تاکید فرمودید: « برای بیدار کردن عقل جمعی، چارهای جز مشاوره و مناظره نیست . . . بدون آزادی بیان و گفت و گوی آزاد با «حمایتحکومت اسلامی» و «هدایت علما و صاحب نظران» تولید علم و اندیشه دینی و در نتیجه تمدن سازی و جامعهپردازی ناممکن و یا بسیار مشکل خواهد بود .» این توجه اکید، ایجاب میکند که گفت و گوهای نخبگانی گسترش یابند و در فضای علمی و منطقی و به دور از عوامزدگی سنتی و مدرن، مباحثات اساسی زمینههای ظهور و بروز یابند . در این زمینه مشارکت فرهیختگان دو نهاد اصلی علمی کشور «دانشگاه و حوزه» ضرورت جدی است و شورای انقلاب فرهنگی و مدیریت دو نهاد یاد شده، باید راهکارهای اساسی را در زمینههای تحقق آن چاره یابی کنند . به گونهای که مباحثات علمی، فارغ از اوج و فرودهای سیاسی، نهادینه شوند و تداوم یابند . حضرت عالی در منشور ارجمند، نقطه آغازین نهضت علمی را چنین دانستهاید: «آن روز که سهم «آزادی» ، «سهم اخلاق» و «سهم منطق» همه یک جا و در کنار یکدیگر ادا شوند، آغاز روند خلاقیت علمی و تفکر بالنده دینی در جامعه است .» این رهنمون و نکات دیگر که در ادامه آن فرمودید، راهبردهای اساسی برای ضابطهمندی و مدیریت جنبش یاد شده است . مدیریتی هوشمند، پویا و قاعده ساز که بتواند رسوبات را بزداید و عادات ثانوی در نخبگان جامعه بیافریند و با اصلاح رویههای غلط و نهادینه کردن مناسبات جدید در فضای نظریهپردازی و اندیشه وری، قواعد گفتوگو و تولید اندیشه و علم را تعیین و سامان بخشد . در خاتمه، نسل دوم حوزه و دانشگاه که به تعبیر دقیق تان، حاملان اصلی این نهضت فراگیرند، این منشور را قدر دانسته، «دوران خلاقیت و تولید علم» را آغاز دوران جدید در برنامه تاریخی و جهان انقلاب اسلامی خواهد شناخت . انتظار آن میرود که مشارکت این نسل و حمایت و بسترسازی نظام و حکومت (و نه دخالت و تصدی آن) زمینههای اعتلای تمدنی جامعه اسلامی را در پرتو توجهات حضرت حجت(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و رهبری حکیمانه حضرت عالی فراهم آورد . جمعی از دانش آموختگان و پژوهشگران حوزه علمیه قم منبع: پگاه حوزه ، ش88
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 541]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها